คดี 112 "พงษ์" ชายภูเก็ตวัย 59 ถูกกล่าวหาโพสต์เฟซบุ๊กวิจารณ์กษัตริย์ 6 โพสต์

ประมาณ 13.00 น. พงษ์ (นามสมมุติ ) ถูกเจ้าหน้าที่กองบังคับการปราบปรามการกระทำความผิดเกี่ยวกับอาชญากรรมทางเทคโนโลยี (บก.ปอท.) เข้าจับกุมตามหมายจับจากบ้านพักใน จ.ภูเก็ต ตามหมายจับของศาลอาญาที่ 69/2565 ลงวันที่ 19 ม.ค. 2565 ในความผิดฐาน “หมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์ และนําเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ใด ๆ อันเป็นความผิด เกี่ยวกับความมั่นคงแห่งราชอาณาจักรตามประมวลกฎหมายอาญา” โดยมีชุดจับกุมจากจากทั้ง บก.ปอท., ตำรวจภูธรภาค 8, ตำรวจภูธรจังหวัดภูเก็ต และ สภ.เมืองภูเก็ต มีรายชื่อในบันทึกจับกุมรวมกันกว่า 22 นาย

นอกจากนี้ตำรวจยังได้นำหมายค้นของศาลอาญาที่ 29/2565 ลงวันที่ 19 ม.ค. 2565 เข้าค้นห้องเช่าของเขา และตรวจยึดโทรศัพท์มือถือ 1 เครื่อง, คอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ก 1 เครื่อง, เอกซานอลไดรฟ์ 1 อัน และกระดาษจดเนื้อเพลง 1 แผ่น การถูกยึดอุปกรณ์สื่อสารทำให้เขาไม่สามารถติดต่อญาติหรือทนายความได้

พงษ์ถูกนำตัวขึ้นเครื่องบินมาถึงกรุงเทพฯ นำตัวไปทำบันทึกจับกุมที่กองกำกับการตำรวจสันติบาล ก่อนจะถูกควบคุมตัวไว้ที่ สน.ทุ่งสองห้อง ทั้งคืน

(อ้างอิง: บันทึกการจับกุม กก.5 บก.ส.1 ลงวันที่ 20 ม.ค. 2565 และ https://tlhr2014.com/archives/39848)

เวลาประมาณ 12.00 น. ทนายความเดินทางไปพบพงษ์ ที่ บก.ปอท. เพื่อเข้าร่วมกระบวนการในชั้นสอบสวน พนักงานสอบสวนแจ้งพฤติการณ์คดีที่กล่าวหาว่า เมื่อวันที่ 6 ม.ค. 2565 กัญจ์บงกช เมฆาประพัฒน์สกุล ได้มาพบพนักงานสอบสวนเพื่อร้องทุกข์กล่าวโทษให้ดําเนินคดีกับผู้ใช้เฟซบุ๊กบัญชีหนึ่ง (ไม่ใช่ชื่อสกุลจริงของพงษ์) กรณีโพสต์ข้อความที่มีเนื้อหาเข้าข่ายหมิ่นประมาทกษัตริย์ฯ จำนวน 6 โพสต์ โดยพงษ์ถูกกล่าวหาว่าเป็นเจ้าของแอคเคาท์เฟซบุ๊กดังกล่าว

ข้อความทั้ง 6 โพสต์ เป็นการโพสต์ในช่วงวันที่ 11 ต.ค. – 14 พ.ย. 2564 ในเวลากลางวันและกลางคืน โดยเป็นการโพสต์ข้อความประกอบภาพรัชกาลที่ 10 จำนวน 2 ข้อความ และเป็นการโพสต์ข้อความเพียงอย่างเดียว 4 ข้อความ

พนักงานสอบสวนกล่าวหาว่าการโพสต์ข้อความข้างต้น เป็นการนําเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อความที่มีลักษณะเป็นการหมิ่นประมาท และ/หรือดูหมิ่นรัชกาลที่ 10 ซึ่งเป็นการดูหมิ่นพระเกียรติ และหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ โดยประการที่น่าจะทําให้รัชกาลที่ 10 เสื่อมเสียพระเกียรติยศ เสียชื่อเสียง ถูกดูหมิ่น และถูกเกลียดชัง โดยเจตนาทําให้ประชาชนเสื่อมศรัทธา ไม่เคารพสักการะ ซึ่งองค์พระมหากษัตริย์ทรงดํารงอยู่ในฐานะอันเป็นที่เคารพสักการะผู้ใดจะละเมิดมิได้

เมื่อพงษ์ได้พบกับทนายความในชั้นสอบสวน พงษ์ได้ให้การปฎิเสธทุกข้อกล่าวหา โดยจะส่งคำให้การเพิ่มเติมภายในวันที่ 21 ก.พ. 2565

อย่างไรก็ตาม ร.ต.อ.ปฐมพงษ์ ชุมมาก พนักงานสอบสวน บก.ปอท. ได้ยื่นคำร้องขอฝากขังผู้ต้องหาต่อศาลอาญา โดยอ้างเหตุว่าการสอบสวนยังไม่เสร็จสิ้น ต้องสอบพยานเพิ่มเติมอีก 7 ปาก และรอผลตรวจลายนิ้วมือ-ประวัติการต้องโทษของผู้่ต้องหา พร้อมยังคัดค้านการขอปล่อยตัวชั่วคราว โดยอ้างว่าคดีมีอัตราโทษสูง ประกอบกับเป็นคดีสำคัญเกี่ยวกับความมั่นคงแห่งราชอาณาจักร เกรงว่าผู้ต้องหาจะหลบหนีหรือไปยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐานหรือก่อเหตุอันตรายประการอื่น

เวลา 16.35 น. ศาลได้อนุญาตให้ฝากขังพงษ์ผ่านทางระบบวิดิโอคอนเฟอเรนซ์ เป็นระยะเวลา 12 วัน ตามคำขอของพนักงานสอบสวน ทั้งได้ยกคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวผู้ต้องหา ซึ่งขอประกันตัวโดยวางหลักทรัพย์ 90,000 บาท จากกองทุนราษฎรประสงค์ โดยศาลให้เหตุผลว่า ผู้ขอประกันมิได้มีความเกี่ยวข้องหรือเป็นญาติกับผู้ต้องหา ทำให้เขาถูกนำตัวไปคุมขังที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ ทันที

คำสั่งไม่ให้ประกันตัวลงนามโดยนายอรรถการ ฟูเจริญ รองอธิบดีผู้พิพากษาศาลอาญา

ข้อมูลเบื้องต้นทราบว่า พงษ์ไม่มีครอบครัว เขาอาศัยอยู่คนเดียวในบ้านเช่าและเพิ่งถูกบริษัทเอกชนเลิกจ้างจากงานรับจ้างงานหนึ่ง

(อ้างอิง: คำร้องขอฝากขังผู้ต้องหาครั้งที่ 1 ศาลอาญา ลงวันที่ 21 ม.ค. 2565 และ https://tlhr2014.com/archives/39848)

ทนายความยื่นประกันพงษ์เป็นครั้งที่ 2 โดยขอวางหลักทรัพย์ประกันตัว 100,000 บาท จากกองทุนราษฎรประสงค์ และมีตัวแทนจากกองทุนเป็นนายประกัน ระบุความเกี่ยวข้องกับผู้ต้องหาว่า เป็นตัวแทนจากกองทุนราษฎรประสงค์ซึ่งให้ความช่วยเหลือด้านการประกันตัวแก่ผู้ต้องหาในคดีการเมือง ให้ได้รับสิทธิในการประกันตัวตามกฎหมายและรัฐธรรมนูญโดยไม่คิดค่าตอบแทน

เวลา 16.00 น. ศาลจึงมีคำสั่งอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวในวงเงินประกัน 90,000 บาท โดยไม่กำหนดเงื่อนไข ระบุในคำสั่งว่า “ผู้ประกันเคยประกันผู้ต้องหาหลายราย จึงเป็นนายประกันที่น่าเชื่อถือ” พร้อมนัดรายงานตัวในวันที่ 10 มี.ค. 2565

ทำให้พงษ์ได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ ในเวลาราว 3 ทุ่ม หลังถูกคุมขังในเรือนจำรวม 4 วัน โดยเขาต้องหาที่พักค้างคืนก่อน เนื่องจากเป็นเวลาดึก ไม่มีพาหนะเดินทางแล้ว

(อ้างอิง: คำร้องขอฝากขังผู้ต้องหาครั้งที่ 1 ศาลอาญา ลงวันที่ 21 ม.ค. 2565 และ https://tlhr2014.com/archives/39899)

พนักงานอัยการ สำนักงานอัยการพิเศษฝ่ายคดีอาญา 3 สั่งฟ้องคดีต่อศาล โดยรวมระบุว่า ข้อความดังกล่าวเป็นความเท็จและเป็นการจาบจ้วง ล่วงเกิน ดูหมิ่น ใส่ความ หมิ่นประมาท หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์ โดยประการที่น่าจะทำให้รัชกาลที่ 10 เสื่อมเสียพระเกียรติ ถูกดูหมิ่น ถูกเกลียดชัง โดยจำเลยมีเจตนาทำลายสถาบันพระมหากษัตริย์ ซึ่งเป็นที่เคารพบูชาของประชาชนชาวไทย ทำให้ประชาชนเสื่อมศรัทธา ไม่เคารพต่อพระมหากษัตริย์ซึ่งอยู่ในฐานะที่ผู้ใดจะละเมิดไม่ได้

คดีนี้เดิมมีกำหนดนัดสืบพยานในวันที่ 9 – 10 พ.ค. 2566 ในวันแรกของการสืบพยาน พงษ์ตัดสินใจให้การรับสารภาพตามข้อกล่าวหา ศาลจึงให้งดการสืบพยาน และมีคำสั่งให้สืบเสาะและพินิจพฤติการณ์ของจำเลย ก่อนนัดฟังคำพิพากษาในวันที่ 26 มิ.ย. 2566

ที่ห้องพิจารณาคดีที่ 716 พงษ์เดินทางมาศาลเพื่อฟังคำพิพากษา ผู้พิพากษาที่ออกนั่งพิจารณาได้เรียกให้ผู้รับมอบฉันทะทนายจำเลยและจำเลยไปที่หน้าบัลลังก์ศาล ก่อนอ่านคำพิพากษาในคดีนี้ สามารถสรุปได้ดังนี้

พิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามมาตรา 112 และ พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ มาตรา 14 (3) เป็นการกระทำกรรมเดียวผิดกฎหมายหลายบท ลงโทษบทหนักที่สุด คือ มาตรา 112 จำคุก 18 ปี จำเลยให้การรับสารภาพ ลดโทษลงกึ่งหนึ่ง คงจำคุก 6 ปี 36 เดือน โทษจำคุกให้รอการลงโทษไว้กำหนด 2 ปี ระหว่างนี้ห้ามกระทำความผิดซ้ำ ให้รายงานตัวกับพนักงานคุมประพฤติ 3 ครั้งในระยะเวลา 2 ปี และทำกิจกรรมบริการสังคม 24 ชั่วโมง

นอกจากนี้ผู้พิพากษายังได้กล่าวกับจำเลยว่า ในครั้งนี้ศาลจะให้โอกาสจำเลย ขอให้จำเลยอย่าไปกระทำความผิดซ้ำอีก และพนักงานคุมประพฤติจะจัดให้มีอบรมเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ต่อไป

ผู้พิพากษาที่ลงนามในคำพิพากษา ได้แก่ จันทรทัต สิทธิกำจร