เธียรสุธรรม คดี 112 (เฟซบุ๊ก "ใหญ่ แดงเดือด")

หลังทหารควบคุมตัวเธียรสุธรรมโดยอาศัยอำนาจตามกฎอัยการศึกรวม 6 วัน ร.อ.ปิยดล นาคอุไร ผู้บังคับกองร้อย กองบังคับการกองพันทหารราบ มทบ.11 และพวก ได้นำตัวเธียรสุธรรม ส่งมอบให้พนักงานสอบสวน กก.3 บก.ปอท. เพื่อดำเนินคดีตามหมายจับศาลทหารกรุงเทพ ที่ ก.171/2557 ลงวันที่ 22 ธ.ค. 57 พร้อมส่งมอบทรัพย์สินที่ตรวจยึดมาจากบ้านพัก ตามบันทึกตรวจยึด ลงวันที่ 18 ธ.ค. 57 ได้แก่ โทรศัพท์มือถือ จำนวน 7 เครื่อง, คอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ก จำนวน 2 เครื่อง, ทรัมไดร์ฟ 1 อัน, เราท์เตอร์ 1 ตัว และใบแจ้งหนี้ค่าใช้บริการอินเตอร์เน็ต

พนักงานสอบสวนได้แจ้งข้อกล่าวหาตามหมายจับต่อเธียรสุธรรมว่า "หมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์, นำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์อันเป็นเท็จ โดยประการที่น่าจะเกิดความเสียหายต่อความมั่นคงของประเทศ หรือก่อให้เกิดความตื่นตระหนกแก่ประชาชน, นำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ใดๆ อันเป็นความผิดเกี่ยวกับความมั่นคง และเผยแพร่หรือส่งต่อซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์โดยรู้อยู่แล้วว่าเป็นข้อมูลอันเป็นความผิดเกี่ยวกับความมั่นคง" เธียรสุธรรมให้การรับสารภาพตลอดข้อกล่าวหา พนักงานสอบสวนจึงควบคุมตัวไว้ทำการสอบสวน ในชั้นสอบสวน เธียรสุธรรมให้การรับสารภาพเช่นเดียวกัน

(อ้างอิง: บันทึกการรับมอบตัวผู้ต้องหา กองกำกับการ 3 กองบังคับการปราบปรามการกระทำความผิดเกี่ยวกับอาชญากรรมทางเทคโนโลยี ลงวันที่ 23 ธ.ค. 57)

พ.ต.ท.สัณห์เพ็ชร หนูทอง พนักงานสอบสวน กก.3 บก.ปอท. นำตัวนายเธียรสุธรรมไปขออำนาจศาลทหารกรุงเทพ ฝากขังครั้งที่ 1 มีกำหนด 12 วัน นับแต่วันที่ 25 ธ.ค. 57 - 5 ม.ค. 2558 อ้างเหตุว่า การสอบสวนยังไม่เสร็จสิ้น เนื่องจากต้องทำการสอบสวนพยานบุคคลที่เกี่ยวข้องอีก 10 ปาก, รอผลการตรวจพิสูจน์เครื่องคอมพิวเตอร์ อุปกรณ์คอมพิวเตอร์ โทรศัพท์มือถือ, ผลการตรวจสอบข้อมูลการจราจรทางคอมพิวเตอร์ และผลการตรวจลายนิ้วมือ พร้อมทั้งคัดค้านการประกันตัว เนื่องจากคดีมีอัตราโทษสูง หากผู้ต้องหาได้รับการประกันตัวเกรงว่าจะหลบหนีหรือไปยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐาน

ศาลทหารกรุงเทพมีคำสั่งอนุญาตให้ฝากขัง ทนายความจึงได้ยื่นคำร้องขอประกันตัวนายเธียรสุธรรมต่อ โดยวางเงินสดจำนวน 300,000 บาท เป็นหลักทรัพย์ประกัน โดยระบุเหตุผลดังต่อไปนี้

1. ผู้ต้องหาประกอบอาชีพสุจริต และไม่เคยกระทำความผิดมาก่อน มีที่อยู่เป็นหลักแหล่งแน่นอน ไม่ได้มีอิทธิพลความสามารถที่จะไปยุ่งเกี่ยวกับพยานหลักฐานได้

2. ผู้ต้องหามีโรคประจำตัวคือไซนัสอักเสบ ภูมิแพ้และโรคกระเพาะ ต้องรับประทานยาและพบแพทย์เป็นประจำประกอบกับสภาวะแวดล้อมภายในเรือนจำไม่เอื้ออำนวยต่อการดูแลรักษาสุขภาพของผู้ร้อง อีกทั้งผู้ร้องมีภาระต้องส่งเสียเลี้ยงดูภรรยาและบุตรชาย มีธุรกิจต้องดูแลและภาระทางการเงินต้องผ่อนชำระค่าที่อยู่อาศัยและรถ

3. ยังไม่มีการพิจารณาพิพากษาของศาลว่าเป็นผู้กระทำผิด การถูกแจ้งขอหาว่ากระทำความผิดยังไม่เป็นเหตุผลเบ็ดเสร็จเพียงพอว่าผู้ต้องหาจะมีพฤติการณ์ที่จะหลบหนีหรือเป็นอุปสรรคหรือก่อให้เกิดความเสียหายต่อการสอบสวน

4. การคุ้มครองสิทธิของผู้ต้องหาและจำเลยในกระบวนการยุติธรรม จะมีผลทำให้สังคมเห็นว่ากระบวนการยุติธรรมยังคงอำนวยความยุติธรรมให้กับทุกฝ่ายอย่างแท้จริง ปราศจากอคติ และคุ้มครองสิทธิเสรีภาพของประชาชนเป็นสำคัญ

อย่างไรก็ตาม ศาลทหารกรุงเทพมีคำสั่งไม่อนุญาตปล่อยตัวชั่วคราว

(อ้างอิง: คำร้องฝากขังผู้ต้องหาครั้งที่ 1 และคำร้องประกอบคำร้องขอปล่อยชั่วคราว ศาลทหารกรุงเทพ ลงวันที่ 25 ธันวาคม 2557)

พนักงานสอบสวนได้ยื่นคำร้องขอฝากขังครั้งที่ 2 มีกำหนด 12 วัน นับแต่วันที่ 6-17 มกราคม 2558 เนื่องจากการสอบสวนยังไม่เสร็จสิ้น ต้องทำการสอบสวนพยานบุคคลอีก 6 ปาก, รอผลการตรวจสอบอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ตรวจยึด, ผลตรวจข้อมูลจราจรทางคอมพิวเตอร์ และผลการตรวจสอบประวัติลายพิมพ์นิ้วมือผู้ต้องหา ศาลทหารกรุงเทพมีคำสั่งอนุญาตให้ฝากขัง ทนายความจึงยื่นคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราว โดยเพิ่มหลักประกันเป็นเงินสดจำนวน 400,000 บาท แต่ศาลยังคงไม่อนุญาตปล่อยตัวชั่วคราว

(อ้างอิง: คำร้องฝากขังผู้ต้องหาครั้งที่ 2 และคำร้องประกอบคำร้องขอปล่อยชั่วคราว ศาลทหารกรุงเทพ ลงวันที่ 5 มกราคม 2558)

พนักงานสอบสวนได้ยื่นคำร้องฝากขังครั้งที่ 3 นับแต่วันที่ 18-29 มกราคม 2558 เนื่องจากการสอบสวนยังไม่เสร็จสิ้น ต้องทำการสอบสวนพยานบุคคลอีก 4 ปาก, รอผลการตรวจสอบอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ตรวจยึด, ผลตรวจข้อมูลจราจรทางคอมพิวเตอร์ และผลการตรวจสอบประวัติลายพิมพ์นิ้วมือผู้ต้องหา

ศาลทหารกรุงเทพมีคำสั่งอนุญาตให้ฝากขัง ทนายความจึงยื่นคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวเป็นครั้งที่ 3 โดยเพิ่มหลักประกันเป็นเงินสดจำนวน 410,000 บาท และระบุเหตุผลเพิ่มเติมว่า ภรรยาของผู้ต้องหาต้องประสบปัญหาชีวิตมากมายรุมเร้า จากเหตุที่ผู้ต้องหาถูกคุมขัง เนื่องจากภรรยาเคยได้รับการผ่าตัด ทำให้ไม่สามารถประกอบอาชีพได้ จึงขอให้ศาลอนุญาตให้ผู้ต้องหาออกไปจัดการปัญหาในครอบครัว

ศาลทหารกรุงเทพยังคงไม่อนุญาตปล่อยตัวชั่วคราว

(อ้างอิง: คำร้องฝากขังผู้ต้องหาครั้งที่ 3 และคำร้องประกอบคำร้องขอปล่อยชั่วคราว ศาลทหารกรุงเทพ ลงวันที่ 16 มกราคม 2558)

พนักงานสอบสวนยื่นคำร้องฝากขังครั้งที่ 4 นับแต่วันที่ 30 มกราคม - 10 กุมภาพันธ์ 2558 เนื่องจากการสอบสวนยังไม่เสร็จสิ้น ต้องทำการสอบสวนพยานบุคคลอีก 2 ปาก, รอผลการตรวจสอบอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ตรวจยึด และผลตรวจข้อมูลจราจรทางคอมพิวเตอร์

ครั้งนี้ทนายความได้ยื่นคำร้องคัดค้านการขอฝากขังครั้งที่ 4 เนื่องจากไม่มีเหตุจำเป็นที่จะต้องควบคุมตัวนายเธียรสุธรรมไว้ และการควบคุมตัวจะกระทบต่อการประกอบสัมมาอาชีพและสภาวะจิตใจของครอบครัวนายเธียรสุธรรมเป็นอย่างมาก คำร้องดังกล่าวระบุเหตุผลในการคัดค้านการฝากขังว่า ผู้ต้องหาได้ให้การในชั้นสอบสวนในข้อเท็จจริงโดยละเอียดแล้ว ประกอบกับคดีที่มีข้อเท็จจริงและพยานหลักฐานที่ไม่ซับซ้อน จึงไม่มีเหตุใดที่ผู้ร้องจะยุ่งเกี่ยวกับพยานหลักฐานอีก พยานหลักฐานที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้ พนักงานสอบสวนได้รวบรวมและอยู่ในความครอบครองของพนักงานสอบสวนแล้วทั้งสิ้น ในส่วนของการตรวจพิสูจน์อุปกรณ์คอมพิวเตอร์ และอื่นๆ ก็ไม่เกี่ยวข้องกับตัวจำเลย จึงไม่จำเป็นต้องเอาตัวผู้ร้องไว้ในอำนาจศาลแต่อย่างใด

อย่างไรก็ตาม ศาลทหารกรุงเทพอนุญาตให้ฝากขังนายเธียรสุธรรมต่อเป็นครั้งที่ 4 ทนายความจึงยื่นคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวนายเธียรสุธรรมอีกครั้ง เป็นครั้งที่ 4 และศาลยังมีคำสั่งยกคำร้องขอปล่อยชั่วคราวเช่นเดิม

(อ้างอิง: คำร้องฝากขังผู้ต้องหาครั้งที่ 4, คำร้องคัดค้านการขอฝากขังครั้งที่ 4 และคำร้องประกอบคำร้องขอปล่อยชั่วคราว ศาลทหารกรุงเทพ ลงวันที่ 28 มกราคม 2558)

พนักงานสอบสวนยื่นคำร้องฝากขังครั้งที่ 7 นับแต่วันที่ 7-18 มีนาคม 2558 เนื่องจากอยู่ในระหว่างเสนอสำนวนการสอบสวนให้คณะกรรมการพิจารณาคดีหมิ่นพระบรมเดชานุภาพของสำนักงานตำรวจแห่งชาติพิจารณา เพื่อเสนอให้ผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติลงนามมีความเห็นทางคดี

(อ้างอิง: คำร้องฝากขังผู้ต้องหาครั้งที่ 7 ศาลทหารกรุงเทพ ลงวันที่ 6 มีนาคม 2558)

อัยการศาลทหารกรุงเทพเป็นโจทก์ยื่นฟ้องนายเธียรสุธรรมต่อศาลทหารกรุงเทพ กล่าวหาว่าจำเลยกระทำความผิดฐาน หมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์ และนำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์อันเป็นเท็จ โดยประการที่น่าจะเกิดความเสียหายต่อความมั่นคงของประเทศ ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 และพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ มาตรา 14 จำนวน 5 กรรม

(อ้างอิง: คำฟ้อง ศาลทหารกรุงเทพ คดีดำที่ 88 ก./2558 ลงวันที่ 18 มีนาคม 2558)

ศาลทหารกรุงเทพนัดสอบคำให้การ โดยมีคำสั่งให้พิจารณาคดีเป็นการลับ ไม่อนุญาตให้ผู้ไม่เกี่ยวข้องเข้าฟัง

หลังจำเลยให้การรับสารภาพ โดยก่อนหน้านี้เมื่อวันที่ 30 มี.ค. 58 ทนายจำเลยได้ยื่นคำร้องประกอบคำรับสารภาพต่อศาลแล้ว ศาลได้อ่านคำพิพากษาในช่วงเช้าวันเดียวกันโดยพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 และพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ.2550 มาตรา 14(1),(2),(5) การกระทำของจำเลยเป็นกรรมเดียวผิดกฎหมายหลายบท ให้ลงโทษฐานหมิ่นประมาทพระมหากษัตริย์ อันเป็นกฎหมายที่มีโทษหนักที่สุด รวม 5 กระทง จำคุกกระทงละ 10 ปี รวมโทษทุกกระทงเป็นจำคุก 50 ปี จำเลยรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา ลดโทษให้กึ่งหนึ่งคงจำคุก 25 ปี

ตามที่จำเลยได้ยื่นคำร้องขอให้ลงโทษสถานเบาและรอการลงโทษจำคุกนั้น ศาลพิเคราะห์พฤติการณ์แห่งคดีแล้ว การกระทำของจำเลยเป็นการล่วงละเมิดต่อพระมหากษัตริย์ซึ่งประชาชนเคารพเทิดทูน จึงเป็นการกระทบต่อความรู้สึกของประชาชนอย่างร้ายแรง และคดีนี้ศาลลงโทษจำคุกจำเลยเกิน 3 ปี จึงไม่อยู่ในหลักเกณฑ์ที่ศาลจะรอการลงโทษให้ได้ ประกอบกับศาลได้ลงโทษจำเลยในสถานเบาอยู่แล้ว ให้ยกคำขอในส่วนที่ขอให้รอการลงโทษ และริบคอมพิวเตอร์ของกลาง

ทั้งนี้ คำร้องประกอบการรับสารภาพของเธียรสุธรรมที่ขอให้ศาลลงโทษสถานเบาและรอการลงโทษจำคุกนั้น ระบุเหตุผลว่า เนื่องจากจำเลยเป็นพลเรือน มีความประพฤติดี มีความรู้ความสามารถ จำเลยกระทำผิดเป็นครั้งแรก โดยมีเหตุจากการรับสื่อที่ผิดพลาด จำเลยยังประพฤติตนเป็นประโยชน์ต่อสังคมเสมอมา อีกทั้งจำเลยเป็นเสาหลักของครอบครัว มีภาระต้องส่งเสียเลี้ยงดูภรรยาและบุตรบุญธรรม 3 คน ซึ่งอยู่ในวัยเรียน นอกจากนี้ จำเลยมีอายุมาก สุขภาพทรุดโทรม การคุมขังจำเลยไว้ไม่เป็นประโยชน์อันใด ตรงกันข้ามหากศาลพิจารณารอการลงโทษ จำเลยจะได้มีโอกาสใช้ความรู้และประสบการณ์ในการพัฒนาประเทศต่อไป

การอ่านคำพิพากษาเป็นไปอย่างปิดลับ ญาติจำเลยและผู้สังเกตการณ์เข้าฟังไม่ได้ อีกทั้งศาลไม่อ่านข้อความที่กระทำผิด ระบุเพียงว่าเป็นการกระทำผิดตามฟ้อง แม้ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 177 จะให้ศาลมีอำนาจสั่งให้พิจารณาเป็นการลับ แต่การพิพากษาลับไม่เป็นไปตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 188 ซึ่งระบุว่า “คำพิพากษาหรือคำสั่งมีผลตั้งแต่วันที่ได้อ่านในศาลโดยเปิดเผยเป็นต้นไป”

นับได้ว่าคดีนี้เป็นคดีแรกที่ศาลทหารมีการลงโทษจำคุกสูงถึง 50 ปี ในข้อหาตามมาตรา 112 และมีผลให้คดีถึงที่สุดโดยจำเลยไม่มีสิทธิอุทธรณ์และฎีกา เนื่องจากเป็นการพิจารณาคดีในศาลทหารขณะที่มีการประกาศกฎอัยการศึก

หลังเสร็จการอ่านคำพิพากษา เธียรสุธรรมถูกควบคุมตัวไปยังเรือนจำกลางคลองเปรม เนื่องจากโทษจำคุกเกินกว่า 15 ปี

(อ้างอิง: คำร้องประกอบคำรับสารภาพ ศาลทหารกรุงเทพ คดีดำที่ 88ก./2558 ลงวันที่ 30 มีนาคม 2558 และคำพิพากษา ศาลทหารกรุงเทพ คดีดำที่ 88ก./2558 คดีแดงที่ 135ก./2558 ลงวันที่ 31 มีนาคม 2558)

ศาลทหารกรุงเทพออกหมายแจ้งโทษเด็ดขาด ระบุว่า ได้พิพากษาคดีถึงที่สุดแล้วเมื่อวันที่ 31 มีนาคม 2558 คงจำคุกจำเลยมีกำหนด 25 ปี ให้นับโทษตั้งแต่วันที่ 31 มีนาคม 2558 ซึ่งเป็นวันที่ศาลพิพากษาเป็นต้นไป แต่ให้หักวันถูกคุมขังมาแล้ว คือตั้งแต่วันที่ 23 พฤศจิกายน 2557 จนถึงวันที่ 30 มีนาคม 2558 ออกจากโทษจำคุกให้ด้วย

เป็นที่น่าสังเกตว่า ศาลไม่หักวันที่เธียรสุธรรมถูกควบคุมตัวในค่ายทหารรวม 6 วัน ออกจากโทษจำคุกด้วย

(อ้างอิง: หมายแจ้งโทษเด็ดขาด ศาลทหารกรุงเทพ คดีดำที่ 88ก./2558 คดีแดงที่ 135ก./2558 ลงวันที่ 1 เมษายน 2558)

มีข้อมูลว่าเธียรสุธรรมได้รับการปล่อยตัวออกจากเรือนจำคลองเปรมก่อนครบกำหนดโทษ รวมเวลาถูกควบคุมตัวและคุมขัง 4 ปี 11 เดือน 11 วัน