คดี 112 “นุ้ย-วรัณยา” สื่ออิสระ เหตุร้องเพลง "โชคดีที่มีคนไทย" ของวงไฟเย็น ที่อนุสาวรีย์ชัย ในม็อบไล่ประยุทธ์

เวลาประมาณ 19.30 น. มีรายงานว่า วรัณยา แซ่ง้อ หรือ “นุ้ย” สื่ออิสระวัย 48 ปี ได้ถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้าจับกุมบริเวณหน้าเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ ภายหลังจากเสร็จสิ้นกิจกรรม “ปล่อยเพื่อนเรา” โดยเป็นการจับกุมในคดี “หมิ่นประมาทกษัตริย์ฯ” จากกรณีการไปร่วมร้องเพลงของวงไฟเย็น ระหว่างกิจกรรมขับไล่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ที่ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีครบ 8 ปี ที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เมื่อวันที่ 23 ส.ค. 2565

การจับกุมดังกล่าวเป็นการจับกุมตามหมายจับของศาลอาญา ลงวันที่ 31 ส.ค. 2565 ในข้อหาตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 และ พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ มาตรา 14(3) โดยมีเจ้าหน้าที่ตำรวจจาก สน.พญาไท เข้าจับกุม ภายใต้การอำนวยการของ พ.ต.อ.บวรภพ สุนทรเลขา ผู้กำกับการ สน.พญาไท

ในตอนแรกมีรายงานว่าตำรวจจะนำตัววรัณยาไปยัง สน.พญาไท สถานีตำรวจเจ้าของคดี แต่ต่อมาเจ้าหน้าที่ได้นำตัวไปที่กองบัญชาการตำรวจปราบปรามยาเสพติด (บช.ปส.) ภายในสโมสรตำรวจแทน

เวลา 21.00 น. ทนายความเดินทางติดตามไปถึง บช.ปส. แต่ยังรอพนักงานสอบสวนเดินทางมาถึง จากนั้นได้มีการจัดทำบันทึกจับกุม โดยส่วนหนึ่งได้ระบุว่าตำรวจได้รับแจ้งจาก “สายลับ” ว่าวรัณยาจะมาปรากฏตัวที่ถนนงามวงศ์วานดังกล่าว

พ.ต.ท.วิทยากร สุวรรณเรืองศรี รองผู้กำกับสอบสวน สน.พญาไท ได้เป็นผู้แจ้งข้อกล่าวหาต่อวรัณยา โดยเหตุที่ถูกกล่าวหาเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 23 ส.ค. 2565 เจ้าหน้าที่กล่าวหาว่าวรัณยาพร้อมกับพวก ได้จัดกิจกรรมร้องเพลงเล่นดนตรีบริเวณอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ หลังป้ายรถเมล์ใต้สกายวอล์ค มีการไลฟ์สดผ่านช่องยูทูบ “ศักดินาเสื้อแดง” ให้บุคคลทั่วไปสามารถเข้าดูได้ โดยมีเนื้อเพลงลักษณะเสียดสีใส่ร้ายทางการเมือง และสถาบันพระมหากษัตริย์

เจ้าหน้าที่ได้ยกเนื้อเพลง “โชคดีที่มีคนไทย” และ “ใครฆ่า ร.8” ของวงไฟเย็น มากล่าวหา พร้อมระบุว่าบุคคลทั่วไปเมื่อได้ฟังเพลงดังกล่าวรู้ได้ทันทีว่า เจตนาด้อยค่าพระมหากษัตริย์ ทั้งพระมหากษัตริย์องค์ปัจจุบันและในอดีต ทำให้ผู้ได้ยินได้ฟังรู้สึกดูหมิ่น เกลียดชังพระมหากษัตริย์ เป็นการนำข้อมูลอันเป็นเท็จมาแสดงต่อสาธารณะและสื่อโซเชียลที่ประชาชนทั่วไปสามารถเข้าถึงได้ เป็นการดูหมิ่น หมิ่นประมาท หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์

ตำรวจระบุว่าคดีนี้มี อัครวุธ ไกรศรีสมบัติ หรือ “เต้” จากกลุ่มอาชีวะปกป้องสถาบันฯ กับพวก เป็นผู้มาร้องทุกข์ให้ดำเนินคดีกับผู้ต้องหา โดยวรัณยาได้ให้การปฏิเสธตลอดข้อกล่าวหา

หลังการสอบปากคำ พนักงานสอบสวนได้ควบคุมตัววรัณยาไว้ที่ บช.ปส. 1 คืน

(อ้างอิง: บันทึกการจับกุม สน.พญาไท ลงวันที่ 1 ก.ย. 2565 และ https://tlhr2014.com/archives/47855)

พนักงานสอบสวนยื่นคำร้องขออำนาจศาลอาญาในการฝากขังผู้ต้องหา อ้างเหตุว่า ยังต้องรอสอบพยานเพิ่มเติมอีก 6 ปาก และรอผลตรวจลายนิ้วมือและประวัติการต้องโทษ

พนักงานสอบสวนยังคัดค้านการประกันตัวผู้ต้องหา โดยระบุว่าคดีมีอัตราโทษสูง หากได้รับการปล่อยตัว เกรงว่าจะหลบหนีและผู้ต้องหาเคยกระทำความผิดในลักษณะเดียวกันนี้มาก่อน และอยู่ระหว่างปล่อยตัวชั่วคราวของศาลอาญากรุงเทพใต้ เกรงว่าจะไปกระทำความผิดซ้ำ หรือทำผิดเงื่อนไขของศาล

ต่อมา ศาลอาญาได้อนุญาตให้ฝากขังผู้ต้องหาเป็นระยะเวลา 12 วัน ตามคำร้องของพนักงานสอบสวน โดยเห็นว่ามีเหตุจำเป็นเมื่อการสอบสวนยังไม่แล้วเสร็จ ทางทนายความจึงได้ยื่นขอปล่อยตัวชั่วคราว

ก่อนที่เวลาประมาณ 17.15 น. ศาลมีคำสั่งอนุญาตให้ประกันตัว โดยวางหลักทรัพย์ 90,000 บาท จากกองทุนราษฎรประสงค์ ศาลกำหนดเงื่อนไขห้ามมิให้ผู้ต้องหากระทำการใดๆ ในลักษณะหรือทำนองเดียวกันกับการกระทำตามที่ถูกกล่าวหา หรือกระทำไปในทางที่ทำให้เสียหายหรือเสื่อมเสียแก่สถาบันพระมหากษัตริย์ และให้ตั้งผู้กำกับดูแลผู้ต้องหา โดยให้ผู้ต้องหาไปรายงานตัวกับผู้กำกับดูแลทุก 15 วัน ในระหว่างการปล่อยตัวชั่วคราว มิฉะนั้นถือว่าผิดสัญญาประกัน

นัดรายงานตัวต่อศาลวันที่ 20 ต.ค. 2565 เวลา 08.30 น.

ก่อนหน้านี้ วรัณยาได้เคยถูกดำเนินคดีในข้อหาตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112 และ มาตรา 116 มาก่อน จากกิจกรรมทำโพลสำรวจความเดือดร้อนจากขบวนเสด็จ บริเวณห้างสยามพารากอน เมื่อวันที่ 8 ก.พ. 2565 โดยเธอไปไลฟ์สดกิจกรรมดังกล่าว แต่กลับถูกดำเนินคดีไปด้วย

(อ้างอิง: คำร้องขอฝากขังผู้ต้องหาครั้งที่ 1 ศาลอาญา ลงวันที่ 2 ก.ย. 2565 และ https://tlhr2014.com/archives/47855)

พนักงานอัยการ สํานักงานอัยการพิเศษฝ่ายคดีอาญา 3 เป็นโจทก์ยื่นฟ้องวรัณยาในฐานความผิด หมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์ฯ และนำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อมูลพิวเตอร์อันเป็นความผิดเกี่ยวกับความมั่นคงตามประมวลกฎหมายอาญา กล่าวหาว่า เนื้อเพลง “โชคดีที่มีคนไทย” และ “ใครฆ่า ร.8” ที่วรัณยากับพวกอีกหนึ่งคนร้องบริเวณอนุสาวรีย์ชัยฯ เมื่อวันที่ 23 ส.ค. 2565 พร้อมทั้งเผยแพร่ทางช่องยูทูบ “ศักดินาเสื้อแดง" เป็นการหมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์ โดยประการที่น่าจะทําให้รัชกาลที่ 9 และรัชกาลที่ 10 เสื่อมเสียพระเกียรติ ถูกดูหมิ่น ถูกเกลียดชัง โดยจําเลยกับพวกมีเจตนาทําลายสถาบันพระมหากษัตริย์

ท้ายคำฟ้อง พนักงานอัยการคัดค้านการปล่อยชั่วคราวจำเลยระหว่างพิจารณาคดี อ้างว่า คดีมีอัตราโทษสูง และเป็นคดีเกี่ยวกับความมั่นคง

(อ้างอิง: คำฟ้อง ศาลอาญา คดีหมายเลขดำที่ อ.2934/2565 ลงวันที่ 24 พ.ย. 2565)

วรัณยาเดินทางไปศาลในนัดรายงานตัวตามสัญญาประกัน โดยได้รับแจ้งว่า อัยการยื่นฟ้องในกำหนดฝากขังแล้ว วรัณยาจึงต้องถูกควบคุมตัวเข้าห้องเวรชี้ เพื่อรอศาลสอบคำให้การเบื้องต้น ขณะนายประกันยื่นคำร้องขอปล่อยชั่วคราวชั้นพิจารณาคดี

หลังศาลสอบคำให้การ ศาลได้อนุญาตปล่อยชั่วคราวโดยใช้หลักประกันเดิมในชั้นฝากขัง พร้อมทั้งนัดตรวจพยานหลักฐานในวันที่ 23 ม.ค. 2566 เวลา 13.30 น.

ศาลอ่านและอธิบายฟ้องให้จําเลยฟัง วรัณยาให้การปฏิเสธตามคําให้การฉบับลงวันที่วันนี้ โจทก์แถลงว่า ประสงค์จะสืบพยานบุคคลรวม 32 ปาก เป็นผู้กล่าวหา 3 ปาก, ผู้ถอดเทป, นักวิชาการผู้ให้ความเห็น 3 ปาก, ประชาชนผู้ให้ความเห็นเกี่ยวกับถ้อยคํา 20 ปาก, ผู้ตรวจพิสูจน์แผ่นซีดีของกลาง และพนักงานสอบสวน 4 ปาก เนื่องจากกลุ่มพยานที่ให้ความเห็นเป็นการให้ความเห็นในข้อเท็จจริงเดียวกัน ศาลจึงให้โจทก์เลือกนําพยานนักวิชาการมาสืบ 1 ปาก และประชาชน 2 ปาก คงเหลือพยานโจทก์ที่นําเข้าสืบรวม 12 ปาก ขอใช้เวลาสืบ 2 นัด

จําเลยและทนายจําเลยแถลงแนวทางการต่อสู้คดีว่า การกระทําของจําเลยไม่เป็นความผิด ประสงค์นําพยานเข้าสืบรวม 4 ปาก ได้แก่ จําเลย, ผู้เชี่ยวชาญทางด้านรัฐศาสตร์ นําสืบเกี่ยวกับข้อเท็จจริงทางการปกครอง, ผู้เชี่ยวชาญทางคอมพิวเตอร์ นําสืบว่าจําเลยไม่ใช่บุคคลที่นําข้อมูลสู่ระบบคอมพิวเตอร์ และผู้เชี่ยวชาญทางประวัติศาสตร์ ขอใช้เวลาสืบ 1 นัด

นัดสืบพยานโจทก์ในวันที่ 30 ม.ค., 23 ก.พ. 2567 และสืบพยานจำเลยในวันที่ 15 มี.ค. 2567

(อ้างอิง: รายงานกระบวนพิจารณา ศาลอาญา คดีหมายเลขดำที่ อ.2934/2565 ลงวันที่ 23 ม.ค. 2566)

อานนท์ นำภา ถูกเบิกตัวมาจากเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ เพื่อทำหน้าที่ทนายจำเลย โดยสวมกุญแจข้อเท้า ก่อนเริ่มสืบพยาน ศาลแจ้งว่า โจทก์ยื่นคำร้องขอรวมการพิจารณาคดีอาญาหมายเลขดำที่ อ.1845/2566 ของศาลนี้ ที่มีโชคดี ร่มพฤกษ์ เป็นจำเลย เข้ากับคดีนี้ และศาลมีคำสั่งอนุญาตโดยให้ วรัณยา แซ่ง้อ เป็นจำเลยที่ 1 และโชคดี ร่มพฤกษ์ เป็นจำเลยที่ 2

สืบพยานโจทก์ได้ 3 ปาก ได้แก่ ตำรวจ สน.พญาไท ผู้กล่าวหา, ชุดสืบสวน บก.น.1 และณัฐพร โตประยูร พยานความเห็น 112

(อ้างอิง: รายงานกระบวนพิจารณา ศาลอาญา คดีหมายเลขดำที่ อ.2934/2565 ลงวันที่ 30 ม.ค. 2567)

สืบพยานโจทก์ได้ 4 ปาก ได้แก่ อัครวุธ ไกรศรีสมบัติ ผู้กล่าวหา, พยานความเห็น 2 ปาก และพนักงานสอบสวน

ก่อนเริ่มสืบพยานจำเลย ทนายจำเลยแถลงต่อศาลว่าจำเลยทั้งสองตัดสินใจถอนคำให้การเดิมและให้การใหม่เป็นรับสารภาพตามฟ้อง โดยขอยื่นคำแถลงประกอบคำรับสารภาพภายใน 30 วัน ศาลมีคำสั่งให้พนักงานคุมประพฤติสืบเสาะจำเลยทั้งสองรายงานต่อศาล และนัดฟังคำพิพากษาในวันที่ 9 พ.ค. 2567 เวลา 09.00 น.

ที่ห้องพิจารณาคดี 907 วรัณยาและโชคดีเดินทางมาศาลด้วยสีหน้าแจ่มใส พร้อมด้วยเพื่อน ประชาชน และสื่ออิสระ ร่วม 15 คน ที่มารอให้กำลังใจ หรือมาร่วมติดตามฟังคำพิพากษา ก่อนที่จะมีเจ้าหน้าที่ศาลแจ้งว่ามีการเปลี่ยนแปลงห้องในการอ่านคำพิพากษาเป็นห้องพิจารณาคดี 908

เวลาประมาณ 09.45 น. ศาลออกพิจารณาคดี และมีการพูดคุยกับจำเลยทั้งสองว่า ภายหลังรับสารภาพ จำเลยทั้งสองรู้สึกสำนึกผิดหรือไม่ โชคดีและวรัณยาตอบคำถามในทำนองเดียวกันว่า ตนสำนึกในการกระทำ และจะไม่กระทำความผิดซ้ำอีก

ก่อนศาลอ่านคำพิพากษา ได้ให้จำเลยสาบานตนต่อหน้าพระบรมฉายาลักษณ์รัชกาลที่ 9 และรัชกาลที่ 10 โชคดีและวรัณยาจึงสาบานตนทีละคนด้วยถ้อยคำว่า “ข้าพเจ้าสำนึกในการกระทำความผิดว่า หมิ่นพระบรมเดชานุภาพ ให้เป็นที่ระคายเบื้องพระยุคลบาทของสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และให้สัตย์ปฏิญาณว่า จะจงรักภักดีและเทิดทูนไว้ซึ่งสถาบันพระมหากษัตริย์ และจะไม่กลับไปกระทำการ หรือเข้าร่วมกิจกรรมใด ๆ ที่มิบังควรไม่ว่าทางตรง หรือทางอ้อม หากไม่ปฏิบัติตามขอให้พบกับความวิบัติ อย่าให้มีความสุขสวัสดิ์” พร้อมทั้งลงนามในเอกสารสาบานตน

จากนั้น ศาลจึงเริ่มอ่านคำพิพากษา สามารถสรุปใจความสำคัญในส่วนของคำวินิจฉัยได้ดังนี้

เห็นว่า จำเลยทั้งสองมีความผิด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 ประกอบมาตรา 83 (ร่วมกันกระทำความผิด) โดยจำเลยที่ 1 (วรัณยา) มีความผิดตาม พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ มาตรา 14 (3) ด้วย การกระทำของจำเลยที่ 1 เป็นการกระทำความผิดกรรมเดียวผิดต่อกฎหมายหลายบท ให้ลงโทษฐานร่วมกัน หมิ่นประมาท ดูหมิ่น อาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์ ตามมาตรา 112 อันเป็นบทหนักสุด ลงโทษจำคุกคนละ 6 ปี จำเลยให้การรับสารภาพหลังสืบพยานโจทก์ มีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้ 1 ใน 3 คงจำคุกคนละ 4 ปี

พิเคราะห์คำฟ้องและรายงานการสืบเสาะแล้ว จำเลยทั้งสองไม่ได้เป็นผู้นำ หรือผู้จัดกิจกรรม และไม่พบว่ามีการกระทำเข้าร่วมกับกลุ่มผู้กระทำความผิดในลักษณะเดียวกันอีกภายหลังการปล่อยตัวชั่วคราว โดยในอีกคดีหนึ่งของจำเลยที่ 2 ก็เป็นการกระทำในวันเดียวกันกับคดีนี้ จำเลยทั้งสองประกอบอาชีพสุจริต มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง และมีภาระหน้าที่ตามปุถุชนคนทั่วไป

จากประวัติที่ผ่านมาจำเลยทั้งสองได้มีส่วนร่วมในการทำงานช่วยเหลือราชการอันเป็นประโยชน์สาธารณะต่อสังคม และกิจกรรมก็เป็นโครงการในพระราชดำริของสถาบันพระมหากษัตริย์

ปัจจุบัน จำเลยทั้งสองเข้าสู่วัยชรา โดยจำเลยที่ 1 เป็นหญิงมีภาระที่ต้องอุปการะมารดาซึ่งเป็นบุคคลชราภาพ ส่วนจำเลยที่ 2 แพทย์มีความเห็นว่า การมองเห็นของจำเลยอยู่ในระดับตาบอดถาวรทั้งสองข้าง

ตามคำแถลงประกอบคำรับสารภาพและคำสาบานต่อหน้าศาล จำเลยทั้งสองได้ตระหนักแล้วว่าการกระทำของตนเป็นการมิบังควร ทั้งสำนึกในการกระทำความผิด ขอกลับตัวเป็นพลเมืองดี ยึดมั่นและเทิดทูนในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข และให้คำมั่นสัญญาและสาบานว่า จะไม่เกี่ยวข้องกับการกระทำอันใดที่มีลักษณะเช่นเดียวกับคดีนี้อีก

จากพฤติการณ์จึงเชื่อได้ว่า จำเลยทั้งสองเป็นคนหลงผิด ภายหลังได้เข้าใจในข้อความจริงอย่างถ่องแท้แล้วไม่ได้หวนกระทำความผิดอีก จำเลยทั้งสองเคยทำประโยชน์ต่อสังคมและมีสภาพการดำรงชีพมีความทุกข์ยากลำเค็ญ นับว่ายังมีคุณงามความดีต่อประเทศชาติ และมีข้อให้น่าเห็นใจอันเป็นเหตุให้ควรปราณีอยู่บ้าง

ประกอบกับนิสัยและความประพฤติอื่นไม่พบข้อเสื่อมเสียที่ร้ายแรงประการอื่นใดอีก น่าจะอยู่ในวิสัยที่จะแก้ไขปรับปรุงให้ดีขึ้นได้ ควรให้โอกาสจำเลยทั้งสองกลับตัวกลับใจเป็นพสกนิกรที่ดี มีแนวคิดยึดมั่นและศรัทธาในการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข และพระมหากษัตริย์ที่เป็นสถาบันหลักในการปกครอง โดยนำวิธีการคุมความประพฤติมาใช้บังคับสักครั้งน่าจะเป็นประโยชน์ต่อสังคมโดยรวม

โทษจำคุกจึงให้รอการลงโทษ 2 ปี คุมความประพฤติ 1 ปี โดยให้ไปรายงานตัวต่อพนักงานคุมประพฤติทุก 3 เดือน และให้ทำกิจกรรมบริการสาธารณะไม่น้อยกว่า 24 ชั่วโมง ตามที่พนักงานคุมประพฤติเห็นสมควร

ส่วนที่โจทก์มีคำร้องขอให้มีการนับโทษจำคุกในคดีนี้ต่อจากโทษจำคุกในคดีอื่นของจำเลย เนื่องจากคดีนี้และคดีดังกล่าว ศาลมิได้พิพากษาลงโทษจำคุก คำขอในส่วนนี้จึงให้ยก

ผู้พิพากษาที่ทำคำพิพากษาในคดีนี้ ได้แก่ วัฒนา ชัยรัตน์ และ สุรเดช ยิ้มเกิด

หลังการอ่านคำพิพากษาแล้วเสร็จ ศาลได้มีการพูดคุยกับจำเลยทั้งสอง โดยศาลเชื่อว่า จำเลยทั้งสองสำนึกผิดจริง กลับตัวกลับใจเป็นพลเมืองที่ดี และพสกนิกรที่ดีของพระมหากษัตริย์ และหวังว่าจะไม่หวนกระทำความผิดซ้ำอีก พร้อมเน้นย้ำกับจำเลยทั้งสอง ถึงเงื่อนไขในระหว่างรอการลงโทษ หากมีการกระทำผิดอีก
.
ทั้งนี้ วรัณยามีคดีตามมาตรา 112 อีกหนึ่งคดีกับพวกรวม 8 คน จากการไปไลฟ์สดกิจกรรมทำโพลสำรวจความเดือดร้อนจากขบวนเสด็จที่บริเวณห้างสยามพารากอน เมื่อวันที่ 8 ก.พ. 2565

จากการติดตามของศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน คดีนี้นับเป็นคดีมาตรา 112 ในยุคหลังปี 2563 คดีแรกที่ศาลลงโทษจำคุกกระทงละ 6 ปี ก่อนลดหย่อนโทษลงและให้รอลงอาญา หลังจากก่อนหน้านี้โดยมากในคดีที่มีคำพิพากษาออกมา ศาลพิพากษาลงโทษจำคุกกระทงละ 3 ปี เป็นหลัก แต่ก็มีคดีที่พิพากษาลงโทษจำคุกกระทงละ 4 และ 5 ปีด้วย โดยมาตรา 112 กำหนดโทษจำคุกไว้ขั้นต่ำ 3 ปี และสูงสุดถึง 15 ปี อัตราโทษที่ศาลลงยังมีแนวโน้มเปลี่ยนแปลงไปมาตามนโยบายและบริบททางการเมืองอีกด้วย

(อ้างอิง: https://tlhr2014.com/archives/66899)