คดี 112 ปิยะ (โพสต์เฟซบุ๊ก)

หลังถูกจับกุม ปิยะถูกพาตัวไปที่สำนักงานตำรวจแห่งชาติ และกองบังคับการปราบปรามการกระทำความผิดเกี่ยวกับอาชญากรรมทางเทคโนโลยี (ปอท.) เพื่อแจ้งหากล่าวหา "นำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ที่เป็นความผิดเกี่ยวกับความมั่นคงแห่งราชอาณาจักร หรือส่งต่อซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์โดยรู้อยู่แล้วว่าเป็นข้อมูลคอมพิวเตอร์ที่เป็นความผิดเกี่ยวกับความมั่นคงแห่งราชอาณาจักร และดูหมิ่น หมิ่นประมาท หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์" และสอบปากคำ โดยไม่อนุญาตให้ปิยะได้ติดต่อญาติหรือทนายความ ปิยะให้การปฏิเสธตลอดข้อกล่าวหา แต่ยอมรับว่ารูปที่ใช้เป็นรูปประจำตัวของเฟซบุ๊กดังกล่าวคือรูปของเขาจริง

หลังสอบปากคำ เจ้าหน้าที่ ปอท.ให้ปิยะเปลี่ยนเสื้อจากเสื้อสีแดงที่ใส่อยู่ เป็นเสื้อสีดำ และพยายามนำตัวปิยะไปแถลงข่าวการจับกุม แต่ปิยะปฏิเสธ จากนั้น ปิยะถูกควบคุมตัวไว้ที่ สน.ทุ่งสองห้อง

วันต่อมา ปิยะถูกเจ้าหน้าที่ควบคุมตัวไปที่บ้านพัก เพื่อยึดคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะที่บ้าน พร้อมแฟลชไดรฟ์และอุปกรณ์บันทึกข้อมูลรวม 7 รายการ เพื่อนำไปตรวจสอบ และนำตัวกลับมาควบคุมไว้ที่ สน.ทุ่งสองห้องอีกครั้ง

ปิยะถูกพาตัวไปที่ศาลอาญาเพื่อขออำนาจฝากขังผัดที่ 1 มีกำหนด 12 วัน ตั้งแต่วันที่ 13-24 ธันวาคม 2557 โดยพนักงานสอบสวนระบุเหตุผลว่า การสอบสวนยังไม่เสร็จ เนื่องจากต้องรอผลตรวจสอบคอมพิวเตอร์และโทรศัพท์มือถือจากกองพิสูจน์หลักฐานกลาง และลายพิมพ์มือผู้ต้องหาจากกองทะเบียนประวัติอาชญากร คำร้องฝากขังยังระบุว่า พนักงานสอบสวนคัดค้านการประกันตัว เนื่องจากคดีนี้เป็นคดีสำคัญ เกรงว่าผู้ต้องหาจะหลบหนี

ศาลอนุญาตให้ฝากขังตามที่พนักงานสอบสวนยื่นคำร้อง ครอบครัวไม่ได้ยื่นประกัน เนื่องจากไม่มีหลักทรัพย์พอ ปิยะจึงถูกส่งตัวไปควบคุมที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพ

(อ้างอิง: คำร้องขอฝากขังผู้ต้องหาครั้งที่ 1 ศาลอาญา ลงวันที่ 13 ธันวาคม 2557)

หลังฝากขังปิยะในชั้นสอบสวนครบ 7 ผัด รวม 84 วัน พนักงานอัยการ สำนักงานอัยการฝ่ายคดีอาญาพิเศษ 4 จึงเป็นโจทก์ยื่นฟ้องปิยะ โดยคำฟ้องระบุว่า ช่วงระหว่างวันที่ 27 กรกฎาคม 2556 ถึง 28 พฤศจิกายน 2556 จำเลยได้ในบัญชีเฟซบุ๊กชื่อว่า “นายพงศธร บันทอน (SIAMAID)” โพสต์ภาพพระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว 2 ภาพ และเผยแพร่ข้อความที่มีลักษณะเป็นการหมิ่นประมาทพระมหากษัตริย์ จำนวน 2 ข้อความ อันเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 และ พ.ร.บ.ว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ.2550 มาตรา 14 (3),(5)

วันเดียวกัน โจทก์ได้ยื่นคำร้องขอให้ศาลมีคำสั่งให้พิจารณาคดีนี้เป็นการลับ เพื่อป้องกันความลับอันเกี่ยวกับความปลอดภัยและความมั่นคงของประเทศไม่ให้ล่วงรู้ถึงประชาชน โดยให้เหตุผลว่า เนื่องจากคดีนี้มีข้อเท็จจริงที่เกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ การเปิดเผยข้อเท็จจริงต่อประชาชนในระหว่างการพิจารณาคดีเช่นเดียวกับการพิจารณาคดีโดยทั่วไปเป็นการกระทำที่ไม่บังควรและไม่เหมาะสม เพราะอาจกระทบกระเทือนก่อให้เกิดความเสียหายต่อสถาบันพระมหากษัตริย์อันเป็นที่เคารพสักการะของประชาชนได้

(อ้างอิง: คำฟ้องและคำร้องขอพิจารณาคดีเป็นการลับ ศาลอาญา คดีหมายเลขดำที่ อ.747/2558 ลงวันที่ 6 มีนาคม 2558)

ปิยะถูกนำตัวจากเรือนจำพิเศษกรุงเทพมาที่ศาลอาญา หลังอัยการยื่นฟ้อง เบื้องต้นปิยะให้การปฏิเสธพร้อมแถลงต่อศาลว่า อัยการฟ้องผิดตัวเนื่องจากในคำฟ้องและเอกสารท้ายคำฟ้องระบุถึงผู้ใช้เฟซบุ๊กชื่อ พงศธร บันทอน แต่ตัวเขาชื่อปิยะ ไม่ได้ชื่อพงศธร

ศาลมีคำสั่งให้พิจารณาคดีเป็นการลับตามคำร้องของโจทก์ ลงวันที่ 6 มี.ค. 58 จากนั้นศาลอ่านและอธิบายฟ้องให้จำเลยฟัง จำเลยให้การปฏิเสธทุกประการ

โจทก์แถลงประสงค์สืบพยานโจทก์ 10 ปาก ทนายจำเลยประสงค์สืบพยาน 1 ปาก ศาลกำหนดวันนัดพิจารณาต่อเนื่อง โดยกำหนดวันสืบพยานโจทก์ 4 นัด และวันสืบพยานจำเลยครึ่งนัด ในวันที่ 17-20 และ 24 พฤศจิกายน 2558

(อ้างอิง: รายงานกระบวนพิจารณา และคำให้การจำเลย ศาลอาญา คดีหมายเลขดำที่ อ.747/2558 ลงวันที่ 25 พฤษภาคม 2558)

คู่ความทั้งสองฝ่ายแถลงว่ามีความพร้อมที่จะนำพยานมาสืบตามกำหนดนัด

(อ้างอิง: รายงานกระบวนพิจารณา และคำให้การจำเลย ศาลอาญา คดีหมายเลขดำที่ อ.747/2558 ลงวันที่ 17 สิงหาคม 2558)

นัดสืบพยานนัดแรก พยานที่โจทก์นำเข้าสืบในนัดนี้ประกอบได้ด้วย นางสาวยศสินี กิตติบวร, นายวันลพ แก้วกสิกรรม, นายพิชชา ตั้งเที่ยงธรรม, นางสาวอภิญญา ตันตระกูล และนายอัจฉริยะ เรืองรัตนพงศ์ ซึ่งบุคคลที่เป็นพยานโจทก์ทั้ง 5 คนดังกล่าวล้วนแต่บุคคลที่อ้างว่าเห็นข้อความซึ่งเป็นถ้อยคำหยาบคายที่อยู่ติดกับรูปพระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 ที่จำเลยโพสต์และเป็นบุคคลที่แจ้งความดำเนินคดีกับจำเลย โดยในระหว่างการสืบพยานทั้งห้าปากดังกล่าว โจทก์ได้อ้างส่งเอกสารเป็นพยานหลักฐานเพิ่มเติมจำนวน 4 ฉบับ โดยในลำดับต่อไปจะเป็นการสรุปสาระสำคัญในการสืบพยานแต่ละปากข้างต้น

พยานโจทก์ปากแรก นางสาวยศสินี กิตติบวร

ประเด็นที่พยานเบิกความตอบโจทก์: นางสาวยศสินี เบิกความว่า เมื่อประมาณ 28 พฤศจิกายน 2556 เวลาประมาณ 12.00 น. นางสาวยศสินีได้เล่นเฟซบุ๊กของตนผ่านทางโทรศัพท์เคลื่อนที่และได้เห็นว่ามีบุคคลโพสต์เฟซบุ๊กเป็นภาพพระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 และมีการเขียนถ้อยคำหยาบคายอยู่ติดพระบรมฉายาลักษณ์ดังกล่าว โดยข้อความดังกล่าวมีคนส่งต่อมาให้นางสาวยศสินีในลักษณะแชร์ต่อกันมา มีการระบุชื่อผู้โพสต์แต่นางสาวยศสินีไม่ทราบว่าเป็นใคร จนกระทั่งปัจจุบันก็ยังไม่ทราบว่าบุคคลที่โพสต์เป็นใคร โดยเมื่อนางสาวยศสินีได้เห็นข้อความดังกล่าวก็ได้ถ่ายภาพจากหน้าจอไว้ (แคปเจอร์) แล้วนำไปแจ้งความที่ สภ.เมืองนครปฐม พร้อมกับนำภาพดังกล่าวไปส่งมอบให้แก่พนักงานสอบสวนในวันที่ 29 พฤศจิกายน 2556 นางสาวยศสินีไม่สามารถยืนยันได้ว่าจำเลยเป็นบุคคลเดียวกับภาพที่ใช้เป็นภาพประจำตัวของเฟซบุ๊กบัญชีที่ทำการโพสต์ข้อความดังกล่าวหรือไม่

ประเด็นที่ทนายจำเลยถามค้านพยาน: นางสาวยศสินีเบิกความว่า เฟซบุ๊กของตนเองมีเพื่อนประมาณ 200 คน แต่ไม่ได้เป็นเพื่อนกับผู้ใช้เฟซบุ๊กนามว่า “นายพงศธร” ซึ่งเป็นเฟซบุ๊กที่โพสต์ข้อความดังกล่าว โดยนางสาวยศสินีไม่แน่ใจว่า เห็นข้อความลักษณะหมิ่นประมาทดังกล่าวจากการที่เพื่อนแชร์มาให้ดูหรือไม่ นางสาวยศสินีให้ความเห็นส่วนตัวด้วยว่า บุคคลสามารถนำรูปบุคคลอื่นมาเป็นรูปที่ใช้ในการเล่นเฟซบุ๊กได้และสามารถตั้งชื่อเฟซบุ๊กเป็นชื่ออื่นซึ่งไม่ใช่ชื่อตนเองได้

ประเด็นที่โจทก์ถามติง: นางสาวยศสินีได้เบิกความว่าได้เข้าไปในยังหน้าเฟซบุ๊กของนายพงศธรซึ่งเป็นเฟซบุ๊กที่โพสต์ข้อความดังกล่าว และได้กดเข้าไปดูภาพโปรไพล์ของผู้โพสต์

พยานปากที่สอง นายวันลพ แก้วกสิกรรม

ประเด็นที่พยานเบิกความตอบโจทก์: นายวันลพ เบิกความว่า เมื่อวันที่ 26 พฤศจิกายน 2556 ได้พบเห็นว่ามีเฟซบุ๊กของบุคคลคนหนึ่งโพสต์ภาพพระบรมฉายาลักษณ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 พร้อมข้อความหยาบคายมาก โดยจำไม่ได้ว่าพบเห็นข้อความนั้นโดยวิธีการใด พร้อมกับจำไม่ได้ว่าบัญชีเฟซบุ๊กใดที่โพสต์หรือแชร์ข้อความดังกล่าว

จากนั้นนายวันลพก็ได้พิมพ์ข้อความใน inbox ไปให้นายพิชชา ตั้งเที่ยงธรรม ซึ่งป็นเพื่อนของนายวันลพเพื่อให้มาดูข้อความดังกล่าว เมื่อนายพิชชาได้เห็นข้อความดังกล่าวแล้วนายพิชชาจึงได้ปรินท์ภาพและข้อความดังกล่าวไปแจ้งความที่ สภ.เมืองน่าน ในวันที่ 27 พฤศจิกายน 2556 หลังจากนั้นตำรวจก็ได้เรียกนายวันลพไปให้ปากคำและให้ยืนยันว่าภาพที่นายพิชชาปรินท์มาตรงกับภาพที่นายวันลพเห็นหรือไม่

ช่วงท้ายของการเบิกความ นายวันลพได้เบิกความแย้งที่เบิกความไปในตอนต้นว่าผู้โพสต์ข้อความดังกล่าวชื่อว่า นายพงศธร บันทอน แต่นายวันลพไม่รู้จักบุคคลดังกล่าวและนายวันลพได้เห็นข้อความดังกล่าวเนื่องจากมีคนแชร์มา โดยชื่อบัญชีผู้แชร์โพสต์ดังกล่าว ชื่อว่า Tui fishing โดยคำให้การต่างๆ เหล่านี้นายวันลพได้ให้การไว้กับตำรวจ สภ.เมืองน่านแล้ว

ประเด็นที่ทนายความจำเลยถามค้านพยาน: นายวันลพ เบิกความว่า ชื่อบัญชีผู้ใช้เฟซบุ๊กสามารถเอาชื่อหรือรูปภาพของใครก็ได้มาใช้เป็นชื่อบัญชีและภาพโปรไฟล์ และในส่วนข้อความดังกล่าวนายวันลพไม่ได้สนใจว่าใครเป็นผู้โพสต์ รวมถึงเฟซบุ๊กของนายวันลพไม่ได้เป็นเพื่อนกับ tui fishing และ koh za

โจทก์ไม่ถามติง

พยานโจทก์ปากที่สาม นายพิชชา ตั้งเที่ยงธรรม

ประเด็นที่พยานเบิกความตอบโจทก์: นายพิชชาเบิกความว่า เมื่อวันที่ 26 พฤศจิกายน 2556 ประมาณ 12.00 น. นายวันลพได้แจ้งให้นายพิชชาเข้าไปดูเฟซบุ๊กของคนที่ชื่อว่า Tui Fishing หลังนายพิชชาเข้าเฟซบุ๊กดังกล่าวผ่านคอมพิวเตอร์ของตัวเองก็ได้เห็นข้อความโพสต์ว่า ให้ช่วยกันด่าบุคคลที่โพสต์ข้อความหมิ่นประมาทพระมหากษัตริย์ 2 ข้อความ นายพิชชาจึงได้ปรินท์ภาพและข้อความดังกล่าวไปแจ้งความต่อพนักงานสอบสวน สภ.เมืองน่าน นายพิชชายังเบิกความด้วยว่า ไม่เคยรู้จักและไม่ได้เป็นเพื่อนทางเฟซบุ๊กกับบุคคลที่ใช้ชื่อว่า Tui fishing และนายพงศธร บันทอน

ประเด็นที่ทนายจำเลยถามค้านพยาน: นายพิชชาได้ตอบคำถามทนายจำเลยว่า หน้า feed ของเฟซบุ๊กจะมีข้อความต่าง ๆ ของเฟซบุ๊กที่เป็นเพื่อนกันและมีปฏิสัมพันธ์กันบ่อย ๆ เท่านั้น

โจทก์ไม่ถามติง

พยานโจทก์ปากที่สี่ นางสาวอภิญญา ตันกระกูล

ประเด็นที่พยานเบิกความตอบโจทก์: นางสาวอภิญญาได้เบิกความว่า เมื่อวันที่ 26 พฤศจิกายน 2556 นายพิชชาซึ่งเป็นคนรักของนางสาวอภิญญา เล่าให้ฟังว่ามีการโพสต์ข้อความหมิ่นประมาทพระมหากษัตริย์องค์ปัจจุบัน แต่นางสาวอภิญญาไม่ได้เห็นข้อความดังกล่าวด้วยตัวเองและไม่รู้จักคนที่โพสต์และแชร์ข้อความดังกล่าว นอกจากนี้นายพิชชาแจ้งว่าจะไปแจ้งความดำเนินคดี แต่นางสาวอภิญญาไม่ได้เดินทางไปแจ้งความด้วย

ประเด็นที่ทนายจำเลยถามค้านพยาน: นางสาวอภิญญาได้ตอบคำถามทนายจำเลยว่า ภาพที่พนักงานสอบสวนนำมาให้ดูมี ภาพชายสวมเสื้อสีแดง สวมแว่น ภาพพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และข้อความมหมิ่นประมาท

โจทก์ไม่ถามติง

พยานโจทก์ปากที่ห้า นายอัจฉริยะ เรืองรัตนพงศ์
ประเด็นที่พยานเบิกความตอบโจทก์: นายอัจฉริยะเบิกความว่า เป็นวิศกรโยธาและเป็นประธานชมรมช่วยเหลืออาชญากรรมซึ่งเป็นชมรมที่ตั้งขึ้นมาเพื่อช่วยปราบปรามผู้กระทำความผิดหมิ่นประมาทพระมหากษัตริย์ โดยเมื่อประมาณกลางปี 2556 นายติ่ง ทัพย์เวศ เพื่อนของนายอัจฉริยะโทรศัพท์มาแจ้งว่ามีผู้โพสต์ข้อความหมิ่นประมาทพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของผู้ที่ใช้ชื่อว่าของดีไทอีสาน ชื่อผู้โพสต์คือ นายพงศธร บันทอน

เมื่อได้เห็นข้อความดังกล่าว นายอัจฉริยะได้ปรินท์ภาพดังกล่าวออกมาและเข้าไปประสานงานกับหน่วยปราบปรามอาชญากรรมพิเศษ กระทรวงยุติธรรมซึ่งทำงานร่วมกัน เพื่อตรวจสอบว่าผู้โพสต์ได้โพสต์จากสถานที่ใด และพบว่าโพสต์อยู่ในเขตดอนเมือง สามารถตรวจสอบว่าอยู่คนโพสต์อยู่ในบ้านหลังใด เลขที่ใด เมื่อทราบสถานที่ดังกล่าวแล้วแจ้งความร้องทุกข์กับกองบังคับการปราบปรามอาชญากรรมทางเทคโนโลยีสารสนเทศ (ปอท) โดยนำข้อความและภาพบ้านหลังดังกล่าวไปมอบให้พนักงานสอบสวนด้วยในวันที่ 29 กรกฎาคม 2556

ทางนายอัจฉริยะยืนยันว่า เมื่อเข้าไปดูเฟซบุ๊กชื่อว่าของดีไทอีสาน เห็นภาพของพงศธร และเชื่อว่านายพงศธรเป็นผู้โพสต์ข้อความหมิ่นประมาทด้วยตนเอง ไม่ใช่การแชร์ โดยหลังจากเห็นการโพสต์ข้อความดังกล่าวแล้ว นายอัจฉริยะได้เดินทางไปที่บ้านของนายพงศธรเพื่อจะไปทำร้ายร่างกายนายพงศธร นอกจากนี้นายอัจฉริยะยังให้ผู้เชี่ยวชาญทางคอมพิวเตอร์ของชมรมสืบค้นประวัติของนายพงศธร บันทอน จนทราบถึงสถานที่ทำงาน ประวัติการศึกษาและสถานที่พักอาศัย รวมถึงข้อมูลส่วนตัวต่างๆ

ประเด็นที่ทนายจำเลยถามค้านพยาน: นายอัจฉริยะตอบคำถามทนายความว่า นายอัจฉริยะเพิ่งมีเฟซบุ๊กหลังเกิดเหตุคดีนี้ เฟซบุ๊กของชมรมชื่อว่า ชมรมช่วยเหลือเหยื่ออาชญากรรม โดยเป็นการรวมตัวของกลุ่มคนที่ไม่มีอำนาจสืบสวนตามกฎหมาย โดยชมรมนี้เน้นทำงานร่วมกับหน่วยงานปราบปรามอาชญากรรมพิเศษ กระทรวงยุติธรรม โดยผู้บัญชาการหน่วยดังกล่าวขณะเกิดเหตุ คือ พ.ต.อ.ดุษฎี อารยวุมิ ส่วนเจ้าหน้าที่อื่น ๆ ที่เข้าร่วมในการปฏิบัติงานครั้งนี้ เปิดเผยชื่อไม่ได้เนื่องจากเป็นความลับ พยานยืนยันว่าการสมัครเฟซบุ๊กไม่จำเป็นต้องใช้พยานหลักฐานใดในการสมัคร ดังนั้น ผู้ใช้เฟซบุ๊กจึงสามารถใช้ชื่อและภาพโปรไฟล์อะไรก็ได้ การรู้ข้อมูลทางโทรศัพท์และสถานที่โพสต์ข้อความหมิ่นประมาทได้มาจากฝ่ายเทคนิคของชมรม

อัยการไม่ถามติง

(อ้างอิง: รายงานกระบวนพิจารณา และคำให้การพยานโจทก์ ศาลอาญา คดีหมายเลขดำที่ อ.747/2558 ลงวันที่ 17 พฤศจิกายน 2558)

สืบพยานโจทก์นัดที่สอง โจทก์นำพยานเข้าสืบ 2 ปาก ได้แก่ ร้อยตำรวจเอกพงศธร รักษาทิพย์ เจ้าหน้าที่ตำรวจสังกัดกลุ่มงานตรวจพิสูจน์อาชญากรรมคอมพิวเตอร์ กองพิสูจน์หลักฐานที่ทำหน้าตรวจพิสูจน์ข้อมูลทางดิจิตอลบรรดาคอมพิวเตอร์และโทรศัพท์มือถือของจำเลยที่ถูกยึด และ พ.ต.ท.จาตุรนต์ สุขทวี ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ดำเนินการจับกุมนายพงศธร บันทอน

พยานโจทก์ปากที่หก ร้อยตำรวจเอกพงศธร รักษาทิพย์

ประเด็นที่พยานเบิกความตอบโจทก์: เมื่อวันที่ 17 ธันวาคม 2557 กองบังคับการปราบปรามการกระทำความผิดอาชญากรรมทางเทคโนโลยี (ปอท.) ส่งข้อกลางจำนวน 5 ชิ้น ได้แก่ 1) คอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะ 1 เครื่อง 2) คอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค ยี่ห้อแอปเปิ้ล รุ่นแม็กบุ๊คแอร์ 3) โทรศัพท์เคลื่อนที่ยี่ห้อซัมซุง จำนวน 1 เครื่อง 4) หน่วยความจำ USB จำนวน 2 ชิ้น และ 5) หน่วยความจำไมโคร SD จำนวน 1 ชิ้น มาให้ร้อยตำรวจเอกพงศธรตรวจ โดยจุดประสงค์ในการตรวจแตกต่างกันในแต่ละอุปกรณ์ดังนี้
อันดับแรก คอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะ และคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ค ส่งมาตรวจเพื่อหาข้อมูลการเข้าถึงเฟซบุ๊กของบัญชีผู้ใช้ชื่อ นายพงศธร บันทอน ว่าบันทึกอยู่ในคอมพิวเตอร์หรือไม่ และมีแฟ้มข้อมูลข้อความหมิ่นประมาทพระมหากษัตริย์ดังกล่าวอยู่ในเครื่องคอมพิวเตอร์หรือไม่ รวมถึงต้องการทราบการเข้าถึงอีเมล [email protected] ว่าบันทึกไว้ในคอมพิวเตอร์หรือไม่ รวมถึงเป็นอีเมลที่ใช้สมัครเฟซบุ๊กหรือไม่ แต่ผลการตรวจ ไม่พบข้อมูลใด ๆ ตามที่ให้ตรวจ
อันดับที่สอง โทรศัพท์เคลื่อนที่ยี่ห้อซัมซุง จุดประสงค์ในการตรวจเช่นเดียวกับอันดับแรก ผลการตรวจ พบการเข้าถึงอีเมลดังกล่าวจำนวน 1 รายการเท่านั้น
อันดับที่สาม หน่วยความจำ USB ตรวจหาแฟ้มข้อมูลข้อความหมิ่นประมาทพระมหากษัตริย์ดังกล่าวว่าอยู่ในหน่วยความจำดังกล่าวหรือไม่ ผลการตรวจ ไม่พบข้อมูลใดๆ
อันดับที่สี่ หน่วยความจำไมโคร SD ตรวจหาแฟ้มข้อมูลข้อความหมิ่นประมาทพระมหากษัตริย์ดังกล่าวว่าอยู่ในหน่วยความจำดังกล่าวหรือไม่ ผลการตรวจ เนื่องจากหน่วยความจำดังกล่าวชำรุดจึงไม่สามารถตรวจสอบหรือยืนยันใด ๆ ได้

ประเด็นที่ทนายความจำเลยถามค้านพยาน: ร้อยตำรวจเอกพงศธรอธิบายถึงขั้นตอนในการตรวจข้อมูลดิจิตอลว่ามีวิธีการเช่นไร การที่ตรวจสอบแล้วไม่พบข้อมูลอาจเป็นไปได้ว่าคอมพิวเตอร์นี้ไม่เกี่ยวข้องกับการกระทำความผิด หรือผู้ใช้มีความรู้ทางคอมพิวเตอร์มาก

ประเด็นที่โจทก์ถามติง: เหตุปัจจัยที่จะทำให้ข้อมูลหายไป อาจเกิดจากเครื่องคอมพิวเตอร์มีพื้นที่เก็บข้อมูลไม่มาก ทำให้ข้อมูลก็มีโอกาสที่จะถูกบันทึกทับได้ ซึ่งของกลางในคดีนี้มีพื้นที่เก็บข้อมูลน้อย

พยานโจทก์ปากที่เจ็ด พ.ต.ท.จาตุรนต์ สุขทวี

ประเด็นที่พยานเบิกความตอบโจทก์: เมื่อเดือนตุลาคม 2557 พ.ต.ท.จาตุรนต์ ได้รับมอบหมายให้ติดตามนายนายพงศธร บันทอน จนสืบทราบว่านายพงศธรมีตัวตนจริงและปรากฎตัวอยู่ที่บริเวณซอยลาดพร้าว 107 ช่วงเดือนพฤศจิกายน 2557 จึงได้จัดชุดตำรวจไปเฝ้าบริเวณนั้นไว้ ต่อมาในวันที่ 11 ธันวาคม 2557 เวลา 11.30 น. พบตัวนายพงศธรเดินออกจากบ้านเลขที่ 372 ซอยลาดพร้าว 107 แยก 26 แขวงคลองจั่น เขตบางกะปิ กรุงเทพมหานคร พ.ต.ท.จาตุรนต์และเจ้าหน้าที่ชุดจับกุมซึ่งแต่งกายนอกเครื่องแบบทั้งหมดจึงได้แสดงตัวและเข้าจับกุมนายพงศธร โดยนายพงศธรได้รับสารภาพว่าเป็นคนโพสต์ข้อความดังกล่าวจริง

ประเด็นที่ทนายจำเลยถามค้านพยาน: พ.ต.ท.จาตุรนต์ตอบคำถามทนายความจำเลยว่าเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ได้รับมอบหมายให้ติดตามและจับกุมผู้กระทำความผิดเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ และมีข้อมูลเกี่ยวนายพงศธรเฉพาะเท่าที่ระบุไว้ตามหมายจับเท่านั้น โดยในระหว่างการจับกุม นายพงศธรให้ความร่วมมือในการจับกุมอย่างดี

อัยการไม่ถามติง

(อ้างอิง: รายงานกระบวนพิจารณา และคำให้การพยานโจทก์ ศาลอาญา คดีหมายเลขดำที่ อ.747/2558 ลงวันที่ 18 พฤศจิกายน 2558)

สืบพยานโจทก์นัดที่สาม โจทก์นำพยานเข้าสืบได้จำนวน 3 ปาก ได้แก่ พ.ต.ท.หญิง สุภวรรณ พันสิ้ว เจ้าหน้าที่กองพิสูจน์หลักฐานกลางที่ตรวจลายนิ้วและประวัติอาชญากรรมของจำเลยในคดีนี้, นายธนิต ประภาตนันท์ ผู้ตรวจสอบข้อมูลเฟซบุ๊ก และ ร.ต.ท.กง ไม่เศร้า พนักงานสอบสวนในคดีนี้

พยานโจทก์ปากที่แปด พ.ต.ท หญิง สุภวรรณ พันสิ้ว

ประเด็นที่พยานเบิกความตอบโจทก์: พ.ต.ท.หญิง สุภวรรณ ได้เบิกความว่า เป็นเจ้าหน้าที่ที่มีหน้าที่ตรวจลายนิ้วมือ ฝ่ามือ และฝ่าเท้าตามคำร้องขอของพนักงานสอบสวนทั่วประเทศ โดยเมื่อวันที่ 17 มิถุนายน 2558 พ.ต.ท.หญิง สุภวรรณ ได้รับหน้งสือจากกองกำกับการ 3 กองบังคับการปราบปรามอาชญากรรมทางเทคโนโลยี (ปอท.) โดยหนังสือดังกล่าวได้สั่งให้ตรวจสอบลายพิมพ์นิ้วมือของนายปิยะว่า มีลักษณะตรงกับลายพิมพ์นิ้วมือที่ปรากฎในคำขอมีบัตร บัตรใหม่ หรือเปลี่ยนบัตรประจำตัวประชาชนที่เขตดอนเมือง ฉบับลงวันที่ 27 กรกฎาคม 2544 หรือไม่ ผลการตรวจปรากฎว่า ลายพิมพ์นิ้วมือทั้งสองมีลักษณะพิเศษของลายเส้นตรงกัน จึงลงความเห็นว่าเป็นลายนิ้วมือของบุคคลเดียวกัน

ประเด็นที่ทนายจำเลยถามค้านพยาน: พ.ต.ท.หญิง สุภวรรณ ตอบคำถามทนายจำเลยว่า แม้ว่าในเอกสารลายพิมพ์นิ้วมือของนายพงศธรจะมีความซีดจางอยู่บ้างก็ยังสามารถตรวจสอบได้ รวมถึงลักษณะเด่นของลายนิ้วมือไม่เปลี่ยนแปลงไปตามอายุของบุคคล นอกจากนี้ตลอดการทำงานมาพบว่าบุคคลแต่ละคนมีลายพิมพ์นิ้วมือไม่ซ้ำกันแต่อย่างใด โดยในการตรวจสอบใช้ทั้งสายตา กล้องขยายและอุปกรณ์คอมพิวเตอร์

ประเด็นที่โจทก์ถามติง: พ.ต.ท.หญิง สุภวรรณ ตอบคำถามโจทก์ว่า ในการตรวจสอบลายพิมพ์นิ้วมือสามารถใช้ทั้งกล้องขยายและแว่นขยายร่วมในการตรวจสอบได้

พยานโจทก์ปากที่เก้า นายธนิต ประภาตนันท์

ประเด็นที่พยานเบิกความตอบโจทก์: นายธนิตเบิกความว่า เป็นข้าราชการสังกัดสำนักป้องกันและปราบปรามการกระทำความผิดทางเทคโนโลยีสารสนเทศ กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร เกี่ยวข้องกับคดีนี้เนื่องจากได้รับหนังสือจากผู้บังคับบัญชาให้ตรวจสอบว่า ผู้ใดเป็นลงทะเบียนใช้เฟซบุ๊กชื่อว่านายพงศธร บันทอน และ Tui fishing มีการแจ้งใช้งานอยู่ที่ใด และปัจจุบันมีการใช้งานอยู่หรือไม่ ตลอดจนข้อมูลเกี่ยวกับผู้ใช้เฟซบุ๊กทั้ง 2 รายการ ผลการตรวจปรากฎว่า ไม่สามารถตรวจหาข้อมูลใด ๆ ได้เลย

ประเด็นที่ทนายจำเลยถามค้านพยาน: นายธนิตตอบคำถามทนายจำเลยว่า ในการสมัครเฟซบุ๊กนั้นไม่จำเป็นจะต้องใช้ชื่อตนเองก็ได้ ภาพโปรไฟล์ก็สามารถใช้ของบุคคลอื่นได้ โดยประสบการณ์การทำงานมาได้พบเจอการปลอมเฟซบุ๊กที่สร้างความเสียหายให้แก่เจ้าของภาพและผู้ใช้เฟซบุ๊กที่ถูกปลอม นอกจากนี้ พยานยังตอบทนายจำเลยในประเด็นการตรวจสอบไอพีแอดเดรสและการแฮ็คเฟซบุ๊ก

ประเด็นที่โจทก์ถามติง: นายธนิตตอบคำถามโจทก์เกี่ยวกับการตรวจสอบและการลบไอพีแอดเดรส

พยานโจทก์ปากที่สิบ ร.ต.ท.กง ไม่เศร้า

ประเด็นที่พยานเบิกความตอบโจทก์: ร.ต.ท.กง เบิกความว่า ได้รับแจ้งความของนายอัจฉริยะเกี่ยวกับการพบเห็นบุคคลโพสต์ข้อความหมิ่นประมาทพระมหากษัตริย์ และได้สอบปากคำนายอัจฉริยะไว้ ต่อมาจึงได้ทำหนังสือไปยังกระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร รวมถึงกองบังคับการปราบปรามการกระทำความผิดเกี่ยวกับอาชญากรรมทางเทคโนโลยีเพื่อตรวจสอบบัญชีผู้ใช้เฟซบุ๊กชื่อนายพงศธร บันทอน ผลการตรวจสอบ ไม่สามารถตรวจสอบข้อมูลได้เนื่องจากเว็บไซต์เฟซบุ๊กอยู่ต่างประเทศ ร.ต.ท.กง ยังได้ตรวจสอบเฟซบุ๊กดังกล่าวเองและไม่พบข้อความหมิ่นประมาทดังกล่าว เนื่องจากถูกลบไปแล้ว นอกจากนี้ยังได้ตรวจสอบว่า นายพงศธร บันทอนมีตัวตนอยู่จริงหรือไม่ ผลการตรวจสอบปรากฎว่า นายพงศธรเคยมีชื่ออยู่ที่เขตดอนเมืองแต่ถูกจำหน่ายชื่อออกตั้งแต่ปี 2547 เมื่อตรวจสอบหาเจ้าของบ้าน กลับพบว่าเจ้าของบ้านปัจจุบันไม่รู้จักนายพงศธร เพราะซื้อบ้านมาหลังจากที่จำหน่ายชื่อออกแล้ว

ต่อมา ร.ต.ท.กง จึงไปขออนุมัติออกหมายจับต่อศาลโดยระบุหมายจับว่า บุคคลที่ใช้ชื่อว่า “นายพงศธร บันทอน” และได้ดำเนินการตรวจลายพิมพ์นิ้วมือของนายพงศธร บันทอน พบว่ามีการยื่นคำขอเปลี่ยนบัตรโดยเปลี่ยนชื่อ จากนั้นก็ได้ส่งลายนิ้วมือดังกล่าวไปที่สำนักงานตำรวจแห่งชาติเพื่อตรวจว่ามีตรงข้อมูลในสารบบหรือไม่ ปรากฎว่าไม่พบ

ต่อมา ในวันที่ 11 ธันวาคม 2557 เจ้าหน้าที่ตำรวจ กองบัญชาการสันติบาลสามารถจับกุมตัวบุคคลตามหมายจับได้และนำมามอบตัวกับ ร.ต.ท.กง จากนั้นก็ได้เริ่มสอบคำให้การจำเลย และจำเลยให้การภาคเสธ โดยยอมรับว่าเป็นผู้ใช้เฟซบุ๊กชื่อ นายพงศธ บันทอน แต่ไม่ได้โพสต์ข้อความดังกล่าว แต่ก็เคยโพสต์ข้อความหมิ่นประมาทพระมหากษัตริย์ในลักษณะนี้หลายครั้งมาแล้ว จำเลยยังระบุว่าใช้อีเมลชื่อ [email protected] แต่ไม่มีหลักฐานใดระบุได้ว่าจำเลยคือนายพงศธร มีเพียงแต่บัตรประจำตัวนักศึกษา ชื่อว่า นายปิยะ แต่ตรวจพบว่าจำเลยมีการเปลี่ยนชื่ออยู่หลายครั้ง หลังจากนั้น ร.ต.ท.กงได้รวบรวมพยานหลักฐานว่านายปิยะ กับนายพงศธร เป็นบุคคลคนเดียวกัน

ประเด็นที่ทนายจำเลยถามค้านพยาน : ตลอดประสบการณ์การทำงาน เฟซบุ๊กที่โพสต์ข้อความหมิ่นประมาทพระมหากษัตริย์ มักจะไม่ใช่ชื่อจริงและภาพจริง ๆ ของบุคคลนั้น และเนื่องจากเฟซบุ๊กมีสำนักงานอยู่ต่างประเทศจึงไม่สามารถตรวจสอบข้อมูลได้

ประเด็นที่โจทก์ถามติง: tui fishing ซึ่งแชร์ข้อความดังกล่าวก็มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 เช่นกัน

(อ้างอิง: รายงานกระบวนพิจารณา และคำให้การพยานโจทก์ ศาลอาญา คดีหมายเลขดำที่ อ.747/2558 ลงวันที่ 19 พฤศจิกายน 2558 )

พยานจำเลยมีเพียงตัวจำเลยเอง ซึ่งเบิกความต่อศาลมีเนื้อหาโดยสรุปดังนี้

ประเด็นที่พยานเบิกความตอบทนายจำเลย: เดิมจำเลยชื่อนายปิยะ ต่อมาเปลี่ยนเป็นนายพิศลย์ ปัจจุบันชื่อนายวิวรรธน์ ซึ่งเป็นการเปลี่ยนเพื่อเสริมดวงชะตา ต่อมาประสบปัญหาทางธุรกิจจึงเปลี่ยนชื่อเป็นนายทองจันทร์ บันทอนและนายพงศธร บันทอน โดยก่อนเกิดเหตุจำเลยทำงานเกี่ยวกับการประสานงานและเขียนโปรแกรมเบื้องต้นของโทรศัพท์เคลื่อนที่แอนดรอยด์

โดยในช่วงปี 2553-2554 จำเลยใช้เฟซบุ๊กชื่อ นายพงศธร บันทอน (siamid) ซึ่งคนละเฟซบุ๊กกับบัญชืชื่อ นายพงศธร บันทอน ต่อมาได้ใช้เฟซบุ๊กชื่อ "piya ......" และเหตุที่ยอมรับว่าเป็นเจ้าของเฟซบุ๊กบัญชี [email protected] เนื่องจากเป็นภาพโปรไฟล์ของเฟซบุ๊ก นายพงศธร บันทอน (siamid)

ราวปี 2557 คนรักของจำเลยได้เสิร์ชหาภาพของจำเลยทาง search engine จึงพบภาพดังกล่าว จำเลยจึงได้ส่งอีเมลแจ้งให้กูเกิ้ลช่วยลบภาพดังกล่าว จำเลยเคยสืบทราบว่ามีบุคคลอื่นเคยแอบแฮ็คเฟซบุ๊กของจำเลย แต่ไม่ได้สนใจและไม่เปลี่ยนรหัสผ่าน รวมทั้งไม่ได้แจ้งความแต่อย่างใดเนื่องจากไม่มีพยานหลักฐานยืนยันว่าเป็นใคร

จำเลยไม่เคยใช้ชื่อนายพงศธร บันทอน แจ้งในระบบทะเบียนราษฎร์ เนื่องจากเกรงว่าจะถูกเจ้าหน้าที่ดำเนินคดีกรณีสวมใช้ชื่อนายทองจันทร์ บันทอนและนายพงศธร บันทอน ทำบัตรประชาชน

การที่สารภาพในชั้นจับกุม เนื่องจากตำรวจสันติบาลได้นำหมายจับมาแสดงแต่ไม่ได้นำข้อความและภาพตามฟ้องมาให้จำเลยดู จึงรับกับตำรวจเพียงว่า เป็นบุคคลตามหมายจับ จำเลยไม่เคยให้การกับพนักงานสอบสวนว่า เคยโพสต์ข้อความจาบจ้วงหมิ่นพระมหากษัตริย์เมื่อประมาณปี 2551 โดยให้การเพียงแต่ว่าเคยถูกกล่าวหาว่าโพสต์ข้อความดังกล่าวในปีเดียวกันเท่านั้น และยืนยันว่าจำเลยไม่เคยโพสต์ข้อความดังกล่าว

ประเด็นที่โจทก์ถามค้านพยาน: จำเลยเพิ่งทราบว่าชื่อที่จำเลยสวมชื่อนั้นถูกจำหน่ายเนื่องเสียชีวิต เมื่อถูกดำเนินคดีในคดีนี้ จำเลยเป็นผู้ขอบัตรประชาชนในนามนายทองจันทร์ บันทอน ขอครั้งแรกที่อำเภอบุณฑริก ต่อบัตรประชาชนดังกล่าวหายเนื่องจากจำเลยถูกล้วงกระเป๋า และพอบัตรหมดอายุ จำเลยก็ไม่ได้ไปแจ้งความว่าบัตรหาย จำเลยจึงใช้บัตรนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์แสดงตัวแทน

เฟซบุ๊กที่จำเลยใช้ในบัญชีชื่อว่า นายพงศธร บันทอน (siamid) ใช้อีเมล [email protected] เป็นอีเมลแอดเดรส โดยตั้งแต่ใช้เฟซบุ๊กมาจำเลยมี 2 บัญชีด้วยกันคือ นายพงศธร บันทอน (siamid) และ piya ......

หลังพนักงานสอบสวนสอบปากคำจำเลยเสร็จ พนักงานสอบสวนไม่ได้อ่านรายละเอียดการสอบปากคำให้จำเลยฟังเลย เนื่องจากรีบส่งจำเลยไปฝากขังที่ สน.ทุ่งสองห้อง

ประเด็นที่ทนายจำเลยถามติง: พนักงานสอบสวนเริ่มสอบปากคำจำเลยหลังเวลา 17.00 น. และสอบเสร็จเวลา 20.00 น. ก่อนจำเลยจะถูกนำไปคุมขังที่ สน.ทุ่งสองห้อง และถูกนำตัวไปฝากขังต่อศาลในเช้าของวันที่ 13 ธันวาคม 2557

(อ้างอิง: คำให้การพยานจำเลย ศาลอาญา คดีหมายเลขดำที่ อ.747/2558 ลงวันที่ 24 พฤศจิกายน 2558)

ทนายจำเลยยื่นคำร้องแถลงการณ์ปิดคดีความว่า

1. พยานโจทก์ทุกปาก ไม่มีผู้ใดเคยเข้าถึงโพสต์ภาพของบัญชีผู้ใช้เฟซบุ๊ก “นายพงศธร บันทอน(Siamaid)” โดยตรงเลย พบเห็นเพียงภาพที่ถูกตัดต่อแล้วจากบัญชีเฟซบุ๊กของบุคคลอื่นและโพสต์โดยคนอื่นเท่านั้น พยานเหล่านั้นจึงไม่ใช่ประจักษ์พยาน เป็นเพียงพยานบอกเล่า ไม่น่าเชื่อถือ และไม่มีน้ำหนักพอ
2. บัญชีเฟซบุ๊กสามารถทำปลอมขึ้นได้ทั้งการนำภาพมาใช้เป็นภาพประจำตัวและการใช้ชื่อบุคคลอื่นก็สามารถทำได้
3. โจทก์ไม่มีหมายเลข ไอพีแอดเดรส อันเป็นหลักฐานสำคัญในการระบุตัวผู้กระทำผิด และไม่มี URL ของบัญชีเฟซบุ๊กชื่อ “นายพงศธร บันทอน(Siamaid)” อันจะเป็นหลักฐานที่บ่งชี้ว่า บัญชีเฟซบุ๊กดังกล่าวมีอยู่จริง ผลการพิสูจน์ของกลางไม่พบข้อมูลการเข้าถึงบัญชีเฟซบุ๊กดังกล่าว ไม่พบแฟ้มข้อมูลที่มีพระบรมฉายาลักษณ์หรือข้อความตามฟ้อง รวมทั้งไม่มีข้อมูลการเข้าถึงอีเมล "[email protected]" ที่บันทึกการเข้าถึงเพื่อสมัครเฟซบุ๊ก ซึ่งล้วนแต่เป็นพยานหลักฐานสำคัญในการพิสูจน์ความผิดของจำเลย

จากเหตุผลดังกล่าว เห็นได้ว่า จำเลยไม่ได้กระทำความผิดตามคำฟ้องของโจทก์ ขอศาลพิจารณายกฟ้อง

(อ้างอิง: คำร้องแถลงการณ์ปิดคดี ศาลอาญา คดีหมายเลขดำที่ อ.747/2558 ลงวันที่ 4 ธันวาคม 2558)

ศาลแจ้งว่า จะเลื่อนการอ่านคำพิพากษาออกไปเป็นวันที่ 20 มกราคม 2559 เนื่องจากคดีนี้เป็นคดีสำคัญ จึงอยู่ระหว่างการปรึกษากับอธิบดีศาลอาญา

(อ้างอิง: รายงานกระบวนพิจารณา ศาลอาญา คดีหมายเลขดำที่ อ.747/2558 ลงวันที่ 28 ธันวาคม 2558)

ศาลอาญาอ่านคำพิพากษาสรุปประเด็นสำคัญได้ว่า ศาลรับฟังพยานโจทก์ นายอัจฉริยะ เรืองรัตนพงษ์ ประธานชมรมช่วยเหลือเหยื่ออาขญากรรม ผู้แจ้งความร้องทุกข์ที่อ้างว่าตนเป็นประจักษ์พยาน นำข้อความจากเฟซบุ๊ก "พงศธร บันทอน" มาแจ้งความ ไม่ใช่ภาพที่แชร์ต่อกันมา ศาลยังรับฟังพยานโจทก์ ร.ต.ท.กง ไม่เศร้า พนักงานสอบสวน ที่เบิกความว่า จำเลยมีการจำหน่ายชื่อ ปลอมแปลงชื่อ สวมบัตร ส่อเจตนาว่าประสงค์จะปกปิดตัวตน โดยไม่เชื่อที่จำเลยอ้างว่า ได้ใช้บัญชีเฟซบุ๊กชื่อ "พงศธร บันทอน" เพียงแค่ปีเดียว

ศาลพิเคราะห์แล้วเห็นว่า พยานจำเลยไม่มีน้ำหนักพอจะหักล้างพยานโจทก์ได้ และเชื่อโดยปราศจากข้อสงสัยว่าจำเลยเป็นผู้โพสต์ข้อความตามฟ้อง จึงพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112 และพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ. ศ. 2550 มาตรา 14(3)(5) อันเป็นการกระทำกรรมเดียวผิดกฏหมายหลายบท จึงลงโทษจำเลยตามประมวลกฏหมายอาญา มาตรา 112 ให้จำคุกจำเลย 9 ปี ทั้งนี้ คำให้การชั้นสอบสวน และทางนำสืบของจำเลยเป็นประโยชน์แก่การพิจารณาคดีอยู่บ้าง มีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้จำเลย 1 ใน 3 คงจำคุก 6 ปี

ทนายความผู้รับผิดชอบสำนวนมีความเห็นว่า พยานปากนายอัจฉริยะเป็นเพียงพยานบอกเล่าที่ให้การกลับไปกลับมา คำให้การบางส่วนขัดแย้งกันเอง และไม่มีน้ำหนักน่าเชื่อถือ

ทนายความยังให้ความเห็นอีกว่า ในคดีนี้มีการยึดของกลาง คือ คอมพิวเตอร์และโทรศัพท์เคลื่อนที่ของจำเลย แต่ไม่ปรากฏ IP Address หรือร่องรอยที่เชื่อมโยงได้ว่าจำเลยโพสต์ หรือเข้าถึงโพสต์ที่เป็นความผิดจริง หลักฐานชิ้นเดียวที่ปรากฏว่ามีการโพสต์ข้อความที่เป็นความผิดบนเฟซบุ๊ก "พงศธร บันทอน" คือ ภาพบันทึกหน้าจอที่ผ่านการตัดต่อเพื่อรวมเป็นภาพเดียว ไม่ใช่ภาพต้นฉบับแต่อย่างใด ซึ่งคยมีผู้แสดงความเห็นว่าภาพบันทึกหน้าจอไม่สามารถใช้เป็นหลักฐานได้ เนื่องจากทุกคนสามารถเปิดและแก้ไขตกแต่งเพิ่มเติมภาพนั้นได้

(อ้างอิง: คำพิพากษา ศาลอาญา คดีหมายเลขดำที่ อ.747/2558 คดีหมายเลขแดงที่ อ.157/2559 ลงวันที่ 20 มกราคม 2559 และ https://tlhr2014.wordpress.com/2016/01/20/piya_judgement/)

จำเลยยื่นอุทธรณ์ใน 5 ประเด็น

1. พยานโจทก์ไม่มีผู้ใดสามารถยืนยันได้ว่า บัญชีเฟซบุ๊ก "นายพงศธร บันทอน (siamaid)" มีอยู่จริงและไม่มีผู้ใดยืนยันได้ว่ามีการโพสต์ภาพและข้อความดังกล่าวในบัญชีเฟซบุ๊กชื่อ "นายพงศธร บันทอน (siamaid)"

2. พยานหลักฐานโจทก์ไม่มียูอาร์แอล ( URL) บ่งชี้ต้นทางของโพสต์ข้อความที่กล่าวหาว่าจำเลยกระทำความผิดในบัญชีเฟซบุ๊ก "นายพงศธร บันทอน(siamaid)" มาแสดงให้ประจักษ์ชัดต่อศาลชั้นต้นว่าข้อความนั้นมีอยู่จริงในบัญชีเฟซบุ๊กดังกล่าว และไม่มีหมายเลข ไอพีแอดเดรส อันเป็นหลักฐานวำคัญในการระบุตัวว่าข้อความที่ถูกกล่าวหาว่ากระทำความผิดนั้นเกิดจากการกระทำของจำเลย โจทก์จึงไม่สามารถบ่งชี้ยืนยันได้ว่าข้อความตามฟ้องมีอยู่จริงในบัญชีเฟซบุ๊ก "นายพงศธร บันทอน (siamaid)" และไม่สามารถยืนยันได้ว่าข้อความตามฟ้องดังกล่าวเกิดจากการกระทำของจำเลย

3. กรณีไม่ทราบหมายเลข ไอพีแอดเดรส ร่องรอยการใช้งานเครื่องคอมพิวเตอร์ย่อมเป็นพยานหลักฐานสำคัญในคดี แต่จากการตรวจพิสูจน์พยานหลักฐานในคดีนี้พบว่าในเครื่องคอมพิวเตอร์ โทรศัพท์เคลื่อนที่และหน่วยความจำชนิด USB ของจำเลย ไม่มีร่องรอยการใช้งานการเข้าถึงบัญชีเฟซบุ๊กผู้ใช้ชื่อ "นายพงศธร บันทอน (siamaid)" หรือแฟ้มข้อมูลที่มีพระบรมฉายาลักษณ์หรือข้อความตามฟ้อง อันเกี่ยวกับการกระทำความผิดที่โจทก์กล่าวหาแต่อย่างใด

4. บัญชีผู้ใช้เฟซบุ๊กสามารถทำปลอมขึ้นได้ ทั้งการนำภาพมาใช้เป็นรูปประจำตัวและการใช้บุคคลอื่นบุคคลทั่วไปย่อมสามารถกระทำปลอมขึ้นได้

5. ภาพที่ปรากฏตามเอกสารท้ายฟ้องอันเป็นภาพที่โจทก์กล่าวหาว่าจำเลยกระทำความผิด เป็นเพียงภาพที่เกิดจากการถ่ายภาพจากหน้าจอโทรศัพท์และผ่านการตัดต่อนำมาเรียงกันเป็นจำนวนสี่ภาพเท่านั้น มิได้แสดงระบบบันทึกการสร้างข้อมูลภาพ การเก็บรักษาข้อมูล และการเรียกข้อมูลภาพดังกล่าว จึงเป็นพยานหลักฐานที่ไม่มีความน่าเชื่อถือและสามารถทำปลอมขึ้นได้โดยทั่วไป

(อ้างอิง: อุทธรณ์ของจำเลย ศาลอาญา คดีหมายเลขดำ อ.747/2558 คดีหมายเลขแดง อ.157/2559 วันที่ 21 กรกฏาคม 2559)

อัยการยื่นแก้อุทธรณ์โจทก์ดังนี้

1. โจทก์เห็นว่าจำเลยเป็นผู้ให้การยอมรับเองว่า จำเลยใช้ชื่อในเฟซบุ๊กชื่อบัญชี นายพงศธร บันทอน (siamaid) ในปี พ.ศ.2553 ถึงปี 2554 ใช้ภาพถ่ายของจำเลยเป็นรูปโปรไฟล์และปัจจุบันยังคงใช้งานอยู่และก็ยังใช้งานอยู่เป็นประจำ (ปรากฏตามคำให้การชั้นสอบสวนของจำเลย) จำเลยไม่เคยปฏิเสธเลยว่า บัญชีเฟซบุ๊กดังกล่าวมิได้มีอยู่จริง นอกจากนี้โจทก์ยังมี นายอัจฉริยะ เรืองรัตนพงศ์ ประธานชมรมช่วยเหลือเหยื่ออาชญากรรมเข้าไปดูเฟซบุ๊กของผู้ใช้ชื่อว่า ของดีไทอีสาน พบว่ามีภาพของ นายพงศธร บันทอน เป็นคนโพสต์ข้อความหมิ่นประมาท พระมหากษัตริย์ โดยพยานได้ยืนยันว่าเป็นผู้พบเห็นโดยตรง เพราะเหตุนั้นพยานจึงขอเป็นเพื่อนทางเฟซบุ๊กกับเฟซบุ๊กผู้ใช้ชื่อ นายพงศธร บันทอน เพื่อสืบหาตัวเจ้าของเฟซบุ๊ก และพยานยังได้ตรวจสอบ รวบรวมข้อมูลต่าง ๆ เกี่ยวกับ นายพงศธร บันทอน จนสามารถตรวจสอบได้ว่า จำเลยมีเฟซบุ๊ก ซึ่งใช้ชื่อ Vincent Wang ด้วย ซึ่งจำเลยก็ได้รับว่า เป็นชื่อเฟซบุ๊กของจำเลยอีกบัญชีหนึ่งเช่นกัน

2. โจทก์ขอเรียนว่า แม้โจทก์ไม่สามารถหายูอาร์แอล (URL) บ่งชี้ต้นทางของโพสต์ข้อความในบัญชีเฟซบุ๊กนายพงศธร บันทอน (siamaid) มาแสดงต่อศาล และไ่ม่มีหมายเลขไอพี แอดเดรส แต่โจทก์มีนายอัจฉริยะ เรืองรัตนพงศ์เป็นประจักษ์พยานให้การยืนยันกับพนักงานสอบสวนว่า พยานเห็นข้อความหมิ่นพระบรมเดชานุภาพพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในเฟซบุ๊กของ นายพงศธร บันทอน โดยตรง ซึ่งเฟซบุ๊กดังกล่าวก็มีภาพถ่ายตัวจริงของจำเลยปรากฏอยู่ด้วย พยานไม่รู้จักกับจำเลย แต่เฟซบุ๊กดังกล่าวมีที่ตั้งอยู่ต่างประเทศจึงไม่สามารถขอไอพีแอดเดรสได้ พยานได้ทำการตรวจสอบโดยพิมพ์ภาพและข้อความไปให้หน่วยปราบปรามอาชญากรรมพิเศษ กระทรวงยุติธรรม ทำการตรวจสอบจนรู้ว่า บ้านพักอศัยอยู่ในเขตดอนเมือง จนนำมาถึงการตรวจสอบพบว่าจำเลยเป็นผู้ใช้เฟซบุ๊กชื่อ นายพงศธร บันทอน ซึ่งชื่อดังกล่าวไม่ใช่ชื่อแท้จริงของจำเลยแต่เป็นชื่อของผู้อื่นที่สำนักงานเขตได้จำหน่ายชื่อออกไปแล้ว จำเลยใช้ชื่อบุคคลอื่นในเฟซบุ๊กของตนแสดงถึงการต้องการปกปิดความผิด หากจำเลยโพสต์ข้อความอันเป็นความผิด ส่วนที่จำเลยอ้างว่าอาจมีผู้กลั่นแกล้งจำเลยนั้น เห็นว่าจำเลยมิได้บอกว่าเป็นผู้ใดและหากผู้ใดจะกลั่นแกล้งใช้เฟซบุ๊กของจำเลยแล้ว ผู้นั้นต้องรู้อีเมลและรหัสผ่านเข้าใช้เฟซบุ๊กของจำเลย ซึ่งจำเลยเองมิได้บอกว่ามีใครสามารถรู้รหัสผ่านเข้าใช้เฟซบุ๊กของจำเลยได้บ้างและโดยวิธีใด จำเลยมีอาชีพเป็นโปรแกรมเมอร์ จำเลยย่อมทราบดีถึงระบบรักษาความปลอดภัยของการใช้เฟซบุ๊กของตน จึงเห็นว่า ไม่น่าเชื่อว่าจะมีบุคคลสามารถล่วงรู้และเข้าเฟซบุ๊กของจำเลยและโพสต์ข้อความดังกล่าวเพื่อกลั่นแกล้งจำเลยได้ การที่จำเลยแจ้งต่อกูเกิ้ลเมื่อวันที่ 17 พฤษภาคม 2557 หลังจากเกิดเหตุเกือบ 1 ปี ทั้งที่การโพสต์ข้อความเป็นความผิดแต่กลับไม่แจ้งต่อเจ้าพนักงานตำรวจเพื่อแสดงความบริสุทธิ์จึงเป็นการผิดปกติวิสัย

3. จำเลยประกอบอาชีพธุรกิจส่วนตัวเกี่ยวกับการเขียนโปรแกรมประเภทแอนดรอยด์ย่อมสามารถมีความรู้ความเข้าใจการใช้และการเข้าถึงระบบคอมพิวเตอร์ได้เป็นอย่างดี ดังนั้น ในช่วงระยะเวลาที่กระทำความผิดถึงระยะเวลาที่จำเลยถูกจับกุม จำเลยย่อมมีระยะเวลาในการลบร่องรอยการใช้งานเครื่องคอมพิวเตอร์ ข้อมูลอันเกี่ยวกับการกระทำความผิดที่พิสูจน์ได้ว่าจำเลยกระทำความผิดในคดีนี้ได้ และการลบข้อมูลที่โพสต์นั้นทำให้มีพิรุธว่า อาจมีการกระทำความผิดเกิดขึ้นแล้วจึงต้องลบ

4.จำเลยมีอาชีพเป็นโปรแกรมเมอร์ หากมีผู้ปลอมเฟซบุ๊กของจำเลยจริง จำเลยย่อมทราบและทำการแก้ไขหรือแจ้งต่อทางเฟซบุ๊กต้นสังกัดไว้เป็นหลักฐาน จำเลยย่อมสามารถนำหลักฐานพิสูจน์ให้เห็นได้ว่าเฟซบุ๊กของจำเลยมีผู้ปลอมหรือมีผู้นำข้อความหรือรูปภาพมาโพสต์ลง มิใช่เกิดจากการกระทำของจำเลย แต่กรณีนี้จำเลยกล่าวอ้างแต่เพียงลอย ๆ ทั้งนี้ เฟซบุ๊กนี้เป็นของจำเลย มีรูปภาพจำเลยปรากฏอยู่ ซึ่งผิดปกติวิสัยที่จำเลยจะปล่อยให้มีบุคคลอื่นเข้ามากระทำผิดโดยอาศัยเฟซบุ๊กของจำเลย

5. แม้ภาพหลักฐานที่นำมาเรียงต่อกันเป็นภาพที่ถ่ายจากหน้าจอ และต่อมาเฟซบุ๊ก นายพงศธร บันทอน (siamaid) ได้มีการลบบัญชีดังกล่าวออกจากโปรแกรมเฟซบุ๊กแล้ว หากไม่ทำการบันทึกไว้ย่อมยากที่จะดำเนินคดีกับจำเลย อีกทั้งพยานทั้งสามปาก มีที่อยู่คนละแห่ง คนละจังหวัด และไม่รู้จักกัน แต่ได้พบการกระทำผิดของจำเลยเช่นเดียวกัน พยานหลักฐานนี้จึงน่าเชื่อถือและพิสูจน์การกระทำความผิดลงโทษจำเลยได้

(อ้างอิง: คำแก้อุทธรณ์ของโจทก์ ศาลอาญา คดีหมายเลขดำที่ อ.747/2558 คดีหมายเลขแดงที่ อ.157/2559 ลงวันที่ 15 พฤศจิกายน 2559)

เวลาประมาณ 09.30 น. ศาลอาญาอ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์เร็วกว่าที่กำหนดนัดที่แจ้งไว้ 10.00 น. ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น โดยคำพิพากษามีใจความว่า ศาลอุทธรณ์พิเคราะห์แล้วเห็นว่า พยานโจทก์ทั้งสามคนต่างเปิดเฟซบุ๊ก พบภาพตามเอกสารท้ายฟ้อง เป็นลักษณะ 4 ภาพ ย่อยมาประกอบเป็นภาพเดียว

พยานโจทก์ดังกล่าว ต่างพบเห็นภาพในคดีนี้ผ่านทางเฟซบุ๊กบัญชีผู้ใช้ของบุคคลอื่น มิใช่เฟซบุ๊กของจำเลย แม้โจทก์จะมีนายอัจฉริยะ เรืองรัตนพงศ์ เบิกความว่า ได้เข้าไปดูบัญชีเฟซบุ๊ก ชื่อบัญชีนายพงศธร บันทอน และพบเห็นภาพในคดีนี้โดยถ่ายภาพหน้าจอไว้ แต่ก็ไม่ปรากฏหลักฐานเป็นภาพเต็มหน้าจอ กับไม่มี URL ให้สืบค้นแหล่งที่มา จึงไม่อาจรับฟังได้ว่า ภาพถ่ายหน้าจอดังกล่าวมาจากนายอัจฉริยะ เรืองรัตนพงศ์

อีกทั้ง พนักงานสอบสวนเบิกความว่า ภาพดังกล่าวเป็นลักษณะ 4 ภาพ นำมาเรียงเป็นภาพเดียว ด้านบน 2 ภาพ และด้านล่าง 2 ภาพ มิได้มีลักษณะเรียงเป็นแนวดิ่ง ซึ่งเป็นการโพสต์โดยปกติ แสดงว่าภาพในคดีนี้ไม่ได้แชร์ต่อกันจากผู้โพสต์คนแรกโดยตรง แต่มีผู้รวบรวมขึ้นภายหลัง อย่างไก็ตาม เมื่อพิจารณาภาพที่ถูกโพสต์ในคดีนี้ ส่วนที่เป็นใบหน้าของจำเลยตรงกับภาพที่ปรากฏในหน้าบัญชีเฟซบุ๊กของจำเลยเอง ตามที่จำเลยลงลายมือชื่อรับรองไว้กับพนักงานสอบสวน

เมื่อเดือนมีนาคม 2544 จำเลยใช้ชื่อทองจันทร์ บันทอน ขอออกบัตรประชาชนใหม่ แล้วขอเปลี่ยนชื่อเป็นพงศธร ซึ่งไม่ใช่ชื่อที่แท้จริงของจำเลย อันเป็นการแจ้งความเท็จต่อเจ้าพนักงาน โดยมิได้ปรากฏเหตุผล หรือความจำเป็นอย่างอื่น ย่อมเป็นที่เห็นได้ว่ามีเจตนาที่จะปกปิดตนเอง เพื่อกระทำการบางอย่างโดยมิชอบ

คำให้การในชั้นสอบสวนของจำเลย จำเลยยอมรับว่า ประกอบอาชีพเขียนโปรแกรมแอนดรอยด์ จำเลยทราบว่ามีผู้เข้าไปใช้เฟซบุ๊กของจำเลย แต่ไม่สนใจและไม่ได้เปลี่ยนรหัสผ่าน รวมถึงไม่ได้ไปแจ้งต่อตำรวจ เพียงแต่แจ้งไปยังเฟซบุ๊กและกูเกิลเพื่อให้ตรวจดูภาพที่ไม่เหมาะสมและลบออก

ต่อมา กูเกิลลบภาพและข้อความบางส่วน ยังคงเหลือภาพและข้อความในคดีนี้ โดยจำเลยยังคงใช้เฟซบุ๊กดังกล่าวเป็นประจำและจำเลยไม่ได้นำสืบหักล้างคำให้การในส่วนนี้ จึงเชื่อว่าจำเลยให้การตามความเป็นจริง

พิจารณาถึงอาชีพของจำเลยที่เกี่ยวกับการเขียนโปรแกรมทางคอมพิวเตอร์ ย่อมต้องมีความรู้ความเข้าใจในระบบคอมพิวเตอร์ รวมถึงการใช้โปรแกรมเฟซบุ๊กเป็นอย่างดี จำเลยยอมรับว่าใช้บัญชีเฟซบุ๊กชื่อนายพงศธร บันทอนมาตลอด และพบเห็นภาพในคดีนี้ แต่อ้างว่ามีผู้อื่นเข้ามาใช้เฟซบุ๊กของจำเลย อันเป็นการเบิกความลอย ๆ และง่ายต่อการกล่าวอ้าง ทั้งจำเลยยังไม่ได้ดำเนินการเปลี่ยนแปลงแก้ไขใด ๆ และใช้เฟซบุ๊กดังกล่าวตลอดมา และไม่ได้ดำเนินการใด ๆ กับผู้ที่มาใช้เฟซบุ๊กของจำเลยทั้งที่เป็นเรื่องร้ายแรงเป็นที่ผิดปกติวิสัย

ที่จำเลยนำสืบอ้างว่า เหตุที่ไม่ได้แจ้งต่อพนักงานตำรวจ เพราะจำเลยเกรงว่าจะถูกดำเนินคดีเกี่ยวกับการแอบอ้างใช้ชื่อนายพงศธร บันทอนนั้น ก็ไม่ปรากฏว่าจำเลยทราบได้อย่างไรว่ามีการดำเนินคดีกับจำเลยในเรื่องดังกล่าว อีกทั้งความร้ายแรงของความผิดก็ต่างกัน ไม่อาจนำมาเป็นเหตุอ้างได้ ตามที่จำเลยให้การต่อพนักงานสอบสวนว่า เคยแจ้งไปยังเฟซบุ๊กและกูเกิลให้ลบภาพและข้อความที่ไม่เหมาะสมออก แต่ยังเหลือข้อความในคดีนี้ ยิ่งไม่สมเหตุสมผลว่าเหตุใดจึงลบออกไม่ได้ อีกทั้งการแจ้งกูเกิลให้ลบออกยังเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 17 พ.ค. 2557 หลังการแจ้งความดำเนินคดีกับจำเลยแล้ว ส่วนที่จำเลยนำสืบว่า เพิ่งทราบว่ามีการโพสต์พระบรมฉายาลักษณ์และข้อความไม่เหมาะสมเมื่อปี 2557 โดยคนรักของจำเลยมาบอก จำเลยก็ไม่ได้นำคนรักของจำเลยมาเบิกความยืนยัน อีกทั้งไม่เคยให้การเช่นนั้นต่อพนักงานสอบสวน

ส่วนการตรวจพิสูจน์เครื่องคอมพิวเตอร์และโทรศัพท์เคลื่อนที่ของกลางที่ยึดมาจากจำเลย ไม่พบประวัติการเข้าถึงบัญชีเฟซบุ๊กนายพงศธร บันทอน และภาพพระบรมฉายาลักษณ์นี้ ก็เพราะการตรวจยึดเกิดขึ้นหลังเวลาเกิดเหตุถึงหนึ่งปีเศษ ซึ่งจำเลยได้แจ้งลบข้อความต่อกูเกิลไปก่อนถูกจับแล้ว แสดงให้เห็นว่าจำเลยทราบดีว่ามีการติดตามการกระทำของจำเลย และย่อมไม่เก็บพยานหลักฐานที่เกี่ยวข้องไว้กับตัว ดังนั้น แม้ไม่ปรากฏพยานหลักฐานในอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ของจำเลย แต่พยานหลักฐานโจทก์ที่วินิจฉัยมามีน้ำหนักเพียงพอชี้ให้เห็นว่า จำเลยเป็นผู้โพสต์พระบรมฉายาลักษณ์และข้อความตามฟ้องโดยใช้บัญชีเฟซบุ๊กชื่อ นายพงศธร บันทอน

การกระทำของจำเลยจึงเป็นความผิดตามฟ้อง ที่ศาลชั้นต้นพิพากษามานั้น ศาลอุทธรณ์เห็นพ้องด้วย

คดีถึงที่สุด หลังโจทก์และจำเลยไม่ยื่นฎีกา

(อ้างอิง: http://www.tlhr2014.com/th/?p=4141 และหมายจำคุกเมื่อคดีถึงที่สุด ศาลอาญา คดีหมายเลขดำที่ อ.747/2558 คดีหมายเลขแดงที่ อ.157/2559 ลงวันที่ 30 มิถุนายน 2560)