ผู้ถูกดำเนินคดี
ข้อหา
หมายเลขคดี
  • หมิ่นประมาทพระมหากษัตริย์ฯ (มาตรา 112)
  • การชุมนุม
  • พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ (มาตรา 9)
  • พ.ร.บ.ควบคุมการโฆษณาฯ (ใช้เครื่องขยายเสียง)
  • พ.ร.บ.โรคติดต่อฯ
ดำ อ.1671/2564
แดง อ.846/2567

ผู้กล่าวหา
  • นพดล พรหมภาสิต เลขาธิการ ศชอ. (ประชาชน)
ผู้ถูกดำเนินคดี

ข้อหา

  • การชุมนุม
  • พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ (มาตรา 9)
  • พ.ร.บ.โรคติดต่อฯ
  • พ.ร.บ.ควบคุมการโฆษณาฯ (ใช้เครื่องขยายเสียง)
  • หมิ่นประมาทพระมหากษัตริย์ฯ (มาตรา 112)

หมายเลขคดี

ดำ อ.1671/2564
แดง อ.846/2567
ผู้กล่าวหา
  • นพดล พรหมภาสิต เลขาธิการ ศชอ.

ความสำคัญของคดี

อานนท์ นำภา ทนายความสิทธิมนุษยชนและนักกิจกรรม กล่าวปราศรัยย้ำถึงข้อเรียกร้องปฏิรูปสถาบันกษัตริย์อย่างตรงไปตรงมาอีกครั้ง ในกิจกรรม ‘เสกคาถาผู้พิทักษ์ปกป้องประชาชน’ หรือ #ม็อบแฮร์รี่พ็อตเตอร์2 ที่หอศิลปฯ กรุงเทพฯ เมื่อวันที่ 3 ส.ค. 2564 ในโอกาสครบรอบ 1 ปี ของการชุมนุม ‘เสกคาถาผู้พิทักษ์ปกป้องประชาธิปไตย’ หรือม็อบแฮร์รี่ พ็อตเตอร์ บริเวณอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ซึ่งเป็นการปราศรัยถึงข้อเรียกร้องในการปฏิรูปสถาบันกษัตริย์ครั้งแรกหลังจากที่เขาเพิ่งได้รับการปล่อยตัวชั่วคราวในคดีชุมนุม #19กันยาทวงอำนาจคืนราษฎร เพียง 70 วัน

หลังการปราศรัยไม่ถึง 1 สัปดาห์ ศาลอาญากรุงเทพใต้ก็ออกหมายจับอานนท์ในข้อหา ม.112 โดยมีนพดล พรหมภาสิต เลขาธิการ ศชอ.ซึ่งเป็นประชาชนกลุ่มที่มีความเห็นทางการเมืองแตกต่าง เข้าแจ้งความที่ สน.ปทุมวัน จากนั้นอานนท์ไม่ได้รับสิทธิประกันตัวเลยตั้งแต่ชั้นสอบสวนจนกระทั่งชั้นพิจารณา แม้จะมีการยื่นประกันหลายต่อหลายครั้ง

พฤติการณ์ของคดีตามเอกสารคดี

พีระพงษ์ พานิชสุข พนักงานอัยการ สำนักงานอัยการพิเศษฝ่ายคดีอาญากรุงเทพใต้ 4 บรรยายฟ้องระบุว่า

ก่อนเกิดเหตุวันที่ 2 ส.ค. 2564 จําเลยได้ลงประกาศเชิญชวนประชาชนทั่วไปผ่านบัญชีผู้ใช้งานเฟซบุ๊ก ชื่อ “อานนท์ นําภา” มีข้อความว่า “ครบ 1 ปี แฮรี่พอตเตอร์ แต่ลอร์ดโวลเดอมอร์ยังอยู่ มาร่วมฟังปราศรัยการเมืองแบบตรงไปตรงมากันอีกครั้งครับ 16.00 น. หน้าหอศิลป์ กทม. แยกปทุมวัน” พร้อมด้วยภาพประชาสัมพันธ์ซึ่งปรากฏข้อความว่า “ลอร์ดโวลเดอมอร์ ยังไม่ตาย เสกคาถาผู้พิทักษ์ปกป้องประชาชน วันที่ 7 ส.ค. 2564 เวลา 16.00 – 19.00 น. ณ ลานด้านหน้าหอศิลปกรุงเทพฯ” อันเป็นการเชิญชวน หรือนัดหมายให้ประชาชนทั่วไปมาร่วมกิจกรรม ซึ่งมีการรวมกลุ่มของบุคคลเพื่อชุมนุมทางการเมือง โดยจําเลยได้ตั้งค่าประกาศดังกล่าวไว้เป็นสาธารณะ (Public) เพื่อให้ประชาชนโดยทั่วไปสามารถเข้าถึงประกาศดังกล่าว

1. ต่อมา วันที่ 3 ส.ค. 2564 จำเลยกับพวกอีก 27 คน ซึ่งพนักงานสอบสวนได้แยกดำเนินคดีในศาลแขวงแล้ว ได้ร่วมกันกระทำความผิด กล่าวคือ จําเลยกับพวกรวม 7 คน เป็นผู้ร่วมกันจัดกิจกรรม จําเลยกับพวกรวม 7 คนนี้ยังได้ร่วมกันกับพวกอีก 21 คน รวมจํานวนทั้งสิ้น 28 คน ชุมนุม ทํากิจกรรม หรือมั่วสุมกันในสถานที่แออัด ภายในพื้นที่กรุงเทพมหานคร อันเป็นพื้นที่ควบคุมสูงสุดและเข้มงวด ตามคําสั่งของศูนย์บริหารสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (โควิด – 19) ผกก.สน.ปทุมวัน ซึ่งเป็นเจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อ แจ้งให้ยุติการชุมนุม แต่จำเลยกับพวกไม่ยุติการชุมนุม ทั้งยังทำการปราศรัยโดยใช้เครื่องขยายเสียงด้วยกำลังไฟฟ้าโดยไม่ได้รับอนุญาต

2. ขณะเกิดเหตุ ประเทศไทยปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันพระมหากษัตริย์เป็นประมุข รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560 ได้บัญญัติไว้โดยชัดแจ้งว่า องค์พระมหากษัตริย์ทรงดํารงอยู่ในฐานะอันเป็นที่เคารพสักการะ ผู้ใดจะละเมิดมิได้ ผู้ใดจะกล่าวหาหรือฟ้องร้องพระมหากษัตริย์ในทางใดๆ มิได้ และผู้ใดจะใช้สิทธิหรือเสรีภาพเพื่อล้มล้างการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขมิได้ ตลอดจนจะใช้สิทธิหรือเสรีภาพให้กระทบกระเทือนหรือเป็นอันตรายต่อความมั่นคงของรัฐหรือให้เป็นปฏิปักษ์ต่อหน้าที่ของปวงชนชาวไทยในทางหนึ่งทางใดมิได้ ทั้งรัฐและพลเมืองหรือปวงชนชาวไทยต่างมีหน้าที่ต้องพิทักษ์รักษาไว้ซึ่งชาติ ศาสนา และสถาบันพระมหากษัตริย์ให้ดํารงอยู่คู่ประเทศชาติตลอดไป

นอกจากนี้สถาบันพระมหากษัตริย์เป็นสถาบันซึ่งเป็นศูนย์รวมทางจิตใจของคนไทยทั้งชาติและเป็นสถาบันหลักของชาติที่อยู่คู่กับประเทศไทยมาเป็นเวลานานตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน พระมหากษัตริย์ทรงดํารงอยู่ในฐานะพระประมุขของชาติ อันเป็นที่เคารพสักการะของปวงชนชาวไทย ทรงปฏิบัติพระราชกรณียกิจนานัปการ ผู้ใดจะนําสถาบันพระมหากษัตริย์มาล้อเลียนมิได้ คนไทยทุกคนต่างล้วนสํานึกในพระมหากรุณาธิคุณ มีความจงรักภักดีและเทิดทูนสถาบันพระมหากษัตริย์ ทั้งนี้ รวมถึงการกล่าวถึงพระนามของพระมหากษัตริย์ต้องแสดงออกด้วยความเคารพต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ตามขนบธรรมเนียมโบราณราชประเพณีอันเป็นสิ่งที่คนไทยโดยทั่วไปพึงปฏิบัติสั่งสมกันตลอดมา

กลุ่มจำเลยกับพวก ได้ขึ้นกล่าวปราศรัยสลับสับเปลี่ยนกันไปตามลําดับ โดยพูดผ่านไมโครโฟนที่เชื่อมต่อกับลําโพง แสดงความคิดเห็น วิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับการบริหารราชการแผ่นดินของรัฐบาล และประเด็นการปฏิรูปสถาบันพระมหากษัตริย์ บนเวทีปราศรัยชั่วคราวที่ติดตั้งเครื่องขยายเสียง อยู่บริเวณส่วนตอนท้ายกระบะบรรทุกของรถยนต์บรรทุกส่วนบุคคล

โดยในวันเวลาเกิดเหตุ จำเลยได้กล่าวปราศรัยให้ประชาชนราว 400 คน ที่มาร่วมชุมนุม, ประชาชนทั่วไปที่สัญจรไปมาใกล้เคียว และประชาชนที่รับชมการถ่ายทอดสดทางเฟซบุ๊ก มีข้อความสำคัญว่า

"เราเปลี่ยนวิธีคิดของกษัตริย์จากเดิมเป็นเจ้าชีวิต เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เป็นสิ่งที่แตะต้องไม่ได้ เราก็เปลี่ยนความคิดกลายเป็นคนเท่ากัน มึงกูเท่ากัน …หนึ่งปีหลังจากนั้นสถาบันพระมหากษัตริย์ก็ได้มีการตอบโต้พวกเราอย่างรุนแรงเช่นกัน …. เราเรียกร้องให้ในหลวงเสด็จกลับมาอยู่ในประเทศไทย ไม่ต้องไปอยู่เยอรมัน สุดท้ายท่านก็กลับมา แต่ไม่ได้กลับมาเพื่อเปลี่ยนแปลงตัวเอง มีการระดมคนใส่เสื้อเหลืองมาเข้าเฝ้ามาให้กําลังใจมาวัดกันว่าใครเยอะกว่ากัน ท่านหน้าแตกไปครั้งหนึ่งแล้ว คือ คนมาแค่หยิบมือ ไม่เป็นไร ท่านก็ยังไปต่อ … สุดท้ายหน้าแตกเป็นครั้งที่สอง น้องมัธยมชูสามนิ้วกันหมด...”

ข้อความดังกล่าว กล่าวถึงพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 10 และสถาบันพระมหากษัตริย์ ซึ่งมีความหมายแสดงว่า พระองค์ทรงมิได้ดํารงตนอยู่เหนือการต่อสู้ขับเคลื่อนทางการเมือง ทรงอยู่เบื้องหลัง สั่งการ หรือสนับสนุนให้ภาครัฐ และประชาชนอีกกลุ่มซึ่งไม่ได้มีทัศนคติทางการเมืองตรงกันกับกลุ่มของจําเลย เข้าตอบโต้ต่อสู้กับกลุ่มของจําเลยอย่างรุนแรง อันเป็นการเสื่อมเสียอย่างมากต่อพระเกียรติ และภาพลักษณ์ของพระองค์

“...การชุมนุมของพวกเราได้ถูกตีแผ่ออกไปทั่วโลกถึงปัญหาของสถาบันกษัตริย์ … เราพูดถึงการที่กษัตริย์โอนเอาทรัพย์สินของหลวงไปเป็นของตัวเอง ทําให้พวกเราโดนคดีหลายคน สถาบันก็ยังอยู่เหมือนเดิม คือ ยังไม่ยอมปรับตัว...”

“...คุณจุลเจิมจะกล้าพิพากษาไหมว่าในหลวงรัชกาลที่ 10 ไม่เคยโอนเอาทรัพย์สินของสาธารณะไปเป็นของตัวเอง หุ้นไทยพาณิชย์ เป็นต้น…”

“...พวกเขาตอบโต้สิ่งที่สถาบันกษัตริย์ทํากับประชาชน... หนึ่งปีผ่านไปนอกจากเราจะไม่ได้รับคําตอบว่าท่านจะยอมปรับตัวหรือไม่ แต่เรากลับถูกตอบโต้อีกหลายอย่าง… ในหลวงท่านยังไม่ได้มีท่าทีที่จะหยุดพฤติการณ์ที่เราเรียกร้องให้ท่านหยุด ยังมีการถ่ายโอนทรัพย์สินเดิมเป็นของพวกเราที่ใช้ร่วมกันไปอยู่ในการครอบครองของตัวเอง… ผมยกตัวอย่างง่ายๆ ลานพระบรมรูปทรงม้า หลายคนที่รักศรัทธาก็ไปกราบไหว้ ไปทํากิจกรรม ไปชุมนุม ตอนนี้ในหลวงรัชกาลที่ 10 ล้อมรั้วเป็นของตัวเองแล้ว… ไม่รวมถึงรัฐสภาเดิม สวนสัตว์ หรือแม้แต่สนามม้านางเลิ้ง ตอนนี้ก็มีการปรับปรุงไปเป็นของตัวเอง…”

ข้อความดังกล่าว กล่าวถึงพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 10 และสถาบันพระมหากษัตริย์ มีความหมายแสดงว่า พระองค์ทรงมีพฤติกรรมไม่ชอบในทางทรัพย์สิน หรือมุ่งแสวงหาประโยชน์ส่วนพระองค์เป็นสําคัญ กล่าวคือ พฤติการณ์การถ่ายโอนเอาทรัพย์สินของแผ่นดิน หรือทรัพย์สินที่ประชาชนใช้ประโยชน์ร่วมกันไปเป็นของพระองค์แต่เพียงผู้เดียวในทํานองการยักยอกทรัพย์ซึ่งเป็นของหลวงของแผ่นดิน อันเป็นการเสื่อมเสียอย่างมากต่อพระเกียรติและภาพลักษณ์ของพระองค์

“ไอ้ประยุทธ์มันเชื่อว่ามันห้อยพระดี ที่ชื่อว่าสถาบันพระมหากษัตริย์ ในวันที่มันสาบานตน เข้ารับหน้าที่ สาบานไม่ครบ ก็มีการชูรูปชูข้อความของในหลวงรัชกาลที่ 10 บอกว่านี่กูมีแบ็ค เพราะอะไร การมีความสัมพันธ์อย่างแนบแน่นกับสถาบันพระมหากษัตริย์ …ถ้าบริษัทสยามไบโอไซน์ ไม่ใช่คนที่ถือหุ้นใหญ่ ชื่อ วชิราลงกรณ์ ประยุทธ์ จันทร์โอชา จะเอาเงินภาษีเราไปอุดหนุนไหม …ถ้าบริษัทนั้นไม่ใช่ของกษัตริย์ ทําไมประยุทธ์ไม่นําวัคซีนดีๆ มาฉีดให้พวกเราทุกคน เหตุผลเดียวก็คือ มันกลัววัคซีนของกษัตริย์ขายไม่ได้

“ถ้ามีการนําวัคซีน mRNA Pfizer ก็ดี Moderna ก็ดีเข้ามา มาฉีดให้พวกเรา มาฉีดป้องกันให้พวกเรา แล้วพวกเราหาย พวกเราไม่เป็นโควิด วัคซีนของกษัตริย์ก็ขายไม่ได้ เรื่องมันมีอยู่แค่นี้จริงๆ ...ขอแค่ว่าให้มีซีนให้สถาบันกษัตริย์มาโปรยวัคซีนเมตตาให้พวกเรา เขาคิดแค่นั้น…”

ข้อความดังกล่าว กล่าวถึงพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 10 และสถาบันพระมหากษัตริย์ ซึ่งถ้อยคําหรือข้อความดังกล่าวมีความหมายแสดงว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 10 ซึ่งเป็นผู้ใช้อํานาจอธิปไตยของปวงชนชาวไทยผ่านทางรัฐสภา คณะรัฐมนตรี และศาลตามบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญนั้น ทรงมีความสัมพันธ์ส่วนตัวกับรัฐบาล หรือมุ่งใส่พระทัยในผลประโยชน์โดยมิชอบในทางทรัพย์สินส่วนพระองค์ ร่วมกันกับรัฐบาลในการบริหารราชการแผ่นดิน และการบริหารจัดการสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดต่อร้ายแรงภายในประเทศ โดยมิได้ใส่พระทัยในความเป็นอยู่ที่ยากลําบากหรือการเจ็บป่วยล้มตายของประชาชน แม้เป็นการกล่าวในลักษณะว่าร้ายโดยเจาะจงแก่นายกรัฐมนตรี แต่ด้วยการกล่าวถึงเหตุผลประกอบต่างๆ แล้ว การกล่าวถึงนายกรัฐมนตรีจึงเป็นเพียงลักษณะของการใช้สํานวนโวหารเพื่อให้บรรลุความประสงค์แท้จริงในการใส่ความพระมหากษัตริย์ของจําเลยเท่านั้น อันเป็นการเสื่อมเสียอย่างมากต่อพระเกียรติ และภาพลักษณ์ของพระองค์

ทั้งนี้ การกล่าวปราศรัยอันปรากฏถ้อยคําและข้อความที่กล่าวถึงพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 10 และสถาบันพระมหากษัตริย์ในลักษณะการใส่ความ และยืนยันข้อเท็จจริงของจําเลยข้างต้นนั้น เป็นการใช้เสรีภาพในทางใดๆ อันเป็นปฏิปักษ์ต่อหน้าที่ของพลเมืองหรือปวงชนชาวไทยที่จะต้องพิทักษ์รักษาไว้ซึ่งสถาบันพระมหากษัตริย์

เป็นเหตุให้นพดล พรหมภาสิต ประชาชนซึ่งติดตามสถานการณ์การชุมนุมผ่านทางเฟซบุ๊ก และผู้เข้าร่วมชุมนุม หรือประชาชนโดยทั่วไป เมื่อได้รับฟังแล้วอาจเกิดความเคลือบแคลงสงสัยในบรรดาพฤติกรรมซึ่งจําเลยกล่าวหาองค์พระมหากษัตริย์อย่างร้ายแรง หรือเสื่อมความเคารพศรัทธา หรือดูหมิ่น ดูแคลนในพระจริยวัตรและพระเกียรติยศของพระมหากษัตริย์ได้ อันเป็นการกล่าวให้ร้าย ใส่ความ กล่าวหา จาบจ้วง ล่วงเกิน ดูหมิ่น หมิ่นประมาท หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์ หรือมุ่งหมายที่จะทําลายสถาบันพระมหากษัตริย์ โดยประการที่น่าจะทําให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 10 ซึ่งทรงดํารงอยู่ในฐานะอันเป็นที่เคารพสักการะของประชาชนชาวไทยนั้นเสื่อมพระเกียรติ ถูกดูหมิ่น เกลียดชัง ทําให้ประชาชนชาวไทยเสื่อมศรัทธา ไม่เคารพต่อสถาบันพระมหากษัตริย์และพระมหากษัตริย์ ซึ่งได้รับการรับรองจากรัฐธรรมนูญให้ดํารงอยู่ในฐานะที่ผู้ใดจะละเมิดกล่าวหา หรือฟ้องร้องในทางใดๆ มิได้

(อ้างอิง: คำฟ้อง ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 ลงวันที่ 14 ต.ค. 2564)

ความคืบหน้าของคดี

  • เวลาประมาณ 18.00 น. อานนท์เดินทางเข้ามอบตัวที่สถานีตำรวจนครบาลปทุมวัน หลังทราบว่าถูกออกหมายจับการปราศรัยในการชุมนุม #เสกคาถาปกป้องประชาชน หรือ #ม็อบแฮร์รี่พอตเตอร์2 เมื่อวันที่ 3 ส.ค. ที่ผ่านมา

    เมื่อเดินทางไปถึงเจ้าหน้าที่ตำรวจได้แสดงหมายจับของศาลอาญากรุงเทพใต้ ออกเมื่อวันที่ 9 ส.ค. 2564 มีสมชาย พฤกษ์ชัยกุล เป็นผู้พิพากษาที่ออกหมาย ระบุ 3 ข้อกล่าวหา ได้แก่ ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112, ฝ่าฝืนข้อกำหนดตาม พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ และใช้เครื่องขยายเสียงโดยไม่ได้รับอนุญาต โดยในหมายจับไม่มีการติ๊กเหตุแห่งการออกหมายแต่อย่างใด

    จากนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจได้จัดทำบันทึกจับกุม โดยระบุว่าอานนท์ ผู้ถูกออกหมายจับ ได้ประสานงานจะเข้าทำการมอบตัวเองที่ สน.ปทุมวัน การดำเนินการเกิดขึ้นภายใต้การสั่งการของ พล.ต.ต.เมธี รักพันธุ์ ผู้บัญชาการตำรวจนครบาล 6 โดยมีชุดจับกุม ได้แก่ ตำรวจกองกำกับการสืบสวน กองบัญชาการตำรวจนครบาล นำโดย พ.ต.ท.นิติกรณ์ ระวัง และตำรวจจากฝ่ายสืบสวน สน.ปทุมวัน นำโดย พ.ต.อ.เอกภพ ลิขิตธนสมบัติ

    เจ้าหน้าที่ชุดจับกุมได้นำตัวอานนท์ส่ง พ.ต.ต.เวียงแก้ว สุภาการณ์ สารวัตร (สอบสวน) สน.ปทุมวัน ซึ่งเป็นเจ้าพนักงานสอบสวนผู้แจ้งข้อกล่าวหาและพฤติการณ์แก่อานนท์ โดยมีทนายความและผู้ไว้วางใจร่วมด้วย

    พนักงานสอบสวนบรรยายพฤติการณ์คดีโดยสรุปว่า ก่อนเกิดเหตุ นายนพดล พรหมภาสิต ผู้กล่าวหาได้พบว่า เฟซบุ๊กชื่อ “กลุ่มฟื้นฟูประชาธิปไตย Democracy Restoration Group – DRG” โพสต์ข้อความเชิญชวนประชาชนให้เข้าร่วมกิจกรรมการชุมนุมครบรอบ 1 ปี กิจกรรม “เสกคาถาผู้พิทักษ์ปกป้องประชาธิปไตย” โดยได้ทำการนัดหมายในวันที่ 3 ส.ค. 2564 เวลา 16.00 น. ที่บริเวณลานด้านหน้าหอศิลปวัฒนธรรมกรุงเทพฯ

    ต่อมาในวันที่ 3 ส.ค. 2564 เวลาประมาณ 15.30 น. บริเวณหน้าหอศิลป์กรุงเทพฯ ได้มีรถกระบะบรรทุกเครื่องขยายเสียงและอุปกรณ์เวทีในการปราศรัยของกลุ่มผู้ชุมนุม ซึ่งมีกลุ่มผู้เข้าร่วมการชุมนุมบริเวณดังกล่าวประมาณ 200 คน โดยไม่มีมาตรการในการป้องกันโรคติดต่อ

    จากนั้นเวลาประมาณ 17.34 - 18.09 น. อานนท์ได้ขึ้นพูดปราศรัยกับประชาชนที่มาเข้าร่วมกิจกรรม อันมีเจตนาทำให้พระมหากษัตริย์ด้อยค่า เสื่อมพระเกียรติ โดยปราศรัยหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ ดูหมิ่น ใส่ความ หมิ่นประมาท แสดงความอาฆาตมาดร้ายพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัวฯ ต่อประชาชนทั่วไป ซึ่งเป็นบุคคลที่สาม

    พนักงานสอบสวนยังได้ยกเนื้อหาคำปราศรัยทั้งหมด 5 ช่วงตอนขึ้นมากล่าวหา โดยมีทั้งส่วนที่กล่าวทบทวนถึงสถานการณ์ในปี 2563 ข้อเรียกร้องให้เสด็จกลับจากเยอรมนีมายังประเทศไทย กล่าวถึงสถานการณ์ที่กษัตริย์โอนทรัพย์สินของแผ่นดินไปเป็นของส่วนพระองค์ และยังไม่ยอมปรับตัว กล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่างสถาบันกษัตริย์กับรัฐบาลของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา และการถือหุ้นในบริษัทสยามไบโอไซน์ของรัชกาลที่ 10

    นพดล พรหมภาสิต เห็นว่าข้อความดังกล่าวมีเนื้อหาเป็นการหมิ่นประมาท ดูหมิ่น แสดงความอาฆาตมาดร้ายต่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 10 จึงได้มาร้องทุกข์ต่อพนักงานสอบสวนเพื่อให้ดําเนินคดีกับอานนท์ นําภา

    พนักงานสอบสวนได้แจ้งข้อกล่าวหาต่ออานนท์ 3 ข้อหาหลัก ได้แก่

    1. “หมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์” ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112

    2. ร่วมกันฝ่าฝืนข้อกำหนดที่ออกตาม พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ พ.ศ.2548 มาตรา 9 (2) ฉบับที่ 15 ข้อ 3 “ร่วมกันชุมนุมหรือทํากิจกรรมในสถานที่แออัด ภายในเขตพื้นที่ที่หัวหน้าผู้รับผิดชอบในการแก้ไขสถานการณ์ฉุกเฉินในส่วนที่เกี่ยวกับความมั่นคงประกาศกําหนด” และฉบับที่ 30 ข้อ 4 (1) “ร่วมกันจัดกิจกรรมซึ่งมีการรวมกลุ่มกันของบุคคลที่มีจํานวนมากกว่าห้าคนในเขตพื้นที่ควบคุมสูงสุดและเข้มงวด”

    3. ร่วมกันโฆษณาโดยใช้เครื่องขยายเสียงด้วยกําลังไฟฟ้าโดยไม่ได้รับอนุญาต

    พนักงานสอบสวนยังแจ้งข้อหาเรื่องการฝ่าฝืนข้อกำหนดตาม พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ เพิ่มเติม โดยอ้างถึงประกาศหัวหน้าผู้รับผิดชอบในการแก้ไขสถานการณ์ฉุกเฉิน ในส่วนที่เกี่ยวกับความมั่นคง เรื่องห้ามการชุมนุม การทํากิจกรรม การมั่วสุม ที่ก่อให้เกิดการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (โควิด-19) (ฉบับที่ 9) ข้อ 3 “ห้ามร่วมกันชุมนุม หรือทํากิจกรรมที่มีความเสี่ยงต่อการแพร่โรคในพื้นที่ที่มีประกาศหรือคําสั่งกําหนดเป็นพื้นที่ควบคุมสูงสุดและเข้มงวด” และตามประกาศกรุงเทพมหานคร เรื่อง สั่งปิดสถานที่ชั่วคราว (ฉบับที่ 36) ลงวันที่ 10 กรกฎาคม 2564 ข้อ 7 “ร่วมกันจัดกิจกรรมรวมกลุ่มของบุคคลที่มีจํานวนรวมกันมากกว่าห้าคน”

    อานนท์ได้ให้การปฏิเสธตลอดข้อกล่าวหา และจะให้การเพิ่มเติมเป็นหนังสือต่อไปภายใน 30 วัน หลังเสร็จกระบวนการอานนท์ยังถูกควบคุมตัวไว้ที่ สน.ปทุมวัน และตำรวจจะดำเนินการยื่นขอฝากขังต่อศาลอาญากรุงเทพใต้ต่อไป

    (อ้างอิง: บันทึกการจับกุม, บันทึกการแจ้งข้อกล่าวหาเพิ่มเติม สน.ปทุมวัน ลงวันที่ 9 ส.ค. 2564 และ https://tlhr2014.com/archives/33255)
  • แม้ว่าตำรวจได้แจ้งข้อหาและทำการสอบสวนอานนท์เสร็จสิ้นตั้งแต่วันที่ 9 ส.ค. 2564 แต่ยังควบคุมตัวไว้ที่สถานีตำรวจปทุมวันตามอำนาจควบคุมตัว 48 ชั่วโมงโดยไม่ได้นำตัวไปขออำนาจฝากขังในวันที่ 10 ส.ค. 2564

    อานนท์จึงได้ยื่นประกันตัวในชั้นตำรวจ ด้วยหลักทรัพย์มูลค่า 200,000 บาท แต่ พ.ต.อ.พันษา อมราพิทักษ์ ผกก.สน.ปทุมวัน ไม่อนุญาตให้ประกัน ให้เหตุผลว่า เนื่องจากอานนท์เป็นแกนนําและเข้าร่วมกิจกรรมเคลื่อนไหวทางการเมืองหลายครั้ง โดยทุกครั้งที่เคลื่อนไหวมักจะกระทําผิดกฎหมาย และมีแนวโน้มจะจับกลุ่มรวมตัวกันเคลื่อนไหวต่อไปอีก

    ประกอบกับปัจจุบันมีการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด-19 และพบผู้ติดเชื้อเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ อีกทั้งได้ประกาศให้กรุงเทพมหานครเป็นพื้นที่ควบคุมสูงสุดและเข้มงวด หากผู้ต้องหาได้รับการปล่อยตัวชั่วคราวจะกลับไปรวมกลุ่มทําผิดกฎหมาย หรือกระทําการใดๆ ซึ่งอาจก่อให้เกิดสภาวะไม่ถูกสุขลักษณะ มั่วสุมกัน ณ ที่ใดๆ ในสถานที่แออัด และอาจจะทําให้ไปก่อความเสียหาย อันเป็นการยุยงให้เกิดความไม่สงบเรียบร้อย หรือก่อเหตุร้ายประการอื่น ทําให้เป็นอุปสรรคหรือก่อให้เกิดความเสียหายต่อการสอบสวน

    (อ้างอิง: หนังสือแจ้งผลการขอปล่อยตัวชั่วคราว สน.ปทุมวัน ลงวันที่ 10 ส.ค. 2564 และ https://tlhr2014.com/archives/33356)
  • พนักงานสอบสวน สน.ปทุมวัน ขออำนาจศาลอาญากรุงเทพใต้ฝากขังอานนท์ โดยส่งคำร้องขอฝากขังทางระบบอิเล็คทรอนิคในช่วงเช้า มีใจความโดยสรุปว่า

    เมื่อวันที่ 3 ส.ค. 2564 เวลาประมาณ 17.34 – 18.09 น. ที่ลานด้านหน้าหอศิลปวัฒนธรรมกรุงเทพฯ มีกิจกรรมการชุมนุม “เสกคาถาผู้พิทักษ์ปกป้องประชาชน” ในระหว่างดำเนินกิจกรรมการชุมนุมดังกล่าว ผู้ต้องหาได้แสดงถ้อยคำอันมีเจตนาเพื่อทำให้พระมหากษัตริย์ด้อยค่า เสื่อมพระเกียรติ โดยกล่าวคำปราศรัยอันเป็นการหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ ดูหมิ่น ใส่ความ หมิ่นประมาท แสดงความอาฆาตมาดร้าย รัชกาลที่ 10 ต่อประชาชนทั่วไปซึ่งเป็นบุคคลที่สาม ผ่านเครื่องขยายเสียงบนรถยนต์กระบะ ต่อมาหลังเกิดเหตุ ผู้กล่าวหาได้เข้าร้องทุกข์ให้พนักงานสอบสวน สน.ปทุมวัน ดำเนินคดี

    ต่อมาพนักงานสอบสวนได้รับตัวผู้ต้องหาเมื่อวันที่ 9 ส.ค. 2564 เวลาประมาณ 20.15 น. และควบคุมตัวผู้ต้องหาไว้ทำการสอบสวนโดยตลอด จะครบ 48 ชั่วโมง ในวันที่ 11 ส.ค. 2564 เวลาประมาณ 20.15 น.

    แต่การสอบสวนยังไม่เสร็จสิ้น ต้องสอบสวนปากคำพยานอีก 10 ปาก และรอผลการตรวจลายพิมพ์นิ้วมือผู้ต้องหา พนักงานสอบสวนจึงยื่นคำร้องขอฝากขังผู้ต้องหา มีกำหนด 12 วัน ตั้งเเต่วันที่ 11 – 22 ส.ค. 2564

    ท้ายคำร้องขอฝากขังพนักงานสอบสวนระบุว่า หากผู้ต้องหายื่นคำร้องขอประกันตัวพนักงานสอบสวนขอคัดค้าน เนื่องจากผู้ต้องหาจะไปทำการก่อเหตุอันตรายประการอื่น

    ซึ่งตามเนื้อหาในการปราศรัยของผู้ต้องหา จากบันทึกการถอดเทปกลุ่มผู้ชุมนุมกิจกรรมเสกคาถาแฮรี่พอตเตอร์ วันที่ 3 ส.ค. 2564 (เอกสารจำนวน 7 แผ่น) เป็นการกล่าวถึงพระมหากษัตริย์อันเป็นที่เคารพรักของประชาชนไทยในลักษณะที่เป็นการดูหมิ่น หมิ่นประมาท อันเป็นการกระทำที่มิบังควรอย่างยิ่ง ในฐานะประชาชนชาวไทยภายใต้พระบรมโพธิสมภารคนหนึ่ง ถือเป็นการกระทำความผิดอันร้ายแรง

    อีกทั้งผู้ต้องหามีความรู้ด้านกฎหมายและประกอบอาชีพทนายความ ยิ่งต้องเข้าใจว่าการกระทำของตนเองเป็นการลบลู่ดูหมิ่นสถาบันกษัตริย์อันเป็นความผิด นอกจากนี้ผู้ต้องหาได้กระทำความผิดในลักษณะเดียวกันนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ได้ยำเกรงต่อกฎหมายบ้านเมืองแต่อย่างใด หากปล่อยชั่วคราวจะสามารถกระทำผิดในลักษณะดังกล่าวขึ้นอีก โดยไม่ได้รับการพิจารณาโทษ และจะยิ่งเป็นเยี่ยงอย่างให้บุคคลอื่นกระทำตาม กระทบถึงพระเกียรติคุณของพระมหากษัตริย์

    ทั้งยังเป็นการกระทำผิดเงื่อนไขของศาลอาญาในคดีหมายเลขดำที่ อ.287/2564 (คดี #19กันยาทวงอำนาจคืนราษฎร) ที่อนุญาตปล่อยตัวชั่วคราวผู้ต้องหานี้เมื่อวันที่ 1 มิ.ย. 2564 โดยกำหนดเงื่อนไขให้ผู้ต้องหาไม่ไปกระทำกิจกรรมที่กระทำความเสื่อมเสียต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ และไม่ร่วมการชุมนุมที่อาจก่อให้เกิดความวุ่นวายขึ้นในบ้านเมือง นอกจากนี้ยังมีสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคโควิดที่รุนแรงจนไม่อาจวางใจได้

    ในการคัดค้านการปล่อยตัวชั่วคราวอานนท์ พนักงานสอบสวนยังระบุถึงความพร้อมของเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ ว่า

    “หากผู้ต้องหาไม่ได้รับการปล่อยชั่วคราว เรือนจำพิเศษกรุงเทพมหานครซึ่งจะรับตัวผู้ต้องหาไปทำการคุมขัง มีมาตรการและขั้นตอนในการป้องกันการแพร่ระบาดของโรคโควิด โดยเรือนจำมีประสานกับสำนักงานสาธารณสุขพื้นที่ เพื่อตรวจสอบมาตรฐานในการเตรียมรองรับกรณีมีผู้ติดเชื้อได้ทันที, มีการตั้งศูนย์บัญชาการแก้ไขปัญหาการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา (ศบค.) ประจำเรือนจำ, มีการคัดกรองและตรวจหาเชื้อไวรัสโควิดในผู้ต้องขัง

    หากพบเชื้อให้ X-ray ปอดทุกรายรวมถึงให้ยาและรักษาให้เร็ว เพื่อไม่ให้เกิดการระบาดในวงกว้าง, มีการใส่คลอรีนผสมในน้ำสำหรับอาบของผู้ต้องขัง, กรณีผู้ต้องขังป่วยมีการแจ้งให้ญาติทราบเป็นการเฉพาะรายทางโทรศัพท์หรือช่องทางอื่นอีกด้วย”

    รวมทั้งเชื่อว่าถ้าผู้ต้องหาได้รับการปล่อยชั่วคราวแล้วก็จะไปก่อเหตุอันตรายประการอื่นอีกตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 108/1(3)

    เวลา 11.10 น. ศาลได้มีคำสั่งให้ไต่สวนคำร้องขอฝากขัง หลังทนายความยื่นคำร้องคัดค้านการฝากขังและขอให้ศาลเบิกตัวอานนท์ไปสอบถาม โดยพนักงานสอบสวนได้ควบคุมอานนท์ไปยังศาลอาญากรุงเทพใต้เพื่อทำการไต่สวนคำร้องขอฝากขัง ในเวลาประมาณ 11.43 น.

    12.15 น. ศาลได้ไต่สวนด้วยระบบคอนเฟอเรนซ์ (ไม่ออกนั่งในห้องพิจารณา) เสร็จสิ้น โดยมีการไต่สวนพนักงานสอบสวน 1 ปาก และผู้ต้องหา 1 ปาก

    ++“อานนท์” คัดค้านฝากขัง เหตุเกินจำเป็น สร้างภาระ และกระทบต่ออาชีพทนายความ++

    พ.ต.ต.เวียงแก้ว สุภาการณ์ พนักงานสอบสวนผู้ร้อง เบิกความต่อศาลถึงเหตุที่ขอฝากขังอานนท์ตามคำร้อง จากนั้นได้ตอบคำถามค้านของทนายผู้ต้องหาโดยสรุปว่า คดีนี้ผู้ต้องหามามอบตัวต่อพนักงานสอบสวน ไม่ได้ถูกจับ โดยพยานไม่ได้ออกหมายเรียกผู้ต้องหาก่อน เนื่องจากเป็นคดีร้ายแรงและมีอัตราโทษสูง

    ในส่วนพยานบุคคลที่พยานอ้างว่ายังสอบไม่เสร็จ 10 ปาก ส่วนหนึ่งเป็นตำรวจ ส่วนหนึ่งเป็นบุคคลที่ได้ยินได้ฟังการปราศรัย และผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมของสำนักงานเขต ซึ่งหากศาลไม่รับฝากขังหรือปล่อยชั่วคราว ผู้ต้องหามีโอกาสไปข่มขู่ยุ่งเหยิงพยานหลักฐานได้ อย่างไรก็ตาม พนักงานสอบสวนระบุว่า พยานภายนอกที่ฟังปราศรัย 4-5 ปากนั้น อยู่ระหว่างการพิสูจน์ทราบว่าพยานดังกล่าวจะเป็นใคร และรับว่า มีพยานวัตถุเป็นคลิปภาพ คลิปเสียง และบันทึกการถอดเทปในการปราศรัยของผู้ต้องหาไว้แล้ว

    พ.ต.ต.เวียงแก้ว ยังตอบทนายความว่า แม้จะมีการสอบสวนไว้แล้วแต่ยังมีบางประเด็นที่อาจสอบสวนเพิ่มเติม แต่เมื่อทนายถามว่า คดีนี้ได้แจ้งข้อกล่าวหาเพิ่มเติมเรียบร้อยแล้วเมื่อวันที่ 9 ส.ค. 2564 ตามบันทึกการแจ้งข้อกล่าวหาเพิ่มเติมใช่หรือไม่ พยานตอบว่า ใช่ แต่ก็ระบุต่อไปว่า หากไม่รับคำร้องฝากขังหรือปล่อยตัวผู้ต้องหาไป จะกระทบต่อการสอบสวน เนื่องจากผู้ต้องหาแจ้งถิ่นที่อยู่และภูมิลำเนาเพียงจังหวัดร้อยเอ็ด จึงมีอุปสรรคต่อการออกหมายเรียก เพื่อนำตัวมาส่งสำนวนให้พนักงานอัยการ

    ทั้งนี้ ในระหว่างที่ พ.ต.ต.เวียงแก้ว เบิกความตอบทนายผู้ต้องหา คณะพนักงานสอบสวนในคดีพยายามจะเข้ามาตอบคำถามเพิ่มเติมในบางประเด็นแทนด้วย

    ต่อมา อานนท์เบิกความตอบทนายว่า ตนประกอบอาชีพทนายความ และเป็นสามัญสมาชิกเนติบัณฑิตยสภา มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง นอกจากที่อยู่ในจังหวัดร้อยเอ็ดแล้ว ยังมีที่อยู่ในเขตจตุจักร ซึ่งเป็นที่ทำงาน ตนยังมีคดีอยู่ที่ศาลนี้หลายคดี ที่ผ่านมามาศาลตามหมายเรียกทุกครั้ง ไม่เคยมีประวัติการหลบหนีคดีมาก่อน

    ทั้งนี้ คำร้องคัดค้านการฝากขังที่ยื่นต่อศาลยังระบุว่า พนักงานสอบสวนไม่มีเหตุจำเป็นที่จะยื่นคำร้องขอฝากขังผู้ต้องหา เนื่องจาก

    1. ผู้ต้องหาไม่ได้มีอิทธิพลหรือความสามารถที่จะไปยุ่งเกี่ยวกับพยานหลักฐานได้ และพยานหลักฐานก็อยู่ในความดูแลของพนักงานสอบสวนแล้วทั้งสิ้น และผู้ต้องหาเองก็ไม่มีพฤติการณ์กระทําความผิดที่เป็นอาชญากรก่อให้เกิดภยันตรายต่อผู้อื่นและสังคม จึงไม่จําเป็นต้องเอาตัวผู้ต้องหาไว้ในอํานาจของศาลแต่อย่างใด

    2. ผู้ต้องหายังคงเป็นเพียงผู้ถูกกล่าวหาว่า กระทําความผิด ยังมิได้ผ่านการพิจารณาพิพากษาของศาลว่าผู้ต้องหาเป็นผู้กระทําความผิด อีกทั้งการถูกกล่าวหาว่ากระทําความผิดในข้อหาตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 ไม่ได้เป็นเหตุผลเบ็ดเสร็จเพียงพอว่าผู้ต้องหาซึ่งเป็นผู้บริสุทธิ์จะต้องหลบหนี หรือก่อให้เกิดความเสียหายต่อการสอบสวนของเจ้าพนักงานแต่ประการใด

    อนึ่ง ตามมาตรา 24 ของรัฐธรรมนูญ 2560 การควบคุมผู้ต้องหาให้กระทำเท่าที่จำเป็นเท่านั้น ซึ่งจากข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายข้างต้น หากผู้ต้องหาถูกคุมขังระหว่างการสอบสวนย่อมเป็นการคุมขังที่เกินจำเป็น นอกจากจะไม่เกิดประโยชน์แล้ว ยังสร้างภาระและกระทบต่อการประกอบอาชีพทนายความของผู้ต้องหา ทั้งยังกระทบต่อสิทธิเสรีภาพและโอกาสในการต่อสู้คดีของผู้ต้องหาเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะหากปรากฏภายหลังว่าผู้ต้องหาไม่ได้มีความผิด ย่อมก่อให้เกิดความเสียหายอย่างร้ายแรงอันมิอาจเยียวยาโดยวิธีการอื่นใดได้

    เวลา 14.30 น. ศาลมีคำสั่งอนุญาตให้ฝากขังอานนท์ เป็นเวลา 12 วัน ระหว่างวันที่ 11 – 22 ส.ค. 2564 ระบุว่า พิเคราะห์แล้วเห็นว่า พนักงานสอบสวนมีเหตุฝากขังผู้ต้องหาเพราะการสอบสวนไม่แล้วเสร็จ ประกอบกับพนักงานสอบสวนเบิกความว่า ผู้ต้องหาจะไปข่มขู่หรือยุ่งเหยิงพยานหลักฐานที่เป็นบุคคลภายนอกผู้ฟังปราศรัย แม้ผู้ต้องหายื่นคัดค้านการฝากขัง แต่มีเหตุสมควรตามคำร้อง อนุญาตให้ฝากขังผู้ต้องหา โดยกำชับพนักงานสอบสวนให้รีบสอบสวนพยานบุคคล

    ++ยื่นประกันชี้ ศาลนี้เคยให้ประกันจำเลยคดี 112 แล้วหลายราย การไม่ให้ประกันอาจเป็นเหตุให้อานนท์มีอันตรายถึงชีวิตจากเหตุติดโควิดในเรือนจำ++

    ต่อมา ทนายความได้ยื่นคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราว โดยวางหลักทรัพย์ประกันมูลค่า 200,000 บาท ระบุเหตุผลดังนี้

    1. ตามฐานความผิดในคดีนี้ ศาลนี้ได้เคยอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจําเลยมาหลายคดี อาทิ สิรภพ พึ่งพุ่มพุทธ และชูเกียรติ แสงวงค์ ในคดี #ม็อบ18 พ.ย. (คดีหมายเลขดําที่ อ.841/2564), พริษฐ์ ชิวารักษ์ กับพวกรวม 5 คน ในคดีแต่งชุดครอปท็อปเดินสยามพารากอน (คดีหมายเลขดําที่ อ.1189/2564), จตุพร แซ่อึง ในคดีเดินแฟชั่นโชว์ที่สีลม (คดีหมายเลขดําที่ อ.1265/2564), ภัสราวลี ธนกิจวิบูลย์ผล กับพวกรวม 12 คน ในคดีอ่านแถลงการณ์หน้าสถานทูตเยอรมัน (คดีหมายเลขดําที่ อ.1297/2564) ผู้ต้องหาจึงขอให้ศาลพิจารณาปล่อยชั่วคราวผู้ต้องหาในคดีนี้ด้วย

    2. พฤติการณ์ที่กล่าวหาในคดีนี้ มีเพียงผู้ต้องหาเข้าร่วมชุมนุม ซึ่งเป็นการใช้เสรีภาพในการชุมนุมที่รับรองและคุ้มครองตามรัฐธรรมนูญ การคุมขังตัวผู้ต้องหาไว้เป็นการกระทําที่เกินสมควรแก่เหตุ และเกินความจําเป็น ผู้ต้องหาได้เดินทางไปพบพนักงานสอบสวนด้วยตัวเอง และให้การปฏิเสธตลอดข้อกล่าวหาในชั้นสอบสวน เนื่องจากพฤติการณ์ของผู้ต้องหามิได้เป็นการฝ่าฝืนต่อกฎหมายตามที่พนักงานสอบสวนกล่าวหา ผู้ต้องหาประสงค์จะต่อสู้คดีให้ถึงที่สุดเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตน เพราะเชื่อมั่นว่าศาลจะอำนวยความยุติธรรมได้

    3. ผู้ต้องหามีภูมิลําเนาเป็นหลักแหล่งแน่นอน และโดยปกติผู้ต้องหาจะต้องเดินทางมาศาลเป็นประจํา เพื่อว่าความให้กับลูกความ จึงสามารถติดตามผู้ต้องหาได้โดยง่าย อีกทั้งผู้ต้องหาไม่มีความสามารถที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับพยานหลักฐานได้ และไม่เคยมีประวัติเกี่ยวกับการกระทําความผิดอาชญากรรมหรือต้องโทษในคดีอาญาใด ๆ มาก่อน จึงไม่อาจไปก่อเหตุอันตรายประการอื่นได้

    4. คําร้องขอฝากขังผู้ต้องหาครั้งที่ 1 ของพนักงานสอบสวน ไม่ปรากฏเหตุและพฤติการณ์ใด ๆ ของผู้ต้องหาที่เข้าเงื่อนไขตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 108/1 ที่ศาลจะไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวผู้ต้องหาแม้แต่น้อย จึงขอให้ศาลใช้ดุลพินิจพิจารณาคําร้องโดยยึดถือหลักการสันนิษฐานไว้ก่อนว่าผู้ต้องหาหรือจําเลยไม่มีความผิด และก่อนมีคําพิพากษาอันถึงที่สุด บุคคลใดมิได้กระทําความผิดจะปฏิบัติต่อบุคคลนั้นเสมือนเป็นผู้กระทําความผิดมิได้ เพื่อให้เกิดความเป็นธรรมและไม่กระทบเสรีภาพของผู้ต้องหา หากพบว่าผู้ต้องหามีพฤติการณ์จะหลบหนีหรือมีแนวโน้มจะไปก่อเหตุอันตรายประการอื่น ย่อมต้องมีข้อเท็จจริงเป็นฐานรองรับการใช้ดุลพินิจ ซึ่งผู้ต้องหาไม่ได้มีพฤติการณ์ดังกล่าว

    5. ขณะนี้เป็นที่ปรากฏว่ามีการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 เป็นวงกว้าง โดยเฉพาะในเขตกรุงเทพฯ และยังไม่สามารถคลี่คลายลงได้ นอกจากนี้ยังพบว่าสถานที่ที่มีการแพร่ระบาดของโรคดังกล่าวมากที่สุดสถานที่หนึ่ง คือ เรือนจําพิเศษกรุงเทพฯ หากผู้ต้องหาไม่ได้รับการปล่อยชั่วคราวจะต้องถูกคุมขังในเรือนจําดังกล่าวด้วย ซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อชีวิต ทั้งนี้ผู้ต้องหาเคยติดเชื้อโรคโควิด-19 จากการถูกคุมขังในสถานที่ดังกล่าวโดยไม่ได้รับสิทธิการปล่อยชั่วคราวมาแล้ว ผู้ต้องหาจึงศาลให้รักษาชีวิตของผู้ต้องหาในครั้งนี้ไว้ด้วย

    เวลา 16.40 น. อาคม รุ่งแจ้ง อธิบดีผู้พิพากษาศาลอาญากรุงเทพใต้ มีคำสั่งไม่อนุญาตปล่อยตัวชั่วคราวอานนท์ระหว่างสอบสวน ระบุเหตุผลว่า พิเคราะห์แล้วเห็นว่าคดีมีอัตราโทษสูงและพนักงานสอบสวนคัดค้านว่า หากผู้ต้องหาได้รับการปล่อยตัวชั่วคราวจะไปก่อเหตุอันตรายประการอื่นอีก และมีการฝ่าฝืนเงื่อนไขการปล่อยชั่วคราวของศาลอาญาด้วย จึงเห็นควรไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราว

    หลังมีคำสั่ง เจ้าหน้าที่นำตัวอานนท์ขึ้นรถผู้ต้องขังออกไปในทันที ทั้งนี้ อานนท์จะต้องถูกกักตัวที่ทัณฑสถานบำบัดพิเศษกลางก่อนเป็นเวลา 14 วัน หากยังไม่ได้รับการปล่อยตัวชั่วคราว จะถูกย้ายไปคุมขังในเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ ต่อไป

    ก่อนหน้านี้ อานนท์เพิ่งได้รับการปล่อยตัวชั่วคราวระหว่างพิจารณาคดี เมื่อวันที่ 1 มิ.ย. 2564 ในคดีชุมนุม #19กันยาทวงอำนาจคืนราษฎร หลังได้รับอิสรภาพเพียง 70 วัน อานนท์ต้องถูกคุมขังในเรือนจำอีกครั้ง ในข้อกล่าวหา 112 เช่นเดิม จากการปราศรัยย้ำข้อเรียกร้องในการปฏิรูปสถาบันกษัตริย์ครั้งแรกหลังได้รับการประกันตัว แม้คดีจะอยู่เพียงชั้นสอบสวน

    (อ้างอิง: คำร้องขอฝากขัง, คำร้องคัดค้านฝากขัง, รายงานกระบวนพิจารณา ศาลอาญากรุงเทพใต้ ลงวันที่ 11 ส.ค. 2564 และ https://tlhr2014.com/archives/33356)
  • เวลา 10.00 น. ทนายความได้ยื่นคำร้องต่อศาลอาญากรุงเทพใต้เพื่อขอประกันตัวอานนท์เป็นครั้งที่ 2 วางหลักทรัพย์ประกันมูลค่า 200,000 บาท และระบุเหตุผลดังนี้

    1. ตามที่ศาลได้มีสั่งไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราว อ้างว่าคดีมีอัตราโทษสูง แต่ศาลนี้ได้เคยอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจําเลยหลายคดีในฐานความผิดเดียวกัน อาทิ สิรภพ พึ่งพุ่มพุทธ และชูเกียรติ แสงวงค์ ในคดี #ม็อบ18 พ.ย., พริษฐ์ ชิวารักษ์ กับพวกรวม 5 คน ในคดีแต่งชุดครอปท็อปเดินสยามพารากอน, ภัสราวลี ธนกิจวิบูลย์ผล กับพวกรวม 12 คน ในคดีอ่านแถลงการณ์หน้าสถานทูตเยอรมัน จึงขอให้ศาลพิจารณาปล่อยชั่วคราวผู้ต้องหาในคดีนี้ด้วย

    2. ตามที่ศาลมีคำสั่งไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราว จากเหตุที่พนักงานสอบสวนคัดค้านว่าผู้ต้องหาจะไปข่มขู่หรือยุ่งเหยิงพยานหลักฐานที่เป็นบุคคลภายนอกนั้น ผู้ต้องหาประกอบอาชีพทนายความ เป็นสามัญสมาชิกแห่งเนติบัณฑิตยสภา ไม่เคยมีประวัติหรือพฤติการณ์ยุ่งเหยิงพยานหลักฐาน อีกทั้งหลักฐานในคดีนี้ก็อยู่ในครอบครองของพนักงานสอบสวนแล้ว อีกทั้งผู้ต้องหาไม่มีทางรู้ได้ว่าพยานบุคคลในคดีนี้เป็นบุคคลใดบ้าง

    3. ตามที่ศาลมีคำสั่งไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราว จากเหตุที่อ้างว่า ผู้ต้องหาฝ่าฝืนเงื่อนไขการปล่อยตัวชั่วคราวของศาลอาญานั้น คำร้องขอเพิกถอนการปล่อยตัวชั่วคราวผู้ต้องหาที่แนบท้ายมากับคำร้องขอฝากขังของพนักงานสอบสวนเป็นเพียงการกล่าวอ้างของโจทก์ฝ่ายเดียว โดยที่ศาลได้นัดหมายไต่สวนการเพิกถอนการปล่อยตัวชั่วคราวดังกล่าวในวันที่ 7 ก.ย. 2564 ซึ่งในระหว่างนี้ศาลยังไม่ได้มีคำสั่งว่าผู้ต้องหาได้ทำการฝ่าฝืนเงื่อนไขแต่อย่างใด

    4. ผู้ต้องหามีภูมิลำเนาเป็นหลักแหล่งแน่นอน โดยปกติผู้ต้องหาจะเดินทางมาศาลเป็นประจำ เนื่องจากผู้ต้องหาประกอบอาชีพทนายความ จึงสามารถติดต่อได้โดยง่าย อีกทั้งผู้ต้องหาไม่ได้เป็นผู้มีอิทธิพล หรือความสามารถที่จะไปยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐานได้ ไม่เคยมีประวัติอาชญากรรมใดๆ และไม่เคยต้องโทษคดีอาญาใดๆ มาก่อน

    5. ผู้ต้องหาเป็นบุคคลที่น่าเชื่อถือ ได้รับคัดเลือกจากคณะกรรมการตัดสินรางวัลกวางจูเพื่อสิทธิมนุษยชน (Gwang Ju Prize for Human Right) ประจำปี 2564 จากมูลนิธิ 18 พฤษภารำลึก (May 18 Memorial Foundation) ของสาธารณรัฐเกาหลีใต้ ซึ่งรางวัลดังกล่าวเป็นรางวัลที่ชาวเมืองกวางจูมอบให้แก่นักปกป้องสิทธิมนุษยชนในภูมิภาคเอเชียและภูมิภาคอื่นๆ

    6. ตามคำร้องขอฝากขังผู้ต้องหาครั้งที่ 1 ของพนักงานสอบสวนไม่ปรากฏเหตุและพฤติการณ์ใดๆ ของผู้ต้องหาที่เข้าเงื่อนไขตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 108/1 ที่ศาลจะไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวผู้ต้องหาแม้แต่น้อย

    7. การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 เกิดขึ้นทั่วประเทศ โดยเฉพาะในเขตกรุงเทพมหานคร ยังพบอีกว่า “เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ” เป็นสถานที่การระบาดดังกล่าวมากที่สุดแห่งหนึ่ง เนื่องจากมีลักษณะแออัด อากาศถ่ายเทไม่สะดวก ซึ่งขณะนี้ผู้ต้องหาได้ถูกควบคุมตัวในเรือนจำมาแล้วเป็นเวลา 8 วัน อาจเป็นอันตรายต่อชีวิตจากการเสี่ยงติดเชื้อโรคโควิด-19 อีกครั้งหนึ่ง เนื่องจากผู้ต้องหาเคยติดเชื้อโรคดังกล่าวนี้จากการถูกคุมขังในสถานที่ดังกล่าวโดยไม่ได้รับสิทธิการปล่อยตัวชั่วคราวมาแล้ว การป่วยครั้งนั้นทำให้ปอดของผู้ต้องหามีความผิดปกติ พบว่ามีอาการเหนื่อยหอบง่าย มีภาวะที่เสี่ยงต่อโรค “ลองโควิด” (LONG COVID) ซึ่งเป็นอาการเรื้อรังของโรคโควิด-19 อีกทั้งในตอนนี้มีผู้ต้องหาทางการเมืองที่ศาลจังหวัดธัญบุรีไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวนั้นได้ติดเชื้อโควิดแล้วจำนวน 3 ราย ได้แก่ พริษฐ์ ชิวารักษ์, พรหมศร วีระธรรมจารี และสิริชัย นาถึง

    เวลา 15.00 น. อาคม นิตยากรณ์ รองอธิบดีผู้พิพากษาศาลอาญากรุงเทพใต้ มีคำสั่งไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวอานนท์ โดยให้เหตุผลว่า ศาลเคยมีคำสั่งไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวไปแล้วเมื่อวันที่ 11 ส.ค. 2564 เหตุตามคำร้องที่อ้างเพื่อขอปล่อยตัวชั่วคราวนั้น พิเคราะห์แล้วเห็นว่ากรณียังไม่มีเหตุให้เปลี่ยนแปลงคำสั่งเดิม ยกคำร้อง

    จากคำสั่งของศาลในวันนี้ ทำให้อานนท์จะยังคงถูกคุมขังที่ทัณฑสถานบำบัดพิเศษกลางต่อไป ตามมาตรการกักตัวป้องกันโควิดของเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ

    (อ้างอิง: คำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราว ศาลอาญากรุงเทพใต้ ลงวันที่ 18 ส.ค. 2564 และ https://tlhr2014.com/archives/33655)
  • พนักงานสอบสวนได้ยื่นคำร้องขอฝากขังอานนท์ครั้งที่ 2 เป็นเวลา 12 วัน ตั้งแต่วันที่ 23 ส.ค. - 3 ก.ย. 2564 โดยระบุเหตุผลว่า การสอบสวนยังไม่เสร็จสิ้น เนื่องจากต้องสอบสวนปากคำพยานอีก 10 ปาก รอผลการตรวจลายพิมพ์นิ้วมือผู้ต้องหา และเสนอสำนวนการสอบสวนต่อผู้บังคับบัญชา

    ด้านทนายความของอานนท์ได้ยื่นคําร้องคัดค้านการฝากขังครั้งที่ 2 ของพนักงานสอบสวน เนื่องจากพนักงานสอบสวนไม่มีเหตุจําเป็นที่จะยื่นคําร้องขอออกหมายขังผู้ต้องต่อไป และการขังผู้ต้องหาต่อไปจะเป็นการขังไว้เกินกว่าความจําเป็นตามพฤติการณ์แห่งคดี ทั้งยังขอให้ศาลไต่สวนคําร้องขอฝากขังดังกล่าว โดยให้ทนายความผู้ต้องหาได้ซักถามพนักงานสอบสวนเพื่อประกอบการไต่สวนด้วย

    11.00 น. ศาลทำการไต่สวนคำร้อง โดยเบิกตัวอานนท์ผ่านคอนเฟอเรนซ์ไปที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ พ.ต.ต.เวียงแก้ว สุภาการณ์ พนักงานสอบสวนได้แถลงถึงเหตุผลในการขอฝากขังตามคำร้อง นอกจากนี้ยังระบุว่า คดีนี้อัตราโทษสูง เป็นคดีที่น่าสนใจของประชาชน และด้วยสภาวะของโรคระบาดโควิด-19 ถ้าปล่อยตัวผู้ต้องหาออกไป จะไปกระทําผิดคดีในลักษณะอย่างเดียวกันนี้อีก เป็นการกระทบเกียรติของพระมหากษัตริย์ จึงขอให้ศาลขังผู้ต้องหาไว้ พร้อมทั้งคัดค้านการปล่อยตัวชั่วคราว

    พ.ต.ต.เวียงแก้ว ตอบคำถามของทนายผู้ต้องหาว่า อานนท์ถูกคุมขังมาเป็นเวลา 10 วันแล้ว ที่ผ่านมาทำการสอบพยานได้ 2 ปาก เหลือพยานอีก 8 ปาก ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐที่ดูแลเกี่ยวกับเรื่องสุขภาพอนามัย โดยพยานไม่มั่นใจว่าจะสามารถสอบให้แล้วเสร็จได้ในนัดหน้า ทั้งยังไม่มีรายชื่อของเจ้าหน้าที่ของรัฐที่จะทําการสอบสวนดังกล่าว

    พ.ต.ต.เวียงแก้ว รับว่า เจตนาในการขอฝากขังไม่ได้เกี่ยวกับการสอบสวน แต่เพื่อไม่ให้อานนท์ออกไปกระทํากิจกรรมเคลื่อนไหวทางการเมือง ซึ่งพยานเห็นว่าเป็นความผิดต่อกฎหมาย และผู้ต้องหาอาจไปกระทําความผิดซ้ำ

    จากนั้น อานนท์ได้แถลงยืนยันว่า การดําเนินกิจกรรมตามที่ถูกกล่าวหา เป็นการใช้เสรีภาพด้วยความเคารพ อยากเห็นสถาบันพระมหากษัตริย์อยู่คู่กับสังคมไทยอย่างมั่นคง การแสดงออกทางการเมืองจึงเป็นไปด้วยความตรงไปตรงมา หากได้รับการปล่อยตัวชั่วคราว ยินดีที่จะงดเว้นการกล่าวถึงสถาบันพระมหากษัตริย์ในระหว่างการพิจารณาคดีจนคดีถึงที่สุด

    หลังการไต่สวน สุชาดา เมธาบุตร อดุลย์ธีรกิจ ผู้พิพากษามีคําสั่งอนุญาตให้ฝากขังอานนท์ครั้งที่ 2 ต่อไปอีกได้ 12 วัน เนื่องจากเห็นว่าการสอบสวนยังไม่เสร็จสิ้น แต่ให้พนักงานสอบสวนส่งรายชื่อพยานทั้ง 8 ปากต่อศาลในการฝากขังผู้ต้องหาครั้งต่อไป และกําชับให้เร่งทําการสอบสวนพยานปากดังกล่าวให้แล้วเสร็จโดยเร็ว

    (อ้างอิง: คำร้องขอฝากขังครั้งที่ 2, คำร้องคัดค้านคำร้องขอฝากขังครั้งที่ 2, รายงานกระบวนพิจารณา ศาลอาญากรุงเทพใต้ ลงวันที่ 20 ส.ค. 2564)
  • เวลา 14.10 น. ทนายความได้เดินทางเข้ายื่นคำร้องต่อศาลอาญากรุงเทพใต้ เพื่อขอประกันตัวอานนท์ครั้งที่ 3 วางหลักทรัพย์ประกันมูลค่า 200,000 บาท จากกองทุนราษฎรประสงค์เป็นหลักประกัน และระบุเหตุผลดังนี้

    1. เมื่อวันที่ 20 ส.ค.ที่ผ่านมา พนักงานสอบสวนได้ยื่นคำร้องขอฝากขังจำเลย ครั้งที่ 2 โดยระบุเหตุผลว่า “ยังทำการสอบสวนและรวบรวมพยานหลักฐานไม่เสร็จสิ้น” เหตุผลดังกล่าวไม่เข้าเงื่อนไขตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 108/1 ที่ศาลจะไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวผู้ต้องหา อีกทั้งพบว่า พยานบุคคลซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่รัฐและยังสอบสวนไม่เสร็จนั้น พนักงานสอบสวนไม่ได้มีรายชื่อของพยานที่จะสอบสวนมาแสดงให้ทราบ จึงเห็นได้ว่าการขอฝากขังผู้ต้องหาไม่ได้เป็นไป “เพื่อการสอบสวน” จึงไม่มีเหตุอันสมควรที่จะคุมขังผู้ต้องหาไว้ให้กระทบกับเสรีภาพในชีวิตของผู้ต้องหาต่อไป

    2. ขอให้ศาลพิจารณาคำร้องโดยยึดหลัก “ผู้ต้องหาหรือจำเลยไม่มีความผิด” และก่อนจะมีคำพิพากษาจนถึงที่สุดว่าจำเลยได้ทำผิด จะปฏิบัติต่อจำเลยเสมือนเป็นผู้กระทำความผิดไม่ได้

    3. พนักงานสอบสวนเคยได้กล่าวถึงเหตุผลในการขอฝากขังผู้ต้องหาว่า “เพื่อไม่ให้ผู้ต้องหาออกไปทำกิจกรรมทางการเมือง” ซึ่งเหตุผลดังกล่าวไม่สามารถใช้เป็นเหตุในการควบคุมตัวผู้ต้องหาไว้ระหว่างการสอบสวนได้ โดยเหตุผลในการควบคุมตัวผู้ต้องหาต้องปรากฏว่าผู้ต้องหาจะหลบหนี, มีเหตุอันควรเชื่อว่าจะไปยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐาน โดยผู้ต้องหาไม่ได้มีพฤติการณ์ที่จะหลบหนีแต่อย่างใด

    4. ผู้ต้องหาไม่ได้มีการกระทำการที่ฝ่าฝืนเงื่อนไขการปล่อยตัวชั่วคราวของศาลอาญาในคดีชุมนุม #19กันยาทวงอำนาจคืนราษฎร และศาลยังไม่มีคำสั่งเพิกถอนการปล่อยตัวชั่วคราวในคดีดังกล่าว ดังนั้นการที่ศาลมีคำสั่งว่า “ผู้ต้องหากระทำการที่ฝ่าฝืนเงื่อนไขการปล่อยตัวชั่วคราวของศาลอาญา” จึงเป็นคำสั่งที่ผิดหลงจากข้อเท็จจริง

    5. สถานที่ที่มีการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 มากที่สุดที่หนึ่ง คือ “เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ” ซึ่งผู้ต้องหาถูกควบคุมตัวมาแล้วเป็นเวลา 15 วัน สถานที่คุมขังดังกล่าวมีลักษณะแออัด มีผู้ต้องขังจำนวนมาก อากาศถ่ายเทไม่สะดวก หากผู้ต้องหาไม่ได้รับการปล่อยชั่วคราว อาจเป็นอันตรายต่อชีวิตจากการเสี่ยงติดเชื้อโควิด-19 อีกครั้ง ทั้งนี้ ผู้ต้องหาเคยติดเชื้อโควิด-19 จากการถูกคุมขังในเรือนจำดังกล่าวโดยไม่ได้รับสิทธิการปล่อยชั่วคราวมาแล้ว จากการติดเชื้อครั้งที่แล้วทำให้ปอดของผู้ต้องหาได้รับความเสียหาย ทำให้มีอาการเหนื่อยหอบง่ายผิดปกติ

    ต่อมา เวลา 14.25 น. บัญญัติ ตังกบดี รองอธิบดีผู้พิพากษาศาลอาญากรุงเทพใต้ มีคำสั่งไม่ให้ประกันตัวอานนท์ พิเคราะห์ว่า เหตุผลตามคำร้องประกอบคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวผู้ต้องหาที่ยื่นต่อศาลในวันนี้ไม่มีเหตุที่จะเปลี่ยนแปลงคำสั่งศาลลงวันที่ 11 ส.ค. 2564 ทำให้อานนท์ต้องถูกคุมขังอยู่ที่ทัณฑสถานบำบัดพิเศษกลางต่อไป หลังถูกคุมขังมาเป็นเวลา 15 วันแล้ว

    (อ้างอิง: คำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราว ศาลอาญากรุงเทพใต้ ลงวันที่ 25 ส.ค. 2564 และ https://tlhr2014.com/archives/34043)
  • ที่ศาลอาญากรุงเทพใต้ พนักงานสืบสวน สน.ปทุมวัน ยื่นคำร้องขออำนาจศาลฝากขังอานนท์ครั้งที่ 3 ขณะที่ทนายความได้ยื่นคําร้องคัดค้าน และขอให้ศาลไต่สวนคําร้องขอฝากขังดังกล่าว

    เวลา 11.00 น. ศาลเบิกตัวอานนท์ผ่านคอนเฟอเรนซ์ไปที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ พ.ต.ต.เวียงแก้ว สุภาการณ์ พนักงานสอบสวน สน.ปทุมวัน เบิกความว่า ยังเหลือพยานต้องสอบปากคำอีก 5 ปาก พยานลำดับที่ 1 – 4 ประกอบด้วย 1. อานนท์ ศักดิ์วรวิชญ์ 2. ตรีดาว อภัยวงศ์ 3. คมสัน โพธิ์คง 4. กันตเมธส์ จโนภาส ซึ่งเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย จะต้องเป็นผู้ให้ความเห็นเกี่ยวกับคำปราศรัยของอานนท์ ซึ่งได้มีการถอดเทปไว้แล้ว แต่ยังไม่ได้ให้พยานดู ส่วนพยานปากสุดท้าย กุลศิรินทร์ นาคไพจิตร ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ของราชบัณฑิตยสภาจะทำหน้าที่แปลความหมายถ้อยคำของอานนท์

    ทั้งนี้ พนักงานสอบสวนตอบทนายผู้ต้องหาว่า การปล่อยอานนท์ชั่วคราวจะไม่เป็นปัญหาต่อการสอบสวน

    ทางด้านอานนท์ได้แถลงว่า คำร้องขอฝากขังของพนักงานสอบสวนไม่ใช่เหตุผลตามกฎหมาย เนื่องจากตนเป็นผู้มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง มีอาชีพเป็นทนายความและมีภารกิจที่ต้องไปว่าความ ประกอบกับช่วงเวลานี้มีการระบาดของเชื้อโควิดภายในเรือนจำอย่างกว้างขวาง จึงขอคัดค้านการฝากขังและขอให้ศาลโปรดพิจารณายกคำร้องของพนักงานสอบสวน

    ต่อมาในเวลา 12.30 น. ตระการ สุรมณี ผู้พิพากษา มีคำสั่งอนุญาตฝากขังอานนท์ต่ออีก 7 วัน โดยระบุว่า “พิเคราะห์เหตุตามคำร้องขอฝากขังครั้งที่ 3 คำให้การผู้ร้อง และคำคัดค้านของผู้ต้องหาและทนายผู้ต้องหาแล้ว เห็นว่าเมื่อผู้ร้องยืนยันว่าพนักงานสอบสวนจำเป็นต้องสอบสวนพยานอีก 5 ปาก และเสนอสำนวนการสอบสวนต่อผู้บังคับบัญชาอันเป็นกรณีการสอบสวนยังไม่เสร็จสิ้นและมีความจำเป็นที่จะต้องฝากขังเพื่อทำการสอบสวนต่อไป กรณีจึงมีเหตุจำเป็น แต่เนื่องจากผู้ต้องหาถูกคุมขังมาโดยตลอดเพื่อให้การสอบสวนแล้วเสร็จโดยเร็ว จึงอนุญาตให้ฝากขังผู้ต้องหาได้อีก 7 วัน กำชับผู้ร้องให้เร่งรัดการสอบสวนให้แล้วเสร็จโดยเร็ว”

    หลังศาลมีคำสั่งอนุญาตฝากขัง ทนายความได้ยื่นคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวทนายอานนท์ ครั้งที่ 4 ต่อมาในเวลา 16.25 น. อาคม นิตยากรณ์ รองอธิบดีผู้พิพากษาศาลอาญากรุงเทพใต้ มีคำสั่งไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราว โดยระบุว่า “ศาลเคยมีคำสั่งไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวมาแล้ว 3 ครั้ง พิเคราะห์เหตุผลตามคำร้องของผู้ต้องหาที่ยื่นมาวันนี้แล้ว กรณียังไม่มีเหตุเปลี่ยนแปลงคำสั่งเดิม ให้ยกคำร้อง”

    (อ้างอิง: คำร้องขอฝากขังครั้งที่ 3, คำร้องคัดค้านคำร้องขอฝากขังครั้งที่ 3, รายงานกระบวนพิจารณา ศาลอาญากรุงเทพใต้ ลงวันที่ 3 ก.ย. 2564 และ https://tlhr2014.com/archives/34532)
  • เวลา 14.00 น. พ.ต.ต.เวียงแก้ว สุภาการณ์ พนักงานสอบสวน สน.ปทุมวัน ซึ่งเป็นผู้มายื่นคำร้องขออำนาจศาลฝากขังอานนท์ครั้งที่ 4 ในวันนี้ เบิกความต่อศาลว่า คดีนี้คณะพนักงานสอบสวนยังต้องสอบพยานอีกหลายปาก จึงขอให้ศาลอนุญาตฝากขังอานนท์ต่อไปอีก 12 วัน ระหว่างวันที่ 11-22 ก.ย. 2564 โดยพยานที่จะสอบปากคำเพิ่มเติม ประกอบด้วย ประชาชน 4 คน ซึ่งเป็นผู้เห็นเหตุการณ์ ประกอบด้วย 1. อําภา สุดรัมย์ 2. พัชรี หงส์พรม 3. จิราพร ต่ำว่าองค์ 4. กัญจ์บงกจ เมฆาประพัฒน์สกุล ผู้สื่อข่าววอยซ์ทีวี 1 ราย และสอบปากคำเพิ่มเติมตำรวจสันติบาล 3 นาย ได้แก่ พ.ต.ท.คชภพ คงสมบูรณ์, พ.ต.ท.วิบูลย์ นนทะแสง และ ร.ต.อ.กิตติศักดิ์ อังกนะ จากนั้นจะนำเสนอสำนวนต่อผู้บังคับบัญชาเพื่อสั่งคดี

    พนักงานสอบสวนตอบศาลถามว่า ที่ต้องสอบพยานที่เป็นประชาชนทั้ง 4 คนดังกล่าว เนื่องจากตำรวจเห็นทั้งสี่ในกล้องที่ถ่ายทอดสด และเห็นว่าทั้งสี่อยู่ในเหตุการณ์ตลอดเวลา พนักงานสอบสวนยังตอบศาลว่า พยาน 5 ปาก ที่ขอเวลาสอบสวนคราวก่อน ได้สอบสวนเสร็จสิ้นแล้ว แต่ยังไม่แน่ชัดว่าการสอบพยานจะเสร็จสิ้นพอที่จะฟ้องได้ เนื่องจากต้องรอความเห็นของคณะทำงานและผู้บังคับบัญชา

    14.10 น. ทนายความผู้ต้องหาได้ซักถามพนักงานสอบสวนเรื่องพยานที่เพิ่มเข้ามา โดยพนักงานสอบสวนรับว่าพยานชุดใหม่ เป็นพยานที่เพิ่มเข้ามาหลังการขอฝากขังครั้งที่ 3 โดยคดีนี้เป็นคดีที่มีความสลับซับซ้อนจึงต้องหาพยานหลักฐานเพิ่มเติม

    ทนายความได้ถามว่า พยานทั้งสี่ที่บอกว่าอยู่ในเหตุการณ์นั้น จะถูกดำเนินคดีฝ่าฝืน พ.ร.ก ฉุกเฉินฯ หรือไม่ เพราะไปร่วมชุมนุม พนักงานสอบสวนตอบว่าไม่ถูกดำเนินคดี เพราะเพียงแต่ผ่านไปและมีการใส่หน้ากากป้องกัน มีการนั่งเว้นระยะห่าง โดยทางตำรวจจะเน้นดำเนินคดีเฉพาะแกนนำ

    พนักงานสอบสวนตอบทนายความของอานนท์อีกว่า การสอบพยานอีก 8 ปาก จะเป็นการให้พยานทั้ง 8 อ่านคำถอดเทปของอานนท์ และดูภาพถ่ายเพื่อยืนยัน โดยจำนวนพยานทั้งหมดถูกระบุมาโดยคณะทำงาน

    14.25 น. อานนท์เบิกความ โดยกล่าวว่า “ผมคิดว่าวันนี้ศาลคงมีคำสั่งอนุญาตฝากขัง แต่ผมอยากเรียนว่าการที่ผมขึ้นปราศรัย มันก็ชัดอยู่แล้ว ไม่เห็นต้องให้พยานยืนยันอะไรอีก จากคำร้องขอฝากขัง ก็คือขังผมเพื่อให้ตำรวจทำให้งานเสร็จ ซึ่งมันฟังดูตลก ซึ่งในคดีนี้ถึงศาลจะยกคำร้องไม่รับฝากขัง ตำรวจก็ทำงานได้อยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องขังผม อันที่จริงผมไม่ได้ออกไปด้วยซ้ำเพราะมีหมายขังอยู่ที่ศาลอาญาอีกคดี"

    “ผมอยากเห็นคำสั่งที่ยึดหลักกฎหมายของศาล จริงๆ ตำรวจควรสอบสวนให้เสร็จก่อนมาออกหมายจับผมด้วยซ้ำ อยากให้ศาลยืนในหลักคุ้มครองสิทธิผู้ต้องหา”

    15.00 น. ศาลมีคำสั่งอนุญาตให้ฝากขังอานนท์ครั้งที่ 4 อีก 7 วัน ระหว่างวันที่ 11-17 ก.ย. 2564 ระบุว่า

    พิเคราะห์เหตุตามคําร้องขอฝากขังครั้งที่ 4 คําร้องคัดค้านและคําให้การของผู้ร้องแล้ว เห็นว่า ผู้ร้องยืนยันว่ามีเหตุจําเป็นที่จะต้องสอบสวนพยานเพิ่มเติมอีก 8 ปาก เพื่อให้สํานวนการสอบสวนมีความสมบูรณ์ คําให้การสอบสวนไม่แล้วเสร็จ จึงขออนุญาตฝากขังผู้ต้องหาอีกครั้งหนึ่ง ประกอบกับผู้ต้องหาแม้ว่าจะคัดค้านการสอบสวน แต่ไม่มีการยืนยันว่าพนักงานสอบสวนได้ดําเนินการสอบสวนเสร็จแล้ว กรณีมีเหตุจําเป็น จึงอนุญาตให้พนักงานสอบสวนฝากขังผู้ต้องหาได้อีกครั้ง แต่เนื่องจากผู้ต้องหาถูกคุมขังมาโดยตลอด ดังนั้นเพื่อให้การสอบสวนเสร็จสิ้นไปโดยเร็ว จึงอนุญาตให้ฝากขังผู้ต้องหาได้ 7 วัน

    อนึ่งตามคําร้องคัดค้านว่า ผู้ต้องหาไม่ได้รับอนุญาตจากศาลให้ปล่อยตัวชั่วคราว ผู้ต้องหาถูกคุมขังต่อไปย่อมจะเป็นการคุมขังที่เกินจําเป็นนั้น เห็นว่า การที่ผู้ต้องหาจะต้องได้รับการปล่อยตัวชั่วคราวหรือไม่เป็นคนละเหตุกับการที่พนักงานสอบสวนขอฝากขังผู้ต้องหา หากผู้ต้องหาไม่ได้รับการปล่อยตัวชั่วคราวและยังคงติดใจในเรื่องดังกล่าว ผู้ต้องหาสามารถอุทธรณ์คําสั่งต่อศาลอุทธรณ์หรือผู้ต้องหาจะยื่นคําร้องขอให้ปล่อยชั่วคราวใหม่ก็ได้ กําชับพนักงานสอบสวนให้ดําเนินการสอบสวนให้แล้วเสร็จ

    ภายหลังศาลมีคำสั่งอนุญาตฝากขัง ทนายความจึงยื่นคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวอานนท์ ครั้งที่ 5 ในเวลา 15.30 น. บัญญัติ ตังกบดี รองอธิบดีศาลอาญากรุงเทพใต้ มีคำสั่งไม่อนุญาตปล่อยตัวชั่วคราวอีกเป็นครั้งที่ 5 “พิเคราะห์แล้วเห็นว่า เหตุตามคำร้องปล่อยตัวชั่วคราวของผู้ต้องหายังไม่มีเหตุเปลี่ยนแปลงคำสั่งเดิม ซึ่งลงวันที่ 11 ส.ค. 2564 จึงมีมติยกคำร้อง”

    (อ้างอิง: คำร้องขอฝากขังครั้งที่ 4, คำร้องคัดค้านคำร้องขอฝากขังครั้งที่ 4, รายงานกระบวนพิจารณา ศาลอาญากรุงเทพใต้ ลงวันที่ 10 ก.ย. 2564 และ https://tlhr2014.com/archives/34840)
  • ทนายความเข้ายื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่อนุญาตปล่อยตัวชั่วคราวอานนท์ของศาลอาญากรุงเทพใต้ โดยครั้งนี้เป็นการยื่นอุทธรณ์คำสั่งครั้งแรกนับตั้งแต่อานนท์ถูกคุมขังเมื่อวันที่ 9 ส.ค. 2564 ก่อนหน้านี้ ทนายความยื่นประกันรวม 5 ครั้ง และศาลอาญากรุงเทพใต้ไม่อนุญาตตลอดมา

    คำร้องอุทธรณ์ระบุเนื้อหาโดยสรุปว่า

    1. พนักงานสอบสวนเคยเบิกความไว้หลายครั้งว่าการปล่อยผู้ต้องหาไม่เป็นอุปสรรคต่อการสอบสวน

    คดีนี้พนักงานสอบสวนได้เบิกความตอบทนายความผู้ต้องหาซักค้านในการขอฝากขังครั้งที่ 2 ว่า “เจตนาในการฝากขังก็เพื่อไม่ให้ผู้ต้องหาออกไปกระทำกิจกรรมเคลื่อนไหวทางการเมือง ซึ่งข้าฯเห็นว่าเป็นความผิดต่อกฎหมาย” และยังเบิกความว่า “การขอฝากขังนั้น ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการสอบสวน แต่เนื่องจากผู้ต้องหาอาจไปกระทำความผิดซ้ำ”

    พนักงานสอบสวนยังได้เบิกความตอบทนายความผู้ต้องหาซักค้านในการขอฝากขังครั้งที่ 3 “หากไม่ขังผู้ต้องหาไว้ระหว่างการสอบสวนพยานที่เหลือ ก็ไม่ทำให้เกิดปัญหาในการสอบสวนแต่อย่างใด”

    และในการฝากขังครั้งที่ 4 ได้เบิกความต่อศาลว่า พยานทั้ง 8 ปากที่พนักงานสอบสวนยังสอบไม่แล้วเสร็จนั้น เป็นพยานผู้ให้ความเห็นเกี่ยวกับการถอดเทปถ้อยคำปราศรัยของผู้ตองหา ซึ่งเป็นการให้ความเห็นจากเอกสารที่ถอดเทปไว้แล้วนั้น แม้ศาลไม่ควบคุมตัวผู้ต้องหาไว้ระหว่างการสอบสวน พนักงานสอบสวนก็สามารถทำการสอบสวนต่อไปได้ “การปล่อยตัวชั่วคราวผู้ต้องหาจึงไม่เป็นอุปสรรคต่อการสอบสวน”

    เหตุผลดังกล่าวแสดงให้เห็นว่าพนักงานสอบสวนไม่มีความจำเป็นที่จะต้องควบคุมตัวผู้ต้องหาไว้ระหว่างการสอบสวน ซึ่งเหตุผลหลักในการควบคุมตัวผู้ต้องหาไว้ระหว่างสอบสวนนั้นต้องปรากฏว่าผู้ต้องหาจะหลบหนี หรือมีเหตุอันควรเชื่อว่าผู้ต้องหาจะไปยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐาน กรณีขอฝากขังผู้ต้องหานั้นไม่ได้เป็นไป “เพื่อการสอบสวน แต่เป็นไปเพื่อความสะดวกเท่านั้น”

    2. ผู้ต้องหาไม่มีพฤติการณ์หลบหนี

    ตามคำร้องขอฝากขังผู้ต้องหาที่ผ่านมาของพนักงานสอบสวนไม่ปรากฏเหตุและพฤติการณ์ใดๆ ของผู้ต้องหาที่เข้าเงื่อนไขตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 108/1 ที่ศาลจะไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวผู้ต้องหาแม้แต่น้อย ตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560 มาตรา 29 วรรคสอง เพื่อให้เกิดความเป็นธรรมและไม่กระทบเสรีภาพของผู้ต้องหา

    หากพบว่าผู้ต้องหามีพฤติการณ์จะหลบหนี ย่อมต้องมีข้อเท็จจริงเป็นฐานรองรับการใช้ดุลพินิจ เช่น ผู้ต้องหาเป็นผู้มีอิทธิพล มีพฤติกรรมหลีกเลี่ยงไม่ให้ความร่วมมือกับพนักงานสอบสวนหรือไม่มาพบพนักงานสอบสวนตามนัด หรือมีพฤติการณ์ยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐานอย่างไร มีแนวโน้มจะไปก่ออันตรายประการอื่นอย่างไร

    3. เคยมีการอนุญาตปล่อยตัวในคดีลักษณะนี้มาก่อน

    ตามฐานความผิดในคดีนี้ ศาลนี้ได้เคยอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจําเลยมาหลายคดี อาทิ สิรภพ พึ่งพุ่มพุทธ และชูเกียรติ แสงวงค์ ในคดี #ม็อบ18 พ.ย., พริษฐ์ ชิวารักษ์ กับพวกรวม 5 คน ในคดีแต่งชุดครอปท็อปเดินสยามพารากอน, จตุพร แซ่อึง ในคดีเดินแฟชั่นโชว์ที่สีลม, ภัสราวลี ธนกิจวิบูลย์ผล กับพวกรวม 12 คน ในคดีอ่านแถลงการณ์หน้าสถานทูตเยอรมัน

    ผู้ต้องหาจึงขอให้ศาลพิจารณาปล่อยชั่วคราวผู้ต้องหาในคดีนี้ด้วย

    4. ผู้ต้องหาไม่สามารถไปยุ่งเหยิงพยานหลักฐาน เนื่องจากอยู่ในความครอบครองของพนักงานสอบสวน

    ผู้ต้องหาประกอบอาชีพทนายความ แม้ถูกกล่าวหาว่ากระทำความผิดจากพนักงานสอบสวนจำนวนหลายคดี แต่เมื่อศาลอนุญาตการปล่อยตัวชั่วคราวแล้ว ไม่เคยมีประวัติหรือพฤติการณ์ใดๆ ว่าผู้ต้องหาไปยุ่งเหยิงพยานหลักฐาน หรือไปข่มขู่พยานบุคคลของพนักงานสอบสวน คดีนี้บันทึกภาพถ่าย ภาพเคลื่อนไหว การปราศรัยและบันทึกถอดเทปคำปราศรัยของผู้ต้องหาก็อยู่ในการครอบครองของพนักงานสอบสวน อีกทั้งพยานบุคคลในคดีนี้จะเป็นบุคคลใดบ้างนั้นเป็นเรื่องในสำนวนสอบสวนที่ผู้ต้องหาไม่มีทางรู้ได้

    ทั้งนี้หากศาลเห็นควร สามารถออกข้อกำหนดหรือเงื่อนไขบังคับให้ผู้ต้องหาไม่ไปก่ออันตรายประการอื่นได้ และหากผู้ต้องหาได้รับการปล่อยตัวชั่วคราว ผู้ต้องหาขอรับรองว่าผู้ต้องหาจะไม่ไปก่ออันตรายประการอื่น หรือจะไปยุ่งเหยิงพยานหลักฐานที่เกี่ยวกับคดีนี้

    5. ผู้ต้องหายังไม่เคยถูกตัดสินว่าฝ่าฝืนเงื่อนไขการปล่อยตัวชั่วคราว

    ผู้ต้องหาไม่ได้มีการกระทำการที่ฝ่าฝืนเงื่อนไขการปล่อยตัวชั่วคราวของศาลอาญาในคดีอาญาหมายเลขดำที่ 287/2564 (คดี #19กันยาทวงอำนาจคืนราษฎร) ของศาลอาญา อีกทั้งศาลอาญายังไม่มีคำสั่งเพิกถอนการปล่อยตัวชั่วคราวในคดีนี้แต่อย่างใด

    เมื่อวันที่ 7 ก.ย. 2564 ศาลอาญาได้กำหนดวันนัดเพื่อทำการไต่สวนคำร้องเพิกถอนการปล่อยตัวชั่วคราวจำเลย เนื่องจากจำเลยยังไม่ได้รับสำเนาเอกสารขอเพิกถอนการปล่อยตัวชั่วคราว เพื่อให้จำเลยได้นำพยานหลักฐานเข้าไต่สวนสู้คดีอย่างเต็มที่ ศาลอาญาจึงมีคำสั่งให้เลื่อนวันนัดพิจารณาไต่คำร้องเพิกถอนการปล่อยตัวชั่วคราวออกไปในวันที่ 3 พ.ย. 2564

    ดังนั้นการที่ผู้ร้องอ้างมาในคำร้องฝากขังครั้งที่ 1 ว่า ผู้ต้องหากระทำการที่ฝ่าฝืนเงื่อนไขการปล่อยตัวชั่วคราวของศาลอาญานั้น จึงไม่ใช่ข้อเท็จจริง เพราะศาลอาญายังไม่ได้มีคำสั่งว่าผู้ต้องหาผิดเงื่อนไขการปล่อยตัวชั่วคราวแต่ประการใด

    6. เชื้อโควิด-19 กำลังระบาดในเรือนจำและผู้ต้องหาเคยติดเชื้อมาแล้ว

    ขณะนี้ปรากฏว่ามีการแพร่ระบาดของเชื้อโควิด-19 ทั่วประเทศ โดยเฉพาะในเขตกรุงเทพมหานคร นอกจากนี้ยังพบว่าสถานที่ที่มีการแพร่ระบาดของโรคดังกล่าวมากที่สุดสถานที่หนึ่ง คือ เรือนจำพิเศษกรุงเทพมหานคร ผู้ต้องหาได้รับการควบคุมตัวในเรือนจำมาแล้วเป็นเวลา 30 กว่าวัน สถานที่คุมขังผู้ต้องหานั้นมีลักษณะแออัด มีผู้ต้องหาที่ถูกขังเป็นจำนวนมาก อากาศถ่ายเทไม่สะดวก หากผู้ต้องหาไม่ได้รับการปล่อยชั่วคราวจะต้องถูกคุมขังต่อในเรือนจำดังกล่าวด้วย ซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อชีวิตของผู้ต้องหา เนื่องจากเสี่ยงต่อการติดเชื้ออีกครั้งหนึ่ง

    ทั้งนี้ ผู้ต้องหาเคยติดเชื้อโควิด จากการถูกคุมขังในสถานที่ดังกล่าว โดยไม่ได้รับสิทธิการปล่อยชั่วคราวมาแล้ว จากการติดเชื้อครั้งที่แล้ว ทำให้ปอดของผู้ต้องหาผิดปกติ เหนื่อยหอบง่าย ที่ทัณฑสถานบำบัดพิเศษกลางซึ่งเป็นที่ควบขังผู้ต้องหานั้น ในห้องที่ขังมีเพื่อนผู้ต้องหาที่ถูกขังอยู่ด้วยจำนวน 12 คน ปรากฏว่าเพื่อนผู้ต้องขังทั้งหมดได้ติดเชื้อโควิด-19 และส่งตัวไปรับการรักษาที่ทัณฑสถานโรงพยาบาลราชทัณฑ์ เหลือเพียงผู้ต้องหาคนเดียวที่ยังไม่ติดเชื้อ แต่ต้องกักตัวและเฝ้าระวังอย่างใกล้ชิด ดังนั้นแล้วผู้ต้องจึงมีโอกาสสูงที่จะได้รับเชื้อจากเรือนจำอีกครั้ง

    (อ้างอิง: คำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่ให้ปล่อยตัวชั่วคราว ศาลอาญากรุงเทพใต้ ลงวันที่ 13 ก.ย. 2564 และ https://tlhr2014.com/archives/35000)
  • ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งยกคำร้องอุทธรณ์ของอานนท์ ที่อุทธรณ์คำสั่งไม่ให้ประกันตัวของศาลอาญากรุงเทพใต้ โดยศาลอุทธรณ์เห็นว่าคำสั่งไม่ให้ประกันตัวชอบแล้ว

    “พิเคราะห์ความหนักเบาแห่งข้อหาและพฤติการณ์แห่งคดีแล้ว เห็นว่าข้อหาที่ผู้ต้องหาถูกกล่าวหามีอัตราโทษสูง ประกอบกับการกระทำที่ผู้ต้องหาถูกกล่าวหายังคงมีลักษณะที่เป็นการขึ้นปราศรัยด้วยถ้อยคำที่มิบังควร แม้ผู้ต้องหาเคยอ้างว่าการกระทำตามที่ถูกกล่าวหานั้น ผู้ต้องหามีสิทธิกระทำได้โดยชอบและเป็นการใช้สิทธิตามกฎหมายก็ตาม แต่การใช้สิทธิใดๆ จะต้องไม่เกินล้ำขอบเขตของกฎหมายจนกลายเป็นว่าก่อให้เกิด หรืออาจจะก่อให้เกิดความเสียหายโดยรวม"

    “นอกจากนี้แล้ว เมื่อวันที่ 1 มิ.ย. 2564 ผู้ต้องหาได้รับอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวจากศาลอาญาในคดีที่มีลักษณะข้อหาเป็นอย่างเดียวกัน โดยผู้ต้องหาสมัครใจที่จะทำตามเงื่อนไขที่ศาลกำหนด กล่าวคือจะไม่กระทำการอันเป็นที่เสื่อมเสียต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ ไม่ร่วมกิจกรรมที่ก่อให้เกิดความวุ่นวายในบ้านเมือง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในคดีดังกล่าวผู้ต้องหามีที่ปรึกษาสมาคมนักกฎหมายสิทธิมนุษยชน ซึ่งประกอบอาชีพทนายความเช่นเดียวกับผู้ต้องหาเป็นผู้กำกับดูแลให้ผู้ต้องหาปฏิบัติตามเงื่อนไขดังกล่าวของศาล แต่เมื่อเวลาผ่านไปผู้ต้องหากลับไม่กระทำตามเงื่อนไขที่เป็นดั่งคำมั่นที่ให้ไว้ต่อศาล จนเป็นเหตุให้ศาลอาญามีคำสั่งเพิกถอนการปล่อยตัวชั่วคราวในคดีดังกล่าว"

    “อีกทั้งในสภาวการณ์ที่บ้านเมืองตกอยู่ในภาวะวิกฤตของการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อโควิด 19 อยู่ในขณะนี้ ผู้ต้องหากลับกระทำการเป็นส่วนหนึ่งในการเป็นผู้นำให้มีการรวมกลุ่มของบุคคล อันอาจก่อให้เกิดความเสียหายความวุ่นวาย รวมทั้งอาจมีความเสี่ยงต่อการแพร่กระจายของเชื้อโรคดังกล่าว"

    “เมื่อพิจารณาคำคัดค้านของพนักงานสอบสวนแล้ว ยังปรากฏว่าผู้ต้องหายังคงมีความเคลื่อนไหวในสื่อโซเชียลมีเดีย ที่มีการโพสต์ข้อความที่เป็นการยั่วยุและชักชวนให้มวลชนเข้าร่วมกิจกรรมชุมนุมในหลายแห่งหลายท้องที่ โดยไม่เกรงกลัวต่อกฎหมายบ้านเมือง รวมไปถึงการชุมนุมในรูปแบบคาร์ม็อบอีกด้วย"

    “นอกจากนั้นยังปรากฏว่าผู้ต้องหาถูกจับกุมตามหมายจับ กรณีมีเหตุอันควรเชื่อได้ว่าหากอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวแล้ว ผู้ต้องหาอาจจะก่อให้เกิดอันตรายหรือความเสียหายประการอื่น และน่าเชื่อว่าผู้ต้องหาอาจจะหลบหนี กรณีสมควรรอฟังการสอบสวนในคดีก่อน คำสั่งศาลชั้นต้นที่ไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวชอบแล้ว ยกคำร้อง”

    คำสั่งข้างต้นไม่ได้ลงชื่อผู้พิพากษาศาลอุทธรณ์ มีเพียงลายเซ็นและตราประทับของศาลอุทธรณ์

    ทั้งนี้ มีข้อสังเกตว่าคำสั่งของศาลยังไม่ตรงกับข้อเท็จจริง เนื่องจากอานนท์ยังไม่เคยถูกศาลอาญาสั่งเพิกถอนการปล่อยตัวชั่วคราวในคดีชุมนุม #19กันยาทวงอำนาจคืนราษฎร แต่อย่างใด แต่มีการเลื่อนนัดไต่สวนไปในวันที่ 3 พ.ย. 2564

    อานนท์ถูกคุมขังที่ทัณฑสถานบำบัดพิเศษกลางมาแล้ว 34 วัน โดยไม่สามารถออกจากห้องขังได้ตลอด 24 ชั่วโมง ยกเว้นเมื่อต้องขึ้นศาลผ่านการวิดีโอคอนเฟอเรนซ์​และคุยโทรศัพท์กับทนายความที่มาตีเยี่ยม ทั้งนี้เพื่อนร่วมห้องของอานนท์ติดโควิดไปแล้วจำนวน 12 คน จาก 13 คน ซึ่งถูกขังอยู่รวมกัน

    (อ้างอิง: คำสั่ง ศาลอุทธรณ์ ลงวันที่ 14 ก.ย. 2564 และ https://tlhr2014.com/archives/35000)
  • วานนี้ (16 ก.ย. 2564) พ.ต.ต.เวียงแก้ว สุภาการณ์ พนักงานสอบสวน สน.ปทุมวัน ได้ยื่นคำร้องขอฝากขังอานนท์เป็นครั้งที่ 5 โดยอ้างว่า การฝากขังครั้งที่ 4 จะครบกำหนด 12 วัน ในที่ 17 ก.ย. นี้ ซึ่งพนักงานสอบสวนได้ทำการสอบสวนและรวบรวมพยานหลักฐาน สรุปสำนวนเสร็จสิ้น และได้ส่งสำนวนการสอบสวนให้กับคณะกรรมการของกองบัญชาการตำรวจนครบาลเพื่อพิจารณาและมีความเห็นทางคดีแล้ว ขณะนี้อยู่ในระหว่างการสรุปความเห็นทางคดี พนักงานสอบสวนจึงได้ยื่นคำร้องขอฝากขังอานนท์ต่อไปอีกเป็นระยะเวลา 12 วัน นับตั้งแต่วันที่ 18 - 29 ก.ย. 2564

    ด้านทนายความได้ยื่นคำร้องคัดค้านการฝากขังดังกล่าวต่อศาล โดยระบุว่า ไม่มีเหตุจำเป็นตามกฎหมายที่ต้องขังผู้ต้องหาในระหว่างสอบสวนอีกต่อไป และขอให้ศาลไต่สวนคำร้องของพนักงานสอบสวน ศาลจึงได้นัดไต่สวนในวันนี้ เวลา 13.00 น. แต่เมื่อถึงเวลานัด ศาลได้รับแจ้งว่าที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ เกิดระบบไฟฟ้าขัดข้องขึ้นมากระทันหัน ศาลจึงได้รอให้เจ้าหน้าของเรือนจำทำการแก้ไข

    15.30 น. ศาลออกนั่งพิจารณา โดยมีคำสั่งให้งดการไต่สวนคำร้อง และให้รอฟังคำสั่ง เนื่องจากไม่สามารถเบิกตัวผู้ต้องหามาร่วมการไต่สวน ผ่านระบบการประชุมทางวิดีโอคอนเฟอเรนซ์ได้ จึงเป็นเหตุสุดวิสัยที่ไม่สามารถไต่สวนคำร้องได้

    ต่อมา เวลาประมาณ 16.10 น. ศาลได้มีคำสั่งอนุญาตให้ฝากขังอานนท์เป็นครั้งที่ 5 เนื่องจากเห็นว่าเหตุผลตามคำร้องของพนักงานสอบสวนเป็นเหตุจำเป็นที่จะขังผู้ต้องหาต่อไป แต่เนื่องจากผู้ต้องหาถูกขังในระหว่างสอบสวนมาโดยตลอด จึงอนุญาตให้ขังได้เพียง 7 วันเท่านั้น และกำชับให้ผู้ร้องดำเนินการในส่วนที่เกี่ยวข้องโดยรวดเร็วต่อไป

    หลังมีคำสั่งนี้ อานนท์จะยังคงถูกคุมขังอยู่ที่ทัณฑสถานบำบัดพิเศษต่อไปอีกเป็นเวลา 7 วันจนถึงวันที่ 24 ก.ย. 2564 โดยจนถึงขณะนี้ อานนท์ถูกคุมขังอยู่ภายในเรือนจำมาแล้ว 38 วัน ก่อนหน้านี้ทนายความได้ยื่นคัดค้านการฝากขังของพนักงานสอบสวนทุกครั้ง แต่ศาลก็มีคำสั่งอนุญาตให้ฝากขังต่อไปและไม่ให้ประกันตัวทุกครั้งเช่นกัน

    (อ้างอิง: คำร้องขอฝากขังครั้งที่ 5, คำร้องคัดค้านคำร้องขอฝากขังครั้งที่ 5 ศาลอาญากรุงเทพใต้ ลงวันที่ 16 ก.ย. 2564, รายงานกระบวนพิจารณา ศาลอาญากรุงเทพใต้ ลงวันที่ 17 ก.ย. 2564 และ https://tlhr2014.com/archives/35246)
  • วานนี้ (22 ก.ย. 2564) พนักงานอัยการ สำนักงานอัยการพิเศษฝ่ายคดีอาญากรุงเทพใต้ 4 ได้ยื่นคำร้องขอฝากขังอานนท์เป็นครั้งที่ 6 ต่อศาลอาญากรุงเทพใต้ โดยอ้างว่าการฝากขังครั้งที่ 5 จะครบกำหนด 7 วัน ในวันที่ 24 ก.ย. นี้ ซึ่งพนักงานสอบสวน สน.ปทุมวัน ได้ส่งสำนวนสอบสวนไปยังพนักงานอัยการแล้ว เมื่อวันที่ 20 ก.ย. 2564

    และเนื่องจากสำนักงานอัยการสูงสุดได้กำหนดแนวทางในการดำเนินคดีตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 ไว้ว่า “ให้สำนักงานอัยการที่รับสำนวนคดีมาตรา 112 จัดส่งหลักฐานต่างๆ ในคดีไปยังสำนักงานอัยการสูงสุดเพื่อพิจารณาทันที”

    ปัจจุบันพนักงานอัยการได้รายงานคดีนี้ไปยังอัยการสูงสุดเพื่อพิจารณาแล้ว เมื่อวันที่ 20 ก.ย. 2564 และขณะนี้อยู่ในระหว่างรอฟังคำสั่งจากคณะทำงานของอัยการสูงสุด ด้วยเหตุผลดังกล่าว พนักงานอัยการจึงได้ยื่นคำร้องขอฝากขังอานนท์ต่อไปอีก เป็นเวลา 12 วัน นับตั้งแต่วันที่ 25 ก.ย. ไปจนถึงวันที่ 6 ต.ค. 2564

    ทนายความจึงได้ยื่นคำร้องขอคัดค้านการฝากขังดังกล่าวเวลา พร้อมทั้งขอให้ศาลไต่สวน

    ++อานนท์แถลง ‘เกินจำเป็นหากสั่งฝากขังต่อ-ละเมิดสิทธิผู้ต้องหาตามรัฐธรรมนูญ’ ++

    เวลา 11.30 น. การไต่สวนคำร้องขอฝากขังเริ่มต้นขึ้น โดยอานนท์ได้เข้าร่วมผ่านระบบการประชุมทางจอภาพ ถ่ายทอดสัญญาณมาจากเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ

    ทนายความได้ซักถามพนักงานอัยการว่า ‘หากไม่คุมขังผู้ต้องหาไว้ในเรือนจำ พนักงานอัยการก็สามารถตามตัวมาฟ้องได้ ใช่หรือไม่’

    ด้านพนักงานอัยการได้ตอบว่า ‘หากศาลมีคำสั่งไม่อนุญาตให้ฝากขัง และปล่อยตัวผู้ต้องหาไปเฉพาะคดีนี้ เมื่อพนักงานอัยการมีคำสั่งให้ฟ้องคดี พนักงานอัยการก็จะให้พนักงานสอบสวนตามตัวผู้ต้องหามาเพื่อการฟ้องคดีต่อไปได้’

    ด้านอานนท์แถลงว่า คดีนี้ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องฝากขังตนเองอีก เนื่องจากการสอบสวนเสร็จสิ้นแล้ว โดยที่พนักงานสอบสวนทำการสอบสวนและทำความเห็นไปยังพนักงานอัยการ และพนักงานอัยการได้ส่งสำนวนสอบสวนไปยังอัยการสูงสุดแล้ว ซึ่งระเบียบการพิจารณาของอัยการสูงสุดเป็นระเบียบภายในของสำนักงานอัยการสูงสุด การขังตนเองไว้ต่อไปเป็นการเกินความจำเป็น และกระทบต่อสิทธิผู้ต้องหาตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 24 ที่ว่า ‘การควบคุมตัวผู้ต้องหาให้กระทำได้เท่าที่จำเป็นเท่านั้น’ จึงขอให้ศาลยกคำร้องขอฝากขังของพนักงานอัยการในครั้งนี้ด้วย

    ต่อมา เวลา 13.30 น. ศาลมีคำสั่งอนุญาตให้ฝากขังอานนท์ เป็นครั้งที่ 6 ต่อไปอีก 7 วัน โดยมีรายละเอียดในคำสั่ง ดังนี้

    “พิเคราะห์แล้วเห็นว่า แม้พนักงานสอบสวนสรุปสำนวนทำความเห็นทางคดีและส่งสำนวนไปยังพนักงานอัยการแล้ว แต่คดียังอยู่ในระหว่างพิจารณาสั่งคดีของพนักงานอัยการ กรณีมีเหตุจำเป็นเพื่อการพิจารณาสั่งฟ้องคดีของพนักงานอัยการ จึงอนุญาตให้ฝากขังต่อไปอีก 7 วัน”

    ++ทนายยื่นประกันทันที แต่ศาลไม่ให้ประกัน ชี้ไม่มีเหตุให้เปลี่ยนแปลงคำสั่งศาลอุทธรณ์++

    หลังศาลมีคำสั่งอนุญาตให้ฝากขังอานนท์ ทนายความได้ยื่นคำร้องขอประกันตัวอานนท์อีกครั้งทันที เป็นการยื่นประกันครั้งที่ 6 ในคดีนี้ โดยวางหลักประกันเป็นเงินสด มูลค่า 200,000 บาท พร้อมทั้งระบุเหตุผลประกอบว่า ตามคำร้องขอฝากขังของพนักงานอัยการ เหลือเพียงการนำเสนอสำนวนให้อัยการสูงสุด ซึ่งเป็นระเบียบธุรการภายในของสำนักงานอัยการ ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับผู้ต้องหา

    อีกทั้งคดีนี้พนักงานอัยการได้เบิกความตอบทนายความผู้ต้องหาว่า “คดีนี้พนักงานสอบสวนได้รวบรวมพยานหลักฐาน จนเสร็จสิ้นแล้ว ทําความเห็นทางคดีและส่งสํานวนมายังพนักงานอัยการแล้ว ผู้ต้องหาจึงไม่มีโอกาสที่จะไปเกี่ยวข้องกับพยานหลักฐานอื่น และไม่สามารถที่จะไปแทรกแซงการทําความเห็นสั่งคดีของพนักงานอัยการได้ หากศาลมีคําสั่งยกคําร้องขอฝากขังในวันนี้อัยการสูงสุดก็สามารถมีคําสั่งฟ้อง หรือไม่ฟ้องคดีได้” กรณีดังกล่าวจึงเป็นข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นใหม่ อันเป็นการยืนยันว่าหากปล่อยตัวชั่วคราวผู้ต้องหาไปในระหว่างรอฟังผลการพิจารณาสํานวนคดีก็ไม่เป็นอุปสรรคใดๆ ต่อการสั่งคดีของพนักงานอัยการในคดีนี้ เพราะฉะนั้นการขังผู้ต้องหาไว้ต่อไปทั้งที่การสอบสวนเสร็จสิ้นแล้วย่อมเป็นการควบคุมตัวผู้ต้องหาไว้เกินกว่าความจําเป็น

    ต่อมา เวลา 15.10 น. บัญญัติ ตังกบดี รองอธิบดีศาลอาญากรุงเทพใต้ ได้มีคำสั่งไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวอานนท์ โดยระบุว่า “พิเคราะห์คําร้องประกอบการขอปล่อยตัวชั่วคราวแล้วเห็นว่า เหตุผลตามคำร้องดังกล่าวไม่มีเหตุที่จะเปลี่ยนแปลงคำสั่งศาลอุทธรณ์ (ฉบับลงวันที่ 14 ก.ย. 2564) ยกคำร้อง”

    (อ้างอิง: คำร้องขอฝากขังครั้งที่ 6, คำร้องคัดค้านคำร้องขอฝากขังครั้งที่ 6 ศาลอาญากรุงเทพใต้ ลงวันที่ 22 ก.ย. 2564, รายงานกระบวนพิจารณา ศาลอาญากรุงเทพใต้ ลงวันที่ 23 ก.ย. 2564 และ https://tlhr2014.com/archives/35522)
  • นัดไต่สวนคำร้องขอฝากขังอานนท์ครั้งที่ 7 หลังพนักงานอัยการ สำนักงานอัยการพิเศษฝ่ายคดีอาญากรุงเทพใต้ 4 ได้ยื่นคำร้องเมื่อวันที่ 30 ก.ย. 2564 ขอฝากขังอานนท์ในคดีนี้ต่อไปอีก 12 วัน และทนายความได้ยื่นคัดค้าน ศาลจึงได้นัดไต่สวนคำร้องในวันนี้

    ++อานนท์แถลง “ขอให้ศาลใช้ดุลยพินิจให้เป็นธรรม” หลังอัยการยื่นขอฝากขัง 12 วัน เหตุต้องตีกลับสำนวนไปเพิ่มเติมพยานหลักฐานอีก++

    เวลา 10.40 น. การไต่สวนคำร้องขอฝากขังเริ่มต้นขึ้น โดยอานนท์ได้เข้าร่วมผ่านระบบการประชุมทางจอภาพ ถ่ายทอดสัญญาณมาจากเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ

    พนักงานอัยการได้แถลงว่า หลังได้จัดส่งสำนวนและหลักฐานต่างๆ ในคดีไปยังสำนักงานอัยการสูงสุดเพื่อพิจารณา เมื่อวันที่ 20 ก.ย. 2564 คณะทำงานของอัยการสูงสุดมีหนังสือลงวันที่ 28 ก.ย. 2564 เห็นว่า อานนท์มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 ส่วนในฐานความผิดอื่นๆ ให้พนักงานอัยการพิจารณาสั่งคดีตามอำนาจหน้าที่ต่อไป

    โดยเมื่อพยานตรวจพิจารณาสํานวนการสอบสวนแล้วเห็นว่า พนักงานสอบสวนยังไม่ได้แจ้งข้อเท็จจริงอันเป็นพฤติการณ์ในการกระทําความผิดของผู้ต้องหาในความผิดบางข้อหาให้ถูกต้องและครบถ้วน จึงมีคําสั่งให้ดําเนินการสอบสวนเพิ่มเติมและแจ้งข้อหาเพิ่มเติมแก่ผู้ต้องหาบางข้อหา ตลอดจนรวบรวมพยานเอกสารหลักฐานต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง ภายในวันที่ 12 ต.ค. 2564

    จากเหตุผลดังกล่าว พยานจึงได้ยื่นคำร้องขอฝากขังอานนท์ต่อไปอีก 12 วัน นับตั้งแต่วันที่ 2-13 ต.ค. 64

    อัยการแถลงเพิ่มเติมว่า ในส่วนความผิดในข้อกล่าวหาอื่นๆ ต้องใช้ความละเอียดรอบคอบในการทำคดีเพื่อป้องกันความผิดพลาด บกพร่อง และเพื่อให้เกิดความเป็นธรรมแก่ทุกฝ่าย จึงได้ตีกลับสำนวนให้พนักงานสอบสวนดำเนินการเพิ่มเติมให้ครบถ้วน ดังนี้

    1. ให้แจ้งข้อกล่าวหากับอานนท์เพิ่มเติมในฐานความผิด ฝ่าฝืน พ.ร.บ.โรคติดต่อฯ
    2. ให้แจ้งข้อเท็จจริงเกี่ยวกับการฝ่าฝืน พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ ให้ครบถ้วน
    3. ให้รวบรวมพยานหลักฐาน ซึ่งเป็นพยานบุคคลให้ครบถ้วน

    อัยการยังได้แถลงทิ้งท้ายว่า การพิจารณาสั่งคดีของอัยการนั้นเป็นไปเพื่อความจำเป็นตามกฎหมายทุกประการ และเป็นไปเพื่อความรวดเร็วในการสั่งฟ้อง

    ต่อมา อัยการได้เบิกความตอบทนายความผู้ต้องหาซักถามว่า การเสนอสำนวนคดีให้พิจารณาเป็นระเบียบการทำงานภายในไม่ได้มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับผู้ต้องหา อีกทั้งการแจ้งข้อกล่าวหาเพิ่มเติมและการสั่งฟ้องผู้ต้องหาสามารถทำได้ แม้ศาลจะมีคำสั่งยกคำร้องขอฝากขังในครั้งนี้ รวมทั้งหากศาลให้ประกันผู้ต้องหา อัยการก็ไม่ได้เกรงว่าผู้ต้องหาจะออกมาใช้เสรีภาพทางการเมือง

    สุดท้าย อานนท์แถลงต่อศาลว่า “ขอให้ศาลใช้ดุลยพินิจให้เป็นธรรม”

    หลังเสร็จสิ้นการไต่สวนคำร้อง ศาลได้นัดฟังคำสั่งในเวลา 14.00 น. ทนายความได้ร้องขอต่อศาลเพื่อพูดคุยกับอานนท์เป็นการส่วนตัว และศาลได้ให้อนุญาต อานนท์เล่าว่า ขณะนี้ตนเองอยู่ในแดน 3 ของเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ ซึ่งต้องอยู่ร่วมกับผู้ต้องขังคนอื่นๆ ภายในห้องขังเดียวกัน รวม 40 คนได้

    ต่อมา เวลา 14.00 น. สุวิทย์ พิพัฒน์ชัยพงศ์ ผู้พิพากษาที่ทำการไต่สวน มีคำสั่งให้ฝากขังอานนท์ครั้งที่ 7 เป็นเวลา 7 วัน โดยได้ระบุรายละเอียดในคำสั่ง ดังนี้ “เห็นว่า แม้ผู้ต้องหาจะคัดค้านว่าพนักงานสอบสวนได้ส่งสำนวนสอบสวนและความเห็นให้พนักงานอัยการแล้ว แต่พนักงานอัยการก็มีอำนาจสั่งตามที่เห็นสมควร ให้พนักงานสอบสวนดำเนินการสอบสวนเพิ่มเติม ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 143 วรรคสอง (ก) เมื่อไม่ปรากฏว่าการสอบสวนเพิ่มเติมได้ดำเนินการแล้วเสร็จในวันนี้ กรณีจึงเป็นเหตุจำเป็นให้ขังผู้ต้องหาต่อไป อนุญาตให้ฝากขังต่อไปอีก 7 วัน นับตั้งแต่วันที่ 2 ต.ค. 2564”

    หลังทราบผลการฝากขัง ทนายความได้ยื่นคำร้องขอประกันตัวอานนท์ครั้งที่ 7 โดยขอวางหลักประกันมูลค่า 300,000 บาท และอ้างเหตุผลประกอบเกี่ยวกับการที่พนักงานอัยการได้แถลงในการไต่สวนคำร้องขอฝากขังในวันนี้ ว่าสามารถแจ้งข้อกล่าวหาเพิ่มเติมกับผู้ต้องหาได้ แม้ศาลจะปล่อยตัวไปก็ตาม และการเสนอสำนวนให้ผู้บังคับบัญชาพิจารณานั้น เป็นระเบียบธุรการภายในของสำนักงานอัยการไม่ได้เกี่ยวข้องผู้ต้องหา

    ขณะเดียวกัน ทนายความยังได้ยื่นคำร้องขอประกันตัวอานนท์ ในคดี “ม็อบแฮร์รี่ พอตเตอร์ครั้งที่ 1” ต่อศาลอาญา รัชดาฯ อีกคดีหนึ่งด้วย เนื่องจากเป็นคดีที่เขาถูกศาลออกหมายขัง และยังไม่ให้ประกันตัวระหว่างพิจารณา

    ต่อมาในเวลาประมาณ 16.40 น. มนัส ภักดิ์ภูวดล ผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา ช่วยทำงานชั่วคราวในตำแหน่งรองอธิบดีผู้พิพากษาศาลอาญากรุงเทพใต้ มีคำสั่งยกคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวอานนท์ โดยได้ระบุว่า “พิเคราะห์แล้วว่าไม่มีเหตุเปลี่ยนแปลงคำสั่งเดิม”

    เวลา 17.40 น. นายอรรถการ ฟูเจริญ รองอธิบดีผู้พิพากษาศาลอาญา มีคำสั่งยกคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวอานนท์เช่นกัน โดยอ้างว่าในคำร้องที่ยื่นต่อศาลนั้น ลายมือและสีน้ำหมึกของผู้มอบฉันทะซึ่งเป็นทนายความผู้ยื่นทำเรื่องขอประกัน แตกต่างจากของผู้รับมอบฉันทะให้ฟังคำสั่งศาลในวันนี้

    โดยได้ระบุคำสั่งว่า “กรณีลายมือและสีหมึกในส่วนของผู้รับมอบฉันทะ แตกต่างจากสำนวนของผู้มอบฉันทะ โดยผู้มอบฉันทะไม่ได้ลงลายมือชื่อกำกับไว้ จึงไม่อาจเชื่อได้ว่ามีผู้รับมอบฉันทะจริง”

    จากคำสั่งให้ฝากขังของศาลอาญากรุงเทพใต้ และคำสั่งไม่ให้ปล่อยตัวชั่วคราวของศาลทั้งสองแห่งในวันนี้ ทำให้อานนท์จะยังถูกคุมขังอยู่ที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ ต่อไปอีก รวมระยะเวลาถูกคุมขังมาแล้วกว่า 52 วัน

    (อ้างอิง: คำร้องขอฝากขังครั้งที่ 7, คำร้องคัดค้านคำร้องขอฝากขังครั้งที่ 7 ศาลอาญากรุงเทพใต้ ลงวันที่ 30 ก.ย. 2564, รายงานกระบวนพิจารณา ศาลอาญากรุงเทพใต้ ลงวันที่ 1 ต.ค. 2564 และ https://tlhr2014.com/archives/35948)
  • พนักงานสอบสวน สน.ปทุมวัน เดินทางไปที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ เพื่อแจ้งข้อกล่าวหาเพิ่มเติมกับอานนท์ในคดีนี้ ในข้อหาฝ่าฝืนคำสั่งเจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อ ตาม พ.ร.บ.โรคติดต่อฯ มาตรา 34 ตามที่พนักงานอัยการมีคำสั่ง โดยอานนท์ให้การปฏิเสธตลอดข้อกล่าวหา

    (อ้างอิง: บันทึกการแจ้งข้อกล่าวหาเพิ่มเติม เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ ลงวันที่ 7 ต.ค. 2564)
  • หลังวานนี้ (7 ต.ค. 2564) พนักงานอัยการ สำนักงานอัยการพิเศษฝ่ายคดีอาญากรุงเทพใต้ 4 ยื่นคำร้องขอฝากขังอานนท์ครั้งที่ 8 ในคดีนี้ต่อไปอีก 12 วัน และทนายความได้ยื่นคัดค้าน ศาลจึงได้นัดไต่สวนคำร้องในวันนี้

    ภายหลังการไต่สวนเสร็จสิ้น ธีร์รัฐ บุนนาค ผู้พิพากษาหัวหน้าคณะในศาลอาญากรุงเทพใต้ มีคำสั่งอนุญาตให้ฝากขังอานนท์ นำภา เป็นครั้งที่ 8 ระบุว่า พิเคราะห์คำคัดค้านและพยานหลักฐานที่ศาลไต่สวนโดยตลอดแล้ว มีปัญหาต้องวินิจฉัยว่า มีเหตุจำเป็นที่ศาลจะสั่งขังผู้ต้องหา ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 87 วรรค 7 ตามคำร้องขอฝากขังครั้งที่ 8 หรือไม่ ผู้ร้องและพนักงานสอบสวนเบิกความสอดรับกันว่า มีเหตุจำเป็นเนื่องจากผู้ร้องสั่งให้พนักงานสอบสวนดำเนินการสอบสวนเพิ่มเติมตามหนังสือสั่งให้สอบเพิ่มเติม ลงวันที่ 30 ก.ย. 2564 หลายประเด็น

    ที่สำคัญคือการตรวจสอบและขอข้อมูลจราจรคอมพิวเตอร์จาก ปอท. ซึ่งยังไม่ได้รับผลการตรวจสอบ ทั้งที่พนักงานสอบสวนได้มีหนังสือทวงถามไป 2 ครั้งแล้ว แต่พนักงานสอบสวนได้ดำเนินการสอบปากคำเพิ่มเติม และแจ้งข้อเท็จจริงอันเป็นพฤติกรรมการกระทำความผิดแก่ผู้ต้องหาตามคำสั่งของผู้ร้องเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผู้ต้องหายืนยันว่า พนักงานสอบสวนได้มาสอบปากคำเพิ่มเติมแล้วเสร็จเมื่อวันที่ 7 ต.ค. 2564 และหากศาลมีคำสั่งยกคำร้องขอฝากขังผู้ต้องหา พนักงานสอบสวนและอัยการก็สามารถดำเนินคดีต่อไปได้

    เห็นว่าประมวลกฎหมายอาญามาตรา 87 วรรค 7 วางหลักเกณฑ์ว่าเมื่อศาลมีคำสั่งขังผู้ต้องหาระหว่างการฝากขังครบ 48 วันแล้ว ศาลจะสั่งขังผู้ต้องหาต่อไปได้ก็ต่อเมื่ออัยการได้แสดงถึงเหตุจำเป็นและนำพยานหลักฐานมาให้ศาลไต่สวนจนเสร็จสิ้นเป็นที่พอใจแก่ศาล พนักงานอัยการได้รับสำนวนจากพนักงานสอบสวนตั้งแต่ 20 ก.ย. 2564 แล้ว แต่พนักงานอัยการสั่งให้สอบเพิ่มเติมหลังจากนั้น

    การสอบเพิ่มเติมเป็นไปอย่างล่าช้ามากทั้งที่สามารถดำเนินการให้แล้วเสร็จไปโดยเร็ว ในส่วนของการตรวจสอบและขอข้อมูลการจราจรทางคอมพิวเตอร์จาก ปอท. นั้น ไม่มีพยานหลักฐานมาแสดงถึงการเร่งรัดเพื่อให้ได้ข้อมูลมาโดยเร็ว อย่างไรก็ดีการสอบปากคำและแจ้งข้อเท็จจริงเพิ่มเติมแก่ผู้ต้องหา แม้จะเพิ่งดำเนินการให้แล้วเสร็จก่อนวันนัดไต่สวนเพียงหนึ่งวัน แต่ก็ถือว่าการสอบสวนเพิ่มเติมมีความคืบหน้าอยู่บ้าง

    ถือว่ามีเหตุจำเป็นที่ศาลอาจสั่งขังผู้ต้องหาต่อในระยะเวลาเพียงเท่าที่การสอบสวนจะแล้วเสร็จ และอัยการมีคำสั่งทางคดีได้ เห็นควรให้โอกาสผู้ร้องอีกสักครั้งหนึ่งเป็นครั้งสุดท้าย จึงมีคำสั่งอนุญาตให้ฝากขังผู้ต้องหาครั้งที่ 8 ได้อีก 7 วัน ระหว่างวันที่ 9-15 ต.ค. 2564 กำชับพนักงานสอบสวนและพนักงานอัยการให้เร่งรัดดำเนินการให้สำนวนสอบสวนแล้วเสร็จโดยเร็ว เพราะพฤติการณ์แห่งคดีไม่ยุ่งยากซับซ้อน

    ทำให้อานนท์จะยังถูกคุมขังอยู่ที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ ต่อไปอีก รวมระยะเวลาถูกคุมขังมาแล้ว 59 วัน

    (อ้างอิง: คำร้องขอฝากขังครั้งที่ 8, คำร้องคัดค้านคำร้องขอฝากขังครั้งที่ 8 ศาลอาญากรุงเทพใต้ ลงวันที่ 7 ก.ย. 2564, รายงานกระบวนพิจารณา ศาลอาญากรุงเทพใต้ ลงวันที่ 8 ต.ค. 2564 และ https://tlhr2014.com/archives/36423
  • ทนายความเข้ายื่นประกันตัวอานนท์เป็นครั้งที่ 8 วางหลักประกันมูลค่า 300,000 บาท ระบุเหตุผลดังนี้

    1. คดีนี้พนักงานสอบสวนได้เข้าไปแจ้งข้อเท็จจริงและแจ้งข้อกล่าวหาเพิ่มเติมแก่ผู้ต้องหาแล้ว และผู้ต้องหาให้การปฏิเสธตลอดข้อกล่าวหาและได้ให้การต่อพนักงานสอบสวนแล้ว เมื่อวันที่ 7 ต.ค. 2564 แม้ศาลจะมีคำสั่งยกคำร้องฝากขังหรือปล่อยตัวชั่วคราวผู้ต้องหาไป พนักงานสอบสวนก็สามารถรวบรวมพยานหลักฐานให้แก่พนักงานอัยการได้

    2. พนักงานอัยการผู้ร้องเบิกความตอบทนายความผู้ต้องหาซักถามว่าแม้ศาลจะมีคำสั่งยกคำร้องฝากขังหรือปล่อยตัวชั่วคราวผู้ต้องหาไปพนักงานอัยการสามารถสรุปสำนวนทำความเห็นทางคดีได้ และผู้ต้องหาไม่สามารถแทรกแซงการสรุปสำนวนคดีได้ กรณีดังกล่าวจึงเป็นข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นใหม่อันเป็นการยืนยันว่าหากปล่อยตัวชั่วคราวผู้ต้องหาไปก็ไม่เป็นอุปสรรคใดๆ ต่อการสั่งคดีของพนักงานอัยการในคดีนี้

    การขังผู้ต้องหาไว้ต่อไปทั้งที่อัยการสูงสุดได้มีความเห็นทางคดีในข้อหาตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112 ซึ่งเป็นข้อกล่าวหาที่อ้างเป็นหลักในการขอฝากขังเสร็จสิ้นแล้ว ย่อมเป็นการควบคุมตัวผู้ต้องหาไว้เกินกว่าความจำเป็นอันเป็นการขัดต่อหลักสิทธิเสรีภาพแห่งรัฐธรรมนูญและหลักกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

    3. การขังผู้ต้องหาต่อไปไว้ระหว่างการสรุปสำนวนทางคดีของพนักงานอัยการนั้นเป็นการขังเกินความจำเป็น กระทบเสรีภาพและหน้าที่การงานของผู้ต้องหาเป็นอย่างมาก ผู้ต้องหามีอาชีพทนายความ ในเดือนตุลาคม 2564 มีนัดที่ต้องว่าความแก้ต่างในคดีหมายเลขดำที่ อ.649/2562 (คนอยากเลือกตั้ง ARMY57) ในวันที่ 19,20 และวันที่ 26 – 29 ต.ค. 2564 ในคดีนี้ผู้ต้องหาเป็นทั้งทนายความและจำเลยจำต้องปรึกษาคดีกับลูกความและปรึกษาคดีกับทนายความ เพื่อเตรียมความพร้อมในการสืบพยานจำเลย เพื่อประโยชน์แห่งความยุติธรรมเพื่อให้ผู้ต้องหาได้ทำหน้าที่ทนายความแก้ต่างเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ในคดีดังกล่าว

    4. หากไม่ได้รับการปล่อยตัวชั่วคราวจะเกิดภาระเกินความจำเป็นแก่ผู้ต้องหาเพราะการเบิกตัวออกศาลจะต้องกักตัวทุกครั้งที่กลับเข้าเรือนจำ ซึ่งมีความเสี่ยงสูงที่จะติดเชื้อไวรัสโคโรน่า 2019

    อย่างไรก็ตาม ศาลได้มีคำสั่งยกคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราว “พิเคราะห์คำร้องประกอบการขอปล่อยตัวชั่วคราวแล้ว กรณียังไม่มีเหตุเปลี่ยนแปลงคำสั่งเดิม ยกคำร้อง” โดยคำสั่งมีเพียงลายเซ็นลงนาม แต่ไม่มีการลงชื่อผู้พิพากษากำกับไว้

    ทนายความได้สอบถามถึงสาเหตุ พบว่าเป็นเรื่องความกังวลเกี่ยวกับการเผยแพร่ชื่อผู้พิพากษา โดยยกตัวอย่างการเผยแพร่ชื่อผู้พิพากษาที่ทำคำสั่งอนุญาตฝากขังเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา

    ทำให้อานนท์จะยังถูกคุมขังอยู่ที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ ต่อไปอีก รวมระยะเวลาถูกคุมขังมาแล้ว 62 วัน

    (อ้างอิง: คำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราว ศาลอาญากรุงเทพใต้ ลงวันที่ 8 ต.ค. 2564 และ https://tlhr2014.com/archives/36423)
  • พนักงานอัยการ สำนักงานอัยการพิเศษพิเศษฝ่ายคดีอาญากรุงเทพใต้ 4 ได้มีความเห็นสั่งฟ้องอานนท์ นำภา และยื่นฟ้องต่อศาลอาญากรุงเทพใต้ ในขณะที่อานนท์ถูกคุมขังอยู่ในเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ โดยอัยการไม่ได้เบิกตัวอานนท์มาศาล ทั้งนี้ อัยการได้ฟ้องอานนท์รวม 4 ข้อหา ได้แก่

    1. “หมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์” ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112

    2. ร่วมกันฝ่าฝืนข้อกำหนดที่ออกตาม พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ พ.ศ. 2548 มาตรา 9 ฉบับที่ 15 ลงวันที่ 25 ธ.ค. 2563 ข้อ 3, ฉบับที่ 30 ลงวันที่ 1 ส.ค. 2564 ข้อ 4, ประกาศหัวหน้าผู้รับผิดชอบในการแก้ไขสถานการณ์ฉุกเฉินฯ (ฉบับที่ 9) ลงวันที่ 3 ส.ค. 2564 ข้อ 3 และประกาศกรุงเทพมหานคร เรื่อง สั่งปิดสถานที่ชั่วคราว (ฉบับที่ 36) ลงวันที่ 10 ก.ค. 2564 ข้อ 7

    3. ร่วมกันฝ่าฝืน พ.ร.บ.โรคติดต่อ พ.ศ. 2558

    4. ร่วมกันโฆษณาโดยใช้เครื่องขยายเสียงด้วยกําลังไฟฟ้าโดยไม่ได้รับอนุญาตจากพนักงานเจ้าหน้าที่

    ทั้งนี้ พนักงานอัยการไม่ได้คัดค้านการปล่อยตัวชั่วคราวในชั้นพิจารณาคดี และนอกจากจะขอให้ศาลลงโทษอานนท์ในฐานความผิดทั้งสี่แล้ว ยังขอให้ศาลริบเครื่องเสียงที่ใช้ในการชุมนุมวันที่ 3 ส.ค. 2564 ด้วย

    คดีนี้ พนักงานสอบสวนและอัยการใช้เวลาในการรวบรวมพยานหลักฐานเพียง 2 เดือนเศษ และตลอดระยะเวลาดังกล่าวอานนท์ไม่เคยได้รับการประกันตัว

    (อ้างอิง: คำฟ้อง ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 ลงวันที่ 14 ต.ค. 2564 และ https://tlhr2014.com/archives/38737)
  • ศาลอาญากรุงเทพใต้นัดคุ้มครองสิทธิ โดยทนายความได้ยื่นคำร้องขอให้เบิกตัวอานนท์มาที่ศาล หลังจากตลอดการไต่สวนคัดค้านฝากขังในชั้นสอบสวนกระทำผ่านระบบวิดีโอคอนเฟอเรนซ์รวม 7 ครั้ง

    เวลา 13.00 น. แม่ น้องสาว และหลานของอานนท์ พร้อมทนายความ เดินทางมาที่ศาล โดยอานนท์ถูกเบิกตัวมาจากเรือนจำตั้งแต่ช่วงเที่ยง อย่างไรก็ตาม ณ ห้องคุ้มครองสิทธิ ทนายความและญาติไม่ได้รับอนุญาตให้เดินเข้าไปด้านใน และต้องรอคอยกว่า 1 ชั่วโมง

    จนเวลาล่วงไปถึง 14.30 น. ทนายความและญาติจึงได้รับอนุญาตให้เข้าไปนั่งในห้องดังกล่าว หลังจากนั้นไม่นานเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์พร้อม รปภ. ราว 7-8 คน ได้ควบคุมตัวอานนท์ขึ้นมาบริเวณห้องคุ้มครองสิทธิ

    ขณะที่อานนท์กำลังจะเข้าไปทักทายกับญาติพี่น้อง ผู้พิพากษาได้เรียกเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์มาและแจ้งให้นำตัวอานนท์ไปควบคุมไว้ที่ห้องเวรชี้ โดยแจ้งว่าในนัดวันนี้จะไม่มีการเบิกตัวอานนท์ขึ้นมาบนห้อง แต่จะทำการวิดีโอคอนเฟอเรนซ์แทน เนื่องจากสถานการณ์โควิด-19

    เหตุการณ์ดังกล่าวสร้างความงุนงงให้ญาติและทนายความเป็นอย่างมาก เนื่องจากเจ้าหน้าที่ควบคุมตัวอานนท์ขึ้นมาโดยปกติแล้ว และกำลังอยู่ระหว่างจัดหาที่นั่งในห้องคุ้มครองสิทธิ แม้จะล่าช้าไปจากเวลานัด

    เจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์จึงได้เข้าห้ามอานนท์ ไม่ให้พูดคุยกับใคร และพยายามจะคุมตัวไปที่ห้องเวรชี้ทันที ทำให้ทนายความต้องพูดคุยกับผู้พิพากษา เพื่อขออนุญาตพูดคุยกับอานนท์ในเรื่องคดีความ โดยผู้พิพากษาอนุญาตให้เฉพาะทนายความได้พูดคุยที่ห้องเวรชี้ เป็นเวลา 15 นาที และกำชับว่าทุกคนต้องขึ้นมายังห้องคุ้มครองสิทธิ

    ภายหลังครบกำหนดเวลา 15 นาที ได้มีการเตือนให้ทนายความกลับมาที่ห้องคุ้มครองสิทธิอีกครั้ง แต่ทนายความแถลงยืนยันว่าอานนท์ประสงค์ให้มีทนายความอยู่ด้วยในระหว่างกระบวนการ เพื่อปรึกษาหารือในเรื่องการต่อสู้คดี

    เวลา 15.15 น. ธีร์รัฐ บุนนาค ผู้พิพากษาหัวหน้าคณะในศาลอาญากรุงเทพใต้ ได้อธิบายคำฟ้องและข้อหาที่ถูกฟ้อง รวมถึงแจ้งสิทธิของจำเลยให้อานนท์ทราบผ่านวิดีโอคอนเฟอเรนซ์ โดยมีการสอบถามว่าจะสู้คดีอย่างไร จะรับสารภาพหรือไม่ โดยอานนท์ปฎิเสธทุกข้อกล่าวหา

    ศาลได้ถามเหตุผลที่ปฎิเสธ อานนท์แถลงว่าในส่วนข้อหามาตรา 112 ตนไม่ทราบว่าอัยการฟ้องมาในเนื้อหาอย่างไร จำเป็นต้องตรวจสอบคำปราศรัยที่ถูกถอดเทปออกมาก่อน แต่ตนไม่สามารถตรวจสอบได้ในขณะนี้เพราะถูกคุมขังอยู่ ส่วนข้อหาฝ่าฝืน พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ และ พ.ร.บ.โรคติดต่อฯ ตนมั่นใจว่างานดังกล่าวไม่ได้จัดในพื้นที่แออัดและมีการใส่หน้ากาก เว้นระยะห่าง ในส่วนของ พ.ร.บ.ควบคุมการโฆษณาโดยใช้เครื่องขยายเสียงฯ เนื่องจากตนไม่ได้เป็นผู้จัดการชุมนุม เปรียบเสมือนักร้องที่แค่ประกวดร้องเพลง จึงไม่น่าจะเข้าข่ายความผิดดังกล่าว

    อานนท์ยังได้สอบถามผู้พิพากษาถึงเหตุที่จะเปลี่ยนแปลงคำสั่งไม่อนุญาตประกันตัว เนื่องจากตนยืนยันว่าสิ่งที่ทำเป็นการใช้สิทธิเสรีภาพเพื่อวิพากษ์วิจารณ์รัฐ การให้เหตุผลว่าเกรงจะกระทำผิดซ้ำนี้ แปลว่ารัฐไม่สามารถวิพากษ์วิจารณ์ได้หรืออย่างไร ผู้พิพากษาตอบว่า สิ่งนี้เป็นคนละส่วนกัน และยินดีอย่างยิ่งที่จะชี้แจง โดยขอบคุณที่สอบถามเรื่องดังกล่าว

    ผู้พิพากษาเริ่มต้นอธิบายว่า อำนาจการปล่อยตัวชั่วคราวไม่ได้อยู่ที่ตน ศาลไม่ใช่พวกของใครคนใดคนหนึ่ง หากสิ่งที่ทุกคนทำไม่เป็นความผิดตามข้อกฎหมาย ตำรวจ อัยการ ศาล ก็คงเอาผิดไ่ม่ได้ แต่เมื่อมีตัวบทกฎหมายอยู่ก็ต้องบังคับใช้ เมื่อมีการสั่งฟ้องมา ศาลก็ต้องดำเนินการไปโดยยังไม่ได้บอกว่าผิดหรือไม่ผิดเพราะขณะนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะพิสูจน์ความจริง เนื่องจากยังไม่มีการสืบพยานเกิดขึ้น

    ศาลอธิบายว่า การวางเงื่อนไขห้ามกระทำผิดซ้ำ ไม่ได้หมายความว่าจำเลยกระทำความผิดแล้ว แต่กระทำในลักษณะเดียวกับที่ถูกกล่าวหาว่าผิด โดยการวางเงื่อนไข เป็นข้อตกลงที่ศาลกับจำเลยทำร่วมกัน ซึ่งไม่ใช่และไม่ได้เป็นกฎหมาย หากข้อตกลงใดทำไม่ได้ อาจมีการเสนอขอเปลี่ยนข้อตกลง แต่การกระทำผิดข้อตกลง จนไม่ได้ประกันตัว ไม่ได้เป็นการละเมิดสิทธิในการได้รับการประกันตัว แต่ถือว่าจำเลยสละสิทธิ์ สละข้อตกลงโดยสมัครใจ ที่จะไม่ได้รับการประกันตัว หรือถูกถอนประกันเพราะกระทำผิดเงื่อนไข

    อานนท์แถลงว่า ถ้าเป็นเช่นนั้น สมมติว่าตนทราบว่าศาลมีความเห็นทางการเมืองอย่างไร ตนก็แค่ยอมรับเงื่อนไขที่สอดคล้องกับความเห็นทางการเมืองของศาล เพื่อให้ได้รับการปล่อยตัวชั่วคราวก็ย่อมได้ แต่นั่นไม่ใช่ความสมัครใจแต่อย่างใด

    ภายหลังเสร็จสิ้นกระบวนการคุ้มครองสิทธิ ศาลได้นัดตรวจพยานหลักฐานในคดีในวันที่ 13 ธ.ค. 2564 เวลา 9.00 น.

    ++อานนท์เขียนคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราว ระบุ “ในนัดคุ้มครองสิทธิ สิทธิที่มีค่าที่สุดคือการได้ประกันตัว”++

    จากนั้น อานนท์ได้ขอแบบฟอร์มคำร้องเพื่อเขียนคำร้องประกอบการขอปล่อยตัวชั่วคราวด้วยตนเอง โดยมีเนื้อหาว่า

    1. ในวันนัดคุ้มครองสิทธิของจำเลย สิทธิที่มีคุณค่ามากที่สุดคือ การได้รับการประกันตัวเพื่อออกไปแสวงหาพยานหลักฐานมาต่อสู้คดี หากศาลประสงค์จะคุ้มครองสิทธิในกระบวนการยุติธรรม ขอศาลได้โปรดมีคำสั่งปล่อยตัวชั่วคราวจำเลยระหว่างพิจารณาด้วย

    2. ในการยื่นขอประกัน หลายครั้งที่ศาลมีคำสั่งว่า “ไม่มีเหตุเปลี่ยนแปลงคำสั่ง” จำเลยประสงค์ขอศาลได้โปรดบอกเหตุที่จะเปลี่ยนแปลงคำสั่งนั้นแก่จำเลย เพื่อที่จำเลยจะได้ไปขวนขวายเหตุนั้นมาเพื่อให้ศาลพิจารณา

    ทั้งนี้ เหตุที่ศาลขังจำเลยดังที่ศาลเคยสั่งไว้ก็ปราศจากข้อเท็จจริง เช่น ที่ศาลบอกว่าโทษสูง ในขณะคดีที่ฆ่าคนตาย ศาลก็ยังให้ประกัน หรือหากเกรงจะหลบหนี หรือหากเกรงจำเลยจะไปกระทำผิดซ้ำ จำเลยขอเรียนต่อศาลว่า การกระทำของจำเลยเป็นการใช้เสรีภาพในทางการเมือง หากศาลมองว่า การใช้เสรีภาพในทางการเมืองเป็นความผิดในรัฐประชาธิปไตย ก็จะเป็นเรื่องประหลาด ขอศาลได้โปรดพิจารณาในประเด็นนี้ด้วย

    3. ในการทำคำสั่งครั้งที่แล้ว ศาลที่สั่งโดยเพียงแค่ลงลายมือชื่อไม่บอกชื่อจริงและนามสกุล จำเลยเห็นว่าเป็นการทำคำสั่งโดยไม่ชอบ หากศาลเห็นว่ามีคำสั่งโดยชอบแล้ว ศาลก็ควรบอกชื่อสกุลจริงเพื่อที่จำเลยจะได้ใช้สิทธิตามกฎหมาย เช่น การตั้งข้อรังเกียจ หรือการใช้สิทธิตรวจสอบทางกฎหมายอื่นได้ และในทางสังคมจะได้จารึกเป็นประวัติศาสตร์ให้ชนรุ่นหลังได้ศึกษาว่าใครมีบทบาทอย่างไร ในช่วงที่เปลี่ยนผ่าน เช่น หากชนรุ่นหลังเห็นว่าศาลสั่งมีเหตุผล ชนรุ่นหลังจะได้ยกย่องสรรเสริญ แต่หากในทางกลับกัน หากชนรุ่นหลังเห็นว่าจำเลยเป็นฝ่ายผิดจะได้สาปแช่งประณามจำเลยไปชั่วลูกชั่วหลาน ในการทำคำสั่งครั้งนี้ของศาลได้โปรดระบุชื่อจริง นามสกุลจริงด้วย

    4. จำเลยประสงค์เสนอให้มีการแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 ซึ่งได้ยกร่างไว้แล้ว คือ พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญา พ.ศ….

    (1) พระราชบัญญัตินี้เรียกว่า “พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญา พ.ศ…”

    (2) ให้พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา

    (3) ให้ยกเลิกประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112

    ซึ่งหากมีการเสนอต่อรัฐสภา เชื่อว่าพรรคการเมืองฝ่ายประชาธิปไตย และประชาชนย่อมเห็นชอบ เพราะในวันนี้เราเห็นอย่างชัดแจ้งแล้วว่า มีการใช้กฎหมายนี้เพื่อริดรอนเสรีภาพ กลั่นแกล้ง ผู้เห็นต่างทางการเมือง

    (4) จำเลยขอศาลได้โปรดพิจารณาปล่อยตัวชั่วคราวเพื่อให้จำเลยออกไปแสวงหาพยานหลักฐาน และให้จำเลยได้ออกไปล่ารายชื่อเสนอกฎหมายยกเลิกมาตรา 112 ตามครรลองประชาธิปไตยด้วย

    เวลา 16.00 น. ทนายความได้ยื่นคำร้องประกอบการขอปล่อยตัวชั่วคราว ต่อมาเวลา 17.10 น. มนัส ภักดิ์ภูวดล รองอธิบดีผู้พิพากษาศาลอาญากรุงเทพใต้ มีคำสั่งยกคำร้อง โดยพิเคราะห์แล้วไม่มีเหตุเปลี่ยนแปลงคำสั่ง

    ทั้งนี้การยื่นประกันดังกล่าวของอานนท์ เป็นการยื่นเป็นครั้งที่ 9 โดยอานนท์ถูกคุมขังในเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ มาแล้ว 71 วัน

    (อ้างอิง: รายงานกระบวนพิจารณา ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 ลงวันที่ 20 ต.ค. 2564 และ https://tlhr2014.com/archives/36878)
  • นัดพร้อมเพื่อสอบคําให้การและตรวจพยานหลักฐาน อานนท์ถูกเบิกตัวจากเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ มาศาล ศาลอ่านและอธิบายฟ้องให้อานนท์ฟังอีกครั้ง อานนท์แถลงขอให้การปฏิเสธทุกประการ

    ทนายจําเลยแถลงว่า เนื่องจากเพิ่งได้รับการแต่งตั้งให้เป็นทนายความในคดีนี้ แต่เนื่องจากคดีนี้มีข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายที่เกี่ยวพันเป็นจํานวนมาก และจําเลยถูกคุมขังอยู่ที่เรือนจําพิเศษกรุงเทพฯ มาโดยตลอด ทําให้จําเลยไม่มีโอกาสได้ปรึกษาหารือกับทนายความเป็นการส่วนตัว เพื่อกําหนดแนวทางการต่อสู้คดี ไม่สามารถตรวจสอบดูพยานเอกสารภาพถ่ายและพยานวัตถุได้ด้วยตัวเอง จึงขอเลื่อนนัดตรวจพยานหลักฐานออกไปอีกสักนัด โจทก์แถลงไม่คัดค้าน

    ต่อมา ศาลมีคำสั่งให้เลื่อนนัดตรวจพยานหลักฐานไปเป็นวันที่ 21 มี.ค. 2565 เวลา 09.00 น.

    (อ้างอิง: รายงานกระบวนพิจารณา ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 ลงวันที่ 13 ธ.ค. 2564)
  • หลังจากเย็นวันที่ 22 ก.พ. 2565 ศาลอาญามีคำสั่งอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวอานนท์และ "เพนกวิน" พริษฐ์ ชิวารักษ์ ใน 12 คดี โดยวางเงินประกันรวม 2,070,000 บาท ในวันนี้ทนายความจึงได้ยื่นคำร้องต่อศาลอาญากรุงเทพใต้ขอปล่อยตัวชั่วคราวอานนท์ในอีก 2 คดี คือ คดีนี้ และคดีสาดสีหน้า สตช. เมื่อวันที่ 18 พ.ย. 2563 และขอปล่อยตัวชั่วคราวเพนกวินในคดี #ใครๆก็ใส่ครอปท็อปเดินพารากอน เมื่อวันที่ 20 ธ.ค. 2563

    ในเวลา 16.15 น. ที่ประชุมคณะผู้บริหารของศาลอาญากรุงเทพใต้ มีคำสั่งยกคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวของอานนท์ทั้งสองคดี โดยในคดีนี้ให้เหตุผลว่า “ที่ประชุมคณะผู้บริหารของศาลอาญากรุงเทพใต้ร่วมกันพิจารณาคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวจำเลยแล้วเห็นว่า ตามคำร้องประกอบการขอปล่อยตัวชั่วคราวของจำเลยที่อ้างว่า มีภารกิจต้องดูแลครอบครัวและต้องทำงานนั้น เห็นว่า เหตุที่ขอปล่อยตัวเป็นเหตุทั่วๆ ไป ไม่ใช่เหตุที่จะเปลี่ยนแปลงคำสั่งศาลอุทธรณ์ที่ได้มีคำสั่งไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราว จึงมีคำสั่งไม่อนุญาต ยกคำร้อง”

    ทำให้อานนท์ซึ่งถูกคุมขังในเรือนจำมาแล้วรวมทั้งสิ้น 197 วัน และยื่นประกันคดีนี้มาแล้ว 10 ครั้ง ยังไม่ได้รับการปล่อยตัว

    (อ้างอิง: คำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราว ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 ลงวันที่ 23 ก.พ. 2565 และ https://tlhr2014.com/archives/40716)
  • นรเศรษฐ์ นาหนองตูม ทนายความได้ยื่นคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวอานนท์ต่อศาลอาญากรุงเทพใต้ ใน 2 คดีที่ยังมีหมายขัง หลังจากที่ล่าสุดเมื่อวันที่ 23 ก.พ. ที่ผ่านมา ศาลได้มีคำสั่งไม่อนุญาตให้ประกัน

    คำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวอานนท์ครั้งนี้ อธิบายเหตุผลทั้งข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายหลายประการเพื่อให้ศาลอาญากรุงเทพใต้ใช้ดุลพินิจให้ประกันอานนท์ ดังนี้

    คดีนี้จําเลยยื่นคําร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวครั้งแรก ศาลอาญากรุงเทพใต้ไม่อนุญาต ให้เหตุผลว่า “พิเคราะห์แล้วเห็นว่าคดีนี้มีอัตราโทษสูง และพนักงานสอบสวนคัดค้านว่า หากผู้ต้องหาได้รับการปล่อยตัวชั่วคราวจะไปก่อเหตุอันตรายประการอื่นอีก มีการฝ่าฝืนเงื่อนไขของศาลอาญาด้วย จึงเห็นควรให้ยกคําร้อง” หลังจากนั้นจําเลยก็ยื่นขอปล่อยตัวชั่วคราวหลายครั้ง ศาลก็ไม่อนุญาตให้ประกันตัวให้เหตุผลว่า “ไม่มีเหตุเปลี่ยนแปลงคําสั่งเดิม”

    เมื่อวันที่ 13 ก.ย. 2564 จำเลยได้ยื่นอุทธรณ์คำสั่งต่อศาลอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ ไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราว โดยให้เหตุผลว่า “ปราศรัยด้วยถ้อยคำมิบังควร กระทำผิดเงื่อนไขของศาลอาญาจนถูกเพิกถอนการปล่อยตัวชั่วคราว กรณีมีเหตุอันควรเชื่อว่าหากให้ประกันตัวจะก่อให้เกิดอันตราย หรือความเสียหายประการอื่น และน่าเชื่อว่าจะหลบหนี จึงไม่ให้ประกัน”

    เมื่อวันที่ 23 ก.พ. 2565 ทนายความยื่นคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวจำเลยต่อศาลอาญากรุงเทพใต้ ด้วยเหตุผลหลายประการ ศาลอาญากรุงเทพใต้โดยที่ประชุมผู้บริหารศาล ไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราว โดยให้เหตุผลว่า “ที่จำเลยอ้างว่ามีภารกิจต้องดูแลครอบครัวและต้องทำงานนั้น เห็นว่าเหตุที่ขอปล่อยตัวเป็นเหตุทั่ว ๆ ไปไม่ใช่เหตุที่จะเปลี่ยนแปลงคำสั่งศาลอุทธรณ์”

    กล่าวโดยสรุปเหตุผลที่ ศาลอาญากรุงเทพใต้ไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวจำเลย โดยอ้างจากคำสั่งของศาลอุทธรณ์นั้น จึงมีประเด็นตามคำสั่งของศาลอุทธรณ์ที่ไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวจำเลยโดยอ้างเหตุตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 108/1 อยู่ 2 ประการ ได้แก่ 1.หากปล่อยตัวชั่วคราวจำเลยจะไปก่อให้เกิดอันตรายหรือความเสียหายประการอื่นหรือไม่ 2.จำเลยจะหลบหนีหรือไม่

    จำเลยจึงขอแสดงเหตุผลให้ศาลเชื่อมั่นว่า จำเลยไม่มีพฤติการณ์ใดอันจะไปก่อให้เกิดภยันตรายประการอื่น และจำเลยไม่เคยมีพฤติการณ์ที่จะหลบหนีแต่อย่างใด ดังนี้

    1. พนักงานสอบสวนคัดค้านการปล่อยตัวชั่วคราวโดยข้ออ้างที่ผิดพลาดจากข้อเท็จจริง
    นับตั้งแต่จําเลยถูกกล่าวหาว่ากระทําความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112 ที่ศาลอาญา เป็นคดีหมายเลขดําที่ อ.287/2564 (คดี19กันยาทวงอำนาจคืนราษฎร) จําเลยได้รับอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวโดยศาลอาญาได้กําหนดเงื่อนไขว่า “ห้ามกระทําการใดอันเป็นการเสื่อมเสียต่อสถาบันพระมหากษัตริย์” จําเลยก็ปฏิบัติตามเงื่อนไขของศาลอาญามาโดยตลอด ไม่เคยถูกเพิกถอนการปล่อยตัวชั่วคราวแต่อย่างใด ข้ออ้างของพนักงานสอบสวนในคดีนี้ที่คัดค้านการปล่อยตัวชั่วคราวจึงเป็นการอ้างที่ผิดพลาดจากข้อเท็จจริง ทําให้ศาลในคดีนี้ใช้ดุลพินิจที่คลาดเคลื่อน

    2. จำเลยไม่เคยมีพฤติการณ์หลบหนีแต่อย่างใด
    จําเลยไม่มีพฤติการณ์หลบหนีแต่อย่างใด นับตั้งแต่จําเลยถูกกล่าวหาว่ากระทําความผิดในคดีตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 จําเลยได้เดินทางไปพบพนักงานสอบสวน พนักงานอัยการ และศาล ตามกําหนดนัดในทุกคดี ไม่เคยผิดนัด ไม่เคยหลบหนีมาก่อน แม้กระทั่งในคดีนี้ที่จําเลยถูกกล่าวหาว่ากระทําความผิด จําเลยก็เดินทางไปพบพนักงานสอบสวนที่สถานีตํารวจนครบาลปทุมวันด้วยตนเองไม่เคยคิดที่จะหลบหนี เพราะจําเลยมั่นใจในความบริสุทธิ์ของตนเอง

    อีกทั้ง จําเลยได้รับอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวจากศาลอาญา ศาลอาญาก็กําหนดเงื่อนไขให้ติด EM ห้ามจําเลยออกนอกเคหสถานในเวลาที่จํากัด ห้ามเดินทางออกนอกราชอาณาจักร ดังนั้น ย่อมเป็นหลักประกันได้ว่าเมื่อได้รับอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวจําเลยย่อมไม่หลบหนีอย่างแน่นอน

    3. จำเลยถูกคุมขังมาเป็นเวลา 6 เดือนเศษ โดยไม่ปรากฏพยานหลักฐานใด ๆ ให้เห็นถึงความผิดของจําเลย
    นับจนถึงวันนี้จําเลยถูกคุมขังไว้ในระหว่างการพิจารณาคดีจนถึงวันนี้นับเป็นเวลาเกินกว่า 6 เดือนเศษแล้ว ซึ่งในคดีนี้พยานโจทก์และพยานจําเลยมีจํานวนมากยังไม่อาจกําหนดได้ว่าจะสามารถพิจารณาคดีในศาลชั้นต้นเสร็จสิ้นเมื่อใด และยังไม่ปรากฏพยานหลักฐานใด ๆ ให้เห็นถึงความผิดของจําเลย จําเลยจึงมีความประสงค์ที่จะขอให้ศาลอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวจําเลยไปในระหว่างพิจารณาคดีนี้ เพื่อให้จําเลยได้ออกไปแสวงหาพยานหลักฐานมาต่อสู้คดีได้อย่างเต็มที่และเป็นธรรมต่อไป

    4. จำเลยเป็นทนายความซึ่งมีคดีที่ต้องรับผิดชอบจำนวนมาก
    จําเลยประกอบวิชาชีพเป็นทนายความ ส่วนหนึ่งจําเลยเป็นทนายความศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน รับว่าความให้แก่ผู้ต้องหาหรือจําเลยในคดีอาญาเกี่ยวข้องกับการใช้สิทธิเสรีภาพในการแสดงออกทางการเมืองและการชุมนุมจํานวนหลายคดี ซึ่งมีนัดสืบพยานเกือบตลอดทั้งปี 2565 ที่ผ่านมา หลายคดีต้องถูกเลื่อนคดีมาด้วยเหตุที่จําเลยถูกคุมขังอยู่

    5. จําเลยคนอื่นที่ถูกกล่าวหาว่ากระทําความผิดในลักษณะเดียวกันถูกปล่อยตัวทั้งหมดแล้ว
    จําเลยที่ถูกกล่าวหาว่ากระทําความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 ในลักษณะเดียวกันกับที่จําเลยถูกกล่าวหาในคดีนี้ ทั้งของศาลอาญาและศาลอาญากรุงเทพใต้ และของศาลอื่น ๆ ซึ่งถูกคุมขังอยู่ ล้วนได้รับอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวแล้วทั้งสิ้น

    ปัจจุบันคงเหลือเพียงจําเลยเท่านั้นที่ถูกคุมขังอยู่ที่เรือนจําพิเศษกรุงเทพฯ คดีของจําเลยที่ศาลอาญาก็ได้อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวในทุกคดีแล้ว หากศาลอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวจําเลยในคดีนี้ จําเลยก็จะได้ออกไปประกอบวิชาชีพ ทํามาหาเลี้ยงครอบครัว และแสวงหาพยานหลักฐานต่าง ๆ มาต่อสู้คดีตามกฎหมายได้อย่างเต็มที่และเป็นธรรมต่อไป

    6. เสนอเงื่อนไขประกันตัวเช่นเดียวกับนักกิจกรรมคนอื่นที่ศาลอนุญาตให้ประกันแล้ว
    จำเลยขอเสนอเงื่อนไขว่า หากได้รับการปล่อยตัวชั่วคราวจำเลยจะไม่กระทำการใดอันจะทำให้เกิดความเสื่อมเสียต่อ สถาบันพระมหากษัตริย์ และไม่เข้าร่วมกิจกรรมใดที่อาจจะก่อให้เกิดความวุ่นวายในบ้านเมือง ยินยอมอยู่ในเคหะสถานตามระยะเวลาที่ศาลกำหนด เว้นแต่มีเหตุจำเป็นเพื่อการรักษาพยาบาล ติดต่อธุรกิจสำคัญ ไปสถานีตำรวจ สำนักงานอัยการ และศาล หรือมีเหตุอื่นโดยได้รับอนุญาตจากศาล ยินยอมติดอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ติดตามตัว (EM) และหากศาลกำหนดเงื่อนไขอื่น ๆ ประการใด จำเลยยินยอมที่จะปฏิบัติตามเงื่อนไขของศาลทุกประการ รวมทั้งการอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวโดยมีระยะเวลาที่จำกัด

    ++ศาลยังยืนยันอานนท์เคยผิดเงื่อนไขประกัน แต่ให้โอกาสปฏิบัติตามเงื่อนไขที่เสนอต่อศาล 3 เดือน++

    ในเวลา 16.15 น. ศาลมีคำสั่งอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวอานนท์ทั้ง 2 คดี ระบุว่า คณะผู้บริหารของศาลอาญากรุงเทพใต้ ได้ร่วมกันพิจารณาคําร้องขอปล่อยชั่วคราวและเอกสาร ประกอบแล้ว มีคําสั่งดังนี้

    “เห็นว่าแม้จําเลยเคยปฏิบัติผิดเงื่อนไขการขอปล่อยตัวชั่วคราว และศาลเพิกถอนการปล่อยตัวชั่วคราวมาแล้วครั้งหนึ่ง จนจําเลยต้องถูกคุมขังอยู่ในเรือนจําจนถึงปัจจุบัน การที่จําเลยยื่นคําร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวในวันนี้ โดยอ้างเหตุผลและสมัครใจเสนอเงื่อนไขการขอปล่อยตัวชั่วคราวมาหลายข้อว่า จําเลยจะไม่กระทําการใดอันทําให้เกิดความเสื่อมเสียต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ และจะไม่ก่อความวุ่นวายในบ้านเมืองอีก และจะปฏิบัติตามเงื่อนไขของศาลอย่างเคร่งครัดนั้น การที่จําเลยเสนอเงื่อนไขมาจึงน่าเชื่อว่าเงื่อนไขดังกล่าวน่าจะควบคุมพฤติกรรมของจําเลยได้ว่า หากปล่อยตัวชั่วคราวจําเลยจะไม่ไปก่อภัยอันตรายหรือก่อความเสียหายที่เกิดจากการปล่อยตัวชั่วคราวอีก

    ดังนี้ จึงเห็นควรให้โอกาสจําเลยปฏิบัติตามเงื่อนไขที่เสนอต่อศาลสักช่วงเวลาหนึ่ง มีกําหนด 3 เดือน (ครบกําหนดวันที่ 28 พฤษภาคม 2565) ตีราคาหลักประกัน 200,000 บาท (ม็อบแฮร์รี่พอตเตอร์2) และ 100,000 บาท (ม็อบ18พฤศจิกา)

    ระหว่างปล่อยตัวชั่วคราวโดยมีกําหนดเวลา เห็นควรกําหนดเงื่อนไข ดังนี้

    1. ห้ามจําเลยทํากิจกรรมหรือกระทําการใดๆ ที่อันจะทําให้เกิดความเสื่อมเสียหรือด้อยค่าต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ และสถาบันศาลในทุกด้าน
    2. ห้ามจําเลยกระทําการใดๆ อันเป็นการขัดขวางกระบวนพิจารณาคดีของศาล
    3. ห้ามจําเลยโพสต์ข้อความที่เป็นการยั่วยุ ปลุกปั่น หรือชักชวนให้มวลชนเข้าร่วมกิจกรรมชุมนุมในสื่อโซเชียลมีเดีย หรือเข้าร่วมชุมนุมที่อาจก่อให้เกิดความวุ่นวายในบ้านเมือง
    4. ห้ามจําเลยออกนอกเคหสถานในช่วงเวลา 19.00 – 06.00 น. ของวันใหม่ เว้นแต่มีเหตุจําเป็นเพื่อการรักษาพยาบาลหรือได้รับอนุญาตจากศาล
    5. ห้ามจําเลยเดินทางออกนอกราชอาณาจักร เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากศาล
    6. ให้จําเลยมารายงานตัวต่อศาลทุกๆ 30 วัน นับแต่วันที่ปล่อยตัวชั่วคราว
    7. ให้จําเลยติดอุปกรณ์ติดตามตัวอิเล็กทรอนิกส์ EM เพื่อจํากัดระยะเวลาเดินทาง
    อนึ่ง หากอานนท์ไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขดังกล่าว ศาลอาจมีคําสั่งเปลี่ยนแปลง หรือเพิกถอนคําสั่งให้ปล่อยตัวชั่วคราวอันมีเวลาจํากัด และเมื่อครบกําหนดปล่อยตัวชั่วคราวให้อานนท์มารายงานตัวต่อศาล และให้ผู้ประกันส่งตัวอานนท์ต่อศาลในวันที่ 28 พ.ค. 2565 เวลา 10.00 น.

    ซึ่งการกําหนดเงื่อนไขให้ปฏิบัตินั้น เป็นการกําหนดตามที่นรเศรษฐ นาหนองตูม ทนายความ เสนอต่อศาลและอานนท์ นําภา ยินยอมที่จะปฏิบัติตามโดยสมัครใจ ทั้งนี้ เมื่อครบกําหนด 3 เดือน อานนท์ นําภา ต้องถูกกักขัง ณ ทัณฑสถานบําบัดพิเศษกลาง เว้นแต่จะมีการยื่นคําร้องขอปล่อยชั่วคราวอีกครั้งหนึ่ง

    จากคำสั่งดังกล่าว หลังวางหลักประกันเป็นเงินสดจากกองทุนราษฎรประสงค์แล้ว ทำให้อานนท์ได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ ในช่วงค่ำ หลังถูกคุมขังในเรือนจำระหว่างการต่อสู้คดีโดยเฉพาะในคดีม็อบแฮร์รี่พอตเตอร์2 ซึ่งศาลนี้ไม่ให้ประกันตัวตั้งแต่ชั้นฝากขังในวันที่ 11 ส.ค. 2564 รวม 202 วัน หรือเกือบ 7 เดือน

    อย่างไรก็ตาม ยังมีผู้ต้องขังในคดีที่มีเหตุจากการชุมนุมและแสดงออกทางการเมือง ซึ่งยังไม่ได้การประกันตัวระหว่างการต่อสู้คดีอีกอย่างน้อย 5 คน โดยทั้งหมดถูกดำเนินคดีในข้อหาอื่นๆ ที่ไม่ใช่มาตรา 112

    (อ้างอิง: คำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราว ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 ลงวันที่ 28 ก.พ. 2565 และ https://tlhr2014.com/archives/40815)
  • ทนายจำเลยแถลงขอเลื่อนคดี เพื่อจัดทำคำแถลงความเกี่ยวข้องของพยานจำเลยกับประเด็นแห่งคดียื่นต่อศาล ศาลอนุญาตให้เลื่อนไปตรวจพยานหลักฐานในวันที่ 27 เม.ย. 2565
  • โจทก์แถลงติดใจสืบพยานโจทก์ 16 ปาก ใช้เวลาสืบ 4 นัด ในส่วนพยานจำเลยนั้น ศาลมีคำสั่งไม่รับพยานบุคคล 12 ปาก อาทิ พล.อ.ประยุทธ์, เลขาธิการพระราชวัง, รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข และพยานเอกสาร 7 รายการ อาทิ ตารางการเดินทางเข้าออกประเทศไทยและเยอรมนีของรัชกาลที่ 10, รายงานการใช้งบประมาณของกระทรวงพาณิชย์ในการจัดแสดงสินค้าแบรนด์ Sirivannavari ฝ่ายจำเลยจึงเหลือพยานเข้าสืบ 5 ปาก ใช้วลา 2 นัด โดยที่ได้แถลงคัดค้านคำสั่งไม่รับพยานดังกล่าวไว้ด้วย

    นัดสืบพยานโจทก์ในวันที่ 17-20 ต.ค. 2566 และสืบพยานจำเลยในวันที่ 24-25 ต.ค. 2566
  • อัยการนำพยานโจทก์เข้าสืบทั้งหมด 12 ปาก การนำสืบของโจทก์กล่าวหาว่า จำเลยโพสต์เชิญชวนไปชุมนุมบนเพจเฟซบุ๊กของตนเอง ซึ่งเป็นสาธารณะและคนทั่วไปเข้าถึงได้ อีกทั้งได้ใช้เครื่องขยายเสียงขณะปราศรัย โดยไม่ได้ขออนุญาตชุมนุม การปราศรัยของจำเลยยังเป็นการกล่าวหาและมุ่งโจมตีรัชกาลที่ 10 ทั้งในเรื่องว่าไม่ได้ทรงอยู่เหนือทางการเมือง มุ่งแสวงหาผลประโยชน์ และมีพฤติกรรมไม่ชอบในทางทรัพย์สิน ทำให้พระองค์เสื่อมเสียพระเกียรติและภาพลักษณ์

    ตลอดการสืบพยาน อานนท์ซึ่งถูกคุมขังอยู่ในคดีมาตรา 112 คดีอื่น ถูกเบิกตัวจากเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ มาศาลเพื่อร่วมพิจารณาคดีในฐานะจำเลย โดยมีประชาชนมาร่วมฟังการพิจารณาคดีและให้กำลังใจเขาอย่างต่อเนื่อง ซึ่งในการถามค้านพยานโจทก์บางปาก อย่างเช่น ณฐพร โตประยูร และ กันตเมธส์ จโนภาส อานนท์ได้เป็นผู้ถามค้านด้วยตนเอง

    ++“นพดล” ประธาน ศชอ. ผู้กล่าวหามาตรา 112 เห็นว่าจำเลยมุ่งโจมตีกษัตริย์ด้วยความเท็จ แต่รับว่า คำพูดของจำเลยไม่ส่งผลให้พยานเกลียดชัง หรือไม่เคารพเทิดทูน

    นพดล พรหมภาสิต ประธานมูลนิธิเอื้อมถึง ซึ่งช่วยเหลือผู้ด้อยโอกาสที่ถูกกลั่นแกล้งทางด้านกฎหมาย เบิกความว่า เกี่ยวกับคดีนี้ ช่วงเย็นของวันที่ 2 ส.ค. 2564 พยานเห็นประกาศของกลุ่มฟื้นฟูประชาธิปไตยในเฟซบุ๊กเพื่อเชิญชวนไปชุมนุม พยานรู้ว่าเป็นการชุมนุมต่อเนื่องเพื่อโจมตีสถาบันกษัตริย์

    ในวันเกิดเหตุพยานอยู่ที่บ้านและเปิดดูเฟซบุ๊ก เห็นเพจประชาไทถ่ายทอดสดการชุมนุมที่หน้าหอศิลป์ จึงแคปหน้าจอไว้ ซึ่งในวันดังกล่าวจำเลยขึ้นปราศรัยบนรถกระบะประมาณครึ่งชั่วโมง พยานเห็นว่ามีข้อความ 5 บริบทที่น่าจะเป็นการล่วงละเมิดจาบจ้วงพระมหากษัตริย์

    ข้อความที่หนึ่ง ทำให้พยานเข้าใจว่ารัชกาลที่ 10 จะสร้างความแตกแยกให้กับคนในสังคมโดยปลุกระดมคนเสื้อเหลืองให้มาเป็นหน่วยของท่านเพื่อมาต่อสู้กับกลุ่มที่คิดจะปฏิรูปสถาบันฯ

    ข้อความที่สอง ทำให้เข้าใจว่าที่จําเลยพูดเป็นการสื่อว่าสถาบันกษัตริย์เอาทรัพยากรของประเทศชาติและงบประมาณของรัฐบาลไปใช้ส่วนตัวอย่างฟุ่มเฟือย และพระมหากษัตริย์ก็ฉ้อราษฎร์บังหลวง เอาทรัพย์สินของหลวงเป็นของตนเอง และเป็นการประจานไปทั่วโลกทําให้เสื่อมเสีย

    ข้อความที่สาม การที่จําเลยพูดเป็นการพิพากษาว่ารัชกาลที่ 10 ผิดจริง เอาทรัพย์สินของสาธารณะมาเป็นของตนเอง เป็นการใส่ร้ายป้ายสี มีเจตนาโจมตีรัชกาลที่ 10 อย่างรุนแรง

    ข้อความที่สี่ ทําให้รู้สึกว่าในหลวงเป็นคนไม่ดี เป็นการใส่ความว่า ในหลวงเป็นคนโลภมาก เอาทรัพย์สินของสาธารณะไปเป็นของตนเอง

    ข้อความที่ห้า เป็นคําพูดที่โจมตีรัชกาลที่ 10 โดยตรงในเรื่องวัคซีน ว่าไม่เอาวัคซีนดี ๆ เข้ามา ผูกขาดโรงงานผลิตวัคซีนโดยสถาบันกษัตริย์ ทําให้คนเข้าใจว่า ในหลวงทําตัวเป็นพ่อค้า และค้าความตาย ในการผลิตวัคซีนออกมาเพื่อช่วยเหลือประชาชน ให้ประชาชนสรรเสริญ ให้ดูในหลวงเป็นคนไม่ดี เหมือนหวังดีแต่ประสงค์ร้าย

    ที่จําเลยกล่าวมาข้างต้นเป็นการโจมตีสถาบันกษัตริย์ มุ่งโจมตีไปที่รัชกาลที่ 10 โดยตรงด้วยข้อความเท็จ ทําให้เป็นคนไม่ดี เป็นที่เกลียดชัง

    พยานเห็นจําเลยจากสื่อต่าง ๆ ที่ออกมาเคลื่อนไหวเกี่ยวกับกิจกรรมการจาบจ้วงสถาบันสถาบันฯ จึงได้นําคลิปวีดีโอพร้อมภาพถ่ายไปแจ้งความที่ สน.ปทุมวัน และลงบันทึกประจําวันไว้ในวันที่ 5 ส.ค. 2564 ซึ่งวันดังกล่าวพยานไปกับ แน่งน้อย อัศวกิตติกร และแน่งน้อยได้ดูคลิปการปราศรัยของจำเลยด้วย ทั้งนี้พยานไม่มีสาเหตุโกรธเคืองจำเลยมาก่อน

    ตอบทนายจำเลยถามค้าน จำเลยจะพูดถึงวัคซีนในบริบทอื่นอีกหรือไม่ พยานไม่ขอตอบ และที่มาของการชุมนุมดังกล่าวจะเป็นอย่างไร พยานทราบแต่ไม่ขอตอบ ทนายถามว่าการชุมนุมเป็นการล้มล้างสถาบันกษัตริย์หรือไม่ พยานกล่าวว่าไม่ตอบ

    พยานรับว่าเคยร่วมชุมนุมกับกลุ่มพันธมิตรและกลุ่ม กปปส. ที่ไม่เห็นด้วยกับการทำงานของทักษิณ ชินวัตร และยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ซึ่งเป็นการชุมนุมตามสิทธิรัฐธรรมนูญ เนื่องจากพยานไปชุมนุมอย่างสงบ แต่การชุมนุมของจำเลยเป็นการโจมตีกษัตริย์ ซึ่งไม่เหมือนกับพยาน จากนั้นทนายจึงถามว่าจำเลยจะมีข้อเรียกร้องอื่นหรือไม่ พยานไม่ขอตอบ

    การที่พยานส่งหลักฐานภาพถ่ายและวิดีโอให้พนักงานสอบสวนตามกระบวนการทางกฎหมาย โดยไม่ใช่หน้าที่ของพยานว่าสิ่งดังกล่าวจะผิดหรือไม่ พยานรับว่าไม่ได้ส่งเป็นหลักฐานว่าสิ่งที่จำเลยพูดเป็นเท็จ

    นพดลทราบเกี่ยวกับการจัดการทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์จากการดูดีเบตระหว่าง อานนท์ ศักดิ์วรวิชญ์ กับรุ้ง ปนัสยา ทนายจึงให้จำเลยอ่าน พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2560 มาตรา 10 วรรคสอง แล้วไม่เข้าใจ ส่วนคนอื่นจะอ่านแล้วแปลความต่างจากพยานหรือไม่ ก็ไม่ทราบ และการจัดการทรัพย์สินจะเป็นไปตามที่จำเลยพูดหรือไม่ พยานก็ไม่ทราบ อีกทั้งไม่ทราบว่าในสมัยรัชกาลที่ 9 จะมีการออกกฎหมายทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์หรือไม่

    พยานไม่ทราบว่าสิ่งที่จำเลยพูดจะนำมาจากที่ใด และไม่ทราบอีกว่าสํานักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ จะมีการออกแถลงการณ์เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงชื่อผู้ถือทรัพย์สินไปเป็นของรัชกาลที่ 10 ทนายถามพยานต่อว่าว่า หากมีการเปลี่ยนแปลงแผ่นดินจะมีการจัดการทรัพย์สินกันอย่างไร พยานตอบว่าไม่อยากก้าวล่วง

    การที่พยานกล่าวหาจำเลยในคดีนี้เป็นความรู้สึกของพยาน การที่จําเลยพูดปราศรัยเป็นข้อความเท็จและใส่ร้าย ส่วนความจริงจะเป็นอย่างไรเป็นหน้าที่ของพนักงานสอบสวน อัยการ และผู้พิพากษา

    พยานไม่ทราบว่ากษัตริย์จะมีอำนาจในการออกกฎหมายหรือไม่ อีกทั้งไม่ทราบและไม่เชื่อว่าหลังรัฐธรรมนูญมีการลงประชามติแล้ว รัชกาลที่ 10 จะสั่งให้มีการแก้ไขรัฐธรรมนูญ ส่วนจะเคยแจ้งความ พล.อ.ประยุทธ์ ว่าพูดให้สถาบันกษัตริย์เสื่อมเสียหรือไม่ พยานไม่ตอบ

    รัชกาลที่ 10 จะเสด็จไปประทับที่เยอรมันหรือไม่ พยานไม่ทราบ แต่จะไปประเทศไหนก็แล้วแต่ท่าน ทนายจึงถามอีกว่าสรุปแล้วท่านไปเยอรมันหรือไม่ พยานตอบว่าใช่ และไปหลายประเทศ ทนายจึงถามว่าการที่จำเลยปราศรัยให้ท่านกลับมาจากเยอรมันก็เป็นความจริงหรือไม่ พยานตอบว่าไม่ทราบ ซึ่งพยานเคยได้ยินข่าวว่ามีสื่อมวลชนต่างชาติโจมตีท่านเพื่อดิสเครดิต ส่วนเรื่องที่รัฐสภาเยอรมันอภิปรายเรื่องการประทับอยู่ที่ประเทศเยอรมันนานหรือไม่ พยานไม่ทราบ

    พยานทราบข่าวที่รัชกาลที่ 10 ได้พูดกับชายชื่อฐิติวัฒน์ ธนการุณย์ ว่า “กล้ามาก เก่งมาก ขอบใจมาก” ซึ่งฐิติวัฒน์ คือคนที่ไปยืนชูป้ายคัดค้านการชุมนุมของกลุ่มเยาวชน

    จากนั้นทนายถามเกี่ยวกับการปราศรัยเรียกร้องให้ในหลวงกลับจากเยอรมัน มาอยู่ในไทย พยานตอบว่าเป็นคำถามไร้สาระ ไม่เกิดประโยชน์ ไม่ขอตอบ

    อานนท์ นำภา ได้ยกมือขึ้นแล้วกล่าวว่า อยากให้ศาลบันทึกอากัปกิริยาของพยานด้วย ใน ป.วิอาญา มีการกำหนดว่าถ้าพยานเลี่ยงการตอบคำถาม ศาลสามารถออกข้อกำหนดได้ ทนายกล่าวต่อว่าจะยื่นคำร้องขอให้ศาลนี้สืบพยานแบบบันทึกวิดีโอ เนื่องจากกระบวนพิจารณาจะได้ดำเนินไปโดยเร็ว พยานเบิกความอย่างไรจะได้เห็น

    ศาลจึงเลื่อนให้สืบพยานปากนี้อีกครั้งในวันถัดไป ก่อนสืบพยานวันที่สอง นพดลแจ้งกับศาลว่าเมื่อวานจำเลยได้โพสต์เฟซบุ๊กส่วนตัวว่าวันนี้จะมีการสืบพยาน โดยโพสต์ชื่อ-สกุล บอกว่าพยานได้แจ้งความ 10 คน ซึ่งมีผู้แชร์กว่า 100 คน พยานไม่ทราบจำเลยมีวัตถุประสงค์อย่างไร จึงรู้สึกไม่สบายใจและไม่ปลอดภัย

    จำเลยจึงแถลงว่าเป็นเรื่องที่ควรเปิดเผย ท่านควรภูมิใจที่ได้มาเป็นพยานคดีมาตรา 112 และถามพยานว่าที่ท่านแจ้งความไป 10 คน เป็นความเท็จหรือไม่ พยานไม่ตอบ

    นพดลตอบทนายถามค้านต่อว่า ที่พยานกล่าวว่าไม่มีสาเหตุโกรธเคืองจำเลย แต่ว่าเป็นผู้มีความคิดเห็นคนละฝั่งกัน จำเลยตอบว่าใช่ ในวันที่พยานไปให้การที่ สน.ปทุมวัน พยานไปพร้อมกับแน่งน้อย โดยให้การต่อหน้าพนักงานสอบสวนคนเดียว ในเวลาเดียวกัน

    พยานเป็นประธานศูนย์ช่วยเหลือด้านกฎหมายผู้ถูกล่วงละเมิดทางสังคมออนไลน์ หรือ ศชอ. ซึ่งพระมหากษัตริย์ พระราชินี รัชทายาท ก็ถือว่าเป็นผู้ถูกบูลลี่ทางสังคมออนไลน์เช่นกัน และตอบว่าไม่เคยเห็นเอกสารของสถาบันพระปกเกล้าเกี่ยวกับเรื่อง ศชอ. เอกสารดังกล่าวจัดทำก่อนที่พยานจะขึ้นเป็นประธาน ซึ่งตามเอกสารระบุไว้ว่า แน่งน้อย อัศวกิตติกร เป็นประธาน และพยานเป็นเลขาฯ

    ศชอ. เคยมีกิจกรรมแจกพิซซ่าให้กับกลุ่มคนที่ล่วงละเมิดพระมหากษัตริย์-พระราชินี ผ่านทางสื่อสังคมออนไลน์ กลุ่มคนที่ข้าฯ แจกพิซซ่า คือกลุ่มคนที่มีความคิดเรื่องสถาบันกษัตริย์ต่างจากพยาน

    พยานยืนยันตามข่าวที่ ศชอ. แจ้งความด้วยมาตรา 112 ไปมากกว่า 1,000 คน โดยจะมีภาพที่กลุ่มมินเนี่ยนพร้อมกับพยานนำกล่องกระดาษขนาดใหญ่ไป บก.ปอท. ซึ่งภายในจะมีรายชื่อพร้อมพยานหลักฐานของบุคคลจำนวน 1,275 คน ที่พยานเห็นว่าทำความผิดในสื่อออนไลน์ รายชื่อดังกล่าวจะมีอาสาสมัครกว่า 10 คน มาช่วยกันตรวจสอบในโลกออกไลน์ จากนั้นก็จะแคปหน้าจอพร้อม URL ของโพสต์ และส่งมายังศูนย์ ศชอ. ซึ่งจะมีเจ้าหน้าที่คอยรวบรวม

    นอกจากนั้นแล้ว สมาชิกกลุ่มมินเนี่ยน ซึ่งเป็นพันธมิตรของศูนย์ ศชอ. ได้นำชื่อ นามสกุล อายุ ที่อยู่ อาชีพ สถานที่ทํางาน สถานที่ศึกษา รวบรวมและเปิดเผยข้อมูลทาง Google Maps แต่ต่อมาทาง Google Maps ได้ทําลบข้อมูลของกลุ่มมินเนี่ยนที่ลงไว้ออก หลังพบละเมิดนโยบายด้านสิทธิส่วนบุคคลของบริษัท

    ตามที่พยานโพสต์เฟซบุ๊กว่า “เหตุการณ์เมื่อวานหน้าศาลอาญารัชดา ทําไมตํารวจถึงปล่อยให้บานปลาย ไม่จัดการตั้งแต่มีคนขึ้นไปนั่งบนป้ายทรงพระเจริญ จน ศปปส. ต้องออกโรงจัดการเอง” พยานไม่เห็นด้วยกับหลักการใช้ความรุนแรงไม่ว่าจะเป็นฝ่ายใด พยานมีสิทธิตั้งคำถามกับตำรวจว่าไม่ทำหน้าที่

    ทนายเปิดวิดีโอบันทึกเหตุการณ์หน้าศาลอาญาเมื่อวันที่ 15 ต.ค. 2566 จากนั้นพยานก็กล่าวว่าพยานทราบว่ามีผู้ถูกทำร้ายร่างกายทั้งสองฝ่าย และตามภาพจะมี อานนท์ กลิ่นแก้ว ประธานกลุ่ม ศปปส. อยู่ด้วย พยานไม่รู้จักชายที่ขึ้นไปนั่งบนป้าย แต่เมื่อมีการไลฟ์สดไปทั่วโลก และกลุ่ม ศปปส. เห็นว่าตำรวจไม่จัดการเสียที จึงไปตรงนั้นเพื่อนำชายคนนั้นลงมา จึงมีคนปาขวดน้ำและของไปที่ชายคนนั้น

    พยานเห็นว่าเป็นเรื่องที่ไม่ควรรจะเกิดขึ้น กล่าวคือชายคนดังกล่าวไม่ควรขึ้นไปนั่งบนป้ายทรงพระเจริญ การที่กลุ่ม ศปปส. ขว้างปาและทำร้ายร่างกาย ถ้าหากเป็นพยานจะไม่ทำ พยานจะใช้วิธีอื่นที่เป็นไปตามกฎหมาย เนื่องจากไม่ชอบความรุนแรง พยานไม่ขอตอบว่า เราสามารถทําร้ายร่างกายคนอื่นโดยอ้างความจงรักภักดีได้หรือไม่ ซึ่งการใช้ความรุนแรงกับคนที่เห็นต่างจะไม่กระทบกับสถาบันฯ เพราะเป็นเรื่องที่ตัวบุคคล

    หลังจากเหตุการณ์ดังกล่าว พยานก็โพสต์สนับสนุนกลุ่ม ศปปส. นั่นหมายความว่าจะทํางานร่วมกันต่อไป เรื่องอะไรที่เกี่ยวข้องกับสถาบันฯ กลุ่ม ศปปส. ไม่ได้นิ่งนอนใจ

    ทนายถามว่าความจงรักภักดี การปกป้องสถาบันฯ ของพยาน ไม่ได้หมายถึงเฉพาะพระมหากษัตริย์ แต่หมายถึงความยั่งยืนของสถาบันกษัตริย์ด้วยใช่หรือไม่ พยานตอบว่าตนทำตามรัฐธรรมนูญปี 2560 หมวดที่ 1 ถึง 4 ทนายจึงถามต่อว่าตามรัฐธรรมนูญปี 2560 มาตรา 50 อนุ 2 บัญญัติหน้าที่ของปวงชนชาวไทยว่าต้องพิทักษ์รักษาผลประโยชน์ของชาติและสาธารณสมบัติของแผ่นดินไว้ ซึ่งพยานไม่ทราบว่าสาธารณสมบัติของแผ่นดินจะมีส่วนหนึ่งที่อยู่ในทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์

    ทนายถามว่า ที่จําเลยพูดเรื่องการโอนทรัพย์สินของหลวงก็คือสาธารณสมบัติไปเป็นทรัพย์สินส่วนพระองค์ จําเลยพูดไปตาม พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2479 ซึ่งทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ แบ่งออกเป็น 3 ส่วน คือ ทรัพย์สินส่วนพระองค์ ส่วนที่ 2 ส่วนสาธารณสมบัติของแผ่นดิน คือทรัพย์สินของพระมหากษัตริย์ใช้เพื่อประโยชน์ของแผ่นดินโดยเฉพาะ และส่วนที่ 3 ทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์

    ตามที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา แก้ไข พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ในปี 2560 ซึ่งมาตรา 10 วรรคสอง ให้ทรัพย์สินสาธารณสมบัติของแผ่นดินและทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ไปเป็นทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ จากนั้นพยานอ่านดูแล้วว่าไม่มีอะไรซับซ้อน

    ทนายถามพยานว่า ข้อแตกต่างในการแก้ไข พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2560 เดิมทรัพย์สินทั้งสามส่วนจะอยู่ในความดูแลของกระทรวงการคลังและสํานักงานทรัพย์สินฯ แต่พอแก้ไขกฎหมายปี 2560 ทรัพย์สินต่าง ๆ ตกไปอยู่ภายใต้การดูแลของสํานักงานทรัพย์สินพระมหากษัตริย์ และให้รัชกาลที่ 10 ใช้ได้ตามอัธยาศัย

    ทนายถามว่า หากสมมติว่าทรงสละราชสมบัติ แต่ได้โอนพระราชวังในพระปรมาภิไธย รวมถึงทรัพย์สมบัติอื่น ๆ แล้วกษัตริย์องค์ใหม่ก็จะไม่มีทรัพย์ของแผ่นดิน และทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ พยานพอจะเห็นหรือไม่ ว่ากฎหมายฉบับนี้จะส่งผลกระทบต่อความยั่งยืนของสถาบันอย่างไร พยานไม่ขอตอบเพราะเป็นเรื่องสมมติ และไม่อยากก้าวล่วง ไม่อยากวิพากษ์วิจารณ์

    ทนายถามพยานต่อว่า การแก้ไข พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2560 และฉบับที่เกี่ยวข้อง จะมีผลต่อสถาบันในอนาคต เช่น ในกรณีที่ในหลวงรัชกาลที่ 10 ทรงสวรรคต จะส่งผลให้ทรัพย์สินตามพระราชบัญญัตินี้ เช่น พระราชวัง ถูกตกทอดไปตามกฎหมายมรดก ก็คือทายาทของพระองค์ พยานพอจะเห็นผลกระทบที่เกิดขึ้นต่อสถาบันกษัตริย์หรือไม่ พยานไม่ขอแสดงความคิดเห็น

    ร่างกฎหมายหรือกฎหมายที่บังคับใช้แล้ว ประชาชนมีสิทธิที่จะแสดงความคิดเห็น จะเห็นด้วย จะคัดค้าน หรือวิพากษ์วิจารณ์ว่ามีเหมาะสมหรือไม่อย่างไร นั้นเป็นไปตามหลักการหรือไม่ พยานตอบว่าทำได้ แต่ต้องทําอยู่ในกรอบของกฎหมาย

    ทนายถามว่า การที่จำเลยพูดว่าอ่านกฎหมายแล้วกังวลว่ารัชกาลต่อไปจะไม่คงเหลือทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ขณะขึ้นครองราชย์ แล้วจำเลยพูดอย่างตรงไปตรงมาเพื่อให้เกิดการแก้ไขกฎหมายให้กลับไปเหมือนเดิม เพื่อที่จะให้สถาบันกษัตริย์ยังคงมั่นคงถาวรสืบไป นั่นเป็นสิ่งที่สามารถทําได้ ถูกต้องหรือไม่ พยานตอบว่าจําเลยมีสิทธิ แต่ต้องอยู่ที่วิธีและเจตนา ถ้าเป็นเรื่องทางวิชาการก็กระทําได้อย่างสุจริตใจ แต่ที่เป็นคดีปัจจุบันนี้เป็นเพราะว่าจําเลยใช้ความรู้สึกส่วนตัวมานําเสนอ

    ทนายถามว่า รูปแบบในการปกป้องสถาบันฯ มีได้หลายหลายรูปแบบ ไม่จําต้องผูกขาดที่แบบใดแบบหนึ่ง การที่จําเลยพูดเอาเนื้อหากฎหมายมาพูดอย่างตรงไปตรงมาว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต แต่มันอาจจะไม่ลื่นหูบ้าง แต่ก็ต้องพิจารณาตามเนื้อความที่สื่อ ซึ่งจําเลยสื่อถึงอนาคตของสถาบันกษัตริย์ภายใต้กฎหมายฉบับนี้ พยานได้ลองคิดตามหรือไม่ พยานตอบว่าได้คิดตามในสิ่งที่จําเลยพูด คือไม่ถูกต้อง จึงมีการแจ้งความเป็นคดีนี้

    ทนายถามพยานว่า การโอนทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ไม่ถูกต้องใช่หรือไม่ พยานตอบว่า จำเลยพูดทําให้รัชกาลที่ 10 เป็นคนไม่ดี และก่อนที่จะไปแจ้งความคดีนี้พยานไม่ได้ดู พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ มาก่อน

    ตามที่จําเลยพูดว่ามีการโอนหุ้นไทยพาณิชย์ไปเป็นของส่วนพระองค์ นั้นจะมีการโอนจริงก่อนที่พยานจะมาแจ้งความหรือไม่ พยานไม่ทราบ

    อีกทั้งพยานไม่ทราบข่าวสำนักทรัพย์สินฯ ที่ประกาศเปลี่ยนชื่อผู้ถือหุ้นไทยพาณิชย์เป็นชื่อพระปรมาภิไธยรัชกาลที่ 10 แต่หลังจากที่พยานอ่านเอกสารแล้ว จึงรับว่ามีการโอนหุ้นไปจริง อีกทั้งมีข่าวว่ามีการโอนหุ้นจากปูนซีเมนต์ไทยไปเป็นพระปรมาภิไธยรัชกาลที่ 10 ซึ่งพยานตอบว่าเป็นไปตามเอกสาร

    ตามที่จําเลยปราศรัยเรื่องการล้อมรั้วพระบรมรูปทรงม้า พยานไม่ติดใจ เพราะตามพระราชประสงค์ของเจ้าของบ้าน การจะเข้าบ้านใครก็ต้องขออนุญาต ซึ่งการไปสักการะพระบรมรูปทรงม้า สามารถที่ไปได้ตลอดเวลา พยานเคยไปหลัง 18.00 น. ก็สามารถเข้าไปได้ โดยต้องขออนุญาตเจ้าหน้าที่เข้าไป แต่ก่อนหน้านี้ไม่มีรั้ว รถยนต์สามารถวิ่งรอบพระบรมรูปทรงม้าได้ และตอบทนายต่อว่าไม่เคยเห็นและไม่เคยตรวจสอบว่าโฉนดที่ดินของสนามม้านางเลิ้งจะเป็นของใครก่อนที่จะมาแจ้งความในคดีนี้

    ในเรื่องวัคซีน พยานทราบตามข่าวว่าบริษัทสยามไบโอไซน์ มีรัชกาลที่ 10 เป็นผู้ถือหุ้น จากนั้นพยานจึงยืนยันตามเอกสารหลังอ่านรายชื่อผู้ถือหุ้น ซึ่งจะเห็นว่ารัชกาลที่ 10 ถือหุ้นอยู่จำนวน 47,999,998 หุ้น และในการนำเข้าวัคซีนโควิด จะเห็นว่ารัฐบาลจะใช้วัคซีน Sinovac และ AstraZeneca เพียง 2 ตัว ถือว่าเป็นการบริหารจัดการความเสี่ยงที่ไม่ค่อยมีประสิทธิภาพหรือไม่ พยานตอบว่าไม่จริง โควิดเป็นโรคอุบัติใหม่ จึงไม่ทราบว่าวัคซีนไหนดีหรือไม่ดี การที่รัฐบาลสั่ง Sinovac มาก่อนก็ถูกต้องแล้ว

    หลังจากที่รัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ทราบแล้วว่า บริษัทสยามไบโอไซน์ไม่สามารถส่งมอบวัคซีนตามกําหนด แต่แทนที่จะไปสั่งยี่ห้ออื่นมาเพิ่มอีกหลายประเภท แต่กลับไปสั่ง Sinovac เพิ่มมาตัวเดียว ประชาชนจํานวนมากตั้งคําถามว่า วัคซีน Sinovac มีประสิทธิภาพในการป้องกันแพร่ระบาดของโรคต่ํากว่ายี่ห้ออื่นหรือไม่ พยานตอบว่าไม่เห็นด้วยที่ด้อยค่าวัคซีน Sinovac เหมือนไม่มีความรู้ องค์กรอนามัยโลกยังชื่นชมประเทศไทย จากนั้นจำเลยขอให้พยานถอนคำว่าทนายไม่มีความรู้ พยานจึงถอนคำพูดดังกล่าว

    ในการบริหารวัคซีน ตามบทความของ TDRI มีหลายองค์กรออกมาทักท้วงว่า ปัญหาสําคัญเกิดจากการผูกขาดการผลิตวัคซีนในประเทศจากการให้บริษัทสยามไบโอไซน์ ผลิตวัคซีน AstraZeneca ส่งผลให้กําลังการผลิตอาจเกิดข้อจํากัดจากการให้มีผู้ผลิตในเพียงประเทศรายเดียวใช่หรือไม่ พยานดูแล้วตอบว่าใช่ แต่ไม่เคยเห็นเอกสารฉบับนี้มาก่อน

    พยานทราบข่าวว่า วันที่ 12 มี.ค. 2564 พล.อ.ประยุทธ์มีกําหนดรับวัคซีน AstraZeneca เป็นคนแรกของประเทศ แต่กําหนดการถูกเลื่อนออกไปอย่างกะทันหัน เพราะไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้ามีรายงานว่าบางประเทศในยุโรประงับการฉีดวัคซีนยี่ห้อนี้ เนื่องจากพบผลข้างเคียงคืออาการลิ่มเลือดอุดตันในผู้ที่ได้รับวัคซีนบางราย

    พยานยืนยันข่าวว่ามีผู้เสียชีวิตจากโรคโควิดในประเทศไทย และกล่าวต่อว่าถ้าเทียบกับทั่วโลกถือว่าตายน้อย ทนายจึงถามต่อว่าที่มีประชาชนล้มตายจำนวนมาก เนื่องจากการจัดการวัคซีนที่ล่าช้าใช่หรือไม่ พยานตอบว่าเป็นบางส่วน บางส่วนรับวัคซีนแล้วตายก็มี และผู้ที่ได้รับวัคซีนสูตรไขว้แล้วตายน่าจะเป็นแค่ข่าวลือ

    นอกจากบุคลากรทางการแพทย์แล้ว ยังมีอีกหลายภาคส่วนออกมาเรียกร้องเรื่องวัคซีน รวมถึงในวันเกิดเหตุคดีนี้ด้วย ทนายถามว่าการออกมาเรียกร้องมีผลต่อให้รัฐบาลให้ทํางานเร็วขึ้นหรือไม่ ความเห็นของพยานคือไม่มีผล ซึ่งที่จริงแล้วจะมีหรือไม่ก็ไม่ทราบ ซึ่งในขณะที่ประชาชนเรียกร้องวัคซีน พยานก็รอวัคซีนอยู่ที่บ้าน ลงทะเบียนและไปรับวัคซีนตามปกติ และไม่ทราบว่าวัคซีนที่ได้ฉีดจะเป็นผลจากการที่ประชาชนออกมาเรียกร้องหรือไม่

    ทนายถามว่า ในการระดมพลคนเสื้อเหลืองออกมาวัดกําลังกันในโอกาสสําคัญ พยานก็ออกไปร่วมแสดงพลัง รวมทั้งเชิญชวนคนเสื้อเหลืองออกมาแสดงพลังปกป้องสถาบันฯ ด้วยหรือไม่ พยานตอบว่าไม่ใช่ เพราะว่าการที่จะไปรับเสด็จหรือไม่ ไม่จําต้องไปแสดงพลัง เราไปเพราะจงรักภักดี ถ้าหากไปกันมาก คนก็จงรักภักดีมาก

    พยานเคยโพสต์เฟซบุ๊กเชิญชวนชาวนครปฐมปกป้องสถาบันฯ ให้สวมเสื้อสีเหลืองพร้อมกันในวันที่ 24 ต.ค. 2563 ที่องค์พระปฐมเจดีย์ อีกทั้งยังเคยโพสต์เชิญชวนใส่เสื้อเหลืองเฝ้ารับเสด็จในหลวงและพระราชินีในวันที่ 5 ธ.ค. 2563 พยานกล่าวว่าเป็นเรื่องเรื่องปกติในวันสําคัญของสถาบันกษัตริย์ นอกจากพยานจะไปเองแล้ว ก็จะโพสต์เชิญชวนให้ประชาชนสวมเสื้อเหลืองไปรับเสด็จ

    รัฐธรรมนูญ มาตรา 6 พระมหากษัตริย์อยู่ในสถานะเป็นที่เคารพสักการะ ผู้ใดจะล่วงละเมิดไม่ได้ ซึ่งจะต้องมีผู้สนองพระบรมราชโองการ และในหลวงก็ทรงใช้อํานาจผ่าน 3 สถาบันหลัก คือนิติบัญญัติ บริหาร ตุลาการ ซึ่งผู้ที่รับสนองฯ จะต้องไม่นําสิ่งที่ปรึกษาหารือมาเผยแพร่ต่อสาธารณะ เพราะจะส่งผลให้พระองค์ถูกวิพากษ์วิจารณ์ได้ ซึ่งจะไม่เป็นไปตามมาตรา 6 ใช่หรือไม่ พยานเบิกความว่า ไม่ใช่ และตอบทนายว่าเคยได้ยิน แต่ไม่เชื่อข่าวที่ พล.อ.ประยุทธ์ เคยออกมาให้สัมภาษณ์ว่ารัชกาลที่ 10 ทรงรับสั่งให้มีการแก้รัฐธรรมนูญที่ผ่านการลงประชามติแล้ว

    ทนายถามว่าที่รัชกาลที่ 10 มีชื่ออยู่ในเอกสารโฉนดที่ดิน ใบถือหุ้น โอกาสที่จะมีการฟ้องร้องหรือนําไปเผยแพร่ วิพากษ์วิจารณ์ จะกระทบต่อหลักการตามมาตรา 6 รัฐธรรมนูญ ปี 2560 หรือไม่ พยานคิดว่าไม่ ใครจะฟ้องร้องกษัตริย์มิได้ และไม่มีผลกระทบต่อการเป็นที่เคารพสักการะ

    อีกทั้งพยานเคยได้ยินข่าวว่าประชาชนต้องการแก้ไข และวิพากษ์วิจารณ์ พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ทนายถามว่าจะมีผลกระทบต่อสถานะอันเป็นที่เคารพสักการะตามมาตรา 6 แห่งรัฐธรรมนูญหรือไม่ พยานไม่ขอแสดงความคิดเห็น

    ทนายถามว่า การที่ พล.อ.ประยุทธ์ ถวายสัตย์ไม่ครบตามรัฐธรรมนูญ แต่เมื่อมีนักข่าวไปสอบถาม พล.อ.ประยุทธ์ กลับโชว์ลายพระราชหัตถ์รัชกาลที่ 10 ส่งให้กําลังใจแทนการตอบคําถามเรื่องการถวายสัตย์ไม่ครบ จึงเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ว่าไม่เหมาะสม พยานเคยได้ยินหรือไม่ พยานตอบว่าเคยได้ยิน แต่ไม่สนใจ ถ้าเป็นความผิดทำไมจึงอยู่มาได้ 4 ปี ไม่มีใครมาคว่ำได้

    ทนายถามว่า การที่พยานนำวิดีโอการปราศรัยส่งเจ้าพนักงานตํารวจเพื่อดําเนินการตามกฎหมาย พยานได้หาหลักฐาน หรืออ่านเอกสารที่ทนายนำมาให้ดูหรือไม่ พยานตอบว่าเป็นเพียงการรวบรวมสิ่งที่พยานเห็นว่าผิดไปให้ตำรวจ ถ้าตำรวจไม่เห็นว่าผิดก็คงไม่มีวันนี้

    ตามบัญชีพยานโจทก์ พยานรู้จักเฉพาะ แน่งน้อย อัศวกิตติกร และระพีพงษ์ ชัยยารัตน์ อีกทั้งรู้จัก ณฐพร โตประยูร ตามสื่อที่มีชื่อเสียง และเป็นคนที่ไปยื่นคําร้องต่อศาลรัฐธรรมนูญว่านักศึกษาฝ่ายประชาธิปไตยชุมนุมกันเมื่อวันที่ 10 ส.ค. 2563 ว่าเป็นการล้มล้างการปกครองฯ

    พยานมีความเชื่อ จงรักภักดีต่อสถาบันกษัตริย์ การที่จําเลยพูดจะพูดอย่างไรไม่ส่งผลในความคิดของพยานให้อ่อนไหว ให้เกลียดชัง ไม่เห็นค่า และไม่เคารพเทิดทูนรัชกาลที่ 10 ทนายจึงถามว่า ในการที่พยานมาแจ้งความว่าการปราศรัยของจําเลย ทําให้ประชาชนรู้สึกหมิ่นประมาท ดูหมิ่น อาฆาตมาดร้ายรัชกาลที่ 10 พยานเคยไปนั่งคุยกับคนที่ฟังแล้วรู้สึกอย่างนั้นหรือไม่ พยานฟังแล้วไม่รู้สึกเกลียดชัง

    พยานยืนยันตามที่เอกสารว่าพยานเคยไปแจ้งความให้ดําเนินคดีแก่แกนนําหลายคดี และกล่าวว่าเอกสาร 20 กล่องที่นำไปส่งที่ บก.ปอท. จะเป็นเพียงแกนนำเท่านั้น มหกรรมพิซซ่าเป็นเพียงคอนเทนต์ หากลองสังเกตดูพยานจะไม่ดำเนินคดีกับเด็ก จากนั้นทนายให้พยานดูบทสัมภาษณ์ของพยานต่อสำนักข่าวท็อปนิวส์เรื่องการวางแผนแจ้งความข้ามจังหวัดของแน่งน้อยและพยาน พยานกล่าวว่าเป็นเพียงการเล่นใหญ่ แต่ไม่ได้ทำจริง ๆ

    ตามข่าวว่า “เอ มินเนี่ยน” ได้ให้เงินสนับสนุนกลุ่ม ศชอ. จํานวน 500,000 บาท แล้วก็มีการสร้างกองกําลังมินเนี่ยน และจัดทํากิจกรรมพิซซ่า ต่อมาในเชิงลึกพยานกล่าวว่าตนได้ข่าวว่า “เอ มินเนี่ยน” เกี่ยวข้องกับการพนันออนไลน์ การฟอกเงิน จึงได้คืนเงินจำนวนนั้นไป

    พยานเคยได้ยินข่าวในหลวงรับสั่งไม่ให้ใช้มาตรา 112 กับประชาชน แต่ไม่แน่ใจว่าจะเป็นรัชกาลที่ 9 หรือ 10 ซึ่งต่อมาหลังจากนั้นนายกรัฐมนตรีได้พูดว่า จะใช้มาตรา 112 เอาผิดกับผู้ชุมนุม ซึ่งพยานไม่เคยได้ยินรัชกาลที่ 10 พูดว่าจะใช้มาตรา 112 หรือไม่ และไม่เคยตรวจสอบว่า พล.อ.ประยุทธ์ จะพูดจริงหรือไม่

    พยานยืนยันตามที่กล่าวว่าตามโปสเตอร์เชิญชวนไปชุมนุมในวันเกิดเหตุ กลุ่มผู้จัดชุมนุมจะมีโลโก้ปรากฏอยู่ด้านล่างภาพ ซึ่งประกอบไปด้วย กลุ่มคณะรณรงค์เพื่อรัฐธรรมนูญฉบับประชาชน กลุ่มซัพพอร์ตเตอร์ไทยแลนด์ กลุ่มฟื้นฟูประชาธิปไตย กลุ่มศาลายาเพื่อประชาธิปไตย กลุ่มมอเกษตร

    ทนายกล่าวว่า ในหลวงรัชกาลที่ 9 เคยพูดว่ากษัตริย์สามารถที่จะถูกวิจารณ์และตําหนิได้ ถ้าทําไม่ถูก พูดถึงแตะต้องไม่ได้เลย ในหลวงก็จะไม่ดี พยานกล่าวว่ารัชกาลที่ 9 หมายถึงการวิพากษ์วิจารณ์โดยสุจริต แต่นํามาใช้กับในสถานการณ์ปัจจุบันไม่ได้ เพราะมีเรื่องเฟคนิวส์ใส่ร้ายมากมาย ถ้าหากวิพากษ์วิจารณ์โดยสุจริต สามารถทําได้ และสุดท้ายทนายถามว่า พยานลองคิดตามหรือไม่ว่าสิ่งที่จำเลยปราศรัยในข้อกฎหมายและผลกระทบจะเป็นอย่างไร พยานตอบว่าคิดตามและรู้สึกว่าไม่ถูกต้อง จึงมาแจ้งความ

    นพดลตอบอัยการถามติงว่า การปราศรัยของจำเลยในคดีนี้ ไม่ทําให้พยานรู้สึกไม่ดี แต่ไม่ทราบว่าคนอื่นจะรู้สึกเช่นเดียวกับพยานหรือไม่ แต่พยานสันนิษฐานว่าเด็กรุ่นใหม่ซึ่งไม่เคยผูกพันกับสถาบันกษัตริย์จะมีแนวโน้มเชื่อและคล้อยตามจำเลย แต่พยานเป็นคนรุ่นเก่าที่ผูกพันอยู่กับสถาบันกษัตริย์ จึงมีภูมิต้านทาน ซึ่งการที่จําเลยพูดในครั้งนี้เป็นการโจมตี ไม่ใช่การวิพากษ์วิจารณ์โดยสุจริต

    ส่วนเรื่องสนามม้านางเลิ้ง ขณะนี้ได้จัดสร้างเป็นสวนสาธารณะแห่งใหญ่กลางกรุงเทพมหานคร ประชาชนทั่วไปสามารถเข้าใช้ได้

    (อ้างอิง: คำให้การพยานโจทก์ ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 และ https://tlhr2014.com/archives/66499)
  • ++ตำรวจสืบสวน 3 นาย เบิกความสอดคล้องกันว่าการชุมนุมมีการเว้นระยะห่างจากผู้ปราศรัย สวมหน้ากากอนามัย และพื้นที่การชุมนุมเป็นพื้นที่เปิดโล่ง ไม่แออัด

    พ.ต.ท.ธนพล ติ้นหนู ขณะเกิดเหตุรับราชการเป็นสารวัตรสืบสวนอยู่ที่ สน.ปทุมวัน

    พ.ต.ต.อัษฎางศ์ เนตรพุดซา ขณะเกิดเหตุรับราชการเป็นสารวัตรสืบสวน กองกำกับการสืบสวน กองบังคับการตำรวจนครบาล 6

    ส.ต.ท.กฤศน์วัต นกแก้ว ขณะเกิดเหตุรับราชการเป็นผู้บังคับหมู่สืบสวน สน.ปทุมวัน

    ก่อนเกิดเหตุ พ.ต.ท.ธนพล ตรวจสอบเฟซบุ๊กอานนท์ นำภา และรายงานให้ผู้บังคับบัญชาทราบ จากนั้น พ.ต.ท.ธนพลได้รับมอบหมายให้ดูแลความปลอดภัยโดยรอบและรวบรวมพยานหลักฐาน ส่วน พ.ต.ต.อัษฎางศ์ ได้รับแจ้งว่าจะมีการชุมนุม ผู้บังคับบัญชาจึงมอบหมายให้ติดตามจับกุมรถเครื่องขยายเสียงที่ใช้ปราศรัย ส่วน ส.ต.ท.กฤศน์วัต ได้รับมอบหมายให้พยานลงตรวจสอบพื้นที่ในวันเกิดเหตุ

    ในวันเกิดเหตุ พ.ต.ท.ธนพล และ ส.ต.ท.กฤศน์วัต เบิกความตรงกันว่าเวลา 16.00 น. พ.ต.อ.พันษา อมราพิทักษ์ ผู้กำกับการ สน.ปทุมวัน เข้ามาประกาศถึงการบังคับใช้ พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ และแจ้งให้ยุติการชุมนุม เนื่องจากเป็นการชุมนุมที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย แต่ผู้ชุมนุมยังจัดกิจกรรมต่อไป

    พ.ต.ท.ธนพล กล่าวต่อว่า จำเลยมาปราศรัยในเวลา 17.30 น. โดยพูดเรื่องการเมืองการปกครอง การควบคุมโรคโควิด เรื่องวัคซีน และสถาบันกษัตริย์ ซึ่งในวันดังกล่าวมีผู้ชุมนุมประมาณ 400 คน เท่าที่พยานทราบคือไม่มีการตั้งจุดคัดกรอง ไม่มีเจ้าหน้าที่สาธารณสุขมาดูแล ผู้ชุมนุมยืนติดชิดกัน บางคนใส่หน้ากากอนามัย แต่บางคนก็ไม่ใส่

    หลังจากกิจกรรมเสร็จสิ้นในเวลา 19.30 น. ส.ต.ท.กฤศน์วัต กลับมาที่ สน.ปทุมวัน และทําหน้าที่รับผิดชอบถอดเทปบันทึกคำของผู้ปราศรัยคนอื่น ไม่ได้ถอดเทปจำเลย ส่วน พ.ต.ท.ธนพล และ พ.ต.ต.อัษฎางศ์ ได้รับมอบหมายให้ติดตามจับกุมรถยนต์บรรทุกเครื่องขยายเสียง ชุดจับกุมได้ขับรถติดตามไปจนจับกุมได้บริเวณทางด่วนพระราม 9 – รามอินทรา และได้จับผู้ต้องหา 5 คน ในข้อหาฝ่าฝืน พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ-ใช้เครื่องขยายเสียงโดยไม่ได้รับอนุญาต พร้อมทั้งยึดของกลางไว้ จากนั้นพ.ต.ต.อัษฎางศ์ได้ตรวจสอบกับสำนักงานเขตปทุมวัน พบว่ากลุ่มผู้ชุมนุมไม่ได้ขออนุญาตใช้เครื่องขยายเสียง

    จากนั้น พ.ต.ท.ธนพล ติดตามหาตัวผู้กระทำผิดที่มาร่วมชุมนุม โดยดูจากภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหวที่ถ่ายไว้ พบว่ามีสองส่วน ส่วนแรกเป็นผู้ที่ขึ้นปราศรัย อีกส่วนเป็นกลุ่มที่มาร่วมกิจกรรม จึงไปแจ้งความร้องทุกข์ต่อพนักงานสอบสวนในข้อหาร่วมกันฝ่าฝืน พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ และใช้เครื่องขยายเสียงโดยไม่ได้รับอนุญาต

    ต่อมา พ.ต.ท.ธนพล ทราบว่าพนักงานสอบสวนได้ขอออกหมายจับจำเลยไว้ และจำเลยมาปรากฏตัวที่ สน.ปทุมวัน ในวันที่ 9 ส.ค. 2564 พ.ต.ท.ธนพล และ ส.ต.ท.กฤศน์วัต จึงได้จัดทำบันทึกจับกุมในข้อหามาตรา 112 และ พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ ในชั้นจับกุมจำเลยให้การปฏิเสธตลอดข้อกล่าวหา

    ในช่วงทนายจำเลยถามค้าน พ.ต.ท.ธนพล ตอบว่าในวันที่ 3 ส.ค. 2564 มีมาตรการผ่อนคลายให้ประชาชนไปเที่ยวหรือใช้ชีวิตอื่น ๆ ได้ และเหตุการณ์ในวันที่ 3 ส.ค. พยานได้ไปเบิกความไว้ที่ศาลอาญาว่าคำพูดของจำเลยไม่ได้ก่อให้เกิดการยุยงส่งเสริมหรือการก่อให้เกิดความแตกแยกแต่อย่างใด

    พ.ต.ท.ธนพล ไม่ทราบว่าที่จำเลยโพสต์เชิญชวนนั้นจะทำโปสเตอร์ขึ้นเองหรือนำรูปมาจากที่ใด ซึ่งรูปโปสเตอร์ดังกล่าวจะระบุองค์กรที่จัดไว้อยู่แล้ว ส.ต.ท.กฤศน์วัต ไม่ได้สืบสวนว่าจําเลยจะสังกัดองค์กรกลุ่มใด และเห็นข้อความโพสต์เชิญชวนจากเพจอานนท์ นําภา ว่า “มาร่วมฟังปราศรัยการเมืองแบบตรงไปตรงมากันอีกครั้งครับ” ไม่จําเป็นจะต้องเป็นผู้จัดเสมอไป

    ส.ต.ท.กฤศน์วัต ยืนยันตามเอกสารจำเลยโพสต์ลงในเฟซบุ๊กเวลา 14.28 น. ส่วนผู้จัดชุมนุมได้โพสต์เฟซบุ๊กเวลา 14.22 น. เป็นเวลาก่อนที่จำเลยจะโพสต์ ซึ่งตามโลโก้ที่ปรากฏในโปสเตอร์ไม่ได้ปรากฏชื่อของจำเลย และในทางสืบสวนก็ไม่ปรากฏว่าจําเลยเป็นผู้จัดชุมนุม

    ส.ต.ท.กฤศน์วัต ตอบทนายว่าในการรายงานข่าวว่าผู้จัดเป็นใคร มีแกนนําหรือบุคคลใดเข้ามาปรากฏตัวในพื้นที่การชุมนุม พยานจะใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายภาพนิ่ง ไม่ได้บันทึกวิดีโอ และส่งไปในกลุ่มไลน์ของเจ้าพนักงานตํารวจสายสืบ สน.ปทุมวัน

    ส.ต.ท.กฤศน์วัต รับว่า ผู้จัดกิจกรรมจะต้องมีหน้าที่ในการจัดมาตรการป้องกันการแพร่ระบาดโรคโควิด ส่วนผู้ที่เข้าร่วมชุมนุมหรือผู้ปราศรัยไม่จําเป็นต้องทำ

    พ.ต.ท.ธนพล ไม่ทราบว่า สน.ปทุมวัน จะมีหนังสือถึงเจ้าหน้าที่สาธารณสุขให้มาร่วมสังเกตการณ์หรือมาคัดกรองผู้ที่เข้าร่วมชุมนุมครั้งนี้หรือไม่ พยานเห็นเจ้าหน้าที่สาธารณสุขเดินดูการชุมนุม แต่พยานไม่ได้ให้การต่อพนักงานสอบสวนว่าให้สอบสวนเจ้าหน้าที่สาธารณสุขแต่อย่างใด ส่วนส.ต.ท.กฤศน์วัต ไม่พบเห็นเจ้าหน้าที่สาธารณสุข และกล่าวเพิ่มเติมว่า เจ้าหน้าที่สาธารณสุขจะเป็นผู้ประเมินว่ามีความเสี่ยงต่อการแพร่ระบาดโควิดหรือไม่ ซึ่งพยานไม่ได้รวบรวมรายงานจากเจ้าหน้าที่สาธารณสุขมาประกอบ

    ตามภาพถ่ายที่พ.ต.ท.ธนพลจัดทำ พ.ต.ท.ธนพล, พ.ต.ต.อัษฎางศ์ และ ส.ต.ท.กฤศน์วัต เบิกความตรงกันว่าผู้ชุมนุมส่วนใหญ่จะใส่หน้ากากอนามัย ที่เกิดเหตุเป็นพื้นที่โล่ง ไม่แออัด อากาศถ่ายเทได้สะดวก โดย พ.ต.ท.ธนพลเบิกความต่อว่า ถ้าหากยืนรวมตัวกันเป็นกลุ่มเบียดกันก็เป็นการแพร่เชื้อโรคได้ และในพื้นที่ สน.ปทุมวัน มีตลาดนัด แต่ไม่มีคนเคยมาร้องทุกข์กับพ.ต.ท.ธนพล เรื่องการรวมตัวกันซื้อของเบียดเสียดแต่อย่างใด

    หลังจากที่ พ.ต.ต.อัษฎางศ์ และ ส.ต.ท.กฤศน์วัต ลงพื้นที่แล้วกลับไปทั้งสองก็ไม่ได้ติดเชื้อโควิด เนื่องจากสวมหน้ากากอนามัยแล้วล้างมือด้วยเจลแอลกอฮอล์ในขณะปฏิบัติหน้าที่

    พ.ต.ท.ธนพล และ ส.ต.ท.กฤศน์วัต กล่าวตรงกันว่า จำเลยใส่หน้ากากอนามัยยืนปราศรัยบนรถกระบะ และรอบรถจะมีแผงรั้วมากั้น ผู้ชุมนุมจะอยู่ถัดออกไป และขณะที่จำเลยปราศรัยก็ไม่ได้เบียดเสียดกับผู้ใด โดย ส.ต.ท.กฤศน์วัต กล่าวเพิ่มเติมรับว่าถือเป็นการปฏิบัติตามมาตรการป้องกันโควิดแล้ว

    ขณะที่ผู้กำกับพูดประกาศเกี่ยวกับสถานการณ์ฉุกเฉิน และ พ.ร.บ.โรคติดต่อฯ จำเลยยังไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุ อีกทั้งขณะที่จำเลยขึ้นปราศรัยอยู่ ผู้กำกับ สน.ปทุมวัน ก็ไม่ได้แจ้งให้จำเลยทราบเกี่ยวกับประกาศดังกล่าว และ พ.ต.ท.ธนพล ก็ไม่เห็นประกาศเป็นหนังสือแปะไว้บริเวณที่ชุมนุมในฐานะเจ้าพนักงานควบคุมโรค

    พ.ต.ท.ธนพล ไม่เคยอบรมกับเจ้าหน้าที่สาธารณสุขว่าจะต้องเว้นระยะห่างเท่าใดจึงจะไม่เสี่ยงต่อการติดเชื้อโควิด และที่พยานระบุในเอกสารว่าไม่ได้มีการเว้นระยะห่างตามมาตรการนั้น เป็นเพียงแค่ความเห็นส่วนตัวของพยาน และไม่ทราบว่าในวันเกิดเหตุจะมีจำนวนผู้ติดเชื้อโควิดรายวันในประเทศเท่าใด

    พ.ต.ท.ธนพล รับว่า ก่อนที่จำเลยจะมาถึง มีคนจัดเตรียมเวทีและสถานที่ไว้ก่อนแล้ว เครื่องเสียงที่ใช้ไม่ได้เสียบปลั๊กไฟฟ้า ซึ่งผู้จัดจะต้องไปขออนุญาตใช้เครื่องขยายเสียงก่อน ซึ่งพยานไม่ทราบว่าบุคคลที่มาจัดเตรียมสถานที่และเครื่องเสียงจะเกี่ยวข้องกับจำเลยหรือไม่

    พ.ต.ท.ธนพล รับว่า ตาม พ.ร.บ.ควบคุมเครื่องขยายเสียงฯ ผู้ชุมนุมจะต้องไปขออนุญาตใช้เครื่องเสียงกับเจ้าหน้าที่สํานักงานเขต แต่ในคดีนี้ไม่ทราบว่าเจ้าหน้าที่สํานักงานเขตจะมาร้องทุกข์หรือไม่ อีกทั้งเครื่องเสียงที่ใช้ในวันเกิดเหตุไม่ได้เชื่อมต่อกับไฟฟ้า ซึ่ง พ.ต.ท.ธนพล ก็รับว่าไม่ทราบว่าจะอยู่ในขอบข่ายที่ต้องขออนุญาตหรือไม่ ทั้ง พ.ต.ท.ธนพล และ พ.ต.ต.อัษฎางศ์ ก็ไม่ทราบว่าความดังของเสียงจะอยู่ในขอบเขตที่ต้องขออนุญาตหรือไม่ โดยไม่ได้นำเครื่องวัดระดับความดังของเสียงมาวัดการใช้เสียงกลุ่มผู้ชุมนุม

    พ.ต.ท.ธนพล กล่าวว่าของกลางที่ตรวจยึดเมื่อวันที่ 3 ส.ค. 2564 เป็นการตรวจยึดจากบุคคลอื่นไม่ใช่ตัวจําเลย และจากการตรวจสอบ ก็ไม่ทราบว่าเป็นทรัพย์สินของใคร อีกทั้งหลังตรวจยึดโทรศัพท์มือถือของผู้ต้องหาทั้ง 5 คน กับรถเครื่องเสียง ก็ไม่ทราบว่าจะมีการโทรติดต่อกับจำเลยหรือไม่

    เมื่อผู้กํากับ สน.ปทุมวัน ประกาศเกี่ยวกับ พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ พยานก็ไปบอกคนควบคุมเสียงว่าห้ามใช้เสียงดังบริเวณนี้ เพราะใกล้เขตพระราชฐาน ซึ่ง พ.ต.ท.ธนพล ไม่เคยให้การประเด็นนี้ไว้ต่อพนักงานสอบสวน

    ในช่วงอัยการถามติง พ.ต.ท.ธนพล ไม่มั่นใจว่าเครื่องเสียงที่ใช้ในวันเกิดเหตุจะเสียบปลั๊กไฟฟ้าแบบใด แต่เข้าใจว่าน่าจะใช้กำลังไฟฟ้า ซึ่งตามบันทึกการตรวจยึดจากรถกระบะจะมีเครื่องปั่นไฟด้วย และในวันเกิดเหตุจำเลยใช้ไมค์ แอมป์ ลำโพง ในการปราศรัย

    พ.ต.ท.ธนพล ได้บอกคนของรถเครื่องขยายเสียงว่าห้ามจอดบริเวณนี้ และห้ามใช้เครื่องขยายเสียง หากจะใช้ให้ไปขออนุญาตที่สำนักงานเขต แล้วให้หันลำโพงมาทางบีทีเอส อย่าหันไปทางเขตพระราชฐาน คนควบคุมเสียงก็หันลำโพงมาตามที่พยานบอก แต่ก็ยังคงเสียงดัง และขณะที่จำเลยปราศรัยก็มีเสียงดังชัดเจน

    ด้าน ส.ต.ท.กฤศน์วัต ตอบว่าได้เห็นโปสเตอร์จากเพจจำเลยด้วยตนเอง ซึ่งโพสต์เป็นสาธารณะ แต่โลโก้ที่อยู่ใต้โปสเตอร์นั้นไม่เคยเห็นมาก่อน และโลโก้ดังกล่าวจะเกี่ยวข้องกับการชุมนุมอย่างไรก็ไม่ทราบ

    (อ้างอิง: คำให้การพยานโจทก์ ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 และ https://tlhr2014.com/archives/66499)
  • ++ผู้กำกับ สน.ปทุมวัน เบิกความแย้งกับ พนง.สืบสวนว่า พื้นที่การชุมนุมแออัดและเสี่ยงโรค มีผู้ชุมนุมไม่ใส่หน้ากากอนามัย

    พ.ต.อ.พันษา อมราพิทักษ์ ขณะเกิดเหตุเป็นผู้กำกับการ สน.ปทุมวัน เบิกความว่า ก่อนเกิดเหตุได้รับแจ้งจากฝ่ายสืบสวนว่า เพจเฟซบุ๊ก อานนท์ นําภา ได้โพสต์ข้อความเชิญชวนมาชุมนุมหน้าหอศิลป์ พยานจึงสั่งการผู้ใต้บังคับบัญชาให้ดูแลความสงบเรียบร้อยให้แก่ผู้ชุมนุมและประชาชนที่อาจจะได้รับผลกระทบ ในการจัดชุมนุมดังกล่าวไม่ได้มีการขออนุญาตจาก สน.ปทุมวัน

    ในช่วงเวลาดังกล่าว รัฐบาลประกาศให้กรุงเทพฯ เป็นพื้นที่ควบคุมสูงสุดและเข้มงวด เนื่องจากมีการแพร่ระบาดโรคโควิด และมีผู้เสียชีวิตจํานวนมาก จึงมีการประกาศตามความในมาตรา 9 แห่ง พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ ห้ามมิให้มีการจัดกิจกรรมรวมกลุ่มกัน การเสี่ยงต่อการแพร่โรคหรือการจัดกิจกรรมรวมกลุ่มกันตั้งแต่ 5 คนขึ้นไป

    ในวันเกิดเหตุ พยานลงพื้นที่เวลา 14.00 น. ต่อมาพบรถกระบะบรรทุกเครื่องขยายเสียงขับมาจอด หลังจากนั้นก็มีมวลชนมาประมาณ 200 คน พยานเห็นว่าเข้าฐานความผิดตาม พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ จึงประกาศข้อกำหนดให้ผู้ชุมนุมทราบผ่านเครื่องขยายเสียงแบบพกพา โดยยืนห่างจากผู้ชุมนุมประมาณ 5 เมตร จึงสามารถได้ยินเสียงประกาศจากพยานได้อย่างชัดเจน แต่ผู้ชุมนุมก็ไม่ได้มีทีท่าจะยุติการชุมนุม และจัดกิจกรรมต่อจนถึงเวลา 19.20 น.

    ในการจัดกิจกรรม จะมีการผลัดกันขึ้นปราศรัยบนรถกระบะเครื่องเสียง กลุ่มผู้ชุมนุมมีทั้งใส่และไม่ใส่หน้ากากอนามัย แต่ไม่พบว่ามีจุดคัดกรองตรวจวัดอุณหภูมิหรือแจกเจลแอลกอฮอล์ล้างมือแต่อย่างใด อีกทั้งยังยืนรวมกลุ่ม ไม่เว้นระยะห่างที่เหมาะสม เบียดเสียดเสี่ยงต่อการแพร่โรค

    พยานรู้จักจำเลยผ่านสื่อว่าเป็นนักเคลื่อนไหวทางประชาธิปไตย ซึ่งในขณะที่จำเลยขึ้นปราศรัย พยานยืนอยู่ที่สี่แยกปทุมวัน และไม่ได้ฟังการปราศรัยอย่างต่อเนื่อง แต่ได้ยินว่าจำเลยปราศรัยโจมตีการทำงานของนายกฯ และสถาบันกษัตริย์ แต่ไม่ทราบรายละเอียด ซึ่งได้มอบหมายให้ผู้ใต้บังคับบัญชาฝ่ายสืบสวนเป็นผู้ติดตามเนื้อหา ทั้งนี้การชุมนุมในวันดังกล่าว ไม่มีเหตุวุ่นวายและไม่มีผู้ได้รับบาดเจ็บ

    พ.ต.อ.พันษา ตอบทนายจำเลยถามค้านว่า ในวันดังกล่าวมีเจ้าหน้าที่ตํารวจ สน.ปทุมวันกว่า 60 นายเข้ามาปฏิบัติหน้าที่ นอกจากนี้ยังมีกําลังจากตํารวจควบคุมฝูงชนและจราจรกลางด้วย โดยชุดสืบนอกเครื่องแบบของ สน.ปทุมวัน มีประมาณ 15 นาย และมีนักข่าวจํานวนมากไม่ต่ํากว่า 20 สำนัก พยานได้อ่านประกาศ พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ ให้ผู้ชุมนุมทราบ แต่เป็นฉบับใดจำไม่ได้ อีกทั้งพยานไม่ได้ประกาศให้ผู้ชุมนุมงดหรือลดการใช้เสียง

    สืบเนื่องจากการชุมนุมดังกล่าวมีความเสี่ยงต่อการแพร่โรคเนื่องจากเป็นการรวมกลุ่มกัน แต่ไม่มีข่าวการแพร่ระบาดโรคเป็นระลอกใหม่ออกมา และไม่มีรายงานการสอบสวนโรคส่งมาถึงพยาน

    พยานไม่ทราบว่าใครเป็นผู้จัดชุมนุม แต่จากที่ฝ่ายสืบสวนติดตามเฟซบุ๊กอานนท์ นำภา มีการเชิญชวนมาทำกิจกรรมในวันดังกล่าว ซึ่งด้านล่างของโปสเตอร์เชิญชวนจะมีโลโก้องค์กรปรากฏอยู่ พยานไม่ทราบว่าเป็นโลโก้ใด

    ในขณะที่พยานอ่านประกาศในเวลา 16.00 น. ผู้ที่อยู่รอบข้างจะเป็นนักข่าว และไม่ทราบว่าจำเลยจะอยู่ด้วยหรือไม่ แต่พยานไม่เห็นภาพของจำเลยปรากฏ และตอบทนายว่าจำเลยขึ้นปราศรัยประมาณ 17.30 น. และคนขึ้นปราศรัยไม่จำเป็นต้องเป็นผู้จัดชุมนุม ซึ่งเฉพาะผู้จัดจะต้องมีหน้าที่และมีมาตรการป้องกันโรคโควิด

    วัตถุประสงค์ในการประกาศของพยานก็เพื่อป้องกันการแพร่ระบาดโรคติดต่อ ซึ่งโดยปกติแล้ว สน.ปทุมวัน จะส่งหนังสือถึงสาธารณสุขพื้นที่หรือโรงพยาบาลตำรวจให้จัดเจ้าหน้าที่มาดูแล แต่ในวันดังกล่าวพยานจำไม่ได้ว่ามีการส่งหนังสือไปหรือไม่

    พยานยืนยันว่า ผู้ชุมนุมส่วนใหญ่จะสวมหน้ากากอนามัย ซึ่งกระทรวงสาธารณสุขมีมาตรการให้ทุกคนสวมหน้ากากอนามัย เนื่องจากเป็นการป้องกันโรคที่ดีที่สุด และยืนยันตามเอกสารอ้างอิงของโรงพยาบาลราชพฤกษ์ว่า หากทั้งสองคนสวมหน้ากากอนามัยจะลดความเสี่ยงได้ 89.5% แต่ถ้าคนติดเชื้อสวมหน้ากากอนามัย คนไม่ติดเชื้อไม่สวมจะลดความเสี่ยงได้ 95% แต่ถ้าคนติดเชื้อไม่สวมหน้ากากอนามัย คนปกติสวมหน้ากากอนามัย จะลดความเสี่ยงได้ 30% และยืนยันตามคําแนะนําขององค์การอนามัยโลกเกี่ยวกับโควิด-19 หากไม่สามารถเว้นระยะห่างได้ การสวมหน้ากากอนามัย ก็สามารถที่จะป้องกันได้เช่นกัน

    ตามภาพพบว่านักข่าวและคนอื่น ๆ ยืนห่างจากพยานน้อยกว่า 1 เมตร และหลังจากที่พยานปฏิบัติหน้าที่ในวันดังกล่าว ก็ไม่ได้ติดเชื้อโควิด และพบว่าจำเลยได้สวมหน้ากากอนามัยขณะขึ้นปราศรัย โดยรถยนต์ปราศรัยก็อยู่ห่างจากบุคคลอื่นมากกว่า 1 เมตร อีกทั้งพยานเห็นว่าในวันดังกล่าวผู้ชุมนุมก็อยู่กระจัดกระจายกัน ไม่ได้อยู่กันใกล้ชิดตลอดเวลา และเห็นว่าจุดที่ชุมนุมเปิดโล่ง ไม่ใช่สถานที่แออัดที่มีคนคับคั่งตลอดเวลา

    พยานรับว่า กลุ่มผู้ชุมนุมออกมาทํากิจกรรมเพราะโจมตีการบริหารจัดการวัคซีนของรัฐบาลที่ล้มเหลว วัคซีนมาไม่ทันเวลา ทําให้มีคนจํานวนมากตาย แต่รัฐบาลจะไม่นำเข้าวัคซีน mRNA เพราะอะไรพยานไม่ทราบ และกล่าวว่าการเรียกร้องวัคซีนเป็นเรื่องจําเป็น เพราะวัคซีนควบคุมดูแลโรคได้ แต่มีวิธีการเรียกร้องหลายรูปแบบที่ไม่ผิดกฎหมาย ไม่จําเป็นต้องมาจัดกิจกรรมหรือชุมนุมกัน

    ในส่วนของเครื่องขยายเสียง พยานไม่ได้แจ้งให้งดหรือลดใช้เสียง เนื่องจากผู้อำนวยการเขตจะเป็นผู้อนุญาต หน้าที่พยานคือออกคำสั่งตาม พ.ร.บ.เครื่องขยายเสียงฯ มาตรา 6 กําหนดให้เจ้าพนักงานตํารวจชั้นผู้ใหญ่มีอํานาจในการให้ผู้ใช้เสียงลดการใช้เสียงลงได้ ไม่ได้มีอํานาจในการอนุญาตหรือไม่อนุญาต

    พ.ต.อ.พันษาตอบโจทก์ถามติงว่า ในฐานะที่พยานเป็นเจ้าพนักงานควบคุมโรค จึงมีหน้าที่ตามที่กฎหมายให้อํานาจ เหตุที่อ่านประกาศ พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ ก็เพื่อเป็นการป้องกันการแพร่ระบาดโรคจากการรวมกลุ่มกัน และพยานเพิ่งทราบตามเอกสารที่ทนายให้อ่าน และไม่ได้ตรวจสอบมาก่อนว่าเป็นเช่นนี้จริงหรือไม่

    อีกทั้งหลังจากวันเกิดเหตุ โรคโควิดในประเทศยังคงแพร่ระบาดรุนแรง และกรุงเทพฯ ถูกประกาศให้เป็นเขตพื้นที่ควบคุมสูงสุดและเข้มงวด

    ++เทศกิจเขตปทุมวัน เบิกความผู้ชุมนุมใส่หน้ากากอนามัย พื้นที่ชุมนุมเปิดโล่ง และไม่ได้ถูกมอบหมายให้แจ้งข้อหา พ.ร.บ.เครื่องขยายเสียง กับผู้ชุมนุมหรือจำเลย

    อภิวัต ไชยทองพันธุ์ เบิกความว่า ขณะเกิดเหตุเป็นเจ้าพนักงานเทศกิจปฏิบัติการ สํานักงานเขตปทุมวัน มีหน้าที่ดูแลความเป็นระเบียบเรียบร้อยตาม พ.ร.บ.ความสะอาดฯ และระเบียบบริหารราชการกรุงเทพมหานคร

    ในวันเกิดเหตุ พยานได้รับแจ้งจาก สน.ปทุมวัน ว่าจะมีผู้มาชุมนุมบริเวณหน้าหอศิลป์ฯ เวลาประมาณ 15.00 น. พยานจึงแจ้งให้ผู้บังคับบัญชาทราบ ผู้อํานวยการเขตปทุมวันได้มอบหมายให้พยาน ฝ่ายเทศกิจ และฝ่ายสุขาภิบาลและสิ่งแวดล้อมร่วมสังเกตการณ์ชุมนุม

    พยานไปถึงที่เกิดเหตุเห็นว่าผู้ชุมนุมสวมหน้ากากอนามัยแต่ไม่ได้เว้นระยะห่าง อีกทั้งไม่เห็นการตั้งจุดคัดกรอง ไม่เห็นเจลแอลกอฮอล์ และไม่เห็นเจ้าหน้าที่สาธารณสุขอยู่ในพื้นที่ชุมนุม ส่วนในการจัดชุมนุมและใช้เครื่องขยายเสียงจะต้องแจ้งไปยังที่สํานักงานเขตปทุมวัน แต่ในการชุมนุมครั้งนี้สํานักงานเขตปทุมวันไม่ได้รับแจ้ง

    ตอบทนายจำเลยถามค้าน พยานและเจ้าหน้าที่ฝ่ายเทศกิจคนอื่นอีกประมาณ 10 คน ได้รับคําสั่งเป็นวาจาและลงพื้นที่ในวันเกิดเหตุ มีเจ้าหน้าที่สาธารณสุขของสํานักงานเขตลงพื้นที่ด้วย ซึ่งไม่ได้ไปชี้แจงให้คําแนะนํากับผู้ชุมนุม รวมถึงไม่ได้จัดเตรียมอุปกรณ์ป้องกันโควิดไปแจกจ่าย อีกทั้งพยานไม่ทราบว่าเจ้าหน้าที่สาธารณสุขจะจัดทํารายงานประเมินความเสี่ยงเสนอต่อผู้บังคับบัญชาหรือไม่

    ในการขออนุญาตใช้เครื่องขยายเสียงจะเป็นหน้าที่ของผู้ที่จัด ไม่ใช่หน้าที่ของผู้เข้าร่วมชุมนุมหรือผู้ที่ถูกเชิญขึ้นไปพูด หลังจากที่ลงพื้นที่เสร็จ พยานก็รายงานให้ผู้บังคับบัญชาทราบ ผู้บังคับบัญชาไม่ได้มอบอำนาจให้พยานหรือคนอื่นไปร้องทุกข์ในข้อหาใช้เครื่องขยายเสียงโดยไม่ได้รับอนุญาต

    ในวันเกิดเหตุ พยานยืนอยู่ห่างจากกลุ่มผู้ชุมนุมกว่า 100 เมตร จุดเกิดเหตุเป็นพื้นที่โล่ง อากาศถ่ายเทได้สะดวก กลุ่มผู้ชุมนุมยืนฟังปราศรัย บางส่วนก็เดินไปเดินมา และบริเวณหน้าหอศิลป์จะล้อมรอบด้วยห้างสรรพสินค้า และเป็นทางขึ้นลงรถไฟฟ้าบีทีเอส ผู้ร่วมชุมนุมส่วนใหญ่จะเดินเท้ามา ผู้ชุมนุมส่วนใหญ่จะเดินทางโดยรถไฟฟ้าหรือรถสาธารณะ และบริเวณทางขึ้นทางออกรถไฟฟ้าและทางเข้าออกห้างสรรพสินค้าจะมีจุดคัดกรองโควิด จากนั้นอภิวัติก็ตอบอัยการถามติงว่า พยานยืนห่างจากผู้ชุมนุมกว่า 100 เมตร แต่ยังคงเห็นเหตุการณ์ชุมนุม

    (อ้างอิง: คำให้การพยานโจทก์ ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 และ https://tlhr2014.com/archives/66499)
  • ++“คมสัน” นักวิชาการนิติศาสตร์ฝ่ายโจทก์ ยอมรับว่าตัวเองมีแนวคิดทางการเมืองไม่ตรงกันกับจำเลย

    คมสัน โพธิ์คง เบิกความว่า เกี่ยวกับคดีนี้ ได้มีพนักงานสอบสวน สน.ปทุมวัน เรียกไปให้ปากคำเกี่ยวกับเรื่องความผิดตามมาตรา 112 พยานจำได้ว่าเป็นการกล่าวปราศรัยเกี่ยวกับสถาบันกษัตริย์ เมื่อต้นเดือน ส.ค. 2564 ในวันปราศรัย พยานไม่ได้อยู่ในที่ชุมนุม แต่พนักงานสอบสวนได้นำบันทึกการถอดเทปปราศรัยของจำเลยมาให้ดู พยานเห็นว่ามีข้อความที่เฉียดไปเฉียดมากับการกล่าวถึงสถาบันกษัตริย์และ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา

    หลังจากอ่านแล้วเห็นว่าข้อความที่ไม่ถูกต้องสมควรคือ “ผมยกตัวอย่างง่าย ๆ ลานพระบรมรูปทรงม้าหลายคนที่รักศรัทธาก็ไปกราบไหว้ไปทำกิจกรรม ไปชุมนุมตอนนี้ ในหลวงรัชกาลที่ 10 ล้อมรั้วเป็นของตนเอง และไม่มีใครเถียงว่ามันเป็นทรัพย์สินของสถาบันพระมหากษัตริย์ แต่มันเป็นของประชาชนที่จะใช้ร่วมกัน มันเป็นของสาธารณะ ไม่เป็นของผู้ใดผู้หนึ่ง รวมถึงรัฐสภาเดิม สวนสัตว์ หรือแม้แต่สนามม้านางเลิ้ง ตอนนี้ก็มีการปรับปรุงไปเป็นของตนเอง” พยานอ่านแล้วมีความเข้าใจว่ารัชกาลที่ 10 นำสิ่งที่เป็นของประชาชนไปเป็นของส่วนตัว และข้อความที่กล่าวค่อนข้างชัดว่าหมายถึงรัชกาลที่ 10 ว่ามีการเบียดบังทรัพย์ของแผ่นดินไปเป็นของส่วนตัว เป็นการหมิ่นประมาท พยานไม่เห็นว่าการกระทำของจำเลยเป็นการใช้สิทธิตามรัฐธรรมนูญ

    ตอบทนายจำเลยถามค้าน พยานเบิกความว่าพนักงานสอบสวนมีเบอร์โทรของตน และโทรมาขอให้ไปเป็นพยานโดยไม่มีหมายเรียก ปัจจุบันพยานเป็นนักวิชาการอิสระ ไม่สังกัดองค์กรใด แต่เคยเป็นสมาชิกกลุ่มสยามประชาภิวัฒน์ ซึ่งเป็นกลุ่มนักวิชาการที่เคยเคลื่อนไหวในสมัยขับไล่รัฐบาลยิ่งลักษณ์ หลังจากที่หมดกิจกรรมแล้วก็ไม่ได้มีการรวมตัวและพูดคุยกัน กลุ่มดังกล่าวมีการเสนอแนวคิดการปฏิรูปประเทศหลายเรื่อง ซึ่งกลุ่ม กปปส. ได้นำแนวคิดบางส่วนไปเป็นแนวทางในการขับเคลื่อน ซึ่งพยานและจำเลยมีแนวคิดไม่ตรงกัน เนื่องจากกลุ่มของพยานไม่มีแนวคิดเรื่องการปฏิรูปสถาบันกษัตริย์

    พยานไม่ทราบว่ากลุ่ม กปปส. จะมีแนวคิดเรื่องการถวายคืนพระราชอำนาจหรือไม่ แต่เห็นด้วยเฉพาะในกรณีที่ไม่มีทางออกที่จะแก้ไขปัญหาทางการเมืองได้ เพราะในทางวิชาการกษัตริย์ประมุขของรัฐก็จะมีพระราชอำนาจที่จะแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นกับประเทศได้

    การออกกฎหมายที่ประกาศใช้แล้วในราชกิจจานุเบกษาและร่างกฎหมาย ประชาชนสามารถที่จะแสดงความคิดเห็นได้ เนื่องจากกฎหมายบางฉบับมีผลกระทบในบางเรื่อง หลักการประชาชนสามารถที่จะแสดงความคิดเห็นได้ว่ากฎหมายดังกล่าวดีหรือไม่ มีผลกระทบอะไรบ้าง

    สถาบันกษัตริย์ หมายถึงสถาบันประมุขของรัฐ ซึ่งไม่ได้หหมายถึงกษัตริย์เท่านั้น ซึ่งตามมาตรา 112 มุ่งคุ้มครองกษัตริย์ พระราชินี พระรัชทายาท และผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ ซึ่งทั้งหมดจะอยู่ในองคาพยพของสถาบันกษัตริย์

    ทนายกล่าวว่า ตามหลักการแล้วไม่สามารถทำเอาทรัพย์สินของหลวงไปเป็นของตนเองได้ใช่หรือไม่ พยานตอบว่าใช่ ตามที่จำเลยพูดถึงทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์แต่เดิมแล้วจะแบ่งเป็นสามส่วน ส่วนแรกคือ ทรัพย์สินที่ถือได้ว่าเป็นทรัพย์สินส่วนพระองค์เป็นส่วนตัว อีกสองส่วนเป็นของหลวงที่กษัตริย์พระองค์ถัดไปจะได้ใช้ต่อ คือทรัพย์สินส่วนสาธารณสมบัติของแผ่นดินและทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์

    ต่อมาในปี 2560 และ 2561 ได้มีการแก้ไข พ.ร.บ.ดังกล่าว ซึ่งจะเหลือทรัพย์สินอยู่ 2 ส่วน คือ ทรัพย์สินส่วนพระองค์และทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ ซึ่งตามมาตรา 5 ทรัพย์สินส่วนสาธารณสมบัติของแผ่นดินได้ไปรวมอยู่ในทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์

    ทนายถามว่าตาม พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2561 มาตรา 5 วรรคหนึ่ง มีผลทำให้สาธารณสมบัติของแผ่นดินสามารถสิ้นสุดลงไปหากมีพระบรมราชานุญาตหรือไม่ พยานตอบว่า ไม่ใช่ ผลจากมาตรา 5 ตาม พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2561 เนื่องจากกฎหมายนี้กำหนดไม่ให้มีอยู่แล้ว หมายถึงสาธารณสมบัติของแผ่นดินสิ้นผลไปตั้งแต่ พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2560

    หลังจากที่มีการออก พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2560 และ 2561 แล้ว พยานได้ยินว่ามีการโอนหุ้นของธนาคารไทยพาณิชย์และปูนซีเมนต์ไทย จากเดิมชื่อสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ ไปเป็นชื่อของรัชกาลที่ 10 แต่ไม่ทราบว่าแต่เดิมหุ้นทั้งสองจะเป็นของทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์หรือส่วนพระองค์

    ทนายถามว่า ทรัพย์สินที่เป็นของส่วนพระองค์ก็ใส่ชื่อพระปรมาภิไธยของพระองค์ ส่วนทรัพย์สินที่เป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินหรือว่าทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ก็จะเป็นชื่อสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ระบุไว้แทนหรือไม่ พยานตอบว่าไม่ทราบ

    พยานไม่เคยเห็นสำเนาโฉนดที่ดิน จากเดิมคือสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ เป็นชื่อของรัชกาลที่ 10 ใช่หรือไม่ แต่หลังจากพยานดูแล้วก็ตอบว่าไม่ทราบ

    ทนายถามว่า หลังจากแก้ไขระเบียบทรัพย์สินกษัตริย์ ทรัพย์สินที่เป็นของสาธารณสมบัติแผ่นดิน เช่น พระบรมมหาราชวัง เครื่องราชกกุธภัณฑ์ หรืออสังหาริมทรัพย์ ก็สามารถที่จะถูกถ่ายโอนเป็นทรัพย์ส่วนพระองค์ได้ทุกเมื่อใช่หรือไม่ พยานตอบว่าก็พออนุมานได้

    ทนายถามว่า สิ่งที่จำเลยปราศรัยมีการนำของหลวงไปเป็นของส่วนพระองค์ เป็นการพูดถึงการนำทรัพย์สาธารณสมบัติของแผ่นดินไปเป็นของส่วนพระองค์ เป็นการพูดด้วยความเป็นห่วงว่าการทำแบบนั้นจะส่งผลกระทบต่อความมั่นคงยั่งยืนต่อสถาบันกษัตริย์ใช่หรือไม่ พยานตอบว่าจำเลยไม่ได้อ้างอิงและวิจารณ์กฎหมาย แต่วิจารณ์ไปที่ตัวพระองค์

    พยานตอบตามที่ทนายถามสิ่งที่จำเลยปราศรัยว่า “จริงอยู่ว่าทรัพย์สินเหล่านั้นมันมีอยู่ในชื่อของทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ มันไม่ได้หมายความว่าเป็นของกษัตริย์นะ มันหมายถึงเป็นของราชบัลลังก์ซึ่งกษัตริย์องค์ใดมาก็มาเป็นเจ้าของดูแล เมื่อท่านไป กษัตริย์องค์ใหม่มาก็มาเป็นเจ้าของสิ่งที่เป็นของราชบัลลังก์ที่พวกเขาใช้ร่วมกัน”​ เมื่ออ่านข้อความแล้วบุคคลทั่วไปจะไม่ทราบว่ามีความหมายถึงเนื้อหาใน พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ เนื่องจากจำเลยไม่ได้พูดถึงข้อกฎหมายใด ๆ ซึ่งประชาชนทั่วไปจะรับรู้ได้ค่อนข้างยาก

    ทนายถามว่า ช่วงปลายปี 2563 ได้มีการจัดรายการทางยูทูปและสื่อโซเชียลมีเดียเกี่ยวกับ พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ว่าการแก้ไขมีผลกระทบเสียหายหรือไม่อย่างไร พยานตอบว่าทราบอยู่ว่ามีการจัดรายการดังกล่าว

    ทนายถามว่า ในฐานะที่พยานเป็นนักวิชาการด้านกฎหมาย มีความจงรักภักดี อยากเห็นความมั่นคงยั่งยืนของสถาบันกษัตริย์ฯ แล้วนั้น การแก้ไขการจัดระเบียบทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ตามที่จำเลยปราศรัย จะส่งผลกระทบต่อความยั่งยืนของสถาบันกษัตริย์ในรัชสมัยต่อไปหรือไม่ พยานไม่มีความเห็น

    ทนายถามว่า ในการแก้ไขกฎหมายให้ทรัพย์สินไปเป็นชื่อของพระองค์ จะเป็นทรัพย์มรดกที่ตกทอดตามกฎหมายมรดกใช่หรือไม่ พยานเบิกความว่าไม่แน่ใจ ต้องไปดูกฎหมายการจัดระเบียบทรัพย์สินด้วย ทนายถามต่อว่า ตาม พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2560 และ 2561 มีการบัญญัติไว้เกี่ยวกับเรื่องการตกทอดทางทรัพย์มรดกหรือไม่ พยานตอบว่าไม่มี ทนายจึงถามต่อว่า ในเมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วก็ต้องเป็นไปตามกฎหมายมรดกหรือไม่ พยานตอบว่าไม่มีความเห็น

    ทนายกล่าวว่า ตามประมวลกฎหมายอาญาที่ต้องตีความเคร่งครัด ถ้าหากมาตรา 112 จะคุ้มครองถึงมาตรา 6 ของรัฐธรรมนูญ ก็ต้องบัญญัติไว้ด้วย พยานตอบว่ามาตรา 6 วางหลักการให้กษัตริย์อยู่ในฐานะที่จะล่วงละเมิดมิได้ เป็นแม่บทกฎหมาย ทนายถามต่อว่าองค์ประกอบมาตรา 112 จะสามารถขยายองค์ประกอบความผิดไปถึงมาตรา 6 หรือไม่ พยานตอบว่าไม่ใช่ แต่ยึดโยงกัน และกล่าวต่อว่ามาตรา 112 ไม่สามารถขยายองค์ประกอบความผิดไปถึงมาตรา 6 ได้ แต่เป็นการตีความองค์ประกอบภายนอกของการกระทำ มาตรา 6 ใช้ตีความประกอบภายนอกของมาตรา 112 พยานเห็นว่าสามารถวิจารณ์ได้ แต่ต้องไม่ละเมิดมาตรา 6

    พยานยืนยันตามที่ทนายถามว่ารัฐธรรมนูญมาตรา 6 ต้องบังคับต่อกษัตริย์ว่าจะต้องดำรงตนให้อยู่ในที่เคารพสักการะ ผู้ใดจะละเมิดมิได้ ผู้ใดจะกล่าวหาหรือฟ้องร้องกษัตริย์มิได้ ทนายจึงถามต่อว่า หากกษัตริย์ทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ประชาชนสามารถวิพากษ์วิจารณ์หรือตำหนิติติงให้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง โดยไม่ถือว่าเป็นการไม่เคารพสักการะใช่หรือไม่ พยานตอบว่าสามารถวิจารณ์ติติงได้ แต่ไม่สามารถการกล่าวว่าร้ายให้เสียหาย

    พนักงานสอบสวนได้นำบันทึกถอดเทปคำปราศรัยมาให้พยานอ่านทั้งฉบับ และก่อนที่จะไปให้การ พยานไม่ได้อ่าน พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ และไม่เคยศึกษาวิจัยหรือเขียนตำราวิชาการเกี่ยวกับเรื่องทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์

    ตอบอัยการถามติง พยานเป็นสมาชิกกลุ่มสยามประชาภิวัฒน์ แต่กลุ่มดังกล่าวไม่ได้มีการเคลื่อนไหวมาตั้งแต่ปี 2557 จนถึงปัจจุบัน ซึ่งสมาชิกกลุ่มสยามประชาภิวัฒน์บางคนก็เห็นด้วยกับแนวทางการเคลื่อนไหวของจำเลย แต่บางส่วนก็ไม่เห็นด้วย และยืนยันว่าคำปราศรัยของจำเลยหมายถึงรัชกาลที่ 10

    ++“ณฐพร” นักวิชาการกฎหมายฝ่ายโจทก์ เห็นว่าวัตถุประสงค์ของจำเลยมีแนวคิดล้มล้างการปกครอง แต่ปฏิเสธตอบคำถามค้านจำเลยหลายข้อ จนขอไม่ตอบคำถามค้านต่อ

    ณฐพร โตประยูร เบิกความว่า พยานเป็นผู้ร้องศาลรัฐธรรมนูญ ตามรัฐธรรมนูญมาตรา 49 ร้องจำเลยกับพวก ต่อมาศาลรัฐธรรมนูญได้มีคำพิพากษาเมื่อวันที่ 19 พ.ย. 2564 วินิจฉัยว่าการกระทำของจำเลยเป็นการล้มล้างการปกครองฯ ตามมาตรา 49 จึงมีคำสั่งให้จำเลยและกลุ่มองค์กรเครือข่ายเลิกทำการ

    เกี่ยวกับคดีนี้ พนักงานสอบสวนได้โทรศัพท์เรียกพยานให้ไปให้ปากคำเกี่ยวกับเรื่องที่จำเลยมากล่าวปราศรัยที่ลานหอศิลป์ ช่วงเดือนสิงหาคม 2564 พนักงานสอบสวนได้นำบันทึกถอดเทปคำปราศรัยมาให้และอ่าน เมื่ออ่านแล้วก็พอรู้ว่าวัตถุประสงค์ของจำเลยมีแนวคิดที่จะล้มล้างการปกครอง

    พยานอ่านข้อความแล้วเห็นว่าข้อความที่ไม่ถูกต้องสมควรคือ “เราเปลี่ยนวิธีคิดของกษัตริย์แบบเดิมเป็นเจ้าชีวิต เป็นสิ่งศักดิสิทธิ์ เป็นสิ่งที่แตะต้องไม่ได้ เราก็เปลี่ยนความคิดกลายเป็นคนเท่ากัน มึงกูเท่ากัน” หลังจากอ่านแล้วพยานเข้าใจว่าจำเลยหมายถึงกษัตริย์ เป็นความคิดของจำเลยเองที่จะดูหมิ่นกษัตริย์ ที่อ้างว่ากษัตริย์เป็นเจ้าชีวิต ข้อเท็จจริงแล้วพระมหากษัตริย์ทุกพระองค์ไม่เคยมีแนวคิดที่จะเป็นเจ้าชีวิตใคร ส่วนคำว่าเจ้าชีวิต มันมาจากประชาชนที่เคารพยกย่องเทิดทูน

    คำปราศรัยของจำเลยว่า “สถาบันกษัตริย์ได้มีการตอบโต้พวกเราอย่างรุนแรงเช่นกัน” พยานอ่านแล้วเข้าใจว่าจำเลยมีเจตนากล่าวหา สร้างข้อความอันเป็นเท็จอันไม่ปรากฏข้อเท็จจริง พระมหากษัตริย์ไม่เคยเข้ามาเกี่ยวข้องหรือโต้แย้งการชุมนุมทางการเมืองแต่อย่างใด

    คำปราศรัยของจำเลยว่า “มีความพยายามวัดกำลังกัน มีการระดมคนใส่เสื้อสีเหลืองมาเข้าเฝ้าให้กำลังใจและวัดกันว่าใครเยอะกว่ากัน ท่านหน้าแตกไปครั้งหนึ่งแล้ว คือคนมาแค่หยิบมือ” พยานอ่านแล้วเข้าใจว่าจำเลยแสดงความเห็นที่ต้องการจะกล่าวโจมตีพระมหากษัตริย์ การที่คนเสื้อเหลืองมาเข้าเฝ้าเกิดจากความศรัทธาของประชาชนและไม่ได้เกิดในยุคนี้อย่างเดียว เกิดตั้งแต่รัชกาลที่ 9 แล้ว

    คำปราศรัยของจำเลยว่า “จากเดิมนักเรียนนักศึกษาเขามีอินเตอร์เน็ต น้อง ๆ มัธยมเขามีอินเตอร์เน็ต มีเฟซบุ๊ก ทวิตเตอร์ เขาเรียนรู้กันด้วยตนเอง มีอาจารย์สอนออนไลน์ ไม่ว่าจะเป็นอาจารย์ปวิน อาจารย์สมศักดิ์ และคนอื่น ๆ รัฐไทยก็พยายามยัดเยียด” พยานอ่านแล้วเข้าใจว่า กลุ่มคนที่จำเลยอ้างถึงคือกลุ่มคนที่มีแนวคิดที่จะล้มล้างการปกครองโดยเฉพาะเรื่องการสร้างความเสื่อมเสียในพระมหากษัตริย์ เรื่องที่รัฐไทยไปปิดบังก็ไม่เป็นความจริง หากมีการกระทำเป็นความผิดทางกฎหมาย เจ้าหน้าที่ของรัฐก็จะต้องปิดกั้นเป็นธรรมดา

    จากการปราศรัย จำเลยหมายถึงกษัตริย์ในรัชกาลปัจจุบัน ประเทศไทยปกครองโดยมีประชาธิปไตยอันมีกษัตริย์ทรงเป็นประมุข ซึ่งรัฐธรรมนูญได้บัญญัติไว้ในมาตรา 6 ว่าองค์พระมหากษัตริย์เป็นที่เคารพสักการะ ผู้ใดจะล่วงละเมิดมิได้ การที่จำเลยเป็นนักกฎหมายย่อมรู้ดีว่ารัฐธรรมนูญเป็นกฎหมายสูงสุด เมื่อมีบัญญัติห้ามไว้ จำเลยยังฝ่าฝืน จึงได้มีมาตรา 112 เพื่อที่จะปกป้องประมุขของประเทศ และเป็นการใช้ทั่วไป ไม่ใช่ใช้กับบุคคลใดบุคคลหนึ่ง ตามรัฐธรรมนูญกำหนดว่าการใช้สิทธิต้องไม่กระทบสิทธิของผู้อื่น และต้องไม่กระทบต่อความมั่นคง ความสงบเรียบร้อย แต่การกระทำของจำเลยเป็นการกระทบต่อความมั่นคงและสถาบันกษัตริย์

    จากนั้นจำเลยเป็นผู้ถามค้านพยานปากนี้ด้วยตนเอง ณฐพรตอบจำเลยถามค้านว่า พยานเรียนจบปริญญา 13 ใบ แต่พยานไม่ได้จบเนติบัณฑิตสภาเพราะเคยสอบแต่ไม่ผ่าน พยานไม่ทราบว่ารัฐธรรมนูญมาตรา 6 จะเทียบเคียงกับกฎหมายของประเทศใด

    จำเลยถามว่า ก่อนที่พยานจะมาให้ปากคำต่อพนักงานสอบสวน พยานเคยศึกษาเกี่ยวกับรัฐธรรมนูญมาตรา 6 หรือไม่ พยานตอบว่าศึกษาจากหนังสือรัฐสภาเรื่องการอธิบายที่มาและวัตถุประสงค์ของแต่ละมาตรา แต่จะเคยศึกษาจากตำรานักวิชาการท่านใดนั้นจำไม่ได้ และไม่ได้อ้างส่งตำราต่อพนักงานสอบสวน

    จำเลยถามพยานว่า ตามรัฐธรรมนูญมาตรา 7 ที่ระบุว่า พระมหากษัตริย์เป็นพุทธมามกะ มุ่งหมายจะบังคับใครหรือไม่ พยานไม่ขอตอบ ต่อมาจำเลยถามพยานว่าตามรัฐธรรมนูญมาตรา 8 ที่ระบุว่า กษัตริย์ทรงเป็นจอมทัพไทย มุ่งหมายจะบังคับใครหรือไม่ พยานไม่ขอตอบ และจำเลยถามพยานอีกว่า ตามความมุ่งหมายรัฐธรรมนูญ มาตรา 6 กษัตริย์จะทำตนให้เป็นที่เคารพสักการะหรือไม่ก็ได้ ใช่หรือไม่ พยานไม่ขอตอบอีกเช่นกัน

    ทนายถามว่า กษัตริย์ดำรงตนเป็นที่เคารพสักการะ ตามมาตรา 6 แห่งรัฐธรรมนูญ ซึ่งมีความหมายว่าจะมุ่งหมายบังคับให้กษัตริย์ทำตัวเป็นที่เคารพสักการะหรือไม่ พยานตอบว่าไม่ มาตรา 6 บัญญัติเพื่อคุ้มครองกษัตริย์ไม่ให้ถูกล่วงละเมิดโดยประชาชน ทนายจึงถามว่ากษัตริย์จะทำตนให้เป็นที่เคารพสักการะหรือไม่ก็ได้ใช่หรือไม่ พยานไม่ขอตอบ

    พยานทราบว่ารัฐธรรมนูญมีหลักการ The King Can do No Wrong หรือปกเกล้าไม่ปกครอง เป็นหลักในเนื้อหาสาระของรัฐธรรมนูญ และกษัตริย์จะต้องเป็นกลางทางการเมือง พยานตอบจำเลยว่าไม่ทราบและไม่เคยได้ยินข่าวว่าหลังจากที่ร่างรัฐธรรมนูญผ่านประชามติแล้ว กษัตริย์ทรงสั่งให้มีการแก้ไขรัฐธรรมนูญ

    จำเลยถามว่าเคยได้ยินข่าวในหลวงรัชกาลที่ 10 อยู่เยอรมันหรือไม่ พยานไม่ขอตอบ จำเลยถามว่าเหตุที่ไม่ขอตอบเพราะว่ากลัวจะถูกลงโทษทางอาญาใช่หรือไม่ พยานตอบว่าไม่ใช่

    หลักการตามรัฐธรรมนูญเรื่องการปกเกล้าไม่ปกครอง ศาลรัฐธรรมนูญเคยมีคำวินิจฉัยไว้ในคำสั่งยุบพรรคไทยรักษาชาติแล้วใช่หรือไม่ พยานตอบว่าไม่ทราบ เพราะไม่ได้เชี่ยวชาญในทุกเรื่อง แต่พยานทราบว่าทูลกระหม่อมฯ เคยเป็นแคนดิเดตนายกฯ ทนายจึงถามว่าการลงสมัครนายกฯ ทำให้สถาบันกษัตริย์ไม่เป็นกลางทางการเมืองใช่หรือไม่ พยานกล่าวว่าไม่จำเป็นต้องตอบ

    จำเลยถามพยานว่า หากกษัตริย์ไม่ดำรงตนอยู่เป็นกลางทางการเมือง สามารถที่จะวิพากษ์วิจารณ์ติชมได้หรือไม่ พยานตอบว่ารัฐธรรมนูญเป็นกฎหมายสูงสุด และบัญญัติไว้อย่างชัดเจนว่ากษัตริย์เป็นที่เคารพสักการะ ผู้ใดจะล่วงละเมิดมิได้ และรัฐธรรมนูญมาตรา 50 กำหนดหน้าที่ของประชาชนคนไทยรักษาไว้ซึ่งสถาบันกษัตริย์ กษัตริย์ ตีความรวมถึงพระบรมวงศานุวงศ์ แต่ไม่แน่ใจว่าจะตีความรวมไปถึงองคมนตรีด้วยหรือไม่

    พยานเคยเห็นข่าวหนังสือพิมพ์ปี 2551 ที่มีเหตุการณ์ทางการเมืองกลุ่มคนเสื้อเหลืองเสียชีวิต แล้วสมเด็จพระพันปีหลวงและสมเด็จเจ้าฟ้าจุฬาภรณ์ได้เสด็จไปงานศพ แต่ไม่ทราบว่าพระองค์ทรงขอบใจผู้เสียชีวิตที่มาปกป้องสถาบันกษัตริย์หรือไม่ อีกทั้งไม่เคยได้ยินข่าวว่าในปี 2557 ที่มีกลุ่ม กปปส. ออกมาเคลื่อนไหวทางการเมือง แล้วฟ้าหญิงจุฬาภรณ์ฯ ถักเปียลายธงชาติ

    พยานไม่แน่ใจว่าเคยได้ยินข่าวคนรุ่นใหม่ชุมนุมเรียกร้องให้รัชกาลที่ 10 กลับจากเยอรมันมาอยู่ในประเทศไทย จำเลยจึงถามพยานต่อว่า เคยได้ยินข่าวว่ากษัตริย์ไปพักอยู่ที่เยอรมันและเช่าโรงแรมในแคว้นบาวาเรีย จนสภาของบาวาเรียเปิดอภิปรายการใช้พระราชอำนาจนอกอาณาจักรหรือไม่ พยานตอบว่าไม่บังควรที่จะถามเรื่องนี้ ไม่สบายใจที่จะฟังคำถามหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ เพราะไม่มีประโยชน์เกี่ยวกับคดีแม้แต่น้อย และตอบอีกว่าพยานไม่เคยได้ยินข่าวรัชกาลที่ 10 ไปปั่นจักรยานที่เยอรมัน และไม่ทราบตามที่ถามว่ารัฐธรรมนูญของประเทศนอร์เวย์หากกษัตริย์ไม่ประทับอยู่ในประเทศเกิน 6 เดือน จะต้องสละราชสมบัติ

    พยานทราบเกี่ยวกับการล้อมรั้วพระบรมรูปทรงม้า การย้ายสวนสัตว์เขาดิน และรัฐสภาไปอยู่แห่งใหม่ และเปลี่ยนสนามม้านางเลิ้งไปเป็นสวนสาธารณะ พยานตอบจำเลยว่าไม่เคยศึกษา พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ประชาชนสามารถวิพากษ์วิจารณ์ได้ แต่หากจะมีการแก้ไขก็ต้องแก้ไขที่กระบวนการรัฐสภา และตามมาตรา 6 ของ พ.ร.บ. ดังกล่าว จึงไม่ก้าวล่วงที่จะอธิบายความหมาย

    การจัดการทรัพย์สินตามพระราชอัธยาศัยจะแปลความให้เข้าใจอย่างง่ายว่าใช้ตามใจหรือไม่ พยานไม่ขอก้าวล่วง และตอบจำเลยว่าในมาตรา 6 พยานจะไม่ก้าวล่างและไม่วิจารณ์ใด ๆ ทั้งสิ้น การออกกฎหมายทุกฉบับต้องผ่านสภา หากจะมีการแก้ไขก็ต้องแก้ที่สภา

    จำเลยถามพยานว่า เมื่อทรัพย์สินมีการโอนไปเป็นของส่วนตัวแล้ว ก็จะตกทอดไปตามกฎหมายมรดกใช่หรือไม่ พยานไม่ขอตอบ จำเลยจึงถามต่อว่าหากทรัพย์สินตกทอดไปตามกฎหมายมรดก ทายาทโดยธรรมของรัชกาลที่ 10 ก็จะมีมากกว่าพระบรมวงศานุวงศ์ที่มีอยู่ในปัจจุบันใช่หรือไม่ พยานไม่ขอตอบ พยานกล่าวว่าอะไรที่ก้าวล่วงสถาบันก็จะไม่ขอตอบ

    จากนั้นจำเลยจึงถามว่ารัชกาลที่ 10 โอนทรัพย์สินของราชบัลลังก์ไปเป็นของตนเองแล้วเท่าใด พยานกล่าวว่าไม่ตอบ เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน พยานจะไม่เซ็นคำให้การด้วยเพราะไม่เกี่ยวกับคำให้การของพยาน ถ้าออกสื่อไปแล้วจะเป็นอย่างไร การโอนหรือไม่โอนทรัพย์สินเป็นเรื่องที่ประชาชนไม่อาจทราบได้ และไม่มีสิทธิจะก้าวล่วง และไม่เหมาะสม

    จำเลยกล่าวว่าพยานจะไม่ทราบได้อย่างไร ทั้งที่ไปแจ้งความคนรุ่นใหม่หลายคนขนาดนี้ แต่เมื่อมาเบิกความจะเลือกตอบหรือไม่ตอบบางข้อได้อย่างไร พยานตอบว่าเป็นคำถามที่หมิ่นเหม่ ตนเองให้การเพียง 4 ประเด็นตามที่ตอบอัยการไปเท่านั้น

    พยานแถลงว่าไม่ประสงค์จะตอบคำถามค้านของจำเลยอีกต่อไป ขอจบคำเบิกความต่อศาลไว้เพียงเท่านี้ เนื่องจากคำถามของจำเลยหมิ่นเหม่ต่อการฝ่าฝืนกฎหมายรัฐธรรมนูญมาตรา 6 และ ป.อาญา มาตรา 112 ทำให้จำเลยแถลงว่ายังประสงค์ที่จะถามค้านอีกหลายประเด็น

    ส่วนโจทก์ประสงค์ที่จะถามติงส่วนที่จำเลยถามค้านไปแล้ว แต่จำเลยคัดค้านคัดค้านไม่ให้โจทก์ถามติง เนื่องจากพยานยังตอบคำถามค้านไม่จบ

    ทั้งนี้ ศาลจดบันทึกคำถามค้านดังกล่าวเพียงบางส่วน และเมื่อพยานไม่ให้ถามต่อ การสืบพยานปากนี้จึงสิ้นสุดลง

    (อ้างอิง: คำให้การพยานโจทก์ ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 และ https://tlhr2014.com/archives/66499)
  • ++อดีตราชการกองทัพเรือ ยอมรับว่าตัวเองไม่มีความรู้เรื่องทรัพย์สินพระมหากษัตริย์ และไม่ทราบว่าจำเลยพูดถึงเรื่องการโยกย้ายทรัพย์สินไว้อย่างไร

    พลเรือตรีทองย้อย แสงสินชัย เบิกความว่า พยานรับราชการอยู่ที่กองทัพเรือตั้งแต่ปี 2524 – 2548 และจบการศึกษาเปรียญธรรม 9 ประโยค เกี่ยวกับคดีนี้ พนักงานสอบสวนได้โทรเรียกให้พยานไปให้การที่ สน.ปทุมวัน เกี่ยวกับคำปราศรัยของจำเลย จากนั้นประมาณเดือน ส.ค. 2564 พยานไปพบพนักงานสอบสวน และได้ดูบันทึกคำถอดเทปคำปราศรัย ซึ่งหลังจากอ่านแล้วก็มีความเห็นอยู่ 3-4 ข้อความ ดังนี้

    ข้อความแรก “คุณจุลเจิมจะกล้าพิพากษาไหมว่าในหลวงรัชกาลที่ 10 ไม่เคยโอนทรัพย์สินของสาธารณะไปเป็นของตัวเอง หุ้นไทยพาณิชย์ เป็นต้น” เห็นว่าจำเลยกล่าวว่ารัชกาลที่ 10 โอนเอาทรัพย์สินสาธารณะไปเป็นของส่วนพระองค์ ผู้ฟังจะรู้สึกว่าในหลวงไม่ดี และจำเลยไม่ได้นำหลักฐานมาพิสูจน์ความจริง

    ข้อความที่สอง “นอกจากการตอบโต้อย่างที่ผมพูดเมื่อกี้ ในหลวงท่านยังไม่ได้มีท่าทีที่จะหยุดพฤติการณ์ที่เราเรียกร้องให้ท่านหยุด จะมีการถ่ายโอนทรัพย์สินเดิมเป็นของพวกเราที่ใช้ร่วมกันไปอยู่ในการครอบครองของตัวเอง” เห็นว่าจำเลยกล่าวถึงรัชกาลที่ 10 ว่ายังไม่หยุดยั้งที่จะโอนทรัพย์สินไปเป็นของตน พยานฟังแล้วรู้สึกไม่ดี และเห็นว่าหากจำเลยไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าข้อความที่พูดเป็นความจริง ก็จะทำให้ในหลวงได้รับความเสียหาย

    ข้อความที่สาม “ถ้าบริษัทสยามไบโอไซน์ ไม่ใช่คนที่ถือหุ้นใหญ่ชื่อวชิราลงกรณ ประยุทธ์ จันทร์โอชา จะเอาเงินภาษีเราไปอุดหนุนไหม บริษัทซึ่งมีแต่ขาดทุนไม่ได้มีประสบการณ์ในการผลิตวัคซีน้ลย ทำไมรัฐบาลจึงเอาเงินไปสนับสนุนถึง 600 ล้านบาท ถ้าบริษัทนั้นไม่ใช่ของกษัตริย์ ทำไม่ประยุทธ์ไม่นำวัคซีนที่ดีมาฉีดให้พวกเราทุกคน เหตุผลเดียวก็คือมันกลัววัคซีนของกษัตริย์ขายไม่ได้” อ่านแล้วรู้สึกว่ารัชกาลที่ 10 เป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ เพราะฉะนั้นพล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จึงเอาทรัพย์สินของพวกเราไปอุดหนุนบริษัทนี้ ผู้ฟังจะรู้สึกว่ารัชกาลที่ 10 มายุ่งเกี่ยวกับวัคซีน บริษัทที่ผลิตวัคซีนไม่ดี หาไม่ได้ จึงต้องเอาเงินพวกเราไปอุดหนุน

    ข้อความที่สี่ “เขาใจร้ายพอที่จะดูพวกเราตายข้างถนน เขาโหดเหี้ยมพอ มึงจะตาย ๆ ไป รอวัคซีนพระราชทาน มึงจะตาย ๆ ไป นี่คือความโหดเหี้ยมของเขา” พยานอ่านแล้วรู้สึกว่าเป็นการกล่าวถึงรัชกาลที่ 10 ผู้ฟังจะรู้สึกว่ารัชกาลที่ 10 ไม่เอาวัคซีนมาฉีดให้ประชาชนเพื่อจะดูประชาชนตาย ต้องการที่จะบอกให้รู้ว่าท่านโหดเหี้ยม

    หลังจากที่ได้อ่านข้อความทั้งหมดแล้ว เห็นว่าเป็นพฤติกรรมที่ไม่สมควรที่จะกล่าวถึงในหลวงเช่นนั้น หากจำเลยไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าคำกล่าวนั้นเป็นจริง ความเสียหายก็จะเกิดขึ้นแก่ในหลวง จำเลยมีสิทธิเสรีภาพที่จะพูดได้ แต่ต้องอยู่ในกรอบที่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่พยานเห็นว่าคำกล่าวนั้นไม่ถูกต้องเพราะกฎหมายบัญญัติไว้ไม่ให้ลบหลู่พระบรมเดชานุภาพ

    พลเรือตรีทองย้อยตอบทนายจำเลยถามค้านว่า พยานเคยไปให้การต่อพนักงานสอบสวนในคดีความผิดตามมาตรา 112 มาแล้วหลายคดี โดยพนักงานสอบสวนจะโทรเรียกให้พยานไปให้การ และตามบันทึกคำให้การของพยานเป็นการอธิบายสรุปโดยรวม ไม่ได้มีรายละเอียดว่ามีความผิดตามมาตรา 112 อย่างไร

    ก่อนที่จะไปให้การต่อพนักงานสอบสวนในคดีนี้ พยานไม่มีความรู้เกี่ยวกับกองทรัพย์สินของกษัตริย์ แต่เข้าใจว่าทรัพย์สินน่าจะมีสองส่วน ส่วนหนึ่งเป็นของพระองค์ อีกส่วนหนึ่งเป็นส่วนที่บัญญัติไว้ในกฎหมายว่าเป็นของกษัตริย์ หากมีกษัตริย์ขึ้นครองราชย์ต่อก็จะสามารถใช้ทรัพย์สินส่วนนี้สืบทอดราชบัลลังก์ต่อไปได้ พยานเข้าใจว่าของหลวงคือของที่พระองค์มีสิทธิใช้ได้ในฐานะที่เป็นกษัตริย์ หากในหลวงองค์ต่อมาขึ้นครองราชย์ก็จะสามารถใช้ต่อได้

    พยานไม่ทราบว่าจำเลยพูดถึงเรื่องการแก้กฎหมายที่ทำให้ทรัพย์สินของราชบัลลังก์ไปรวมกับทรัพย์สินส่วนพระองค์ที่เป็นของส่วนตัว และไม่ทราบอีกว่านอกจากนั้นยังบัญญัติให้รัชกาลที่ 10 สามารถใช้ทรัพย์สินดังกล่าวได้ตามพระราชอัธยาศัย สามารถจำหน่ายจ่ายโอนไปให้ผู้ใดก็ได้

    พยานทราบว่า แต่เดิมหุ้นไทยพาณิชย์มีชื่อสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์เป็นเจ้าของ แต่พยานไม่เคยเห็นประกาศเปลี่ยนผู้ถือหุ้นเป็นชื่อรัชกาลที่ 10 มาก่อน พยานเห็นว่าหากมีบทบัญญัติว่าเป็นสิทธิที่กษัตริย์จะทำได้ ก็ไม่เป็นความผิด

    การที่จำเลยเห็นว่ากฎหมายฉบับนี้จะกระทบต่อความมั่นคงยั่งยืนของกษัตริย์ในอนาคต เพราะสามารถให้กษัตริย์องค์ปัจจุบันถ่ายโอนทรัพย์สินไปเป็นของส่วนตัวได้ จะกระทบต่อความยั่งยืนนั้น พยานเห็นด้วยกับสิ่งที่จำเลยพูด แต่หากจะพูดความจริงก็ต้องอยู่ในกรอบที่เหมาะสม ไม่ใช่นำมาพูดต่อสาธารณะ

    พยานเคยได้ยินในหลวงรัชกาลที่ 9 ทรงมีพระราชดำรัสว่า การวิพากษ์วิจารณ์ติติงกษัตริย์สามารถทำได้ หากมีผู้ถูกดำเนินคดีตามมาตรา 112 พระองค์จะเดือดร้อน ทนายจึงถามต่อว่า พระองค์ไม่ได้บอกว่าห้ามวิจารณ์ในที่สาธารณะใช่หรือไม่ พยานตอบว่าแม้จะไม่ได้ห้ามวิจารณ์ต่อสาธารณะ แต่ถ้าหากมีกฎหมายบัญญัติไว้ว่าไม่ให้ดูหมิ่นพระบรมราชานุภาพ ก็ต้องนำมาพิจารณาว่าวิจารณ์เข้าข่ายกฎหมายนั้นหรือไม่

    ทนายถามว่าการพูดความจริงจะเข้าข่ายหรือไม่ พยานตอบว่าจะต้องดูกรอบกฎหมายด้วย แต่ผู้วินิจฉัยจะต้องเป็นนักกฎหมายหรือศาล

    พยานยืนยันตามเอกสารเจ้าของกรรมสิทธิ์ที่ดิน ซึ่งต่อมาถูกเปลี่ยนเป็นชื่อในหลวงรัชกาลที่ 10 และกล่าวเพิ่มเติมว่าแต่กษัตริย์ไม่อาจตกเป็นโจทก์หรือจำเลยได้ เนื่องจากมีบทบัญญัติตามรัฐธรรมนูญมาตรา 6 วรรคสอง แต่พยานไม่ทราบตามที่ถามว่าหลักการฟ้องร้องกษัตริย์ไม่ได้ ตามรัฐธรรมนูญมาตรา 6 วรรคสอง คือควรให้สำนักงานทรัพย์สินมีชื่อเป็นเจ้าของ เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงกษัตริย์ถูกฟ้องร้องหรือเป็นคู่กรณี

    ทนายถามว่า การแก้ไขทรัพย์สินกษัตริย์และสุดท้ายมีการโอนทรัพย์สินในชื่อสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ ไปเป็นชื่อรัชกาลที่ 10 เป็นการกระทำที่ขัดต่อรัฐธรรมนูญ มาตรา 6 วรรคสองหรือไม่ พยานตอบว่าต้องพิจารณาที่ พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ และตอบทนายต่อว่าจำเลยสามารถพูดถึงการแก้ไขกฎหมายที่จะส่งผลกระทบถึงสถาบันกษัตริย์ นั้นทำได้แต่ต้องอยู่ในกรอบกฎหมาย

    พยานตอบที่ถามว่าสถาบันกษัตริย์คือเป็นสถาบันสูงสุดในบ้านเมือง หมายถึงบุคคลในสถาบันกษัตริย์ ไม่เกี่ยวกับข้าราชบริพาร ซึ่งรวมถึงพระบรมวงศานุวงศ์ด้วย และพระบรมวงศานุวงศ์หมายถึงพระบรมวงศ์และพระอนุวงศ์ ซึ่งหม่อมเจ้าจุลเจิม ยุคล ก็ถือว่าเป็นพระอนุวงศ์ด้วย แต่ไม่ขอออกความเห็นว่าหม่อมเจ้าจุลเจิมดำรงตนอยู่เหนือการเมืองหรือไม่

    พยานยืนยันตามคำพูดของจำเลยที่ว่า “สถาบันกษัตริย์ก็ตอบโต้เราอย่างรุนแรงเช่นกัน” ไม่ได้ระบุถึงรายละเอียดหรือยืนยันข้อเท็จจริงว่าตอบโต้เรื่องใด และไม่ทราบว่าจะมีการถ่ายโอนทรัพย์สินของหลวงไปเป็นของส่วนพระองค์มากน้อยเพียงใด และปัจจุบันในหลวงรัชกาลที่ 10 จะหยุดถ่ายโอนแล้วหรือไม่

    ตามข้อความที่สาม ที่จำเลยพูดถึงบริษัทสยามไบโอไซน์ เป็นการพูดถึงการบริหารจัดการวัคซีนของรัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ ที่พยายามหาซีนให้สถาบันกษัตริย์ใช่หรือไม่ พยานตอบว่า ส่วนหนึ่งเป็นเช่นนั้น ทนายถามต่อว่าหากบริษัทสยามไบโอไซน์ ในหลวงไม่ได้เป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ รัฐบาลจะนำเงินไปสนับสนุนบริษัทที่ประกอบกิจการขาดทุนหรือไม่ พยานไม่ขอตอบ แต่พยานเห็นด้วยว่าการที่รัฐบาลนำเงินไปสนับสนุนบริษัทสยามไบโอไซน์ ไม่ได้เป็นไปตามขั้นตอนการจัดซื้อจัดจ้างปกติ

    การที่จำเลยตั้งคำถามว่าเหตุที่รัฐบาลไม่นำเข้าวัคซีน mRNA มาฉีดให้ประชาชน เนื่องจากบริษัทสยามไบโอไซน์ผลิตวัคซีน Astrazeneca อยู่ ถ้านำเข้ามากลัวจะขายวัคซีนไม่ได้ เป็นการตั้งคำถามเกี่ยวกับอุปสงค์อุปทานโดยทั่วไปหรือไม่ พยานตอบว่าสามารถตั้งคำถามได้ แต่ต้องอยู่ในกรอบกฎหมาย

    พยานยืนยันตามที่ถามว่า รัฐบาลควรจะนำเข้าวัคซีนหลากหลายชนิดและบริษัท เพื่อเป็นหลักประกันให้ประชาชนในสถานการณ์โควิด แต่ไม่ทราบว่าที่รัฐบาลประยุทธ์นำเข้าเพียงวัคซีน Sinovac ส่วนอีกตัวรอบริษัทสยามไบโอไซน์ผลิต จะเป็นการผูกขาดวัคซีนโดยบริษัทสยามไบโอไซน์หรือไม่

    ตามข้อความที่สี่ ในส่วนที่ว่า “ประยุทธ์ไม่นำวัคซีนดี ๆ มาฉีดให้พวกเราทุกคนเหตุผลเดียวกันก็คือ มันกลัววัคซีนของกษัตริย์ขายไม่ได้ มีอยู่แค่นี้ เรื่องของเรื่องมันมีอยู่แค่นี้ กับการไม่นำเอาวัคซีนดี ๆ เข้ามาฉีดให้พวกเราทันที เขาใจร้ายพอที่จะดูพวกเราตายข้างถนน เขาโหดเหี้ยมพอ มึงจะตาย ๆ ไป” ในเฉพาะส่วนนี้คำว่า “เขา” หมายถึงรัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ และพยานทราบว่า พล.อ.ประยุทธ์ เคยเป็นทหารเสือราชินี และการที่จำเลยกล่าวว่า พล.อ.ประยุทธ์ มีความแนบแน่นกับสถาบันกษัตริย์ก็เป็นเรื่องปกติ

    ทนายถามว่า ระหว่างจำเลยเอากฎหมายที่รัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ แก้ไขเรื่องทรัพย์สินของสถาบันกษัตริย์มาพูดในที่สาธารณะ กับการที่ พล.อ.ประยุทธ์แก้ไขกฎหมายที่ส่งผลกระทบต่อสถาบันกษัตริย์ การกระทำของใครที่กระทบต่อสถาบันกษัตริย์มากกว่า พยานไม่มีความเห็น

    แม้พยานเห็นว่าข้อความทั้งสี่ จำเลยไม่ควรกล่าวเช่นนั้น แต่ข้อความจะเข้าข่ายตามมาตรา 112 หรือไม่ พยานไม่ใช่นักกฎหมาย ข้อความที่จำเลยพูด พยานเห็นว่าเป็นข้อความที่ควรรับฟัง และเห็นด้วยว่าเป็นหน้าที่ของปวงชนชาวไทยตามรัฐธรรมนูญมาตรา 50 อนุ 2 ที่มีหน้าที่รักษาปกป้องทรัพย์สาธารณสมบัติของแผ่นดิน แต่ต้องแสดงออกอย่างเหมาะสม

    ตอบอัยการถามติงว่า จากที่พยานตอบทนายจำเลยว่า ‘เขา’ หมายถึง รัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ แต่พยานตอบอัยการว่า ‘เขา’ คือรัชกาลที่ 10 พยานจึงขอตอบว่า ‘เขา’ หมายถึงทั้งสองแบบ แต่ที่ชัดที่สุดคือหมายถึงรัชกาลที่ 10 เพราะว่าเอาไปเกี่ยวข้องกับทรัพย์สินส่วนพระองค์ และมีการพูดถึงรัชกาลที่ 10 มีการโอนทรัพย์สินสาธารณะไปเป็นของส่วนพระองค์

    ตามบันทึกคำถอดเทปปราศรัยทั้งสี่ข้อความที่พยานให้ความเห็น ไม่มีการใช้คำว่าสถาบันกษัตริย์ แต่จะใช้คำว่า ในหลวงรัชกาลที่ 10 วชิราลงกรณ์​ และกษัตริย์ และข้อความที่จำเลยกล่าว การแสดงความเห็นติชมเป็นเรื่องที่ควรรับฟัง แต่ขอยืนยันว่าจำเลยแสดงออกไม่เหมาะสม การกล่าวถึงสถาบันกษัตริย์ไม่ควรใช้คำหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ

    ++“กันตเมธส์” ทนายความฝ่ายโจทก์ ยอมรับว่าการเปลี่ยนแปลงตาม พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ถ้าหากรัชกาลที่ 10 ทำพินัยกรรมให้บุคคลอื่นนอกจากราชวงศ์ก็รับไม่ได้

    กันตเมธส์ จโนภาส ทนายความ จบการศึกษาระดับการปริญญาโท สาขากฎหมายมหาชน คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ

    กันตเมธส์เบิกความว่า เกี่ยวกับคดีนี้ พนักงานสอบสวน สน.ปทุมวัน ได้โทรมาขอให้พยานไปให้การเกี่ยวกับการปราศรัยของกลุ่มผู้ชุมนุม และต่อมาก็ได้ไปพบพนักงานสอบสวน จึงทราบว่าเป็นเรื่องที่กลุ่มผู้ชุมนุมพูดถึงสถาบันกษัตริย์ แล้วให้พยานดูบันทึกถอดเทปคำปราศรัยของจำเลย หลังพยานได้อ่านทั้งหมดแล้วและจับประเด็นได้ 4 ข้อความ

    ข้อความที่หนึ่ง พยานอ่านแล้วเข้าใจว่า เป็นการพูดถึงรัชกาลที่ 10 ว่าอยู่เหนือประชาชน ไม่สามารถที่จะวิพากษ์วิจารณ์ได้ เป็นคำพูดที่จาบจ้วงสถาบันกษัตริย์ว่าควรอยู่ในระดับเดียวกันกับประชาชนทั่วไป ซึ่งเป็นสิ่งที่มิบังควร กษัตริย์ทรงอยู่ในตำแหน่งที่มิควรผู้ใดจะละเมิดหรือจาบจ้วงมิได้

    ข้อความที่สอง พยานอ่านแล้วเข้าใจว่า ผู้พูดกล่าวหากษัตริย์ว่ามีการเอาสมบัติของแผ่นดินของส่วนรวมไปเป็นของตนเอง ซึ่งเป็นการพูดลอย ๆ ทำให้สถาบันกษัตริย์และรัชกาลที่ 10 ทรงเสื่อมเสียพระเกียรติ และทำให้ประชาชนที่ได้รับฟังดูหมิ่นเกลียดชัง

    ข้อความที่สาม พยานเข้าใจว่า ผู้พูดต้องการสื่อให้ประชาชนทั่วไปเข้าใจว่ารัชกาลที่ 10 โอนทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ไปเป็นของตนเอง เป็นการใส่ร้ายรัชกาลที่ 10 ให้ประชาชนทั่วไปรู้สึกดูหมิ่นเกลียดชัง

    ข้อความที่สี่ พยานอ่านแล้วเข้าใจว่า ผู้พูดต้องการสื่อให้ประชาชนทั่วไปเข้าใจว่ารัชกาลที่ 10 เป็นคนสั่งให้ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เอาเงินของรัฐบาลมาอุดหนุนในการซื้อวัคซีนของบริษัทซึ่งมีในหลวงรัชกาลที่ 10 เป็นผู้ถือหุ้นอยู่ เป็นการใส่ร้ายว่าให้มีการซื้อวัคซีนแค่เพียงจากบริษัทนี้เท่านั้น ซึ่งความเป็นจริงแล้วในขณะนั้นมีการนำวัคซีนยี่ห้อและของบริษัทอื่นเข้ามาด้วย คำพูดดังกล่าวทำให้ประชาชนทั่วไปรู้สึกดูหมิ่นเกลียดชังว่าใช้อำนาจที่มิควร

    คำพูดดังกล่าวกล่าวถึงรัชกาลที่ 10 เพราะมีคำว่าวชิราลงกรณ์อยู่ด้วย ซึ่งคนทั่วไปที่ได้ยินชื่อดังกล่าวก็จะรู้ทันทีว่าหมายถึงรัชกาลที่ 10 อีกทั้งพยานเคยได้ยินชื่อจำเลยจากสื่อมวลชนเกี่ยวกับการชุมนุม การเรียกร้องปฏิรูปสถาบัน ปฏิรูปรัฐธรรมนูญ และการแก้ไขมาตรา 112 ให้มีความเท่าเทียมเสมอภาคกันกับบุคคลทั่วไป แต่ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัว

    ในการถามค้าน จำเลยได้เป็นผู้ถามค้านด้วยตนเอง พยานเบิกความว่าได้ไปให้การในฐานะนักกฎหมาย แต่ไม่ได้มีการนำหลักฐานไปเสนอต่อพนักงานสอบสวน พยานจำไม่ได้ว่ามาตรา 112 จะมีการแก้ไขครั้งล่าสุดและโดยใคร และไม่ทราบว่ารัฐธรรมนูญ มาตรา 6 ถูกนำเค้าโครงมาจากประเทศใด อีกทั้งยังไม่ทราบเกี่ยวกับ พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2560 และ 2561

    เรื่องการนำเข้าวัคซีน พยานไม่มีหลักฐานการนำเข้าวัคซีนมาเสนอต่อพนักงานสอบสวน แต่ทราบจากสื่อมวลชนว่าวัคซีนยี่ห้ออื่นโดยเฉพาะ Pfizer ประเทศไทยต้องไปต่อคิวจากประเทศอื่นทั่วโลก ไม่สามารถนำเข้าได้ในช่วงเวลานั้น พยานเคยสงสัยว่าทำไมประเทศไทยไม่ไปต่อคิวซื้อวัคซีน Pfizer และ Moderna แต่ไม่ได้หาคำตอบ

    ในช่วงที่พยานไปให้การก็เชื่อว่ารัฐบาลบริหารจัดการวัคซีนได้ดีแล้ว และพยานติดตามข่าวเกี่ยวกับโควิดพอสมควร และทราบจากสื่อมวลชนในช่วงเกิดเหตุว่ามีประชาชนตาย มีผู้ติดเชื้อรายวัน และหลังจากที่มีการรับวัคซีน ยอดผู้ติดเชื้อและผู้ตายก็ลดจำนวนลงเรื่อย ๆ แต่พยานไม่เคยได้ยินข่าวเกี่ยวกับกลุ่มหมอไม่ทนที่ออกมาเรียกร้องให้นำเข้าวัคซีนเชื้อเป็น พยานกล่าวอีกว่าในช่วงเกิดเหตุประชาชนก็แฮปปี้กับการบริหารจัดการวัคซีน

    จำเลยถามพยานว่า การนำภาษีของประชาชนไปอุดหนุนบริษัทเอกชนโดยไม่ผ่านการประมูล ประชาชนไม่มีสิทธิ์วิพากษ์วิจารณ์ใช่หรือไม่ พยานตอบว่าใช่ หากเห็นว่าเป็นความผิดและมีตัวสัญญาเป็นหลักฐานอยู่ในมือ ก็ควรไปดำเนินคดีตามกฎหมาย ไม่ควรนำมาสู่สาธารณะ กษัตริย์อยู่ภายใต้กฎหมายรัฐธรรมนูญมีสิทธิจะถูกดำเนินคดีได้ แต่ต้องเป็นไปตามกฎหมาย พยานจบทางด้านกฎหมายมหาชน พยานมีความเชี่ยวชาญและมั่นใจในเรื่องนี้

    พยานทราบตามสื่อมวลชนว่าบริษัทสยามไบโอไซน์ เป็นบริษัทที่ขาดทุนมาโดยตลอด แต่เรื่องจริงจะเป็นอย่างไรก็ไม่ทราบ จำเลยถามพยานต่อว่า ประหลาดหรือไม่ที่ตัดสินใจเอาเงินภาษี 600 ล้านบาท ไปจ่ายให้บริษัทที่ขาดทุนมาตลอด พยานตอบว่า เชื่อว่าในสถานการณ์เช่นนั้นรัฐบาลคงเล็งเห็นและนำวัคซีนที่สามารถเข้ามาได้เร็วที่สุด และเป็นวัคซีนถูกรับรองจากองค์การอนามัยโลก

    จำเลยกล่าวว่า การที่รัฐเอาเงิน 600 ล้านบาท สนับสนุนบริษัทสยามไบโอไซน์ ไม่ใช่เป็นการจ้างผลิต แต่เป็นการสนับสนุนทุนวิจัยเพื่อการผลิต ถ้าผลิตเสร็จไม่จำเป็นจะต้องส่งมอบให้คนไทยก่อน พยานทราบหรือไม่ พยานตอบว่าไม่เคยเห็นสัญญาจึงไม่สามารถตอบได้ แต่ถ้าหากข้อเท็จจริงเป็นเช่นนั้นก็แย่

    จำเลยถามพยานว่า การชุมนุมของจำเลยกับพวกในการเรียกร้องวัคซีน mRNA จนรัฐบาลนำเข้าวัคซีน mRNA มาฉีดให้กับพี่น้องชาวไทย การถูกดำเนินคดีและการติดคุกแบบนี้คุ้มหรือไม่ พยานตอบว่า วัคซีนที่นำเข้ามาก็เป็นไปตามคิวที่ได้เบิกความไปตั้งแต่ต้น รวมถึงได้รับบริจาคมาจากต่างประเทศ

    จำเลยถามพยานว่า หากจำเลยไม่ปราศรัยอย่างตรงมา ว่าที่นำเข้าวัคซีนช้าเพราะเกรงใจบริษัทที่ถือหุ้นโดยรัชกาลที่ 10 พยานตอบว่าในส่วนตัวไม่สามารถตอบได้เนื่องจากไม่ใช่รัฐบาล หากนำวัคซีน Pfizer และ Moderna มาช้า พยานไม่ทราบประชาชนอาจจะตายเพิ่มขึ้นอีกหรือไม่ เนื่องจากไม่ได้มีวุฒิทางการแพทย์

    จำเลยถามพยานว่า หลังจากที่มีการนำเข้าวัคซีน Pfizer และ Moderna แล้วใช้ได้ผล และต่อมา Astrazeneca ผลิตเสร็จ ซึ่งเลยเวลาไปแล้ว โดยเอาวัคซีนมาฉีดไขว้กันเพื่อให้ขายออกหรือไม่ พยานตอบว่าการฉีดไขว้กันจริงแต่จะเป็นไปเพราะเหตุใดก็ไม่ทราบ

    ตามบันทึกถอดเทปคำปราศรัยว่า รัฐบาลนำเงิน 600 ล้านมาสนับสนุนเป็นงบประมาณที่บริษัทที่มีในหลวงรัชกาลที่ 10 ถือหุ้นอยู่ ในคำพูดดังกล่าวไม่มีคำพูดว่าในหลวงรัชกาลที่ 10 สั่ง แต่พยานเข้าใจได้ว่าเป็นแบบนั้น

    ขณะที่พยานไปให้การต่อพนักงานสอบสวน มีการนำเข้าวัคซีนอื่นอยู่แล้ว แต่พยานไม่ได้นำหลักฐานการนำเข้าวัคซีนอื่นมาแสดงต่อพนักงานสอบสวน

    พยานเคยได้ยินเรื่องวัคซีนพระราชทาน ซึ่งจะมี 2 ชนิด คือวัคซีน Astrazeneca ของบริษัทสยามไบโอไซน์ และวัคซีนซิโนฟาร์มของสถาบันวิจัยจุฬาภรณ์ จำเลยถามพยานว่าการที่รัฐบาลนำเงินไปสนับสนุนบริษัทซึ่งไม่ใช่ของรัฐบาล เป็นเรื่องที่เหมาะสมหรือไม่ พยานตอบว่าไม่เคยเห็นสัญญาของทั้งสองหน่วยงาน จึงไม่สามารถตอบได้ แต่พยานเห็นด้วยกับจำเลยว่าในวิกฤตโควิดครั้งนี้ รัฐบาลควรคำนึงถึงประสิทธิผลมากกว่าการเอาใจสถาบันกษัตริย์

    พยานทราบว่ามีการประกาศ พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2560 และ 2561 แต่ไม่ทราบในรายละเอียด ทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์เป็นทรัพย์สินของราชบัลลังก์ จำเลยถามว่าหุ้นธนาคารไทยพาณิชย์ได้มีการเปลี่ยนชื่อเจ้าของเป็นรัชกาลที่ 10 หากมีการตกทอด จะมีการตกทอดทางมรดกใช่หรือไม่ พยานเบิกความว่า ต้องเป็นไปตามกฎหมายทั้งมรดกและครอบครัว

    จำเลยถามต่อว่า การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวนั้นเป็นอันตรายต่อราชบัลลังก์หรือไม่ พยานตอบว่าหากการเปลี่ยนแปลงเป็นไปตามกฎหมายก็สามารถทำได้ และตอบจำเลยต่อว่าถ้าหากรัชกาลที่ 10 ทำพินัยกรรมยกทรัพย์ให้บุคคลอื่นนอกจากราชวงศ์ ก็รับไม่ได้

    พยานเห็นด้วยว่าจำเลยสามารถพูดถึงการโอนทรัพย์สินของกษัตริย์จากของราชบัลลังก์เป็นของส่วนตัว แต่จะต้องอยู่ในกรอบกฎหมาย จำเลยจึงถามต่อว่าการที่จำเลยออกมาพูดและถูกดำเนินคดีติดคุกเป็นเรื่องที่คุ้มหรือไม่ พยานตอบว่า ถ้าออกมาพูดต่อสาธารณะก็ต้องเป็นไปตามกรอบกฎหมาย ส่วนจะคุ้มหรือไม่ เจ้าตัวสามารถตอบได้ดียิ่งกว่าพยาน

    จำเลยถามว่า ทั้งที่รู้ความจริงว่าเรื่องนี้เป็นอย่างไร ตัวพยานจะไม่ออกมาพูดใช่หรือไม่ พยานตอบว่าสามารถดำเนินการได้ตามกฎหมาย และหากทางราชการจดนิติกรรมต่าง ๆ ให้ได้ ตัวพยานเองก็เชื่อว่าเป็นไปตามกฎหมาย ไม่มีเหตุผลที่พยานจะต้องออกมาวิพากษ์วิจารณ์ จำเลยถามพยานว่า ระหว่างชอบกฎหมายบ้านเมืองกับชอบธรรมพยานเลือกอะไร พยานตอบว่าต้องดูเป็นกรณี แต่โดยทั่วไปจะต้องไปด้วยกันทั้งสองอย่าง

    จำเลยถามว่า การนำของราชบัลลังก์นำของสาธารณะมาเป็นของตนเองเป็นเรื่องที่ชอบธรรมหรือไม่ พยานตอบว่า ถ้าสามารถจดนิติกรรมโดยเจ้าพนักงานได้ก็ถือว่าเป็นไปตามกฎหมาย จะชอบธรรมหรือไม่แต่ก็เป็นไปตามกฎหมาย

    พยานทราบว่า พระบรมรูปทรงม้ามีการล้อมรั้วเป็นเขตพระราชฐานและมีเจ้าหน้าที่เฝ้า แต่ก็ยังคงเปิดให้ประชาชนทั่วไปเข้าไปสักการะ รัฐสภามีการย้ายจากสถานที่เก่าไปสถานที่ใหม่ และได้ยินข่าวว่าหมุดคณะราษฎรหายไป แต่ไม่ทราบว่าค่ายพหลพลหเสนา และค่ายจอมพล ป.พิบูลสงคราม ที่จังหวัดลพบุรี มีการเปลี่ยนชื่อเป็นค่ายภูมิพลและค่ายสิริกิติ์

    พยานทราบว่าในปี 2563 มีการเรียกร้องให้รัชกาลที่ 10 กลับจากประเทศเยอรมันมาอยู่ประเทศไทย ซึ่งพยานก็อยากให้ในหลวงกลับมาประทับที่ประเทศไทย แต่ก็ต้องเป็นไปตามพระราชหฤทัยของพระองค์ท่านเอง ทั้งนี้พยานตอบว่าไม่ทราบว่าค่าเดินทาง ค่าที่พัก และค่าใช้จ่ายในการไปประเทศเยอรมันจะใช้เงินส่วนใด

    จำเลยถามว่าในวันที่พยานไปให้การต่อพนักงานสอบสวน พยานพูดลอย ๆ ใช่หรือไม่ พยานตอบว่าตนตอบไปตามบันทึกคำถอดเทปปราศรัยของจำเลยเท่านั้น จำเลยถามต่อว่าการเอาทรัพย์สินสาธารณะมาเป็นของตนเองเป็นเรื่องที่ดีหรือไม่ พยานตอบว่าไม่สามารถทำได้ แต่ถ้าทำก็ต้องว่ากันตามกฎหมาย ถ้าหากเห็นว่าในหลวงทำผิดก็ให้ไปฟ้องตามกฎหมาย

    พยานตอบที่จำเลยถามว่า หลังจากในหลวงกลับมาประเทศไทย จะเห็นมีคนเสื้อเหลืองจำนวนมากมารับเสด็จ แต่จะมีการนำมาหรือไม่ก็ไม่ทราบ แต่ทุกที่ที่พระองค์เสด็จก็มีคนมาเฝ้ารับเสด็จทุกที่ และไม่เคยได้ยินข่าวที่ในหลวงทรงชื่นชมพูดว่า กล้ามาก เก่งมาก ขอบใจ และเพิ่งจะมาเห็นวันนี้ ผู้ชายที่ในหลวงชื่นชมเป็นคนที่ออกมาต่อต้านเยาวชนคนรุ่นใหม่หรือไม่ พยานไม่ทราบ

    พยานทราบว่า กษัตริย์ที่เป็นประมุขของรัฐจะต้องเป็นกลางทางการเมือง และพยานเคยได้ยินข่าวว่า พล.อ.ประยุทธ์ ได้ออกมาพูดว่าในหลวงทรงมีเมตตาไม่ให้ใช้มาตรา 112 และเคยได้ยินข่าวว่า พล.อ.ประยุทธ์ ถวายสัตย์ไม่ครบ ตกประโยคสำคัญไปว่า การรักษาไว้ซึ่งรัฐธรรมนูญและระบบประชาธิปไตย มีคนออกมาวิพากษ์วิจารณ์กันพอสมควร และต่อมา พล.อ.ประยุทธ์นำภาพถ่ายลายพระหัตถ์ที่ให้กำลังใจออกมาโชว์สื่อ พยานไม่ทราบการกระทำของ พล.อ.ประยุทธ์ จะเกี่ยวข้องกับการถวายสัตย์ไม่ครบหรือไม่ แต่เท่าที่จำได้จะไม่มีนายกฯ คนใดทำเช่นนี้ อีกทั้งพยานทราบข่าวว่า พล.อ.ประยุทธ์ เป็นทหารเสือราชินี และทหารราชองครักษ์มาก่อน ปัจจุบัน พล.อ.ประยุทธ์ เป็นองคมนตรี และจากสิ่งที่ปรากฏ รัชกาลที่ 9 และ 10 ก็คงไว้พระราชหฤทัย

    พยานเคยติดตามการปราศรัยของจำเลย บางเรื่องก็ชื่นชมและเห็นด้วย บางเรื่องก็ไม่เห็นด้วย เรื่องที่ชื่นชมและเห็นด้วยคือเรื่องที่เสียสละตนเองออกมาเรียกร้องชุมนุมขับไล่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ให้ออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรี ที่ได้อำนาจมาจากการรัฐประหาร

    กันตเมธส์ตอบอัยการถามติงว่า พนักงานสอบสวนให้พยานไปให้การในประเด็นเรื่องคำพูดของจำเลยที่พูดปราศรัยในวันที่ 3 ส.ค. 2564 เท่านั้น และคำปราศรัยของจำเลยจาบจ้วงเกินเลยกว่าจะทำได้ตามกฎหมาย พยานได้มาให้การต่อพนักงานสอบสวน โดยจะดูจากบันทึกถอดเทปคำปราศรัยและความเห็นทางกฎหมายเท่าที่พยานทราบ

    (อ้างอิง: คำให้การพยานโจทก์ ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 และ https://tlhr2014.com/archives/66499)
  • ++ผู้ประสานงาน ศปปส. ยอมรับว่ากลุ่มของพยานมีหน้าที่ไปแจ้งความกับนักกิจกรรมที่เคลื่อนไหวทางการเมือง และปฏิรูปสถาบันกษัตริย์

    ระพีพงษ์ ชัยยารัตน์ อาชีพรับจ้าง จบการศึกษาระดับปริญญาตรี สถาบันราชมงคลวิทยาเขตเพาะช่าง กรุงเทพฯ

    ระพีพงษ์เบิกความว่า เกี่ยวกับคดีนี้ ในวันเกิดเหตุพยานไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ แต่ได้ดูไลฟ์สดจากยูทูปที่เรียกตนเองว่าฝั่งประชาธิปไตย ต่อมาวันที่ 10 ก.ย.​ 2564 พนักงานสอบสวน สน.ปทุมวัน ได้เรียกพยานมาดูคลิปวิดีโอและบันทึกบันทึกถอดเทปคำปราศรัยของจำเลย พยานเห็นว่าบางข้อความอาจเข้าข่ายตามมาตรา 112 มีลักษณะโจมตีใส่ร้ายสถาบันกษัตริย์

    คำปราศรัยของจำเลยว่า “เราพูดถึงการโอนงบประมาณของรัฐไปให้สถาบันกษัตริย์อย่างล้นหลามและใช้อย่างเหลือเฟือ เราพูดถึงกษัตริย์โอนเอาทรัพย์สินของหลวงไปเป็นของตน” ทำให้พยานเข้าใจว่า รัชกาลที่ 10 นำงบประมาณแผ่นดินไปใช้ส่วนตัว ทำให้คิดว่า การที่พูดว่าเอาภาษีของพวกเราไปใช้อย่างฟุ่มเฟือย จะทำให้เสื่อมเสียเกียรติยศและประชาชนเกลียดชัง

    คำปราศรัยของจำเลยว่า “ในหลวงรัชกาลที่ 10 ไม่เคยโอนเอาทรัพย์สินของสาธารณะไปเป็นของตนเอง หุ้นไทยพาณิชย์ เป็นต้น” พยานเข้าใจว่าเหมือนเป็นการแซะสถาบันกษัตริย์ว่าไม่เคยโอนเอาทรัพย์สินไปเป็นของตนเองใช่ไหม ข้อความนี้ทำให้ผู้ฟังอาจจะสับสนในข้อมูลได้ ว่ามีการโอนหรือไม่โอนกันอย่างไร ทำให้เสื่อมเสียพระเกียรติ

    คำปราศรัยของจำเลยว่า “ผมยกตัวอย่างง่าย ๆ ตามพระบรมรูปทรงม้่ หลายคนที่รักศรัทธาก็ไปกราบไหว้ ไปทำกิจกรรม ไปชุมนุมตอนนี้ ในหลวงรัชกาลที่ 10 ล้อมรั้วเป็นของตนเองแล้ว ไม่มีใครเถียงว่ามันเป็นทรัพย์สินของสถาบันพระมหากษัตริย์ แต่มันเป็นของประชาชนที่ใช้ร่วมกัน มันเป็นของสาธารณะ ไม่ใช่ของผู้ใดผู้หนึ่ง ไม่รวมถึงรัฐสภาเดิม สวนสัตว์ หรือแม้แต่สนามม้านางเลิ้ง ตอนนี้ก็ปรับปรุงไปเป็นของตนเอง” อ่านแล้วทำให้เชื่อได้ว่า รัชกาลที่ 10 เบียดบังเอาที่สาธารณะประโยชน์ไปเป็นของตนเอง ทำให้คนฟังเข้าใจและเชื่อตามนี้

    พยานขอโต้แย้งในประเด็นแรกเรื่องสนามม้านางเลิ้ง สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล ได้โพสต์เฟซบุ๊กส่วนตัวว่ารัชกาลที่ 10 นำไปเป็นของตนเอง โดยจะสร้างคอมเพล็กซ์ แต่สิ่งต่อมาที่ประชาชนเห็นคือการนำสนามม้านางเลิ้งไปทำเป็นสวนสาธารณะให้ประโยชน์แก่ประชาชนในกรุงเทพฯ

    ในส่วนสวนสัตว์เขาดินหรือสวนสัตว์ดุสิต ก็มีเฟคนิวส์ว่ารัชกาลที่ 10 ยึดไปเป็นของตนเอง แต่ความจริงแล้วท่านทรงสร้างโรงพยาบาลให้แก่ประชาชน และลานพระบรมรูปทรงม้า ประชาชนยังสามารถเข้าไปกราบไหว้ได้ แต่ที่มีการล้อมรั้วเพราะมีม็อบที่จะไปคุกคาม ซึ่งจากข้อความที่เบิกความมาข้างต้น จำเลยหมายถึงรัชกาลที่ 10 เพราะมีการเอ่ยพระนาม

    ตอบทนายจำเลยถามค้าน พยานเบิกความว่า พนักงานสอบสวน สน.ปทุมวัน ได้โทรเรียกพยานไปให้การ โดยไม่ได้มีหมายเรียกเป็นหนังสือ เนื่องจากพยานเป็นสมาชิกกลุ่มศูนย์รวมประชาชนปกป้องสถาบัน (ศปปส.) และกลุ่ม ศปปส. จะไปกล่าวโทษร้องทุกข์เกี่ยวกับมาตรา 112 ในทุกท้องที่ที่มีม็อบจาบจ้วงสถาบันกษัตริย์ ไม่แปลกที่พนักงานสอบสวนจะมีเบอร์โทรของสมาชิกกลุ่ม ศปปส.

    หลังจากที่ให้พยานดูรายชื่อบัญชีพยานโจทก์และถามว่ารู้จักใครบ้าง จะมีรายชื่อบุคคลใดอยู่ในกลุ่ม ศปปส. หรือกลุ่มปกป้องสถาบันบ้างหรือไม่ พยานไม่ขอตอบ ทนายถามหลายครั้ง ทุกครั้งพยานจะไม่ขอตอบ

    พยานมาให้การต่อพนักงานสอบสวนในฐานะที่เป็นประชาชน ไม่ได้มีสาเหตุโกรธเคืองกันส่วนตัว และตอบทนายต่อว่า คดีมาตรา 112 ก็ไม่ใช่คดีทางการเมือง และที่จริงแล้วก็เป็นคดีเกี่ยวกับความมั่นคง อย่านำไปเหมารวมเป็นคดีทางการเมือง ในความคิดเห็นทางการเมืองเราไม่เห็นต่างกันมาก แต่จำเลยมีความคิดที่เป็นปฏิปักษ์ต่อสถาบันกษัตริย์ ซึ่งพยานเข้าใจว่าจำเลยอยู่ในกลุ่ม “สามนิ้วสามกีบ และกลุ่มล้มเจ้า”

    พยานไม่ได้ให้ความเห็นด้วยความคิดที่ว่าจำเลยเป็น “คนล้มเจ้า” เนื่องจากคดีที่จำเลยเคยว่าความและพยานเป็นผู้กล่าวโทษ บางคดียังยกฟ้อง และในบางข้อความและบางความเห็น พยานก็ยังเห็นค้านจากอัยการ พยานให้การโดยสุจริต ไม่มีอคติ

    พยานตอบทนายว่าไม่ได้เป็นคนนิยมความรุนแรง แต่ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ ซึ่งกลุ่ม ศปปส. เป็นเช่นนั้น ทนายจึงให้พยานดูภาพถ่ายที่สายน้ำถูกกลุ่ม ศปปส. ทำร้ายร่างกายชกหน้าที่สนามหลวงจนเลือดอาบ พยานได้อธิบายว่าก่อนวันดังกล่าว ศปปส. ได้ประกาศเชิญชวนรับเสด็จ ก่อนที่จะเสด็จ สายน้ำได้เดินเข้าไปในเส้นทางขบวนเสด็จโดยไม่ผ่านจุดคัดกรอง ทำให้ต้องสกัดกั้นเพื่อไม่ให้ไปขวางขบวนเสด็จ จึงเกิดการชกต่อยกัน ซึ่งศาลได้มีคำพิพากษาแล้ว

    พยานยืนยันตามข่าวอานนท์ กลิ่นแก้ว โพสต์ไลฟ์สดขู่เอาชีวิตนักกิจกรรมประชาชนถ้าไม่ยอมรับกระบวนการศาล และกล่าวว่าเป็นข่าวของประชาไท ซึ่งสำนักข่าวนี้จะลงข่าวบิดเบือนกลุ่ม ศปปส. มาตลอด ต่อมาทนายให้พยานดูข่าวที่มีการทำร้ายคนเห็นต่าง พยานกล่าวว่าไม่ใช่การกระทำของกลุ่มตน เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดที่หน้าหอศิลป์ ถึงแม้ว่ากลุ่ม ศปปส. จะไปที่หน้าหอศิลป์ด้วยก็จะใส่เสื้อสัญลักษณ์ของกลุ่ม

    ในวันที่ 15 ต.ค. 2566 เหตุการณ์ที่หน้าศาลอาญา จะมีภาพและวิดีโอของพยานถือท่อนเหล็กปรากฏอยู่ แต่พยานไม่ได้ฟาดโดนใคร หากฟาดโดนใครในวันนั้นจะต้องมีคนไปแจ้งความดำเนินคดีแล้ว และกล่าวว่าทนายส่งเหตุการณ์ต่อศาลในวันนั้นไม่ครบ ซึ่งมีเหตุการณ์ก่อนหน้าประมาณ 3 ชั่วโมง

    ก่อนที่จะไปให้การ พยานไม่ทราบและไม่เคยเห็นเกี่ยวกับ พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ มาก่อน ทนายถามต่อว่าในการที่จำเลยพูดเรื่องการโอนทรัพย์สิน ก็เป็นการที่จำเลยเอาสิ่งที่ พล.อ.ประยุทธ์ ออกกฎหมายฉบับนี้มาพูด ถ้าการโอนทรัพย์สินเป็นไปตามกฎหมาย ก็ไม่เป็นความเท็จใช่หรือไม่ พยานไม่ขอตอบ

    พยานไม่ทราบว่าจะมีการโอนทรัพย์สินไปกันจริงตามที่จำเลยพูดหรือไม่ ทนายถามว่าหากรู้ว่ามีการโอนไปจริงตามที่จำเลยพูด ความเห็นของพยานจะเปลี่ยนไปหรือไม่ พยานไม่ขอตอบ ทนายจึงถามต่อว่าข้อความที่จำเลยพูดไม่มีส่วนใดที่เป็นเท็จใช่หรือไม่ พยานไม่ขอตอบ

    พยานกล่าวว่าสนามม้านางเลิ้งนำไปเป็นสวนสาธารณะ ประชาชนยังใช้ร่วมกันได้ สวนสัตว์ดุสิตก็ถูกสร้างเป็นโรงพยาบาล ประชาชนก็สามารถเข้าไปรักษาได้ ทนายถามว่าการเป็นที่สาธารณะและโรงพยาบาล ประชาชนจะใช้ร่วมกันหรือไม่ และที่ประชาชนใช้ร่วมกันได้ไม่จำเป็นต้องที่สาธารณะเสมอไปหรือไม่ พยานไม่ขอตอบ

    พยานกล่าวว่าตนเป็นประชาชนคนไทย และทำตามรัฐธรรมนูญมาตรา 50 อนุ 2 มีหน้าที่ดูแลรักษาสาธารณสมบัติของแผ่นดินและของชาติ

    ทนายกล่าวว่าจำเลยพูดด้วยความเป็นห่วงต่อสาธารณสมบัติของแผ่นดิน ที่ พล.อ.ประยุทธ์ ออกกฎหมายทำให้สาธารณสมบัติของแผ่นดินไปเป็นของส่วนพระองค์ และถามว่าพยานเป็นห่วงและได้ตรวจสอบข้อเท็จจริงเพื่อดูแลสาธารณสมบัติส่วนนี้หรือไม่ พยานตอบว่าหากจำเลยก็ต้องไปตรวจสอบที่รัฐบาล ไม่ใช่มาตรวจสอบสถาบันกษัตริย์ ทนายจึงถามต่อว่า กฎหมายที่ให้โอนทรัพย์สินสาธารณสมบัติของแผ่นดินไปเป็นของส่วนพระองค์ ส่งกระทบต่อกษัตริย์มากกว่าคนที่ออกมาพูดใช่หรือไม่ พยานไม่ขอตอบ

    ตามที่จำเลยพูดว่ามีการโอนงบประมาณของรัฐไปให้สถาบันกษัตริย์อย่างล้นหลาม พยานไม่ทราบว่าในแต่ละปีรัฐบาลจะให้งบประมาณเท่าใด หรือจะมากกว่างบบริหารจัดการวัคซีนในช่วงโควิดหรือไม่

    ทนายถามว่า ในฐานะพยานเป็นผู้ปกป้องสถาบัน ในสมัยรัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ จะออกกฎหมายที่กระทบต่อสถาบันกี่ฉบับ ก็จะมีหน้าที่ไปตรวจสอบด้วยหรือไม่ พยานตอบว่าไม่ใช่หน้าที่ในการตรวจสอบทุกมาตรา ตามรัฐธรรมนูญไม่ได้กำหนดว่าประชาชนจะต้องทำตามรัฐธรรมนูญมาตรา 50 อนุ 2 ประชาชนจะอยู่เฉย ๆ ก็ได้ ก็จะไม่ถูกจับ ทนายจึงถามว่าหากมีคนออกมาพูดด้วยข้อเท็จจริงจะถูกจับหรือไม่ พยานไม่ขอตอบ

    ทนายถามว่า หากมีคนตรวจสอบว่ามีกฎหมายกระทบต่อสถาบันกษัตริย์และออกมาพูดเพื่อให้มีการแก้ไขให้กลับไปเป็นเหมือนเดิมในโบราณราชประเพณี เป็นเรื่องที่จะควรทำได้หรือไม่ พยานไม่ขอตอบ เพราะไม่รู้กฎหมาย แต่ถ้าหากรู้ก็เป็นเรื่องของอนาคต ไม่ขอตอบ

    ทนายถามเกี่ยวกับ พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2560 มาตรา 10 วรรคสอง บัญญัติว่า ให้ทรัพย์สินส่วนสาธารณสมบัติของแผ่นดินและทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ตามพระราชบัญญัติจัดระเบียบทรัพย์สินฝ่ายพระมหากษัตริย์ พ.ศ. 2479 และที่แก้ไขเพิ่มเติมที่มีอยู่ ก่อนวันที่พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับให้เป็นทรัพย์สินส่วนกษัตริย์ฯ ตามพระราชบัญญัตินี้

    และในมาตรา 6 บัญญัติว่า การจัดการ การดูแลรักษา การจัดหาผลประโยชน์ และการดำเนินการอื่นใดอันเกี่ยวกับทรัพย์สินฝ่ายกษัตริย์ฯ ให้เป็นไปตามราชอัธยาศัย กฎหมายเขียนไว้แบบนี้ใช่หรือไม่ พยานตอบว่าเขียนไว้ตามนั้น แต่ไม่ขอตอบเพราะไม่รู้ อ่านแล้วยังไม่เข้าใจ จะต้องศึกษาก่อน

    เจ้าพนักงานตำรวจให้พยานอ่านบันทึกถอดเทปคำปราศรัย แล้วให้พยานให้ความเห็นใน 3 ข้อความที่พยานติดใจ ส่วนเนื้อหาอื่นพยานไม่ติดใจ และตอบทนายอีกว่าเคยไปแจ้งความมาตรา 112 ต่อกลุ่มผู้ชุมนุมตามมาแล้วกว่า 20 คดี

    ระพีพงษ์ตอบอัยการถามติงว่ากลุ่ม ศปปส. ก่อตั้งเมื่อปี 2563 เนื่องจากมีกลุ่มผู้ชุมนุมได้ชุมนุมเรียกร้องทางการเมือง แต่ที่จริงแล้วเป็นการเรียกร้องให้ยกเลิกมาตรา 112 ปฏิรูปสถาบันกษัตริย์ การสร้างกลุ่ม ศปปส. ไม่ได้สร้างมาเพื่อมุ่งโจมตีใคร ถ้ากลุ่มนั้นไม่ก้าวล่วงและไม่โจมตีสถาบันกษัตริย์ และตอบว่าคำปราศรัยของจำเลยไม่ได้มีการอธิบายข้อกฎหมายตามที่ทนายถาม

    (อ้างอิง: คำให้การพยานโจทก์ ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 และ https://tlhr2014.com/archives/66499)
  • ++พนักงานสอบสวน สน.ปทุมวัน ชี้พยานโจทก์ 6 คนในคดีนี้ เป็นบุคคลแนะนำจากฝ่ายสืบสวน และไม่ทราบว่ากลุ่มคนดังกล่าวจะเป็นบุคคลที่มีความเห็นต่างกับจำเลยอยู่แล้วหรือไม่

    พ.ต.ท.เวียงแก้ว สุกาการณ์ ขณะเกิดเหตุเป็นพนักงานสอบสวนอยู่ที่ สน.ปทุมวัน เบิกความว่า

    เกี่ยวกับคดีนี้ในวันเกิดเหตุ พยานปฏิบัติหน้าที่เป็นพนักงานสอบสวนเวรอยู่ที่ สน.ปทุมวัน ในเวลากลางคืนมี พ.ต.ท.ธนพล ติ้นหนู เจ้าพนักงานฝ่ายสืบสวน สน.ปทุมวัน ได้เข้ามาพร้อมกับผู้ต้องหา 5 คน และของกลาง เช่น รถยนต์ เครื่องเสียง และแจ้งข้อหาฝ่าฝืน พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ พฤติการณ์ที่จับกุมเป็นเหตุการณ์ชุมนุมหน้าหอศิลป์ฯ ในวันที่ 3 ส.ค. 2564 พยานจึงจัดทำแผนที่เกิดเหตุและบันทึกการตรวจสถานที่เกิดเหตุ

    ต่อมาในวันที่ 5 ส.ค. 2564 นพดล พรหมภาสิต และ แน่งน้อย อัศวกิตติกร ได้มาร้องทุกข์ โดยนพดลแจ้งความให้ดำเนินคดีกับอานนท์ นำภา ตามมาตรา 112 ในเหตุการณ์ชุมนุมวันที่ 3 ส.ค. 2564 เนื่องจากได้ขึ้นเวทีปราศรัยกล่าวคำหมิ่นประมาทรัชกาลที่ 10

    ต่อมาพยานได้นำดีวีดีเหตุการณ์ชุมนุมให้ตำรวจถอดเทปคำปราศรัย โดยประเด็นในการปราศัยหลายคนพูดเกี่ยวกับเรื่องการเมือง และใช้อุปกรณ์ปราศรัย เช่น ไมค์ เครื่องเสียง ลำโพง จากการสืบสวนสอบสวนพบว่าการชุมนุมไม่มีมาตรการป้องกันโรคโควิด ไม่ได้แจ้งหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ไม่เว้นระยะห่าง มีการใส่หน้ากากอนามัยเพียงบางคน

    ในขณะเกิดเหตุมีการประกาศและขยายระยะเวลาสถานการณ์ฉุกเฉินเป็นครั้งที่ 13 มีผลบังคับใช้ตั้งแต่ 1 ส.ค. 2564 ถึง 30 ก.ย. 2564 และมีการออกข้อกำหนดออกตามความในมาตรา 9 แห่ง พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ เป็นฉบับที่ 15 ซึ่งในข้อ 3 ระบุว่า ห้ามมีการทํากิจกรรมหรือมั่วสุมกันในสถานที่แออัดหรือกระทําการดังกล่าวเป็นการยุยงให้เกิดความไม่สงบเรียบร้อย อีกทั้ง ภายในเขตพื้นที่ที่หัวหน้าผู้รับผิดชอบในการแก้ไขสถานการณ์ฉุกเฉินในส่วนที่เกี่ยวกับความมั่นคงประกาศกําหนด ข้อที่ 3 ห้ามมิให้ชุมนุมหรือทํากิจกรรมที่มีการเสี่ยงต่อการแพร่โรคในพื้นที่ที่มีประกาศหรือคําสั่งกำหนดให้เป็นพื้นที่ควบคุมสูงสุดและเข้มงวด ซึ่งขณะเกิดเหตุในคดีนี้ กรุงเทพฯ ถูกประกาศให้เป็นพื้นที่ควบคุมสูงสุดและเข้มงวด

    อีกทั้งยังมีประกาศข้อกำหนดออกตามความในมาตรา 9 แห่ง พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ (ฉบับที่ 30) ข้อที่ 4 ห้ามจัดกิจกรรมที่มีความเสี่ยงต่อการแพร่โรค ซึ่งในพื้นที่ดังกล่าว ห้ามจัดกิจกรรมของกลุ่มบุคคลซึ่งมีการรวมกลุ่มของคนที่มีจํานวนรวมกันมากกว่า 5 คน เว้นแต่กรณีที่ได้รับอนุญาตจากผู้ว่าฯ หรือพนักงานที่ได้รับมอบหมาย นอกจากนั้นยังมีประกาศกรุงเทพมหานคร เรื่องสั่งปิดสถานที่เป็นการชั่วคราว (ฉบับที่ 36) ข้อที่ 7 ระบุว่า ห้ามจัดกิจกรรมรวมกลุ่มของบุคคลที่มีจํานวนรวมกันมากกว่า 5 คน

    กระทรวงสาธารณสุขประกาศแต่งตั้งพนักงานควบคุมโรคติดต่อฯ และแต่งตั้งให้ตํารวจสัญญาบัตรยศตั้งแต่ร้อยตํารวจตรีขึ้นไปเป็นเจ้าพนักงานควบคุมโรค ซึ่งผู้กำกับ สน.ปทุมวัน ถูกแต่งตั้งตามประกาศให้เป็นเจ้าพนักงานควบคุมโรคฯ ต่อมาพยานได้สอบปากคำเจ้าหน้าที่เทศกิจเขตปทุมวัน ได้ความว่าในการชุมนุมครั้งนี้ไม่ได้มีการขออนุญาต และผู้ชุมนุมไม่ได้เว้นระยะห่าง ไม่มีการจัดหน่วยแพทย์เข้ามาดูแลผู้ชุมนุม และไม่ได้ขออนุญาตใช้เครื่องขยายเสียง

    ในคดีความผิดเกี่ยวกับมาตรา 112 ได้เรียกพยานมาสอบปากคำ 6 ปาก ได้แก่ ระพีพงษ์ ชัยยารัตน์, คมสัน โพธิ์คง, ณฐพร โตประยูร, นาวาเอกทองย้อย แสงสินชัย, กันตเมธส์ จโนภาส และ แน่งน้อย อัศวกิตติกร โดยพยานนำบันทึกคำถอปเทปให้พยานทุกปากอ่าน และให้พยานแต่ละปากให้ความเห็น ซึ่งพยานทั้ง 6 ปากให้ความเห็นทำนองเดียวกันว่าเป็นข้อความที่หมิ่นประมาทใส่ร้ายกษัตริย์ และมีการเอ่ยชื่อวชิราลงกรณ์

    จากนั้นพยานจึงได้สอบปากคำ วันดี จิตโสภา เจ้าหน้าที่ฝ่ายทะเบียนเขตปทุมวัน และสอบถามไปยังราชบัณฑิตยสภา ต่อมามีการออกหมายจับและจับกุมจำเลย มีการแจ้งสิทธิให้จำเลยทราบและสอบปากคำ จำเลยให้การปฏิเสธตลอดข้อกล่าวหา จากการตรวจสอบประวัติของจำเลยจะพบว่ามีความเกี่ยวข้องกับการชุมนุมทางการเมือง

    ทนายจำเลยถามค้าน ในการสั่งคดี พยานพิจารณาตามพยานหลักฐานของผู้กล่าวหา พยานได้ทำคดีข้อหามาตรา 112 ในคดีนี้เป็นคดีแรก และเป็นคดีเดียว ซึ่งการรวบรวมพยานหลักฐานได้ปฏิบัติตาม ป.วิอาญาฯ มาตรา 131 พยานหาพยานหลักฐานเพื่อพิสูจน์ความผิดของจำเลย จำเลยให้การปฏิเสธ จึงไม่ได้แสวงหาพยานหลักฐานเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของจำเลย

    พยานได้คัดเลือกพยานผู้ที่มีความรู้ความสามารถ รวบรวมจากหลายวิชาชีพ และหลายความเห็นทางการเมือง ซึ่งได้เรียกพยานความเห็นมา 6 คน ทั้งหมดจะอยู่กลุ่มใดพยานไม่ทราบ ซึ่งหลังจากพยานทั้ง 6 คนได้ดูบันทึกถอดเทปคำปราศรัยแล้วให้ความเห็น ก็ไม่ได้มีหลักฐานมาแสดงต่อพยาน นอกจากนี้พยานได้สอบปากคำผู้กล่าวหาไว้คือ นพดล พรหมภาสิต อยู่ในกลุ่มปกป้องสถาบันฯ

    พยานไม่ทราบว่าแน่งน้อย อัศวกิตติกร จะเคยเป็นประธานศูนย์ ศชอ. หรือไม่, ระพีพงษ์ ชัยยารัตน์ จะอยู่ในกลุ่ม ศปปส. หรือไม่, คมสันต์ โพธิ์คง จะเคยขึ้นเวที กปปส. หรือไม่, ณฐพร โตประยูร จะเป็นคนไปยื่นต่อศาลรัฐธรรมนูญกล่าวหาว่าอานนท์กับพวกล้มล้างการปกครองหรือไม่ และนาวาเอกทองย้อย แสงสินชัย จะเป็นผู้จงรักภักดีต่อสถาบันกษัตริย์หรือไม่ ก็ไม่ทราบแต่อย่างใดว่ามีแนวคิดตรงข้ามกับจำเลย และถ้าหากรู้ก็อาจจะนำหรือไม่นำมาก็ได้ อีกทั้งพยานไม่ได้สอบปากคำว่าจะอยู่ฝ่ายจำเลยหรืออยู่ตรงข้ามฝ่ายจำเลย

    ทนายถามว่า ในวันนี้พยานทราบแล้วว่าพยานความเห็นทั้ง 6 คน อยู่ฝ่ายตรงข้ามกับจำเลยแล้ว พยานจะเรียกพยานความเห็นทั้ง 6 คน มาให้ความเห็นหรือไม่ พยานไม่ขอตอบ และถามต่อว่าในการสั่งคดีเสนอต่ออัยการ ปรากฏว่าพยานทั้ง 6 คน ให้การเป็นปฏิปักษ์ต่อจำเลยและอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับจำเลย ความเห็นในทางคดีของพยานจะเปลี่ยนไปหรือไม่ พยานไม่ขอตอบ

    ทนายถามว่า พยานบุคคลที่มาให้การเรื่องการโอนหุ้นไทยพาณิชย์ที่จำเลยพูดว่าเป็นความเท็จ พยานได้ตั้งประเด็นสอบสวนและรวบรวมพยานหลักฐานว่ามีการโอนหุ้นดังกล่าวจริงหรือไม่ พยานตอบว่าไม่ได้ทำ ทนายถามว่า หากสิ่งที่จำเลยพูดเป็นความจริง ก็ไม่เป็นการใส่ความใช่หรือไม่ พยานไม่ขอตอบ

    ในเรื่องการโอนทรัพย์สิน การระดมคนเสื้อเหลืองมาวัดกำลังกัน และเรื่องบริษัทสยามไบโอไซน์เกี่ยวกับการบริหารจัดการวัคซีน พยานตอบทนายว่าไม่ได้รวบรวมเอกสารหลักฐานในแต่ละประเด็นว่าสิ่งที่จำเลยพูดเป็นความจริงหรือเท็จอย่างไร เพื่อที่จะมาใช้ประกอบดุลยพินิจสั่งคดี อีกทั้งยังไม่ได้รวบรวมหลักฐานถึงผู้ที่เป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์สนามม้านางเลิ้ง พระบรมรูปทรงม้า รัฐสภา และสวนสัตว์ดุสิต และพยานไม่ได้เรียกเจ้าหน้าที่สำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์มาสอบ

    พยานไม่ทราบว่า ทั้ง 6 คนที่พยานเรียกมาสอบจะมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์หรือไม่ทนายจึงถามว่า ประเด็นที่จำเลยพูดเรื่องการโอนทรัพย์สินของหลวงไปเป็นของพระองค์ ผู้ที่ทราบข้อมูลนี้ดีที่สุดและมีข้อมูลที่เป็นปัจจุบันว่ามีการถ่ายเททรัพย์สินของหลวงไปเป็นของพระองค์หรือไม่อย่างไร คือ สำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ใช่หรือไม่ พยานไม่ทราบและไม่ได้เรียกมาสอบ

    ทนายถามว่า การดูหมิ่นเกลียดชังหรือเคารพเทิดทูนสถาบันกษัตริย์เป็นประเด็นหนึ่งในองค์ประกอบความผิดมาตรา 112 หรือไม่ พยานตอบว่าใช่ ทนายจึงถามต่อว่า จากคำให้การของพยานความเห็นทั้ง 6 ปาก ไม่มีใครบอกว่าเทิดทูนกษัตริย์น้อยลงหรือไม่ พยานตอบว่าไม่ได้สอบในประเด็นนี้ไว้

    พยานตอบทนายว่า ไม่ได้รวบรวมทั้งหลักฐานเกี่ยวกับการเอาเงินของรัฐไปสนับสนุนบริษัทสยามไบโอไซน์ และข้อมูลเกี่ยวกับการบริหารจัดการวัคซีน ทนายจึงถามว่าเหตุใดรัฐบาลของ พล.อ.ประยุทธ์ นำเงิน 600 ล้าน ไปสนับสนุนบริษัทสยามไบโอไซน์ พยานได้เรียก พล.อ.ประยุทธ์ มาสอบคำให้การไว้หรือไม่ พยานตอบว่าไม่ได้เรียกพล.อ.ประยุทธ์ หรือพนักงานบริษัทสยามไบโอไซน์ มาสอบเกี่ยวกับเรื่องวัคซีนไว้

    พยานยืนยันว่าคำให้การของนพดล กับคำให้การของแน่งน้อย พยานทั้งสองให้ความเห็นเหมือนกันทั้งหมด เปลี่ยนเฉพาะข้อมูลส่วนตัว

    พยานกล่าวว่าตามคำให้การของนพดลได้ให้การไว้ว่าผู้จัดชุมนุมคือกลุ่มฟื้นฟูประชาธิปไตยและองค์กรภาคี ซึ่งจะมีโลโก้อยู่ใต้ภาพประชาสัมพันธ์ผู้จัด แต่จำเลยเป็นผู้จัดหรือไม่ต้องไปดูจากรายงานการสืบสวน และยืนยันว่าผู้จัดมีหน้าที่ในการขออนุญาตและดูแลการชุมนุม ส่วนผู้ที่เข้าร่วมชุมนุมจะต้องสวมหน้ากากอนามัยและเว้นระยะห่าง ซึ่งตามภาพถ่ายจำเลยปราศรัยก็สวมหน้ากากอนามัย ไม่ได้ใกล้ชิดกับบุคคลอื่น

    พยานไม่ได้สอบปากคำเจ้าหน้าที่สาธารณสุขหรือบุคลากรทางการแพทย์ไว้ และไม่ได้มีหนังสือแจ้งให้ประเมินความเสี่ยงในการชุมนุมครั้งนี้ไว้ อีกทั้งไม่ทราบว่าจะมีการแพร่ระบาดโรคโควิดเป็นกลุ่มก้อนจากการชุมนุมครั้งนี้หรือไม่ และเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ไปปะปนกับกลุ่มผู้ร่วมชุมนุมในครั้งนี้ ไม่ปรากฏว่ามีใครติดโควิด-19 และตามภาพถ่าย ผู้กำกับการ สน.ปทมุวัน กับเจ้าหน้าที่ตำรวจ ไปแจ้งข้อกฎหมายให้กลุ่มผู้ชุมนุมทราบ ซึ่งจะยืนจะห่างกัน 1 เมตรหรือไม่ พยานไม่ได้วัด และกลุ่มผู้ชุมนุมที่ยืนอยู่จะยืนห่างกัน 1 เมตรหรือไม่ ก็ไม่ได้วัดเช่นกัน

    การขออนุญาตใช้เครื่องขยายเสียง จะเป็นหน้าที่ของผู้จัดหรือผู้ได้รับมอบอำนาจ บุคคลที่ขึ้นปราศรัยไม่ได้มีหน้าที่ในการขออนุญาตใช้เครื่องขยายเสียง และหลังจากตรวจสอบโทรศัพท์ของผู้ต้องหาทั้ง 5 คนแล้ว จะเกี่ยวข้องกับจำเลยหรือไม่ พยานจำไม่ได้ ต้องดูจากรายงานการสืบสวน

    เบอร์โทรของพยานความเห็นทั้ง 6 คน ชุดสืบสวนสืบมาว่าจะต้องเอาคนนี้ จะหามาด้วยวิธีใดนั้น พยานไม่ทราบ แต่ไม่ทราบว่าที่ สน.ปทุมวัน จะมีรายชื่อและเบอร์โทรศัพท์ของกลุ่ม ศปปส. อยู่ที่สถานีตำรวจ เพื่อให้เจ้าพนักงานตำรวจสืบหาได้โดยง่ายหรือไม่

    พยานไม่ทราบเกี่ยวกับ พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2560 และ 2561 และไม่ได้นำมาพิจารณาก่อนที่จะสั่งคดี และไม่เคยได้ยินข่าวเกี่ยวกับ อานนท์ ศักดิ์วรวิชญ์ กับ รุ้ง ปนัสยา มาดีเบตกันเกี่ยวกับทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์เมื่อปลายปี 2563

    พยานไม่ทราบว่าจำเลยไม่ได้พูดเรื่องนี้เป็นครั้งแรก พยานไม่รู้ว่าเกี่ยวกับทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ จำเลยพูดในเนื้อหาตาม พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2560 และ 2561 ทนายจึงถามว่า หากรู้ว่าสิ่งที่ปราศรัยไม่ใช่ความเท็จ เป็นการนำกฎหมายที่ประกาศใช้แล้วมาพูด ก็ไม่เป็นความเท็จใช่หรือไม่ พยานไม่ขอตอบ ทนายจึงถามต่อว่าการวิจารณ์กฎหมาย ประชาชนสามารถที่จะวิพากษ์วิจารณ์ได้หรือไม่ พยานไม่ขอตอบ

    พยานไม่ได้รวบรวมเอกสารเปลี่ยนแปลงผู้ถือหุ้นไทยพาณิชย์เข้ามาในสำนวนคดี แต่เมื่อมีการโอนหุ้นจริง ความเห็นของพยานในการสั่งคดีก็จะไม่เปลี่ยนแปลง

    พ.ต.ท.เวียงแก้วตอบอัยการถามติงว่า พยานไม่ทราบว่าผู้กล่าวหาและพยานความเห็นทั้ง 6 ปากจะมีความเกี่ยวข้องสัมพันธ์กันอย่างไร หรือจะมีความเห็นทางการเมืองที่เป็นฝ่ายตรงข้ามกับจำเลยหรือไม่

    พยานไม่ได้สอบปากคำพยานพร้อมกัน ในการถามพยานทั้ง 6 คน จะให้อ่านข้อความบันทึกถอดเทปปราศรัย ซึ่งอ่านแล้วเข้าใจว่าเป็นการใส่ความต่อรัชกาลที่ 10 ทำให้ผู้อ่านและฟังว่าพระองค์ไม่ดี และเอาผลประโยชน์มาใส่ตนเอง อีกทั้งพยานกล่าวว่านพดลและแน่งน้อยมาด้วยกัน แต่แยกกันสอบคำให้การ ไม่ได้จัดทำเอกสารพร้อมกัน ซึ่งในเอกสารข้อความไม่เหมือนกันทุกตัวอักษร และให้พยานอ่านข้อความก่อนลงลายมือชื่อ

    (อ้างอิง: คำให้การพยานโจทก์ ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 และ https://tlhr2014.com/archives/66499)
  • ทนายความนำพยานจำเลยเข้าสืบพยานทั้งหมด 5 ปาก โดยมีข้อต่อสู้ว่า จำเลยเป็นเพียงผู้ปราศรัย ไม่ได้เป็นผู้จัดชุมนุม จึงไม่มีหน้าที่ในการขออนุญาตชุมนุม และขอใช้เครื่องขยายเสียง รวมถึงจัดเตรียมมาตรการป้องกันโควิด อีกทั้งขณะปราศรัยจำเลยก็ใส่หน้ากากอนามัยตลอดเวลา และมีการเว้นระยะห่างกับผู้ชุมนุม ลานหน้าหอศิลป์เป็นพื้นที่โล่ง อากาศถ่ายเทสะดวก และไม่ปรากฏว่ามีระบาดของโรคจากการชุมนุม

    อีกทั้งสิ่งที่จำเลยพูดทั้งหมดเป็นความจริง ทั้งนี้ การพิจารณาความผิดตามมาตรา 112 ต้องคำนึงถึงมาตรา 6 และมาตรา 34 แห่งรัฐธรรมนูญที่บัญญัติเรื่องเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นของประชาชนมาดูควบคู่กันไป มิอาจใช้หลักการตามมาตรา 6 มาทำลายหลักเสรีภาพ ซึ่งเป็นหลักคุณค่าของรัฐธรรมนูญเสมอกัน

    ++อานนท์ยืนยันว่าสิ่งที่พูดเป็นความจริง และข้อความที่นำมาฟ้องในคดีนี้ทั้งหมด ไม่มีพยานโจทก์ปากใดเบิกความยืนยันว่าเป็นข้อความเท็จ

    อานนท์ นำภา จำเลยอ้างตัวเองเป็นพยาน เบิกความว่า พยานจบปริญญาตรีคณะนิติศาสตร์ เป็นทนายความสิทธิมนุษยชนมาตลอด เคยทำคดีเกี่ยวกับสิทธิมนุษยชนและคดีมาตรา 112 อีกหลายคดี เคยได้รับรางวัลกวางจูเพื่อสิทธิมนุษยชนของประเทศเกาหลีใต้

    เกี่ยวกับคดีนี้ หลังจากที่พยานได้รับการปล่อยตัวจากทุกศาล ได้เกิดปัญหาวิกฤตการณ์การจัดการวัคซีนโควิด รวมทั้งความขัดแย้งทางการเมืองในช่วงนั้น กลุ่มฟื้นฟูประชาธิปไตย (DRG) รวมทั้งองค์กรภาคีอื่น ๆ ก็ได้เชิญพยานไปพูดบนเวที

    โปสเตอร์ที่ประกาศเชิญชวนจะปรากฏโลโก้ของกลุ่มที่จัด ซึ่งไม่ปรากฏว่าพยานมีความเกี่ยวข้องกับกลุ่มผู้จัด ดังนั้น กลุ่มผู้จัดจะขออนุญาตจัดชุมนุมหรือใช้เครื่องขยายเสียงหรือไม่ พยานไม่ทราบและไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง เพราะถ้าหากพยานเป็นผู้จัดชุมนุมก็จะโพสต์ว่าเป็นผู้จัด และประสานเจ้าหน้าที่ตำรวจ และกลุ่มแพทย์อาสามาช่วยดูแลการชุมนุม

    หลังจากที่กลุ่ม DRG โพสต์เชิญชวนชุมนุมในวันที่ 2 ส.ค. 2564 เวลา 14.22 น. พยานก็โหลดเอาโปสเตอร์มาโพสต์ในเฟซบุ๊กของตนเองในเวลา 14.28 น. ซึ่งผู้กล่าวหาเห็นโพสต์ของกลุ่ม DRG ไม่ใช่ของพยาน

    ในวันเกิดเหตุพยานเดินทางไปถึงเวทีปราศรัยประมาณ 17.30 น. พยานและผู้ชุมนุมก็ใส่หน้ากากอนามัยและรักษาระยะห่างระหว่างกัน หลังจากที่พยานปราศรัยเสร็จก็กลับบ้านทันที ซึ่งตามภาพถ่ายในสำนวนทั้งหมดก็ไม่ปรากฏว่าพยานไปคลุกคลีกับผู้ใด

    ตามข้อกำหนดออกตามความในมาตรา 9 แห่ง พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ พ.ศ. 2548 ฉบับที่ 15 ข้อ 3 ที่ระบุว่า ห้ามมิให้มีการชุมนุมในสถานที่แออัดหรือกระทำการยุยงให้เกิดความไม่สงบเรียบร้อย กล่าวคือข้อกำหนดใช้คำว่า ‘สถานที่แออัด’ อีกทั้งศาลอาญาและศาลจังหวัดอุดรธานีเคยมีคำพิพากษาโดยวินิจฉัยว่า ‘สถานที่’ หมายถึง สถานที่แออัด ไม่ใช่จำนวนผู้คนที่แออัด ซึ่งพยานเห็นว่าสถานที่เกิดเหตุเป็นที่โล่ง ไม่แออัด

    ตามคำฟ้องที่โจทก์บรรยายว่า สถาบันกษัตริย์เป็นศูนย์รวมทางจิตใจคนไทยทั้งชาติ และ คนไทยทุกคนล้วนสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ มีความจงรักภักดีและเทิดทูนสถาบันกษัตริย์ พยานเห็นว่าเป็นการบรรยายฟ้องที่ประจบประแจงเกินจริง ความจริงคนไทยจำนวนมากก็ตั้งคำถามเกี่ยวกับสถาบันกษัตริย์ด้วยความเคารพ แต่ก็จะถูกคนที่รักสถาบันกษัตริย์แบบไม่ลืมหูลืมตากล่าวหาว่าเป็นพวกล้มเจ้า จนหลายคนถูกดำเนินคดีมาตรา 112 และต้องลี้ภัยทางการเมือง

    พยานเชื่อว่าการวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างตรงไปตรงมาจะทำให้สิ่งที่เราวิจารณ์ปรับตัวให้ดีขึ้นได้ ขณะเดียวกันถ้าหากชื่นชมอย่างเดียว ก็จะทำให้สิ่งที่เราชื่นชมไม่เห็นข้อบกพร่องของตนเอง และจะนำไปสู่ความเสื่อมในที่สุด

    การวิพากษ์วิจารณ์อย่างตรงไปตรงมา ไม่ได้เกี่ยวกับตามมาตรา 6 ของรัฐธรรมนูญ เพราะมาตรา 6 บังคับต่อองค์พระมหากษัตริย์ ว่าจะต้องดำรงตนให้เป็นที่เคารพสักการะ หมายความว่า ตราบใดที่กษัตริย์ดำรงตนเป็นที่เคารพสักการะ ประชาชนจะละเมิดมิได้ หมายถึงฟ้องร้องและกล่าวหาไม่ได้ ในทางกลับกันถ้ากษัตริย์ไม่ทรงดำรงตนตามมาตรา 6 ประชาชนก็มีสิทธิวิพากษ์วิจารณ์

    การที่สถาบันกษัตริย์อยู่เหนือการวิพากษ์วิจารณ์หรือติชม คือการที่สถาบันกษัตริย์ต้องไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวทางการเมือง หรือปกเกล้าไม่ปกครอง ประชาชนก็ไม่มีสิทธิกล่าวหาวิพากษ์วิจารณ์หรือฟ้องร้อง ความหมายของมาตรา 6 เป็นเช่นนั้น

    คำปราศรัยตามคำฟ้อง “เราเปลี่ยนวิธีคิดของกษัตริย์จากเดิมเป็นเจ้าชีวิต เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เป็นสิ่งที่แตะต้องไม่ได้ เราก็เปลี่ยนความคิดกลายเป็นคนเท่ากัน มึงกูเท่ากัน …” พยานพูดถึงการเปลี่ยนความคิดของคนในสังคม หลังจากการปฏิวัติ 2475 เป็นระบอบประชาธิปไตยแบบรัฐสภาที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข ความคิดเดิมที่กษัตริย์เป็นเจ้าชีวิตก็เปลี่ยนไป

    เจตนาในการพูดของพยาน คือสถาบันกษัตริย์เป็นส่วนหนึ่งของรัฐไทยโดยรวม ซึ่งคำปราศรัยของพยานเกี่ยวกับเรื่องรัฐไทย โจทก์ก็ไม่ได้นำมาบรรยายในฟ้อง และตามคำฟ้องไม่มีคำปราศรัยที่ระบุว่ากษัตริย์อยู่เบื้องหลังสั่งการหรือสนับสนุนให้รัฐหรือประชาชนมาตอบโต้กับอีกฝ่าย ที่พยานพูดถึงหมายถึงองค์รวมของสถาบันกษัตริย์ ซึ่งมีหลายบุคคลรวมอยู่ในนั้น หากพยานจะวิจารณ์กษัตริย์โดยตรงก็จะใช้คำว่ารัชกาลที่ 10 หรือระบุชื่อว่า วชิราลงกรณ์

    คำปราศรัยตามคำฟ้อง “ท่านหน้าแตกไปครั้งหนึ่งแล้ว คือคนมาแค่หยิบมือ ไม่เป็นไร ท่านก็ยังไปต่อ… สุดท้ายหน้าแตกเป็นครั้งที่สอง น้องมัธยมชูสามนิ้วกันหมด” พยานหมายถึงรัชกาลที่ 10 พยานไม่ได้กล่าวหาว่ารัชกาลที่ 10 ไประดมคนมา แต่เมื่อมีภาพว่าคนมาไม่มากพอ คนที่รู้สึกใจแป้ว หน้าแตก ก็คือรัชกาลที่ 10

    ในกรณีนี้มีหลักฐานเอกสารราชการหลุดออกมา ว่าหน่วยงานรัฐเกณฑ์คนไปเข้าเฝ้ารับเสด็จ มีภาพข่าวขนคนใส่รถบรรทุกขยะไปรับเสด็จอย่างชัดเจน รวมทั้งมีการพยายามยัดเยียดความคิดเกี่ยวกับสถาบันกษัตริย์ให้นักเรียนมัธยม โดยให้ทหารไปอบรม แต่ก็ถูกต่อต้านโดยการชูสามนิ้วใส่

    คำฟ้องของอัยการที่ว่า มิได้ทรงตนอยู่เหนือการต่อสู้ขับเคลื่อนทางการเมือง ทรงอยู่เบื้องหลังสั่งการ หรือสนับสนุนให้ภาครัฐ และประชาชนอีกกลุ่มซึ่งไม่ได้มีทัศนคติทางการเมืองตรงกันกับกลุ่มของจำเลย เข้าตอบโต้ต่อสู้กับกลุ่มของจำเลยอย่างรุนแรง พยานไม่ได้มุ่งหมายที่จะปราศรัยให้คนเข้าใจเช่นนั้น อย่างไรก็ตาม พยานเห็นว่าอัยการบรรยายถูกข้อหนึ่ง คือพยานเห็นว่าสถาบันกษัตริย์ไม่ได้อยู่เหนือการต่อสู้ทางการเมือง พยานมีหลักฐานว่ากลุ่ม ศปปส. ที่ไปแจ้งความและเป็นพยานในชั้นศาลหลายคดี รวมถึงไปขัดขวางการชุมนุมของคนรุ่นใหม่ เขาอ้างว่ามีการเซ็นให้กำลังใจบนธงของกลุ่ม ศปปส. ซึ่งกลุ่ม ศปปส. นำมาเคลื่อนไหวปกป้องสถาบันฯ

    นอกจากนั้น กลุ่ม ศชอ. ที่ไปแจ้งความดำเนินคดีมาตรา 112 ก็จะถือป้ายสีเหลือง เมื่อค้นคว้าหาข้อมูลก็พบข่าว พระราชินีเขียนให้กำลังใจคนกลุ่มนี้ โดยในข่าวปรากฏภาพผู้กล่าวหาในคดีนี้ และแน่งน้อย พยานในคดีนี้อยู่ด้วย อีกทั้งสมาชิก ศปปส. ก็มาเป็นพยานในคดีนี้ด้วย อาจมีคนโต้แย้งว่าท่านอาจจะไม่ทราบข่าวสารบ้านเมือง แต่เมื่อวันที่ 23 ต.ค. 2563 มีชายคนหนึ่งไปรับเสด็จ พระราชินีก็เดินไปหาและพูดว่า “คนนี้ไปยืนชูป้ายกลางผู้ประท้วง ขอบคุณมาก ๆ เราจำได้ ขอบคุณมาก ๆ เป็นกำลังใจให้” จากนั้นในหลวงรัชกาลที่ 10 ก็พูดว่า “กล้ามาก เก่งมาก ขอบใจ” ซึ่งจะเห็นได้ว่าท่านรู้ข่าวสารบ้านเมือง

    คำปราศรัยตามคำฟ้อง “เราเรียกร้องให้ในหลวงเสด็จกลับมาอยู่ในไทย ไม่ต้องไปอยู่ที่เยอรมัน …” เป็นความจริง คือหลังจากที่ขึ้นครองราชย์ รัชกาลที่ 10 ก็ไปอยู่เยอรมันจริง สภาเยอรมันก็มีการอภิปรายตั้งคำถามว่า มีการใช้อำนาจนอกราชอาณาจักรหรือไม่ หรือมีการออกคำสั่งที่ละเมิดสิทธิมนุษยชนในประเทศเยอรมันหรือไม่

    การที่พยานพูดเรื่องดังกล่าวมีเหตุมาจากก่อนที่จะขึ้นครองราชย์ รัชกาลที่ 10 ทรงอยู่ที่เยอรมัน ระหว่างนั้นรัชกาลที่ 9 ทรงป่วยหนักอยู่ ต่อมา เมื่อวันที่ 7 ส.ค. 2559 มีการลงประชามติผ่านร่างรัฐธรรมนูญ จากนั้น นายกฯ ได้นำร่างรัฐธรรมนูญขึ้นทูลเกล้าฯ แต่รัชกาลที่ 9 ยังไม่ทันได้ลงพระปรมาภิไธย ก็สวรรคตไปเสียก่อน

    กระทั่งต้นปี 2560 รัชกาลที่ 10 ก็ไม่ได้ลงพระปรมาภิไธยร่างรัฐธรรมนูญดังกล่าว แต่ให้นายกฯ นำกลับไปแก้ไขใน 2-3 ประเด็น เช่น แก้ว่าเมื่อกษัตริย์ไม่อยู่ในประเทศไม่ต้องตั้งผู้สำเร็จราชการฯ และมีการแก้เกี่ยวกับส่วนราชการในพระองค์

    ผลจากการแก้ไขร่างรัฐธรรมนูญดังกล่าวก็คือ ช่วงปี 2560 – 2563 กษัตริย์ไม่ได้อยู่ในประเทศเป็นหลัก แต่ไปอยู่ที่แคว้นบาวาเรียของเยอรมัน และมีการออกกฎหมายขยายพระราชอำนาจคือ 1. พ.ร.บ.ส่วนราชการในพระองค์ 2. พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2560 3. พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2561 และ 4. พ.ร.ก.โอนอัตรากำลังพลไปเป็นส่วนราชการในพระองค์

    เหตุผลที่พยานต้องพูดเรื่องการแก้ไขร่างรัฐธรรมนูญหลังผ่านประชามติแล้ว เพราะเป็นการขัดต่อหลักประชาธิปไตย ซึ่งประชาชนเป็นผู้สถาปนารัฐธรรมนูญ การสั่งให้แก้ไขส่งผลตามมาอีกหลายประการ อย่างเช่น เมื่อกษัตริย์อยู่ต่างประเทศ การลงพระปรมาภิไธยหลาย ๆ เรื่องก็จะล่าช้า มีอยู่ปีหนึ่งงบประมาณไม่สามารถอนุมัติได้ทัน ผู้พิพากษาต้องเลื่อนเวลาเข้าเฝ้าก่อนเข้ารับตำแหน่ง

    คำปราศรัยของพยานที่ว่า “เราพูดถึงการที่กษัตริย์โอนเอาทรัพย์สินของหลวงไปเป็นของตัวเอง ทำให้พวกเราโดนคดีหลายคน สถาบันก็ยังอยู่เหมือนเดิม คือยังไม่ยอมปรับตัว…” เป็นความจริง เพราะมีการตรากฎหมายซึ่งก็คือ พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ 2 ฉบับ ทำให้ทรัพย์สินซึ่งเดิมเป็นของราชบัลลังก์ถูกโอนไปเป็นของกษัตริย์ในนามส่วนตัวทั้งหมด ซึ่งพยานเห็นว่าไม่ใช่การออกกฎหมายจากรัฐบาล เพราะกฎหมายทั้ง 2 ฉบับ ผ่านสภานิติบัญญัติแห่งชาติ (สนช.) ที่มาจากการรัฐประหาร 3 วาระรวด ถ้าหากกษัตริย์ไม่เห็นด้วยก็ยับยั้งโดยการไม่ลงชื่อได้ แต่ก็ไม่ปรากฏว่ามีการยับยั้ง

    อีกทั้งหลังกฎหมายผ่าน ก็มีการโอนทรัพย์สินของสำนักงานทรัพย์สินฯ ไปเป็นของส่วนตัวหลายอย่าง เช่น หุ้น ไทยพาณิชย์, หุ้นปูนซีเมนต์ไทย รวมทั้งมีการเปลี่ยนสภาพ เช่น ย้ายสวนสัตว์ดุสิต, ล้อมรั้วลานพระบรมรูปทรงม้า, เปลี่ยนแปลงสนามม้านางเลิ้ง และการทำลายมรดกของคณะราษฎร เช่น การที่หมุดคณะราษฎรถูกขุดและเปลี่ยนเป็นหมุดหน้าใส, การเปลี่ยนชื่อค่ายพระยาพหลฯ และค่ายจอมพล ป.พิบูลสงคราม เป็นค่ายภูมิพลและค่ายสิริกิติ์, การทำลายอนุสาวรีย์ปราบกบฏที่แยกบางเขน เป็นการสร้างประวัติศาสตร์ใหม่ให้ลืมคณะราษฎร

    แม้หลายคนมีความเห็นว่า รัฐสภาเดิม, สนามม้านางเลิ้ง ฯลฯ ถูกนำไปสร้างเป็นสวนสาธารณะให้ประชาชนใช้ร่วมกัน แต่ความเป็นเจ้าของถูกเปลี่ยนมือไปแล้วตามกฎหมาย นั่นคือจะหวงห้ามเมื่อไหร่ก็ได้และจะตกทอดเป็นมรดกไป ซึ่งจะทำให้ทรัพย์สินที่เป็นของสาธารณะหดหายไปในอนาคต

    ความน่ากังวลคือ เมื่อทรัพย์สินที่เป็นของราชบัลลังก์ทั้งหมดเป็นของส่วนตัวไปแล้ว เราก็จะไม่มีทรัพย์สินของราชบัลลังก์หลงเหลืออยู่ และทรัพย์สินเหล่านั้นจะตกทอดไปยังทายาทโดยธรรม ซึ่งรัชกาลที่ 10 ก็มีทายาทหลายคน หรือจะทำพินัยกรรมมอบให้ใครอื่นอีกก็ได้

    ถ้าหากโจทก์นำ พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2560 และ 2561 มาพิจารณาประกอบดุลพินิจในการสั่งฟ้อง คำสั่งก็จะต้องเปลี่ยนแปลงไป เพราะว่ามันเป็นความจริงที่น่ากระอักกระอ่วน ไม่มีใครกล้าออกมาทักท้วง พยานจึงต้องออกมาทักท้วงเพื่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลง ให้ทรัพย์สินกลับไปเป็นของราชบัลลังก์เหมือนเดิม เมื่อกษัตริย์พระองค์ใหม่ขึ้นครองราชย์ก็จะมีราชสมบัติ สังคมไทยก็จะมีสถาบันกษัตริย์ต่อไป การรักษาไว้ซึ่งทรัพย์สินที่เป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินเป็นหน้าที่ตามรัฐธรรมนูญ และเป็นหน้าที่ของคนไทยทุกคน

    ตามคำฟ้องของอัยการที่บรรยายว่า คำปราศรัยของพยานทำให้รัชกาลที่ 10 เสื่อมเสียพระเกียรติและภาพลักษณ์ พยานเห็นว่า หากจะมีการเสื่อมเสียพระเกียรติ ก็ไม่ได้เป็นเพราะพยานหรือคนอื่นออกมาพูดความจริง

    คำปราศรัยตามคำฟ้อง “คุณจุลเจิมจะกล้าพิพากษาไหมว่า ในหลวงรัชกาลที่ 10 ไม่เคยโอนเอาทรัพย์สินของสาธารณะไปเป็นของตนเอง หุ้นไทยพาณิชย์ เป็นต้น…” พยานเห็นว่า แม้แต่ราชนิกุลที่สนิทก็ยังไม่กล้าออกมาพูดความจริงเรื่องนี้ ก็เท่ากับว่าคนที่รักสถาบันกษัตริย์ทำให้ทรัพย์สินของสถาบันกษัตริย์ลดน้อยถอยลง เพราะไม่ออกมาวิพากษ์วิจารณ์ แต่คนที่ออกมาตักเตือนกลับถูกดำเนินคดีมาตรา 112 ส่วนคนไม่กล้าออกมาวิจารณ์ก็กลับเป็นผู้สนับสนุนให้ใช้มาตรา 112 และทำให้กระบวนการยุติธรรมปิดปากคนที่ออกมาพูดความจริง

    คำปราศรัยตามคำฟ้อง “ประยุทธ์เชื่อว่าห้อยพระดีมีชื่อว่าสถาบันกษัตริย์…” เป็นความจริง เพราะหลังจากที่ พล.อ.ประยุทธ์ สาบานตนไม่ครบถ้วนตามรัฐธรรมนูญ จนมีคนวิพากษ์วิจารณ์อย่างกว้างขวาง แทนที่จะไปสาบานตนให้ครบแต่ก็กลับนำข้อความของรัชกาลที่ 10 มาอ้างว่า ทรงให้กำลังใจในการทำงานแล้วก็ถือว่าจบไป ความแน่นแฟ้นระหว่างสถาบันกษัตริย์กับประยุทธ์ก็เป็นความจริง ประยุทธ์เติบโตมาจากทหารเสือราชินี รับใช้พระราชินีในรัชกาลที่ 9 มาอย่างต่อเนื่อง ล่าสุดก็ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นองคมนตรีในรัชกาลที่ 10

    คำปราศรัยตามฟ้องที่ว่า “ถ้าบริษัทสยามไบโอไซน์ไม่ใช่คนที่ถือหุ้นใหญ่ ชื่อ วชิราลงกรณ์ ประยุทธ์ จันทร์โอชา จะเอาเงินภาษีเราไปอุดหนุนไหม..” นั้น เป็นเรื่องวัคซีนซึ่งเป็นหัวใจหลักในการปราศรัยในวันดังกล่าว

    ตอนแรกที่กลุ่ม DRG มาขอให้ปราศรัย พยานปฏิเสธเพราะเกรงจะถูกถอนประกัน ไม่อยากติดคุกอีก แต่ก็ตัดสินใจปราศรัยเพราะเห็นว่าช่วงนั้นโควิดระบาด มีคนตายรายวัน คนไข้ไม่มีเตียง ก็เป็นผลมาจากรัฐบาลจัดการวัคซีนผิดพลาด เพราะต้องการเอื้อประโยชน์ในทางธุรกิจ โดยการนำเงิน 600 ล้านบาท ไปสนับสนุนบริษัทสยามไบโอไซน์โดยไม่ผ่านการประมูล อีกทั้งรัฐบาลต้องการให้เกิดภาพวัคซีนพระราชทานมาคลี่คลายสถานการณ์

    แต่ในความเป็นจริงแล้วโรคระบาดไม่สามารถรอกันได้ ไม่มีการจองวัคซีนดี ๆ เพราะต้องรอวัคซีนจากสยามไบโอไซน์ ระหว่างที่รอก็นำวัคซีนซิโนแวคที่จีนบริจาคให้มาใช้ ซึ่งไม่ได้ผลในการต่อต้านโรคโควิด และก็อดทนดูคนตายรายวัน พยานจึงเห็นว่าจำเป็นต้องออกมาพูดความจริงอย่างตรง ๆ รัฐบาลอยากให้ซีนกับสถาบันกษัตริย์ว่าทรงมีเมตตา ขณะเดียวกันก็ให้ผลประโยชน์ 600 ล้านด้วย ทั้งที่รู้ว่าบริษัทนี้ไม่มีประสิทธิภาพในการผลิตวัคซีน

    ก่อนหน้านั้นมีกลุ่มหมอไม่ทนออกมาเรียกร้องให้มีการนำเข้าวัคซีนเชื้อเป็น แต่รัฐบาลก็ไม่ได้นำเข้าอย่างจริงจัง จนเมื่อกลุ่ม DRG มาขอให้พูด เพราะเห็นว่าพยานเป็นคนพูดเกี่ยวกับสถาบันกษัตริย์อย่างตรงไปตรงมา แต่หลังจากที่พูดพยานก็ถูกศาลอาญากรุงเทพใต้ถอนประกันเมื่อวันที่ 9 ส.ค. 2564 หลังจากที่พยานปราศรัยและมีคนรุ่นใหม่ช่วยกันกดดัน ทำให้มีการนำเข้าวัคซีนเชื้อเป็นมาฉีดให้กับประชาชน พยานเห็นว่าเป็นการติดคุกที่คุ้มค่า

    แต่ความพยายามในการสร้างซีนให้กับสถาบันกษัตริย์ไม่ได้หยุดแค่นั้น สถาบันวิจัยจุฬาภรณ์ได้ไปนำเข้าวัคซีน Sinopharm ซึ่งในทางกฎหมายไม่สามารถทำได้ แต่รัฐบาลสั่งแก้กฎหมายในตอนเช้าและสั่งซื้อวัคซีนในตอนบ่าย มีการแจกจ่ายไปให้เอกชนโดยหักเอาไว้ 10% นำไปให้ประชาชน และบอกว่าเป็นวัคซีนพระราชทาน

    อย่างไรก็ตามเมื่อสยามไบโอไซน์ผลิตวัคซีน Astrazeneca ออกมา ก็มีแนวคิดเอาไปไขว้กับวัคซีนอื่นเพื่อให้ขายออก พยานออกมาพูดเรื่องวัคซีนเพื่อให้เกิดการนำเข้า และให้เห็นความจริงว่าเหตุที่ล่าช้าเพราะอะไร อาจจะกระทบกับสถาบันกษัตริย์บ้าง แต่ก็เป็นความจริง

    พยานไม่คิดว่า รัชกาลที่ 10 ต้องการเงิน 600 ล้านบาท หรือสั่งให้ประยุทธ์เอาเงินมาให้ แต่เกิดจากภาครัฐต้องการสร้างซีนให้สถาบันกษัตริย์มีความเมตตา แต่ในสภาวะฉุกเฉินที่มีการระบาดอย่างหนักเป็นเรื่องที่ไม่ควรทำอย่างยิ่ง เพราะเป็นการล้อเล่นกับความเป็นความตายของคน

    ข้อความที่นำมาฟ้องในคดีนี้ทั้งหมด ไม่มีพยานโจทก์ปากใดเบิกความยืนยันว่าเป็นข้อความเท็จ ในขณะเดียวกันก็มีพยานโจทก์หลายปากที่กระอักกระอ่วนที่จะพูดถึงเป็นความจริง เช่น ปฏิเสธการเบิกความ ไม่ตอบ หรือหนีกลับบ้าน เจตนาของพยานในการออกมาพูดมี 2 ส่วน ส่วนแรกเรื่องการปฏิรูปสถาบันกษัตริย์ ว่า 1 ปีที่ผ่านไปนั้นเป็นอย่างไรบ้าง และส่วนที่ 2 เรียกร้องให้มีการนำเข้าวัคซีน โดยชี้ปัญหาว่าทำไมถึงล่าช้า

    ปัญหาของมาตรา 112 ก็เป็นตามที่ปราศรัย การพูดความจริงก็ถูกตีความให้เป็นความผิด คนที่ต้องการให้ราชสมบัติคงอยู่ก็ถูกฟ้องว่าเป็นคนทำลายสถาบันฯ ซึ่งเป็นเรื่องประหลาด พยานหวังว่าเมื่อสถานการณ์คลี่คลาย ตัวแทนคนรุ่นใหม่ก็จะเข้าไปคลี่คลายสถานการณ์ในสภาโดยการออกกฎหมายต่าง ๆ

    พยานกล่าวต่อว่า ใครก็ตามในโลกนี้ที่ไม่สามารถติชมหรือวิพากษ์วิจารณ์ได้ คำยกย่องหรือสรรเสริญก็จะกลายเป็นแค่เรื่องโกหก

    ในช่วงอัยการถามค้าน อานนท์เบิกความตอบว่าเมื่อมีการประกาศใช้ พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ ทำให้ พ.ร.บ.ชุมนุมฯ ไม่มีผลบังคับใช้ และโจทก์ก็ไม่ได้นำสืบว่ามีการไปขออนุญาตหรือไม่ ซึ่งในคดีนี้พยานไม่ได้เป็นผู้จัดชุมนุมจึงไม่ทราบว่าจะมีการขออนุญาตผู้ว่าฯ แล้วหรือไม่ และไม่ได้สอบถามกลุ่ม DRG ว่า ได้ขออนุญาตชุมนุมแล้วหรือไม่

    เมื่อกลุ่ม DRG จัดการชุมนุมครั้งนี้ได้โทรมาชักชวนพยานให้ขึ้นปราศรัย แต่ปฏิเสธไปเพราะมีลูก เกรงว่าจะถูกถอนประกันและเข้าเรือนจำอีก แต่ทางกลุ่มได้มาพูดคุยถึงสถานการณ์ว่ามีคนตาย เด็กนักเรียนจะเปิดเทอม อยากไปโรงเรียน แต่ไม่มีวัคซีน และคำพูดที่ทำให้พยานตัดสินใจไปปราศรัยคือ “ไม่มีใครกล้าพูดแล้ว”

    เพจเฟซบุ๊กของพยานมีผู้ติดตามเป็นจำนวนมากและเปิดเป็นสาธารณะ ซึ่งการที่พยานไปพูดกับคนรุ่นใหม่ เขาก็ไม่ได้เชื่อที่พยานพูดและตรวจสอบก่อน ซึ่งสิ่งที่พยานพูดเป็นความจริง สามารถตรวจสอบได้ และในช่วงทนายจำเลยถามติง พยานตอบว่าในการปราศรัยถึงจะพูดหรือไม่พูดถึงข้อกฎหมาย ก็ไม่ส่งผลต่อความจริงดังกล่าว

    (อ้างอิง: คำให้การพยานจำเลย ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 ลงวันที่ 19 ก.พ. 2567 และ https://tlhr2014.com/archives/66499)
  • ++บก.ฟ้าเดียวกัน เห็นว่าการปราศรัยของจำเลยเป็นการวิจารณ์การทำงานของรัฐบาล เพราะกษัตริย์ไม่มีอํานาจด้านบริหาร การเมือง และเศรษฐกิจ

    ธนาพล อิ๋วสกุล จบการศึกษาระดับปริญญาตรี คณะสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และประกอบอาชีพตั้งสํานักงานพิมพ์ฟ้าเดียวกัน ตั้งแต่ปี 2545 จนถึงปัจจุบัน

    ธนาพลเบิกความว่า สํานักพิมพ์ฟ้าเดียวกันตีพิมพ์หนังสือเกี่ยวกับด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มีเนื้อหาเกี่ยวข้องประเด็นเรื่องเศรษฐกิจ การเมืองการปกครองตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน และทําหนังสือเกี่ยวกับเรื่องการเมืองการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ซึ่งเป็นหัวข้อที่ได้รับการศึกษาและตีพิมพ์ และมีความเชี่ยวชาญในประเด็นดังกล่าว อีกทั้งหนังสือก็ได้รับการอ้างอิงอย่างแพร่หลาย

    พยานเคยมาให้การในฐานะพยานจําเลยคดีมาตรา 112 มาแล้ว 3 คดี ซึ่งคําถามที่ได้รับมาตลอดก็คือ การนำประโยคมาถาม แล้วให้ความเห็นว่าประโยคดังกล่าวหมิ่นหรือไม่ พยานคิดว่ากระบวนการอย่างนี้ไม่สามารถนําไปสู่วัตถุประสงค์ที่แท้จริงของจําเลยได้

    ในคดีนี้พยานได้อ่านคําฟ้องและบันทึกถอดเทปคำปราศรัยทั้งหมดแล้ว และเห็นว่าวัตถุประสงค์ของจําเลยเป็นการวิพากษ์วิจารณ์การทํางานของรัฐบาลภายใต้ระบบประชาธิปไตยอันมีกษัตริย์ทรงเป็นประมุข ที่กษัตริย์ไม่มีอํานาจทางการบริหาร การเมือง และเศรษฐกิจ ผู้ที่บริหารก็คือรัฐบาล รวมทั้งฝ่ายนิติบัญญัติซึ่งเป็นฝ่ายออกกฎหมายมาจากรัฐสภา

    พยานขอยกตัวอย่างคําฟ้องของอัยการระบุว่า การกล่าวถึงนายกรัฐมนตรีของนายอานนท์ นําภา จึงเป็นเพียงลักษณะของการใช้สํานวนโวหารเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ที่แท้จริงในการใส่ความพระมหากษัตริย์ของจําเลยเท่านั้น อันเป็นการเสื่อมเสียอย่างมากต่อพระเกียรติและภาพลักษณ์ของพระองค์ พยานเห็นว่าเป็นการกล่าวอย่างเกินเลย เพราะสิ่งที่จำเลยวิจารณ์ภายใต้ระบบประชาธิปไตยที่มีกษัตริย์ทรงเป็นประมุข

    พยานขอชี้แจ้งว่าระบบดังกล่าวแตกต่างจากระบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ที่กษัตริย์มีทั้งอํานาจทางการเมืองและเศรษฐกิจ รวมทั้งเป็นประมุขของรัฐ ภายหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครองปี 2475 กษัตริย์เป็นเพียงแค่ประมุข ไม่มีอํานาจทางบริหารและเศรษฐกิจ เป็นดังที่พระองค์เจ้าวรรณไวทยากรกล่าวไว้ว่า “ปกเกล้าแต่ไม่ปกครอง”

    ดังนั้นสิ่งที่จำเลยพูดเป็นการวิจารณ์ภายใต้กรอบ คือการวิจารณ์รัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ อย่างการแก้กฎหมายจัดระเบียบทรัพย์สินฯ ซึ่งเป็นการกระทำที่ขัดกับหลักการปกเกล้าแต่ไม่ปกครอง และสิ่งที่จะตามมาก็จะเกิดสิ่งวิพากษ์วิจารณ์ ไม่เพียงแต่รัฐบาล แต่จะไปถึงกษัตริย์ด้วย

    ในข้อความที่ 5 ตามคำฟ้อง พยานอ่านแล้วเห็นว่าการที่กษัตริย์มาเกี่ยวข้องกับเรื่องทางเศรษฐกิจ ซึ่งหมายถึงมีพระนามถือหุ้นบริษัทสยามไบโอไซน์ ทําให้เกิดการตําหนิติเตียนได้ เพราะประชาชนจํานวนมากไม่ต้องการวัคซีนของบริษัทสยามไบโอไซน์ ถ้าหากว่าไม่ได้มีการแก้กฎหมาย ชื่อนั้นก็ยังเป็นชื่อของสํานักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ มิใช่พระนามของในหลวงรัชกาลที่ 10

    ภายใต้การปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข พระมหากษัตริย์ไม่ควรมีทั้งพระราชอํานาจ พระราชทรัพย์ การบริหาร รัฐบาลเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ การวิจารณ์ใด ๆ ก็เป็นการวิจารณ์รัฐบาล ส่วนความคุ้มครองพระมหากษัตริย์ในฐานะประมุขของรัฐ ก็เป็นไปโดยปกติ ถ้าหากผู้ใดหมิ่นประมาทก็ดำเนินตามกฎหมาย

    พยานเห็นว่าเป็นเรื่องจำเป็นอย่างยิ่งที่ประชาชนที่มีความจงรักภักดีและศรัทธาเลื่อมใสต่อระบบประชาธิปไตยที่มีกษัตริย์เป็นประมุข ถ้าเห็นว่ามีความไม่ชอบมาพากล มีการแอบอ้างพระนามของกษัตริย์ไปหาประโยชน์ทั้งการเมืองและเศรษฐกิจ ก็ควรที่จะวิพากษ์วิจารณ์และส่งเสียงไปยังรัฐบาลเพื่อให้แก้ไขปัญหานั้น

    ตอบอัยการโจทก์ถามค้าน พยานมาเบิกความที่ศาลในฐานะพยานจําเลยมาแล้ว 3 คดี คือคดีอานนท์ นําภา 1 คดี คดีของชลธิชา แจ้งเร็ว 1 คดี และในคดีนี้เป็นคดีที่ 3 ซึ่งคําเบิกความของพยานหมด ก็จะเป็นทํานองเดียวกันว่าการกระทําของจําเลยไม่เป็นความผิดตามมาตรา 112

    ก่อนที่พยานจะจัดทําความเห็น พยานได้อ่านดูคําฟ้องและคําปราศรัยของจําเลยก่อนทั้งหมดแล้ว ซึ่งบางคนอาจจะเห็นด้วยและไม่เห็นด้วยกับจําเลยก็ได้ ซึ่งพยานคิดว่ากระบวนการฟ้องของอัยการโจทก์มีปัญหา เป็นความเห็นด้านเดียวจากคู่กรณีของจําเลย โจทก์น่าจะมีความเห็นหลากหลายกว่านี้เพื่อที่จะให้ศาลพิจารณา ซึ่งพยานของโจทก์ที่มาเบิกความนั้นเป็นฝ่ายตรงข้ามกับจําเลย

    อัยการให้พยานดูบัญชีพยานโจทก์แล้วถามว่ารู้จักใครบ้าง พยานดูแล้วตอบว่ารู้จัก 4 ปาก ซึ่งเป็นการติดตามความคิดความเห็น ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัว ซึ่งพยานได้ศึกษาและมีหลักฐานว่าบุคคลดังกล่าวมีทัศนคติเป็นลบต่อจําเลย และเห็นว่าพยานโจทก์ที่มาให้การน่าจะมีความเห็นที่หลากหลายมากกว่านี้

    ในวันเกิดเหตุ พยานไปฟังคําปราศรัยของจําเลย แต่ไม่ได้ฟังทั้งหมด ต่อมาได้ฟังคําปราศรัยทั้งหมดของจําเลยแล้วได้มาจัดทําความเห็น ซึ่งในวันดังกล่าวพยานเดินทางมาโดยรถไฟฟ้าบีทีเอส ผู้โดยสารภายในรถไฟฟ้าจะหนาแน่นกว่าพื้นที่ชุมนุม ซึ่งรถไฟฟ้าเป็นพื้นที่ปิด แต่พื้นที่ชุมนุมเป็นพื้นที่เปิดโล่ง คนที่มาฟังปราศรัยจะใส่หน้ากากอนามัยและมีความกระจัดกระจาย

    ธนาพลตอบทนายจําเลยถามติงว่า พยานได้ฟังคําปราศรัยของจําเลยแล้ว และเห็นว่าจําเลยใช้สิทธิโดยสุจริตในการวิพากษ์วิจารณ์เพื่อให้มีการแก้ไขปรับปรุง วิจารณ์ภายใต้กรอบของระบบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข เนื่องจากว่าจําเลยวิจารณ์การทํางานของ พล.อ.ประยุทธ์ และผลสืบเนื่องจากนโยบายนั้น จําเลยพูดความจริง แต่การตีความของคนอื่นอาจจะเห็นตรงข้ามกับจําเลยก็ได้ แต่หลายคนก็เห็นไปในทางสอดคล้องกับจําเลย

    ในการมาให้การเป็นพยานในวันนี้ พยานให้การตามข้อเท็จจริงและตามหลักวิชาการ มีมิติทางประวัติศาสตร์และข้อเท็จจริงรองรับ ส่วนพยานโจทก์ที่มาเบิกความ พยานไม่ทราบว่าจะมีการศึกษาข้อเท็จจริงมาก่อนเบิกความหรือไม่

    ++‘พวงทอง’ เห็นว่า การพิจารณามาตรา 6 แห่ง รธน. ต้องควบคู่ไปกับหลักการสิทธิและเสรีภาพของประชาชน ที่ รธน. ให้การรับรองไว้ด้วย

    พวงทอง ภวัครพันธุ์ อาจารย์ภาควิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เบิกความว่า เกี่ยวกับคดีนี้ พยานได้อ่านคำฟ้องทั้งหมดและให้ความเห็นเป็นเอกสารที่อ้างส่งต่อศาล

    เกี่ยวกับความเกี่ยวข้องของมาตรา 6 แห่งรัฐธรรมนูญ ที่ระบุว่ากษัตริย์ทรงดำรงอยู่ในฐานะที่เคารพสักการะ ผู้ใดจะละเมิดมิได้ พยานเห็นว่ามมาตรา 6 จะต้องพิจารณายึดโยงกับหลักการระบอบประชาธิปไตยที่มีกษัตริย์อยู่ใต้รัฐธรรมนูญ กล่าวคือกษัตริย์ต้องอยู่เหนือการเมือง การกระทำต่าง ๆ ต้องมีผู้รับสนองฯ หมายความว่ากษัตริย์ไม่ได้เป็นผู้กระทำการนั้นเอง จึงไม่ได้ทำผิดตามหลัก The King Can Do No Wrong เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วก็ไม่มีใครฟ้องร้องกษัตริย์ได้ การพิจารณามาตรา 6 แห่งรัฐธรรมนูญ ต้องควบคู่ไปกับหลักการสิทธิและเสรีภาพของประชาชน ซึ่งรัฐธรรมนูญได้ปกป้องไว้ด้วย จะเห็นได้ว่าสิ่งเหล่านี้ขัดกันอยู่ และผู้ที่เกี่ยวข้องจะพิจารณาเรื่องนี้อย่างไร

    พยานเห็นว่าที่ผ่านมามักจะให้น้ำหนักกับมาตรา 6 และละทิ้งเสรีภาพของพระชาชน ถ้าประชาชนวิพากษ์วิจารณ์การกระทำที่เป็นเรื่องส่วนบุคคลของกษัตริย์ โดยที่การกระทำนั้นไม่เกี่ยวข้องกับสาธารณะ หรือวิจารณ์โดยใช้คำดูหมิ่นเหยียดหยามโดยไม่มีความจริงมาสนับสนุนคือเข้าข่ายหมิ่นประมาท แต่ถ้าการวิจารณ์มีข้อเท็จจริงเกี่ยวกับสาธารณะตามหลักกฎหมายของประเทศที่เป็นประชาธิปไตย ก็ไม่ถือว่าเป็นการหมิ่นประมาท

    ถ้านำหลักการนี้ไปใช้กับคนทั่วไปสังคมก็จะวุ่นวายมาก เช่น ถ้ามีการกล่าวหาว่าข้าราชการทุจริตในหน้าที่ก็ไม่ต้องพิสูจน์ใด ๆ คนที่มาเปิดโปงก็จะเข้าข่ายหมิ่นประมาท พยานมองว่าการบังคับใช้กฎหมายมาตรา 112 บุคคลทั่วไปควรยึดหลักการว่าพูดความจริงและเป็นประโยชน์ต่อสาธารณะไม่เข้าข่ายหมิ่นประมาท เกี่ยวกับคดีนี้

    เกี่ยวกับ พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ พยานมีความเห็นว่า ต้องเริ่มเข้าใจจากที่ว่าจำเลยสามารถพิสูจน์ว่าการปราศรัยมีข้อเท็จจริงสนับสนุนว่าไม่เป็นความผิด เนื่องจากมีการออกกฎหมายจัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2560 และ 2561 ซึ่งได้เปลี่ยนสาระสำคัญไปจากกฎหมายฉบับเดิม การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นจริง ทำให้ประชาชนสามารถตั้งคำถามได้ว่าการเปลี่ยนแปลงนี้กระทบต่อผลประโยชน์ของประชาชน และอาจมีกลไกตรวจสอบต่อสิ่งที่อาจเกิดขึ้นได้ ซึ่งพยานมีความเห็นว่าข้อความนี้ไม่เข้าข่ายตามมาตรา 112

    เกี่ยวกับเรื่องวัคซีนโควิด พยานอ่านแล้วเห็นว่าข้อความนี้มุ่งวิจารณ์การปฏิบัติหน้าที่รัฐบาลพลเอกประยุทธ์ ซึ่งการผลิตวัคซีน Astrazeneca ตลอดจนความล่าช้าและไม่มีความกระตือรือร้นในการนำเข้าวัคซีน mRNA ต้องเป็นความผิดของรัฐบาลเพียงผู้เดียว แต่ประชาชนเดือดร้อนเพราะโควิด การปราศรัยก็สะท้อนความกังขาของประชาชนที่เกิดขึ้นในขณะนั้น พยานมองว่าการพูดของจำเลยเป็นการพูดแทนประชาชน และไม่ละเมิดมาตรา 112

    อัยการถามค้านว่า พยานตอบอัยการว่ารู้จักจำเลยจากเวทีอภิปรายทางวิชาการในประเด็นทางการเมืองในปี 2553 เกี่ยวกับคดีนี้ พยานไม่ได้ฟังวันที่จำเลยปราศรัยในวันเกิดเหตุ แต่พยานไปฟังวิดีโอย้อนหลังจากเกิดเหตุประมาณ 1 เดือน และตอบว่าพยานมาเบิกความในวันนี้เพราะได้รับการติดต่อจากทนายและได้จัดทำเป็นเอกสารประกอบคำให้การ

    ++‘สมชาย’ ชี้ว่าการพิจารณา ม.112 ต้องคำนึงถึงมาตรา 6 และมาตรา 34 แห่ง รธน. ที่บัญญัติเรื่องเสรีภาพในการแสดงความเห็นควบคู่กันไป เพราะเป็นหลักคุณค่าของ รธน. เสมอกัน

    สมชาย ปรีชาศิลปกุล อาจารย์คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ สอนในสาขาวิชากฎหมายรัฐธรรมนูญ นิติปรัชญา และประวัติศาสตร์กฎหมาย

    สมชายเบิกความว่า พยานมีผลงานด้านวิชาการเป็นงานวิจัยเรื่องข้อถกเถียงว่าด้วยสถาบันพระมหากษัตริย์ในรัฐธรรมนูญไทย ตั้งแต่ปี 2475 – 2550 มีการตีพิมพ์เป็นหนังสือเผยแพร่ โดยงานวิจัยดังกล่าวมุ่งเน้นกล่าวถึงรัฐธรรมนูญ มาตรา 6 มีผลสรุปเป็นความเห็นทางวิชาการว่า ในการดำเนินการใด ๆ พระมหากษัตริย์จะต้องมีผู้สนองพระบรมราชโองการ บุคคลใดจะฟ้องร้องกษัตริย์ในทางแพ่งหรืออาญามิได้

    พยานได้อ่านคำฟ้องในคดีนี้ทั้งหมดแล้ว เห็นว่าการพิจารณาข้อกล่าวหาในคดีนี้ มีประเด็นที่เกี่ยวข้องกับ รัฐธรรมนูญ 2 เรื่อง คือ เรื่องสถานะของกษัตริย์ในรัฐธรรมนูญ และ เสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นของประชาชน

    ในประเด็นสถานะของกษัตริย์ ที่บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญ มาตรา 6 ว่าผู้ใดจะล่วงละเมิดมิได้ หากพิจารณาจากจุดมุ่งหมายในรัฐธรรมนูญ ปี 2475 มีเจตนาเพื่อป้องกันไม่ให้มีการฟ้องร้องกษัตริย์ ซึ่งต่อมาในปี 2492 ได้มีการบัญญัติเพิ่มเติมว่าผู้ใดจะกล่าวหากษัตริย์มิได้ มีความหมายว่า ประชาชนไม่สามารถฟ้องร้องกษัตริย์ต่อศาลได้ ซึ่งเป็นเจตจำนงของรัฐธรรมนูญเพื่อไม่ให้มีการฟ้องร้องกษัตริย์ บทบัญญัติสืบเนื่องมาจนถึงรัฐธรรมนูญปัจจุบัน

    ส่วนเรื่องเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็น เป็นหลักการพื้นฐานสำคัญในระบอบการปกครองแบบประชาธิปไตย รัฐธรรมนูญปกป้องเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นทั้งสองส่วน และสถานะของกษัตริย์และเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นถือเป็นหลักคุณค่าที่ดำรงอยู่ในรัฐธรรมนูญ ในการตีความรัฐธรรมนูญ ไม่อาจใช้หลักคุณค่าใดทำลายล้างกันได้

    ความคิดเห็นต่อเรื่องมาตรา 112 มีสองเรื่องที่ต้องพิจารณา 1. ในแง่บทบัญญัติจะมีความผิด ต้องมีความชัดเจนว่าเป็นการดูหมิ่น หมิ่นประมาท อาฆาตมาดร้ายต่อกษัตริย์ 2. การตีความกฎหมายอาญาต้องไม่ตีความแบบขยายความ และต้องตีความตามตัวบทกฎหมายอย่างเคร่งครัด หากมีการตีความคลุมเครือต้องยกประโยชน์ให้ผู้ที่ถูกกล่าวหา

    คำฟ้องในประเด็นนี้มีผู้ที่ถูกกล่าวหา 3 ประเด็น กรณีที่มีการให้ปรับเปลี่ยนความคิดสถาบันกษัตริย์ไม่ใช่เจ้าชีวิต การแสดงความเห็นนั้นสอดคล้องกับหลักประชาธิปไตย ที่ว่าสถาบันกษัตริย์เป็นส่วนหนึ่งของรัฐธรรมนูญ ดำรงอยู่ได้เพราะรัฐธรรมนูญ การแสดงความเห็นดังกล่าวจึงสอดคล้องกับหลักเสรีประชาธิปไตย

    ในส่วนที่มีการกล่าวว่า รัฐไทยระดมกำลัง ก็เป็นการกระทำขององค์กรที่อยู่รายล้อมสถาบัน หรือเรียกว่าสถาบันกษัตริย์ กรณีนี้จึงไม่ถือว่าเป็นการกล่าวหากษัตริย์โดยตรง และในประเด็นต่อมา การเปลี่ยนแปลงทรัพย์สินที่เกี่ยวข้องกับกษัตริย์ ก่อนหน้า พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ ปี 2561 มีการจัดทรัพย์สินเป็น 3 ส่วน คือ 1. ส่วนพระองค์ 2. ส่วนพระมหากษัตริย์ 3. สาธารณสมบัติของแผ่นดิน แต่ภายใต้การจัดระเบียบทรัพย์สินปี 2561 ทำให้ทรัพย์สินทั้งหมดอยู่ในส่วนพระองค์ ซึ่งแตกต่างจากกฏหมายเดิม ซึ่งผลของการออกกฎหมายในการเปลี่ยนแปลงทรัพย์สิน – โฉนดที่ดิน ส่งผลให้ทรัพย์สินดังกล่าวไปอยู่ภายใต้การบริหารตามพระราชอัธยาศัย

    และในส่วนที่ 3 เรื่องวัคซีนโควิด – 19 ที่จำเลยได้ปราศรัยแสดงความคิดเห็น เป็นการวิพากษ์วิจารณ์การทำงานของรัฐบาลภายใต้การนำของ พล.อ.ประยุทธ์ ซึ่งควรจะสามารถวิพากษ์วิจารณ์ได้

    นอกจากนี้ พยานยังเห็นว่าการพิจารณาความผิดตามมาตรา 112 ต้องคำนึงถึงมาตรา 6 และมาตรา 34 แห่งรัฐธรรมนูญที่บัญญัติเรื่องเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นของประชาชน มาดูควบคู่กันไป มิอาจใช้หลักการตามมาตรา 6 มาทำลายหลักเสรีภาพตามมาตรา 34 ซึ่งเป็นหลักคุณค่าของรัฐธรรมนูญเสมอกัน และการจะนำมาตรา 6 มาประกอบความผิด ม.112 ได้ก็ต่อเมื่อเป็นการกระทำที่ชัดเจนว่าเป็นการหมิ่นประมาท อาฆาตมาดร้าย แต่การวิพากษ์วิจารณ์ ติชม แสดงความคิดเห็น จึงไม่ถือเป็นการเข้าข่ายล้มล้างหรือหมิ่นประมาทกษัตริย์

    กล่าวโดยสรุปว่า องค์ประกอบมาตรา 112 ไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับรัฐธรรมนูญ มาตรา 6 และการปราศรัยของจำเลยเรื่องการโอนของหลวงไปเป็นของส่วนพระองค์ จำเลยไม่ได้ปราศรัยอ้างอิงถึง พ.ร.บ.จัดระเบียบทรัพย์สินฯ อย่างชัดเจน แต่เป็นที่เข้าใจได้ เพราะช่วงนั้นมีการถกเถียงเรื่องดังกล่าวอย่างกว้างขวาง

    สมชายตอบอัยการถามค้านว่า พยานยอมรับว่าเคยเป็นพยานคดีมาตรา 112 ก่อนหน้านี้ประมาณ 4 – 5 คดี ซึ่งในการเบิกความแต่ละคดี พยานได้ให้ความเห็นในเชิงวิชาการ เกี่ยวกับเรื่องสถานะของสถาบันกษัตริย์ และเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็น และพยานรู้จักจำเลยในฐานะทนายความเพื่อประโยชน์สาธารณะ และนับถือเป็นการส่วนตัว เนื่องจากจำเลยกล้าพูดในสิ่งที่คนจำนวนมากไม่กล้าพูด รวมถึงตัวของพยานเองด้วย

    จากนั้นจึงตอบทนายถามติงว่า นับตั้งแต่การเปลี่ยนรัชสมัย มีการตั้งคำถามเกี่ยวกับกฎหมายที่เกิดขึ้นเป็นจำนวนมาก แต่ไม่มีใครออกมาพูดในที่สาธารณะ ซึ่งเป็นประเด็นที่ควรได้รับการชี้แจงจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง โดยเฉพาะรัฐบาล แต่ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ไม่มีการอธิบายที่ชัดเจน รวมถึง สนช. ก็ไม่มีการหยิบยกประเด็นมากล่าวถึง

    อีกทั้ง ฝ่ายจำเลยยังมี นายแพทย์สุภัทร ฮาสุวรรณกิจ เข้าเบิกความในฐานะพยานผู้เชี่ยวชาญให้ความเห็นเกี่ยวกับสถานการณ์โรคระบาดโควิด การจัดการวัคซีนโควิด และคำปราศรัยเกี่ยวกับวัคซีนโควิดที่ถูกฟ้องว่าผิดมาตรา 112 เป็นปากสุดท้ายด้วย
    .
    หลังสืบพยานจำเลยเสร็จสิ้น ศาลนัดฟังคำพิพากษาในวันที่ 29 เม.ย. 2567

    (อ้างอิง: คำให้การพยานจำเลย ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 ลงวันที่ 4 มี.ค. 2567 และ https://tlhr2014.com/archives/66499)
  • ที่ห้องพิจารณาคดีที่ 703 มีครอบครัวของอานนท์, ประชาชน, สื่อพลเมือง, เพื่อนทนายความ, องค์กรด้านสิทธิมนุษยชน รวมประมาณ 40 คน มารอให้กำลังใจอานนท์ที่ศาลในวันนี้ โดยทุกคนสามารถเข้าไปนั่งฟังในห้องพิจารณาคดีได้ทุกคนจนที่นั่งเต็ม ทำให้บางคนต้องยืนฟังคำพิพากษาของศาล

    เวลาประมาณ 09.30 น. อานนท์ถูกเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์นำตัวถึงห้องพิจารณา ในชุดนักโทษสีน้ำตาล ติดแถบสีแดงที่แขนเสื้อ และเดินเท้าเปล่าพร้อมกับสวมกุญแจข้อเท้าเหมือนที่ผ่านมา เมื่ออานนท์มาถึง ศาลก็เริ่มอ่านคำพิพากษาทันที โดยใช้เวลาอ่านคำพิพากษาเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง สามารถสรุปเป็นใจความสำคัญได้ว่า

    -ข้อหาฝ่าฝืน พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ และ พ.ร.บ.โรคติดต่อฯ

    ขณะเกิดเหตุมีการประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินฯ แต่จำเลยเชิญชวนผ่านโซเชียลมีเดียให้มาฟังการปราศรัย ซึ่งถือเป็นการนัดหมายชุมนุม ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่คนเริ่มต้นก็ตาม และการที่จำเลยปราศรัยบนรถกระบะเครื่องเสียง แปลว่าได้มีการเตรียมการมาไว้ล่วงหน้าแล้ว จำเลยเบิกความอีกว่าได้ปราศรัยจริง และเบิกความอีกว่าขณะนั้นมีการแพร่ระบาดโควิด-19 เข้าใจได้ว่าจำเลยมีความมุ่งหมายตั้งแต่ต้นที่จะจัดกิจกรรม จึงเห็นว่าจำเลยเป็นผู้จัดมิใช่ผู้เข้าร่วม และแม้จะเบิกความว่าตนสวมหน้ากากอนามัย และยืนห่างกับผู้อื่น แต่จำเลยก็ไม่สามารถควบคุมให้ผู้ชุมนุมยืนห่างกันได้

    จากการนำสืบว่าการชุมนุมเป็นการใช้เสรีภาพตามกฎหมาย พื้นที่ชุมนุมเป็นที่เปิดโล่ง ไม่พบการแพร่ระบาดของโรค ซึ่งรัฐธรรมนูญตามมาตรา 44 ได้รับรองไว้ แต่เห็นว่าชุมนุมนั้นไม่ชอบด้วยกฎหมาย

    อีกทั้งหลังจากพนักงานควบคุมโรคได้แจ้งประกาศเตือนตาม พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ และให้ประชาชนยุติการชุมนุม แต่ผู้ชุมนุมไม่ยุติ อันเป็นการฝ่าฝืนคำสั่งเจ้าพนักงานควบคุมโรค ตาม พ.ร.บ.โรคติดต่อฯ อีกทั้งจำเลยซึ่งเป็นผู้จัดก็ไม่ได้จัดให้มีมาตรการป้องกันโรคโควิด-19 การกระทำของจำเลยจึงเป็นการฝ่าฝืน พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ

    -ข้อหาตาม พ.ร.บ.เครื่องขยายเสียงฯ

    ตามที่พยานโจทก์เบิกความว่าจำเลยได้ขึ้นปราศรัยบนรถกระบะโดยใช้เครื่องขยายเสียง โดยไม่ได้ขออนุญาตก่อน จึงฟังได้ว่าจำเลยมีความผิดตามฟ้อง

    -ข้อหาตามมาตรา 112

    ตามรัฐธรรมนูญมาตรา 2 บัญญัติไว้ว่า ประเทศไทยปกครองด้วยระบอบประชาธิปไตยอันมีกษัตริย์ทรงเป็นประมุข และมาตรา 6 บัญญัติไว้ว่า องค์พระมหากษัตริย์ทรงอยู่ในฐานะอันเป็นที่เคารพสักการะ ผู้ใดจะละเมิดมิได้ และในมาตรา 50 ก็ได้บัญญัติไว้ว่า บุคคลมีหน้าที่พิทักษ์รักษาไว้ซึ่งชาติ ศาสน์ กษัตริย์ และการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข นอกจากนี้ได้บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 เกี่ยวกับความผิดเป็นพิเศษต่างจากคนทั่วไป

    ประชาชนไทยมีหน้าที่รักษาไว้ซึ่งสถาบันกษัตริย์ การกล่าวจาบจ้วง ล่วงเกิน เสียดสี เป็นการหมิ่นประมาท ข้อความที่กล่าวจะทำให้เสื่อมเสียหรือไม่นั้น ต้องพิจารณาความรู้สึกของประชาชนไทยร่วมด้วย

    เห็นว่า จำเลยกล่าวใส่ความรัชกาลที่ 10 ว่านำของที่ประชาชนใช้ร่วมกันมาเป็นของตนเอง เป็นการหมิ่นประมาท แม้จำเลยจะเบิกความว่าเป็นการวิจารณ์ตรงไปตรงมา แต่ไม่อาจถ่ายทอดความเข้าใจของจำเลยซึ่งเป็นผู้กล่าวเท่านั้น เมื่อพิจารณาคำปราศรัยก็ไม่มีเหตุที่จะยกสถาบันกษัตริย์อันเป็นที่เคารพมาทำให้เสื่อมเสีย ทำให้คนเห็นว่ารัชกาลที่ 10 มีความโลภ ใส่ความให้เสื่อมเสียพระเกียรติยศ ถูกดูหมิ่นเกลียดชัง ไม่สามารถหักล้างพยานโจทก์ได้ และไม่มีเหตุยกเว้นความผิดในทำนองเดียวกันตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 329 และ 330

    พิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112, พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ มาตรา 9 และ 18, พ.ร.บ.โรคติดต่อฯ มาตรา 34 และ 51, พ.ร.บ.ควบคุมการโฆษณาโดยใช้เครื่องขยายเสียงฯ มาตรา 4 วรรคหนึ่ง, มาตรา 9 วรรคหนึ่ง การกระทำของจำเลยเป็นความผิดหลายกรรมต่างกันให้ลงโทษทุกกรรมเป็นกระทงความผิดไป

    ความผิดตามมาตรา 112 จำคุก 3 ปี, ฐานฝ่าฝืน พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ และ พ.ร.บ.โรคติดต่อฯ เป็นกรรมเดียวผิดต่อกฎหมายหลายบท ให้ลงโทษฐานฝ่าฝืน พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ ซึ่งเป็นบทที่มีโทษหนักที่สุด จำคุก 1 เดือน ส่วนข้อหาตาม พ.ร.บ.ควบคุมการโฆษณาฯ ปรับ 150 บาท

    การนำสืบของจำเลยเป็นประโยชน์ต่อพิจารณา ลดโทษให้ 1 ใน 3 ข้อหามาตรา 112 คงจำคุก 2 ปี, พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ คงจำคุก 20 วัน และ พ.ร.บ.ควบคุมการโฆษณาฯ คงปรับ 100 บาท

    คงจำคุกรวม 2 ปี 20 วัน และปรับ 100 บาท และให้นับโทษต่อจาก 2 คดีที่ศาลอาญาพิพากษาไปก่อนหน้า อีกทั้งให้ริบเครื่องปั่นไฟ ลำโพง เพาเวอร์แอมป์ มิกเซอร์ เครื่องรับสัญญาณไมโครโฟน และไมโครโฟน ของกลางในคดีนี้

    องค์คณะผู้พิพากษา ได้แก่ วีระ พรหมอยู่ และศุทธิ์สิริ พยัคฆโส
    .
    หลังจากศาลอ่านคำพิพากษาแล้วเสร็จ ประชาชนที่อยู่ในห้องพิจารณาคดีก็เข้ามาให้กำลังใจอานนท์ และช่วยกันชำระค่าปรับโดยการนำเหรียญ 1 บาท 2 บาท และ 5 บาท รวมแล้วเป็นเงิน 100 บาท เพื่อให้ทนายความไปจ่ายค่าปรับต่อศาล

    ทั้งนี้ จากการชุมนุม #ม็อบแฮรี่พอตเตอร์2 นอกจากอานนท์แล้ว ยังมีประชาชนที่ถูกดำเนินคดีจากเหตุการณ์ดังกล่าวอีก 26 คน ทั้งเป็นผู้ปราศรัย ผู้ร่วมชุมนุม ผู้นำรถเครื่องขยายเสียงเข้าร่วม ในข้อหาหลักฝ่าฝืน พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ เพียงอย่างเดียว โดยคดียังอยู่ในชั้นอัยการ

    ในส่วนของอานนท์ หลังจากที่วันนี้ศาลอาญากรุงเทพใต้มีคำพิพากษาจำคุกอีก 2 ปี 20 วัน ทำให้ปัจจุบันอานนท์ถูกลงโทษจำคุกรวมทั้งสิ้น 10 ปี 20 วันแล้ว เมื่อรวมกับ 2 คดีในข้อหามาตรา 112 ที่ศาลอาญามีคำพิพากษาลงโทษจำคุกคดีละ 4 ปี ไปเมื่อวันที่ 26 ก.ย. 2566 และ 17 ม.ค. 2567 ที่ผ่านมา

    นับเป็นคดีมาตรา 112 คดีที่ 3 ที่มีคำพิพากษา จากจำนวนทั้งหมด 14 คดี กล่าวคืออานนท์ยังมีคดีมาตรา 112 อีกถึง 11 คดี ซึ่งรวมถึงคดี #ม็อบแฮรี่พอตเตอร์1 ที่ยังอยู่ในระหว่างการพิจารณาคดี

    ปัจจุบันอานนท์ยังถูกคุมขังในเรือนจำระหว่างอุทธรณ์ตั้งแต่วันที่ 26 ก.ย. 2566 เป็นเวลา 218 วัน หรือกว่า 7 เดือนแล้ว โดยไม่ได้รับสิทธิในการประกันตัว แม้ทนายความจะยื่นขอประกันตัวมาแล้ว 6 ครั้ง ซึ่งนับว่าเป็นการถูกคุมขังต่อเนื่องที่ยาวนานที่สุดเท่าที่อานนท์เคยถูกคุมขังมา

    (อ้างอิง: คำพิพากษา ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 คดีหมายเลขแดงที่ อ.846/2567 ลงวันที่ 29 เม.ย. 2567 และ https://tlhr2014.com/archives/66541)
  • ทนายความได้ยื่นประกันตัวผู้ต้องขังคดีทางการเมือง ซึ่งอยู่ในระหว่างการต่อสู้คดีจำนวน 16 ราย ได้แก่ อานนท์, ถิรนัย, ชัยพร, ประวิตร, มงคล, ขจรศักดิ์, คเชนทร์, ไพฑูรย์, สุขสันต์, อุกฤษฏ์, วีรภาพ, จิรวัฒน์, ณัฐนนท์, ทานตะวัน, อัฐสิษฎ และสิรภพ

    การยื่นประกันตัวครั้งดังกล่าว เกิดขึ้นเนื่องในวาระครบรอบ 10 ปีของการทำรัฐประหาร ที่นำมาซึ่งการถูกดำเนินคดีทางการเมืองที่เพิ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน และตลอดระยะเวลา 10 ปีที่ผ่านมา บรรดาองค์กรทางกฎหมายได้นิรโทษกรรมให้กับคณะผู้ทำรัฐประหารที่ทำลายระบบนิติรัฐของประเทศ

    ในโอกาสนี้ ผู้ต้องขังจำนวน 16 ราย จึงประสงค์ที่จะยื่นประกันตัว เพื่อตอกย้ำว่ายังมีคนที่ไม่ได้รับสิทธิการประกันตัวขั้นพื้นฐาน และเพื่อสานต่อเจตนารมณ์ของเพื่อนผู้ต้องขังที่เพิ่งเสียชีวิตไปอย่างไม่มีวันกลับอย่าง ‘บุ้ง เนติพร’

    คำร้องขอประกันในครั้งนี้ซึ่งเป็นครั้งแรกในคดีนี้ เสนอหลักประกันจำนวน 300,000 บาท พร้อมทั้งระบุเหตุผลสำคัญถึงหลักการที่จำเลยมีสิทธิได้รับการสันนิษฐานว่าเป็นผู้บริสุทธิ์จนกว่าจะพิสูจน์ตามกฎหมายได้ว่ามีความผิด ซึ่งบัญญัติรับรองไว้ในกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง และรัฐธรรมนูญ 2560 มาตรา 29

    การที่จำเลยไม่ได้รับสิทธิประกันตัวและต้องถูกคุมขังในระหว่างการต่อสู้คดีทั้งที่คดียังไม่ถึงที่สุด ถือเป็นการลงโทษจำเลยเสมือนว่าศาลมีคำพิพากษาถึงที่สุดว่าจำเลยเป็นผู้กระทำความผิดไปแล้ว แม้ภายหลังศาลมีคำพิพากษาถึงที่สุดยกฟ้องจำเลย ก็มิอาจบรรเทาผลร้ายเกินสมควรที่เกิดขึ้นกับจำเลย และครอบครัวในระหว่างถูกคุมขังได้ ดังเช่นในอดีตที่เคยเกิดขึ้นกับจำเลยทั้งสี่และครอบครัวในคดีตามคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 768/2536 รวมถึงในกรณีเนติพร เสน่ห์สังคม ซึ่งเสียชีวิตในระหว่างที่อยู่ในความควบคุมตัวของรัฐในระหว่างการพิสูจน์ความรับผิดทางกฎหมาย เป็นผลร้ายที่สุดที่เกิดขึ้นโดยไม่มีหนทางที่จะบรรเทาผลร้ายได้แต่อย่างใด

    หลังทนายยื่นคำร้อง ศาลอาญากรุงเทพใต้ได้ส่งคำร้องขอประกันอานนท์ในคดีนี้ให้ศาลอุทธรณ์พิจารณา ก่อนที่ 2 วันต่อมา คือวันที่ 24 พ.ค. 2567 ศาลอุทธรณ์ยังคงมีคำสั่งไม่ให้ประกันอานนท์ โดยระบุในคำสั่งว่า

    “พิเคราะห์ความหนักเบาแห่งข้อหาและพฤติการณ์แห่งคดีแล้ว ข้อหามีอัตราโทษสูง ลักษณะการกระทำของจำเลยที่นำมาซึ่งความเสื่อมเสียต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยมีกำหนด 2 ปี 20 วัน และนับโทษจำคุกของจำเลยต่อจากโทษจำคุกในคดีอื่นอีกหลายคดี หากอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวมีเหตุอันควรเชื่อว่าจำเลยจะไปก่อเหตุอันตรายประการอื่นหรืออาจจะหลบหนี จึงไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลยในระหว่างอุทธรณ์”

    (อ้างอิง: คำสั่ง ศาลอุทธรณ์ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 คดีหมายเลขแดงที่ อ.846/2567 ลงวันที่ 24 พ.ค. 2567 และ https://tlhr2014.com/archives/67671)
  • ทนายความยื่นประกันอานนท์ระหว่างอุทธรณ์คดีนี้เป็นครั้งที่ 2 เสนอหลักประกันจำนวน 500,000 บาท พร้อมทั้งระบุเหตุผลสำคัญว่า คดีนี้จําเลยประสงค์จะยื่นอุทธรณ์คําพิพากษาของศาลชั้นต้นต่อศาลอุทธรณ์ ซึ่งจำเลยมีประเด็นต่อสู้ทั้งในปัญหาข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายที่จะเปลี่ยนแปลงคำพิพากษาของศาลชั้นต้น ประการสำคัญคดีของจำเลยยังไม่ถึงที่สุดว่าจำเลยเป็นผู้กระทำความผิด จำเลยจึงต้องได้รับการสันนิษฐานว่าเป็นผู้บริสุทธิ์

    นอกจากนี้จำเลยประกอบอาชีพทนายความสิทธิมนุษยชน ให้ความช่วยเหลือประชาชนที่ถูกดำเนินคดีจากการใช้สิทธิและเสรีภาพจากการแสดงออกทางการเมืองหลายคดีในหลายศาล รวมถึงสำนวนคดีที่อยู่ในศาลนี้ด้วย ซึ่งขณะนี้ศาลอาญาได้มีคำสั่งไม่เบิกตัวจำเลยมาปฏิบัติหน้าที่ทนายความในคดีของ “ต้นไผ่” การไม่ได้รับอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจึงกระทบต่อการทำหน้าที่ทนายความของจำเลยและเกิดความเสียหายต่อลูกความของจำเลยอย่างยิ่ง

    อีกทั้งในวันเดียวกันนี้ศาลอาญาได้มีคำสั่งอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวทักษิณ ชินวัตร จำเลยในคดีมาตรา 112 ในระหว่างพิจารณาคดีโดยสั่งว่า “พิเคราะห์ความหนักเบาแห่งข้อหา และพฤติการณ์แห่งคดีแล้ว เห็นว่าจำเลยให้การปฏิเสธมาโดยตลอด รวมทั้งจำเลยอายุมาก และได้รับการปล่อยชั่วคราวในชั้นสอบสวน มีที่พักอาศัยเป็นหลักแหล่งที่แน่นอนอยู่กับครอบครัว ประกอบกับโจทก์ไม่คัดค้านการปล่อยชั่วคราว มีเหตุสมควรเชื่อว่าหากได้รับการปล่อยชั่วคราวระหว่างพิจารณา จำเลยจะไม่หลบหนีหรือไปยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐานหรือไปก่อเหตุอันตรายประการอื่นหรือไม่ได้ขัดขวางการพิจารณาของศาล ศาลจึงอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลย ระหว่างพิจารณาโดยให้ตีราคาหลักประกัน 500,000 บาท" ซึ่งคดีดังกล่าวมีฐานความผิดเดียวกันกับจำเลยในคดีนี้ จึงขอศาลพิจารณาให้ประกันจำเลยในคดีนี้ โดยยึดถือหลักการสันนิษฐานว่าจำเลยเป็นผู้บริสุทธิ์จนกว่าศาลจะพิพากษาถึงที่สุดว่ากระทำความผิด

    หลังทนายยื่นคำร้อง ศาลอาญากรุงเทพใต้ได้ส่งคำร้องให้ศาลอุทธรณ์พิจารณา โดยศาลอุทธรณ์ยังคงมีคำสั่งไม่ให้ประกันอานนท์ โดยระบุในคำสั่งว่า

    “พิเคราะห์ความหนักเบาแห่งข้อหาและพฤติการณ์แห่งคดีแล้ว การกระทำที่จำเลยถูกฟ้องกระทบกระเทือนและสร้างความเสียหายต่อการปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข กรณีเป็นเรื่องร้ายแรง ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุก 2 ปี 20 วัน และให้นับโทษจำคุกจำเลยต่อจากโทษจำคุกในคดีอื่นอีก 2 คดี หากอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวมีเหตุอันควรเชื่อว่าจำเลยจะหลบหนี ประกอบกับศาลอุทธรณ์เคยไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลยในระหว่างอุทธรณ์มาแล้ว และเหตุตามคำร้องไม่มีเหตุที่จะเปลี่ยนแปลงคำสั่งเดิม จึงไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลยในระหว่างอุทธรณ์ ให้ยกคำร้อง”

    (อ้างอิง: คำสั่ง ศาลอุทธรณ์ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 คดีหมายเลขแดงที่ อ.846/2567 ลงวันที่ 19 มิ.ย. 2567 และ https://tlhr2014.com/archives/68118)
  • ทนายความยื่นคำร้องขอประกันอานนท์ระหว่างอุทธรณ์ในคดีนี้ต่อศาลอาญากรุงเทพใต้เป็นครั้งที่ 3 โดยวางเงินสดเป็นหลักประกันจำนวน 500,000 บาท พร้อมทั้งระบุเหตุผลโดยสรุปว่า ภรรยาของจำเลยต้องรับภาระหนักในการดูแลบุตร 2 คน เพียงคนเดียว และเมื่อวันที่ 7 ก.ค. 2567 บุตรคนเล็กวัย 1 ปีเศษ ประสบอุบัติเหตุจากเตารีด อันเป็นผลมาจากจำเลยไม่ได้รับการประกันตัว หากได้รับการประกันตัว จำเลยตั้งใจจะไปดูแลบุตรทั้งสองคนร่วมกันกับภรรยา

    นอกจากนั้นจำเลยยังประกอบอาชีพเป็นทนายความสิทธิมนุษยชน ให้ความช่วยเหลือประชาชนที่ถูกดำเนินคดีจากการใช้สิทธิและเสรีภาพจากการแสดงออกทางการเมืองหลายคดีในหลายศาล การที่จำเลยไม่ได้รับการประกันตัวจึงส่งผลกระทบต่อการทำหน้าที่ทนายความของจำเลยและเกิดความเสียหายของลูกความเป็นอย่างยิ่ง

    คดีของจำเลยยังไม่ได้มีคำพิพากษาถึงที่สุดว่าเป็นผู้กระทำผิด จำเลยจึงยังไม่ถูกเพิกถอนสิทธิที่จะได้รับการสันนิษฐานว่าเป็นผู้บริสุทธิ์ โดยจำเลยประสงค์จะอุทธรณ์คำพิพากษาของศาลชั้นต้น เนื่องจากจำเลยมีประเด็นต่อสู้ทั้งในปัญหาข้อเท็จจริงและข้อกฎหมาย

    อีกทั้งศาลเคยมีคำสั่งอนุญาตให้ประกันจำเลยในระหว่างสอบสวนและระหว่างการพิจารณาคดี โดยจำเลยไม่เคยทำผิดเงื่อนไขการประกันตัว และไม่เคยถูกถอนประกันจากคดีนี้เลยซักครั้ง ข้อเท็จจริงจึงไม่อาจรับฟังได้ว่า หากจำเลยได้รับอนุญาตให้ประกันในระหว่างอุทธรณ์ จำเลยจะไปก่อเหตุภยันตรายประการอื่น หรือจะหลบหนีแต่อย่างใด ทั้งศาลนี้ยังเคยอนุญาตให้จำเลยเดินทางออกนอกราชอาณาจักร ไปร่วมงานรับรางวัลควังจูเพื่อสิทธิมนุษยชนที่ประเทศเกาหลีใต้ และจำเลยก็เดินทางกลับมารายงานตัวต่อศาลตามนัด ซึ่งเป็นข้อเท็จจริงที่ยืนยันและรับรองว่าจำเลยไม่มีพฤติการณ์หลบหนี

    หลังทนายความยื่นขอประกัน ศาลอาญากรุงเทพใต้มีคำสั่งส่งคำร้องให้ศาลอุทธรณ์พิจารณา ต่อมา ในวันที่ 13 ก.ค. 2567 ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งยกคำร้อง โดยระบุว่า “พิเคราะห์ความหนักเบาแห่งข้อหาและพฤติการณ์แห่งคดีแล้ว ข้อหามีอัตราโทษสูง พฤติการณ์แห่งคดีร้ายแรง ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุก 2 ปี 20 วัน โดยให้นับโทษจำคุกต่อจากโทษจำคุกของจำเลยในคดีอื่น หากอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวมีเหตุอันควรเชื่อว่าจำเลยจะหลบหนี ประกอบกับศาลอุทธรณ์เคยไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลยในระหว่างอุทธรณ์มาแล้วหลายครั้ง และเหตุตามคำร้องยังไม่เพียงพอที่จะเปลี่ยนแปลงคำสั่งเดิม จึงไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลยในระหว่างอุทธรณ์ ให้ยกคำร้อง”

    (อ้างอิง: คำร้องประกอบคำร้องขอปล่อยชั่วคราวระหว่างอุทธรณ์ ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 คดีหมายเลขแดงที่ อ.846/2567 ลงวันที่ 10 ก.ค. 2567 และ https://tlhr2014.com/archives/68666)
  • ทนายความยื่นประกันอานนท์ระหว่างอุทธรณ์คดีนี้เป็นครั้งที่ 4 เสนอหลักประกันจำนวน 500,000 บาท คำร้องในครั้งนี้ระบุว่า จําเลยยึดมั่นในการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข มิได้มีจิตคิดร้ายต่อประเทศชาติบ้านเมืองแต่อย่างใดทั้งสิ้น อีกทั้งปัจจุบันสภาวการณ์ทางการเมืองที่มีความขัดแย้งทางความคิด ความแตกแยก แบ่งฝักฝ่ายในสังคมซึ่งดําเนินมาอย่างต่อเนื่องเป็นระยะเวลาหลายปีได้ผ่านพ้นไปแล้ว ปัจจุบันนี้ประเทศไทยได้มีรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งนําโดย นางสาวแพทองธาร ชินวัตร นายกรัฐมนตรี นําประเทศเดินหน้ากลับสู่หนทางตามระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข อีกทั้งยังได้เดินหน้าคลี่คลายความขัดแย้งทางการเมืองและอยู่ระหว่างการพิจารณาพระราชบัญญัตินิรโทษกรรมให้กับประชาชนที่ใช้สิทธิเสรีภาพการชุมนุมและแสดงความคิดเห็นของประชาชนในระยะเวลาที่ผ่านมากว่า 20 ปี จึงขอให้ศาลพิจารณาสิทธิในการปล่อยตัวชั่วคราวระหว่างการพิจารณาคดีในชั้นอุทธรณ์ด้วย

    ศาลอาญากรุงเทพใต้มีคำสั่งส่งคำร้องให้ศาลอุทธรณ์พิจารณา ก่อนที่วันเดียวกัน ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งไม่ให้ประกัน ระบุเช่นเดียวกับครั้งที่ผ่านมาว่า "พิเคราะห์ความหนักเบาแห่งข้อหาและพฤติการณ์แห่งคดีแล้ว ข้อหามีอัตราโทษสูง การกระทำที่จำเลยถูกฟ้องกระทบกระเทือนต่อการปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุกและนับโทษจำคุกจำเลยต่อจากโทษจำคุกในคดีอื่น หากอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวมีเหตุอันควรเชื่อว่าจำเลยจะหลบหนี ประกอบกับศาลอุทธรณ์เคยไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลยในระหว่างอุทธรณ์มาแล้วหลายครั้ง และเหตุตามคำร้องยังไม่มีเหตุที่จะเปลี่ยนแปลงคำสั่งเดิม จึงไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลยในระหว่างอุทธรณ์ ให้ยกคำร้อง"

    (อ้างอิง: คำร้องประกอบคำร้องขอปล่อยชั่วคราวระหว่างอุทธรณ์ ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 คดีหมายเลขแดงที่ อ.846/2567 ลงวันที่ 1 ต.ค. 2567)
  • ทนายความยื่นประกันอานนท์ระหว่างอุทธรณ์เป็นครั้งที่ 5 เสนอหลักประกันจำนวน 500,000 บาท

    ศาลอาญากรุงเทพใต้มีคำสั่งส่งคำร้องให้ศาลอุทธรณ์พิจารณา ก่อนที่วันเดียวกัน ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งไม่ให้ประกัน ระบุเช่นเดิมว่า "พิเคราะห์ความหนักเบาแห่งข้อหาและพฤติการณ์แห่งคดีแล้ว ข้อหามีอัตราโทษสูง การกระทำที่จำเลยถูกฟ้องนำมาซึ่งความเสื่อมเสียต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุก 2 ปี 20 วัน และนับโทษจำคุกจำเลยต่อจากโทษจำคุกในคดีอื่น หากอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวมีเหตุอันควรเชื่อว่าจำเลยจะหลบหนี ประกอบกับศาลอุทธรณ์เคยไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลยในระหว่างอุทธรณ์มาแล้ว และเหตุตามคำร้องยังไม่มีเหตุที่จะเปลี่ยนแปลงคำสั่งเดิม จึงไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลยในระหว่างอุทธรณ์ ให้ยกคำร้อง"

    (อ้างอิง: คำร้องประกอบคำร้องขอปล่อยชั่วคราวระหว่างอุทธรณ์ ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 คดีหมายเลขแดงที่ อ.846/2567 ลงวันที่ 11 ต.ค. 2567)
  • ทนายยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่ให้ประกันของศาลอุทธรณ์ลงวันที่ 11 ต.ค. 2567 ต่อศาลฎีกา ระบุเหตุผลว่า การกระทําที่จําเลยถูกฟ้องเป็นเนื้อหาแห่งคดีที่ศาลอุทธรณ์ต้องวินิจฉัยว่าจําเลยกระทําผิดตามฟ้องโจทก์จริงหรือไม่ แต่มิใช่เหตุที่ศาลอุทธรณ์ต้องนํามาพิจารณาในการสั่งให้ประกันหรือไม่ให้ประกัน ตามมาตรา 108/1 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

    การที่ศาลอุทธรณ์พิจารณาถึงเนื้อหาแห่งคดีและเชื่อตามคําฟ้องโจทก์แล้วเห็นว่าการกระทําของจําเลยสร้างความเสียหายต่อการปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข กรณีเป็นเรื่องร้ายแรง ทั้งที่จําเลยยังมิได้ถูกพิพากษาถึงที่สุดว่ากระทําความผิดนั้นย่อมขัดหลักการสันนิษฐานไว้ก่อนว่าผู้ต้องหาหรือจําเลยเป็นผู้บริสุทธิ์จนกว่าจะมีคําพิพากษาถึงที่สุด

    นอกจากนี้คำร้องอุทธรณ์ยังระบุถึงอุปสรรคต่อการให้ความช่วยเหลือจําเลยในศาลต่าง ๆ และการทําหน้าที่ทนายความของจําเลยในระหว่างที่ถูกคุมขัง รวมถึงความจำเป็นในการเลี้ยงดูบุตร

    อย่างไรก็ตาม วันต่อมา (18 ต.ค. 2567) ศาลฎีกายังคงมีคำสั่งไม่อนุญาตให้ประกัน ระบุว่า "พิเคราะห์ความหนักเบาแห่งข้อหาและพฤติการณ์แห่งคดี กรณีเป็นความผิดเกี่ยวกับความมั่นคงแห่งราชอาณาจักร ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยมีกำหนด 2 ปี 20 วัน และให้นับโทษจำคุกจำเลยต่อจากโทษจำคุกในคดีอื่น หากอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวระหว่างอุทธรณ์มีเหตุอันควรเชื่อว่าจำเลยอาจจะหลบหนี คำสั่งศาลอุทธรณ์ที่ไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวนั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง"

    (อ้างอิง: คำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่อนุญาตปล่อยชั่วคราว ศาลอาญากรุงเทพใต้ คดีหมายเลขดำที่ อ.1671/2564 คดีหมายเลขแดงที่ อ.846/2567 ลงวันที่ 17 ต.ค. 2567)
  • ทนายความยื่นประกันอานนท์ระหว่างอุทธรณ์เป็นครั้งที่ 6 เสนอหลักประกันจำนวน 500,000 บาท คำร้องขอประกันมีใจความสำคัญระบุถึงรายงานของคณะกรรมาธิการวิสามัญพิจารณาศึกษาแนวทางการตรา พ.ร.บ.นิรโทษกรรม ของสภาผู้แทนราษฎร เมื่อจำเลยเป็นผู้ที่ถูกดำเนินคดีและคุมขังตามมาตรา 112 ซึ่งเป็นฐานความผิดที่เข้าข่ายอาจได้รับการพิจารณานิรโทษกรรมตามรายงานฉบับดังกล่าว จำเลยจึงไม่มีสาเหตุที่จะหลบหนี และยืนยันที่จะต่อสู้คดีถึงที่สุด

    นอกจากนี้ ในคำร้องขอประกันตัวของอานนท์ยังมีเนื้อความที่กล่าวถึง แพทองธาร ชินวัตร นายกรัฐมนตรี ซึ่งปัจจุบันกำลังนำประเทศเดินหน้ากลับสู่หนทางตามระบอบการปกครองแบบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข และยังมีความตั้งใจเดินหน้าคลี่คลายความขัดแย้งทางการเมือง ซึ่งอยู่ในระหว่างการพิจารณาร่าง พ.ร.บ.นิรโทษกรรมประชาชน ให้กับประชาชนที่ใช้สิทธิและเสรีภาพการชุมนุมและแสดงความคิดเห็น จำเลยจึงขอให้ศาลพิจารณาสิทธิการประกันตัวในระหว่างพิจารณาคดีในชั้นอุทธรณ์ด้วย

    อย่างไรก็ตาม ศาลอาญากรุงเทพใต้มีคำสั่งส่งคำร้องให้ศาลอุทธรณ์พิจารณา ก่อนที่วันต่อมา ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งไม่ให้ประกัน ระบุเช่นเดิมว่า "พิเคราะห์ความหนักเบาแห่งข้อหาและพฤติการณ์แห่งคดีแล้ว ข้อหามีอัตราโทษสูง ลักษณะการกระทำความผิดของจำเลยนำมาซึ่งความเสื่อมเสียต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุก 2 ปี 20 วัน และนับโทษจำคุกจำเลยต่อจากโทษจำคุกในคดีอื่นอีก 2 คดี ประกอบกับศาลอุทธรณ์เคยไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลยในระหว่างอุทธรณ์มาแล้ว และเหตุตามคำร้องยังไม่มีเหตุที่จะเปลี่ยนแปลงคำสั่งเดิม จึงไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลยในระหว่างอุทธรณ์ ให้ยกคำร้อง"

    (อ้างอิง: คำสั่ง ศาลอุทธรณ์ คดีหมายเลขแดงที่ อ.846/2567 ลงวันที่ 6 พ.ย. 2567 และ https://tlhr2014.com/archives/71011)
  • ทนายยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่ให้ประกันของศาลอุทธรณ์ลงวันที่ 6 พ.ย. 2567 ต่อศาลฎีกา

    วันต่อมา (16 พ.ย. 2567) ศาลฎีกายังคงมีคำสั่งไม่อนุญาตให้ประกันอานนท์ ระบุว่า "พิเคราะห์ความหนักเบาแห่งข้อหาและพฤติการณ์แห่งคดี ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุก 2 ปี 20 วัน และให้นับโทษจำคุกจำเลยต่อจากโทษจำคุกในคดีอื่น ทั้งศาลฎีกาเคยมีคำสั่งไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลยในระหว่างอุทธรณ์มาแล้ว หากอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวในระหว่างอุทธรณ์ มีเหตุอันควรเชื่อว่าจำเลยอาจจะหลบหนี คำสั่งศาลอุทธรณ์ที่ไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวนั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง"

    (อ้างอิง: คำสั่ง ศาลฎีกา ลงวันที่ 16 พ.ย. 2567)
  • ก่อนถึงวันที่ 10 ธ.ค. ซึ่งถือเป็นวันสิทธิมนุษยชนสากลและวันรัฐธรรมนูญของไทย ทนายความได้ยื่นประกันและยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่ให้ประกันผู้ต้องขังทางการเมืองที่อยู่ในระหว่างการต่อสู้คดีและไม่ได้รับสิทธิประกันตัว อันเป็นสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐาน รวมทั้งสิ้น 15 คน ใน 19 คดี รวมถึงยื่นประกันอานนท์ในคดีนี้เป็นครั้งที่ 7 เสนอหลักประกันจำนวน 500,000 บาท

    ศาลอาญากรุงเทพใต้มีคำสั่งส่งคำร้องให้ศาลอุทธรณ์พิจารณา ก่อนที่วันต่อมา ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งไม่ให้ประกันอานนท์ ระบุเช่นเดิมว่า "พิเคราะห์ความหนักเบาแห่งข้อหาและพฤติการณ์แห่งคดีแล้ว ข้อหามีอัตราโทษสูง ลักษณะการกระทำความผิดของจำเลยนำมาซึ่งความเสื่อมเสียต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุก 2 ปี 20 วัน และนับโทษจำคุกจำเลยต่อจากโทษจำคุกในคดีอื่น ประกอบกับศาลอุทธรณ์และศาลฎีกาเคยไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลยในระหว่างอุทธรณ์มาแล้ว และเหตุตามคำร้องยังไม่มีเหตุที่จะเปลี่ยนแปลงคำสั่งเดิม จึงไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลยในระหว่างอุทธรณ์ ให้ยกคำร้อง"

    (อ้างอิง: คำสั่ง ศาลอุทธรณ์ คดีหมายเลขแดงที่ อ.846/2567 ลงวันที่ 10 ธ.ค. 2567 และ https://tlhr2014.com/archives/72313)
  • ทนายยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่ให้ประกันของศาลอุทธรณ์ลงวันที่ 10 ธ.ค. 2567 ต่อศาลฎีกา

    วันต่อมาศาลฎีกายังคงมีคำสั่งไม่อนุญาตให้ประกันอานนท์ ระบุว่า "พิเคราะห์ความหนักเบาแห่งข้อหาและพฤติการณ์แห่งคดี ประกอบกับศาลฎีกาเคยมีคำสั่งไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลยในระหว่างอุทธรณ์มาแล้ว หากอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวในระหว่างอุทธรณ์ มีเหตุอันควรเชื่อว่าจำเลยอาจจะหลบหนี คำสั่งศาลอุทธรณ์ที่ไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวนั้นชอบแล้ว ให้ยกคำร้อง"

    (อ้างอิง: คำสั่ง ศาลฎีกา ลงวันที่ 17 ธ.ค. 2567)
  • ทนายความยื่นประกันอานนท์ระหว่างอุทธรณ์เป็นครั้งที่ 8 เสนอหลักประกันจำนวน 500,000 บาท

    ศาลอาญากรุงเทพใต้มีคำสั่งส่งคำร้องให้ศาลอุทธรณ์พิจารณา ก่อนที่วันต่อมา ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งไม่ให้ประกันอานนท์ ระบุเช่นเดิมว่า "พิเคราะห์ความหนักเบาแห่งข้อหาและพฤติการณ์แห่งคดีแล้ว ข้อหามีอัตราโทษสูง พฤติการณ์แห่งคดีเป็นเรื่องร้ายแรง ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุก 2 ปี 20 วัน และนับโทษต่อจากคดีอื่น หากอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวมีเหตุอันควรเชื่อว่าจำเลยจะหลบหนี ประกอบกับศาลอุทธรณ์และศาลฎีกาเคยไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลยในระหว่างอุทธรณ์มาแล้ว และเหตุตามคำร้องยังไม่มีเหตุที่จะเปลี่ยนแปลงคำสั่งเดิม จึงไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวจำเลยในระหว่างอุทธรณ์ ให้ยกคำร้อง"

    (อ้างอิง: คำสั่ง ศาลอุทธรณ์ คดีหมายเลขแดงที่ อ.846/2567 ลงวันที่ 21 ธ.ค. 2567)
  • ทนายยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่ให้ประกันของศาลอุทธรณ์ลงวันที่ 21 ธ.ค. 2567 ต่อศาลฎีกา

ชั้นสอบสวน

ผู้ถูกดำเนินคดี :
อานนท์ นำภา

การอนุญาตปล่อยตัวชั่วคราว
ไม่อนุญาต

ศาลชั้นต้น

ผู้ถูกดำเนินคดี :
อานนท์ นำภา

ชื่อองค์คณะผู้พิพากษา :
  1. วีระ พรหมอยู่
  2. ศุทธิ์สิริ พยัคฆโส

ผลการพิพากษา
ลงโทษ
การอนุญาตปล่อยตัวชั่วคราว
อนุญาต
พิพากษาวันที่ : 29-04-2024

ศาลอุทธรณ์

ผู้ถูกดำเนินคดี :
อานนท์ นำภา

ผลการพิพากษา
-
การอนุญาตปล่อยตัวชั่วคราว
ไม่อนุญาต

แหล่งที่มา : กรณีที่ศูนย์ทนายความฯ ติดตามสัมภาษณ์