เผาซุ้มเฉลิมพระเกียรติ

เด็กอายุ 14 ปี ถูกรุ่นพี่ชวนแกมบังคับให้ไปร่วมเผาซุุ้มเฉลิมพระเกียรติ โดยได้รับค่าจ้างเพียงเล็กน้อย แล้วถูกดำเนินคดีในข้อหาเป็นอั้งยี่, เป็นซ่องโจร, วางเพลิงเผาทรัพย์ และดูหมิ่น อาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์ ตาม ปอ.ม.112 หลังถูกจับกุมโดยไม่มีหมายจับ และถูกควบคุมตัวโดยพลการในค่ายทหาร รวม 6 วัน อันเป็นการละเมิดสิทธิในความมั่นคงปลอดภัยและละเมิดอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิเด็ก โดยการสอบสวนในค่ายทหารนำไปสู่การออกหมายจับและดำเนินคดี ซึ่งในขั้นตอนการสอบสวน ผู้ต้องหาก็ไม่มีทนายความและนักจิตวิทยาเข้าร่วมฟังการสอบปากคำ ถูกตั้งข้อหาหนักเกินพฤติการณ์จริง เหล่านี้ถือเป็นการละเมิดสิทธิในกระบวนการยุติธรรมของผู้ถูกดำเนินคดี ทั้งนี้ คดีนี้เป็นครั้งแรกที่มีการดำเนินคดีเด็กอายุ 14 ปี ในข้อหาหมิ่นประมาทกษัตริย์ฯ

คดีนี้ อาจไม่ใช่กรณีที่จำเลยใช้เสรีภาพในการแสดงออกโดยสันติ แต่ถือเป็นผลพวงของความขัดแย้งทางการเมืองในสังคมไทยอยู่ในปัจจุบัน โดยฝ่ายที่ตรงข้ามกับรัฐ ถูกกดปราบ ปิดกั้น ไม่ได้รับการส่งเสริมให้แสดงออกอย่างสันติ และเท่าเทียมกับฝ่ายรัฐ โดยเฉพาะในช่วงหลังรัฐประหาร ทำให้คนกลุ่มแรกหันไปเลือกใช้วิธีการที่ไม่ได้อยู่ในกรอบของกฎหมาย ซึ่งทำให้ต้องปกปิดการกระทำโดยการใช้ผู้อื่นทำแทน ทำให้เด็กถูกดำเนินคดีในข้อหาหนัก และถูกควบคุมในสถานพินิจเป็นเวลาถึง 90 วัน